ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

บทที่893 คุณชายสามโมโหแล้ว ผลที่ตามมาร้ายแรง มาก (2)



บทที่893 คุณชายสามโมโหแล้ว ผลที่ตามมาร้ายแรง มาก (2)

ถังหยุนเฉิงคงจะพิจารณาได้ถึงจุดนี้เช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ได้หา

ถังหลินแต่มาหาเธอแทน

แต่ตอนนี้เธออยู่ที่ประเทศM หลังจากนี้ใครๆก็ไม่รู้ว่าจะเกิด เรื่องอะไรขึ้น ดังนั้น เธอจำเป็นที่จะต้องป้องกันเอาไว้ก่อนที่เรื่อง ร้ายๆจะเกิดขึ้น

เงินลั่วนิ่งหาเบอร์ของเยซื้อเฉิน กำลังจะกดโทรหาเขา

เธอยังไม่ทันได้กดโทรออกนั้น เชื่อเงินก็เป็นฝ่ายโทรหาเธอ เสียก่อน มุมปากของเงินถั่วนิ่งยกขึ้นเล็กน้อย นี่พวกเขานับว่าใจ ตรงกันเลยใช่ไหม?

“คุณอยู่ไหน?” เมื่อรับสายแล้ว เสียงของเยซื้อเฉินก็ดังขึ้นมา น้ำเสียงทุ้ม ถึงแม้ว่าจะฟังไม่ออกถึงความรู้สึกได้มากเท่าไหร่ นัก แต่เป็นลั่วนิ่งก็ยังคงรู้สึกได้ว่าเขากำลังเก็บกดเอาไว้อยู่

เงินถั่วนิ่งเลิกคิ้วขึ้น วันนี้แต่ละคนเป็นอะไรกันไปหมด

“ฉันอยู่ที่ประเทศMค่ะ เพิ่งจะออกมาจากสนามบิน” เป็นลั่วนิ่ง ไม่ได้ปิดบัง ตอนที่เธอมานั้นเธอส่งข้อความบอกเขาแล้ว เขาจะ ต้องรู้อย่างแน่นอน

“รอก่อนครับ” น้ำเสียงของเยซื้อเฉินนั้นยังคงดูสะกดอารมณ์ เอาไว้เช่นเดิม แต่เงินถั่วนิ่งกลับได้ยินถึงความโมโห ความโมโหที่สะกดเอาไว้

คุณชายสามเย่โมโหแล้ว!

เพียงแต่เขาบอกให้เธอรอก่อนหมายความว่าอะไรกัน?

โกรธที่เธอมาประเทศอเมริกาคนเดียว? ให้เธอรอ รอให้เธอ กลับไปแล้วค่อยคิดบัญชีกับเธออย่างนั้นหรือ?

มุมปากของเงินถั่วนิ่งขึ้นเล็กน้อย เธอพบว่าผู้ชายคนนี้ดู เหมือนจะยิ่งขี้เหนียวมากขึ้นทุกทีๆ ทั้งๆที่เธอก็อธิบายกับเขาไป แล้ว

“ฉันส่งข้อความหาคุณแล้วนะคะ” เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าเธอยังจะ ต้องอธิบายเสียหน่อย พูดตามความจริงแล้วถ้าคุณชายสามเ โมโหขึ้นมา บางครั้งก็รับมือได้ยากจริงๆ

“อืม” เยซื้อเฉันไม่ได้อธิบายอะไรมาก เพียงแค่ตอบรับออกมา อย่างเย็นชา ข้อความเพียงข้อความเดียวก็นับว่าเป็นการอธิบาย แล้วอย่างนั้นหรือ?

ถ้าหากเธอเห็นเขาเป็นผู้ชายของเธอจริงๆ ก็ควรจะโทรหาเขา โดยตรง ให้เขามาด้วยกันกับเธอ

แต่เธอนี่สิ กลางดึกแล้วถึงส่งข้อความมาให้เขาก็ถือว่าเสร็จ เรื่องแล้วสินะ

กลางดึก ใครจะไปอ่านข้อความกัน?

เงินลั่วนิ่งแอบสูดหายใจเข้าเงียบๆ ได้ยินเสียงที่ฮึดฮัดอย่างไม่พอใจของคุณชายสามเยู่แล้วคงจะโกรธจริงๆ แต่ เงินถั่วจึงคิดว่าพวกเขาที่ตอนนี้คนหนึ่งอยู่ที่เมือง และอีกคนอยู่ ที่ประเทศMนั้น ต่อให้คุณชายสามเยจะมาหาเธอแล้วคิดบัญชี กับเธอก็คงทำไม่ได้เป็นการชั่วคราว

“โกรธหรือคะ?” แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่เป็นลั่วถึงจะมาหา เรื่องเขาในเวลานี้ สถานการณ์เช่นนี้ไปตามเขาก็คงจะดีกว่า

แน่นอนว่า ในขณะที่เป็นลั่วจึงคุยโทรศัพท์กับเยซื้อเฉินอยู่นั้น เท้าที่ก้าวเดินไปนั้นก็ไม่ได้หยุดลง เธอรีบเดินออกไปทางด้าน นอกสนามบินอย่างรวดเร็ว

“คุณก็รู้นี่ครับว่าผมจะโกรธ?” คำพูดของเยซือเฉินนั้นดังขึ้น มาทีละคำๆ เห็นได้ชัดว่าเป็นความรู้สึกกัดฟันด้วยความโกรธอยู่ นั่นเอง

“อย่าโกรธไปเลยนะคะ ฉันกลับไปแล้วค่อยอธิบายให้คุณฟัง อีกที” เป็นลั่วนิ่งรู้ว่าทำไมเยซื้อเฉินถึงโกรธ แต่ก็เป็นเพราะเธอมี ธุระไม่ไปหาเขา เพียงแต่เธอทำอะไรคนเดียวเสียจนชินแล้ว และ มีความเคยชินที่ว่าเวลาเกิดเรื่องขึ้นสิ่งแรกที่ต้องการคิดหาวิธีแก้ ปัญหาก่อน ไม่มีวิธีจริงๆแล้วค่อยไปขอพึ่งคนอื่น

“เพียงแค่อธิบายก็พอแล้วหรือ?” เย่ซือเฉินรู้สึกพอใจกับ ท่าทางที่ยอมอ่อนให้อย่างเห็นได้ชัดนี้ของเธอมาก เพียงแต่เรื่อง ใหญ่ขนาดนี้ เธอแค่จะอธิบายกับเขาแค่นั้นเองหรือ?

“แล้วคุณอยากจะทำยังไงคะ?” เงินถั่วนิ่งเบะปากอีกครั้ง ทำไมเธอรู้สึกว่านับวันเยซื้อเฉินจะยิ่งได้คืบจะเอาศอกแบบนี้กัน
“ผมอยากจะทำยังไงก็ได้ใช่ไหม?” ดวงตาของเยซือเฉิน

เป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย มุมปากปรากฏรอยยิ้มบางๆออกมา “อืม อืม” เป็นลั่วนิ่งนิ่งอึ้งไป จากนั้นก็ตอบรับติดๆกันไป เธอ อยากจะให้เยซื้อเฉินได้รับรู้ถึงความจริงใจของเธอ

เวลานี้เงินลั่วจึงตอบรับไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอนึกถึงว่าตอนนี้ พวกเขาอยู่ห่างกันเป็นหมื่นๆกิโลแบบนี้ ต่อให้เยซื้อเฉินจะโกรธ ก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

ตอนนี้เธอยอมอ่อนให้ รอให้เธอกลับไปแล้วความโมโหของ เขาก็จะหายไป ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว

ไม่พูดไม่ได้ว่าเป็นถั่วนิ่งเตรียมการเอาไว้ไม่เลวเลย เพียงแต่……..

“ขึ้นรถ” เวลานี้รถของเยซื้อเฉินมาจอดลงตรงหน้าเธอพอดี เห็นน้ำเสียงที่ดูจริงใจแต่ใบหน้ากลับดูขอไปที่อย่างชัดเจนขนาด นี้ มุมปากจึงปรากฏรอยยิ้มออกมา

เวลานี้ในใจของเธอวางแผนอะไรอยู่นั้น เขามองออกได้อย่าง ชัดเจนไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

ถึงแม้จะโมโห แต่เห็นเธอปลอดภัย ในใจของเขาก็รู้สึกวางใจ ขึ้นมาได้

แต่ เขารู้สึกว่าเขาจะต้อง ให้บทเรียนในเรื่องราวครั้งนี้กับเธอ เขาจะต้องทำให้เธอจำเอาไว้ว่าเขาเป็นผู้ชายของเธอ ตอนที่เธอ มีเรื่องอะไรนั้นจะต้องนึกถึงเขาเป็นคนแรก
เธอจะต้องนึกถึงเขาก่อนกับการที่จะให้เขาเป็นคนช่วยเธอ

แก้ไขปัญหา ไม่ใช่ให้เธอต้องไปเสี่ยงอันตรายเพื่อแก้ไขแบบนี้ “อา?” ครั้งนี้เป็นลั่วจึงรู้สึกตกตะลึงไปหมดแล้ว ดวงตาคู่นั้น มองไปด้วยจิตใต้สำนึก หลังจากนั้นก็เห็นรถที่จอดอยู่ข้างๆตัว

เอง

กระจกรถลดลงมา ใบหน้าที่ดูดีอย่างไม่รู้จะดูดีได้อีกของเยอ เฉินก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ

อืม ดูดีมาก แต่ตอนนี้เป็นถั่วจึงรู้สึกไม่อยากจะเห็นซักเท่าไร

โดยหลักๆแล้วก็เป็นเพราะขาดความมั่นใจ คนเรานี่ไม่ สามารถที่จะคาดหวังว่าจะโชคดีไปได้เสียทุกเรื่องอย่างที่ว่าไว้ จริงๆ

ยิ่งตอนที่ต้องปะทะกับดวงตาที่ดูอันตรายจากความโมโห อย่างชัดเจนของคุณชายสามเย่ เงินมั่วนิ่งยิ่งอยากจะอยู่ให้ไกลๆ

แต่เป็นลั่วนิ่งรู้ดีว่านั่นคงจะไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าหากเวลา นี้เธอกล้าออกไป ไม่แน่ว่าผู้ชายคนที่ขี้เหนียวบางคนอาจจะกัด เธอให้ตายเลยก็ได้

เงินถั่วนิ่งยิ้มให้เขา หลังจากนั้นก็เปิดประตูขึ้นรถไป เงินถั่วนิ่ง นั่งทางด้านหลังกับเย่ซือเฉิน และเธอยังตั้งใจเอนไปทางเชื่อ เฉิน ใบหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้ม : “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ?”

เย่ซือเฉินเหลือบไปมองเธอแวบหนึ่ง และไม่ได้เอ่ยตอบท่าทางที่ดูเย่อหยิ่งทำให้เป็นชั่วนิ่งอยากจะอาเจียนออกมาเป็น เลือด “คุณตั้งใจมาหาฉันหรือคะ?” เป็นชั่วนิ่งรู้ว่าตอนนี้จะหาเรื่อง เขาไม่ได้โดยเด็ดขาด เมื่อครู่นี้เธอคิดว่าอยู่ห่างกันข้ามน้ำข้าม

ภูเขา

แต่ตอนนี้เจ้าตัวมาอยู่ข้างๆเธอแล้ว เธอไม่กล้าแสดงความ

คิดเห็นไปทั่วจริงๆ

“อืม” เชื่อเฉินตอบรับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณ ชายสามเย็จะยังรักษาท่าทางที่ดูเย่อหยิ่งเอาไว้ แต่กลับไม่ได้ ปฏิเสธตรงจุดนี้

“เมื่อกี้คุณบอกว่าผมจะทำยังไงก็ทำใช่ไหม? หม?” ดังนั้นคุณ ชายสามเยจึงยอมรับอย่างตรงไปตรงมาก็เพื่อจะคิดบัญชีกับเธอ

“อ๊า? อา” เป็นลั่วจึงยังคงยิ้มอยู่เช่นเคย รอยยิ้มบนใบหน้า ไม่มีความผิดปกติใดๆ เพียงแค่ในใจนั้นรู้สึกขาดความมั่นใจอยู่ จริงๆ

เงินลั่วนิ่งรู้ว่าเย่ซือเฉินเวลานี้อยู่ข้างๆเธอ เธอคิดจะหลอกต่อ ไปอีกเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

ดังนั้น เธอจําเป็นที่จะต้องแสดงความจริงใจออกมา

“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะตั้งใจมาหาฉัน ฉันซึ้งใจมากจริงๆ ค่ะ” เป็นลั่วนิ่งเข้าไปใกล้เยซื้อเฉิน มือทั้งสองข้างดึงแขนของ เย่ซือเฉินเอาไว้

ว่ากันตามจริงแล้วเป็นลั่วจึงไม่กลัวฟ้ากลัวดิน คิดว่าไม่มีเรื่องอะไรที่จะยากเกินความสามารถของเธอ แต่เรื่องความรู้สึกพูดคำ ว่ารัก คำพูดหวานออกมานั้นเธอไม่ถนัดจริงๆ

แต่ต่อให้ไม่ถนัด เธอเองก็ต้องพูด

ผู้ชายที่ขี้เหนียวบางคนกำลังโกรธอยู่ เธอไม่โอ๋ก็คงจะไม่ได้!! เยซื้อเฉินมองเธอด้วยสีหน้าท่าทางที่เย็นชา ในสายตานั้นส่ง ความหมายออกมาว่า แสดง คุณแสดงต่อสิ

ซาบซึ้ง? เขามองไม่เห็นถึงความซาบซึ้งของเธอเลยด้วยซ้ำ

ถ้าหากเขามองไม่ผิด ตอนแรกที่เธอเห็นเขานั้นเหมือนกับ อยากจะหนีไปเสียด้วยซ้ำ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ