บทที่ 387 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัว เกินไปแล้ว (4)

ในตอนที่มาถึงวิลล่า เชื่อเงินเปิดประตูออกด้วยความเร็ว เดิน ตรงขึ้นไปที่ชั้นสองเขาไปที่ห้องของเงินถั่วงก่อน ห้องของ เงินถั่วงนั้นประตูปิดอยู่ วินาทีนั้น เขามีความหวังขนาดไหน ที่ หวังว่าหลังจากที่เขาผลักประตูเข้าไป ในวินาทีนั้นจะสามารถเห็น เธอนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างเงียบสงบ

แต่ว่า ความฝันก็ยังคงเป็นแค่ความฝัน เยซื้อเฉินผลักประตู ออก เห็นว่าในห้องว่างเปล่า ไม่มีคน เขาก็รีบไปตามหาทุกๆ ห้อง ต่างก็ไม่มีคน

ชัดเจนเลยว่า เธอไม่อยู่บ้าน

ทุกครั้งที่โทรศัพท์ของเธอโทรไม่ติด เขาไม่รู้เลยว่าจะไปหา เธอที่ไหน ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีเลย แย่มาก

เชื่อเงินลงจากตึก ดวงตาคู่หนึ่งได้หรี่ตาขึ้นมา แล้วมองไป รอบๆ ข้างด้วยความรวดเร็ว เห็นว่าในห้องมีการจัดวางทุกอย่าง เหมือนตอนที่เขาจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย ในห้อง ครัวก็เหมือนกัน

เขารู้ว่าปกติแล้วน้อยมากที่เขาจะกลับไปที่บ้านตระกูลเงิน

เปซื้อเฉินในขณะนี้ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าจะไปหาเธอที่ไหน เขารู้สึก ว่า เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ เขาก็ยังรู้ไม่มากนัก โดยเฉพาะเรื่องทางเมืองA

ต่อมาเขาให้คนไปสืบเรื่องพวกนั้น แต่ว่าต่างก็เป็นเรื่องที่

ประเทศM

เขือเงินจึงตัดสินใจไปที่บริษัทก่อน ไม่ว่ายังไงแล้วเมื่อวาน เธอก็เคยไปที่บริษัท อีกอย่างโทรศัพท์ของเลขาหลิวก็โทรไม่ติด ที่บริษัทอาจจะเจอกับเลขาหลิว พอเจอเลขาหลิวก็สามารถรู้แล้ว ว่าเมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เยซื้อเฉินมาถึงที่บริษัทด้วยความเร็วที่สุด แต่ว่า เลขาหลิวยัง เมาอยู่ยังไม่ตื่น ฉะนั้นยังไม่ได้ไปที่บริษัท

“ท่านประธาน ท่านกลับมาแล้ว?” เลขาหรวนเห็นท่านประธาน เดินออกมาจากบันไดด้วยความเร่งรีบ จึงอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นท่านประธานรีบเร่งขนาดนี้

นี่เกิดเรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน?

คงจะเป็นเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้นของบริษัทตระกูลเยก ปมั้ง?

นอกจากคนไม่กี่คนที่เชื่อเฉินเชื่อใจในบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป คนที่เหลือต่างก็ไม่รู้เรื่องที่เยซื้อเฉินยังมีธุรกิจอื่น ฉะนั้นจึงคิดว่า การที่เชื่อเงินจะได้รับหุ้นส่วนจากบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปคือเรื่องที่ สําคัญ

เยซื้อเฉินมองเธอไปหนึ่งที ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นซาว่า “เลขา
“วันนี้เลขาหลิวไม่ได้มาที่บริษัทค่ะ เมื่อวานหลังจากที่จัดการ งานเรียบร้อยแล้วก็จากไปเลยค่ะ” เลขาหรวนถอนหายใจเบาๆ ตอบกลับไปด้วยความฝัน ขาทั้งสองข้างมีความอ่อนแรง วันนี้ ท่านประธานช่างน่ากลัวจริงๆ

เชื่อเงินกะพริบตา คงจะไม่ใช่เพราะเมื่อวานเลขาหลิวกลับ ไปตระกูลลู่อีกมั้ง? ไม่ว่ายังไงแล้วเขาเคยพูดว่า ให้เลขาหลัวไม่ ต้องกลับมาหนึ่งเดือน

แต่ว่าถึงแม้ว่าเลขาหลิวจะกลับตระกูลลู่แล้วก็ไม่น่าที่จะไม่รับ สายเขา ?

“ท่านประธาน ท่านรีบกลับมาเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้นใช้ ไหมคะ? เรื่องการย้ายหุ้นเลขาหลิวได้ส่งต่อให้…” เลขาหรวน คิดว่าท่านประธานอาจจะมาเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้น เลขา หลิวก็ไม่อยู่อีก ฉะนั้นก็เลยพูดมากไปสองสามประโยค

“เธอพูดว่าอะไรนะ?” ขาของเยซื้อเฉินกลับหยุดเดินกะทันหัน ทันใดนั้นดวงตาคู่หนึ่งอึมครึมไปหมด รีบมองไปทางเลขาหรวน น้ำเสียงของคำพูดแต่ละคำนั้นทำเอาคนแข็งที่อไปเลย

“เรื่อง เรื่องการโอน การโอนย้ายหุ้น…” เลขาหรานตกใจจน ขาอ่อนไปหมด เกือบจะล้มลงพื้น ทันใดนั้นก็พูดไม่ชัดเจนแล้ว

แม่เจ้า ท่านประธานช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว ใครจะมาช่วยเธอ ได้เนี่ย ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เมื่อกี้เธอก็จะไม่พูดมากแล้ว

การโอนย้ายหุ้นอะไร?” หัวใจของเขือเงินกระตุกขึ้น กะทันหัน มีวินาทีหนึ่ง จู่ๆ เขาก็เหมือนรู้อะไร แต่ก็ไม่ยอมที่จะ
เชื่อ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

“หลัก หลักๆ ฉัน ฉันก็ไม่รู้ค่ะ ฉันแค่ ฉันแค่ได้ยินเลขาหลิวกับ กับทนายเจ้าพูด…..” เลขาทรวมในตอนนี้ตกใจมากจริงๆ คำพูด หนึ่งติดๆ ขัดๆ ไปจะครึ่งวัน พูดไม่ชัดเลย

แต่ว่า เชื่อเฉินนั้นฟังเข้าใจแล้ว

ให้ทนายเจ้ามาพบฉัน” เชื่อเงินทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ หัวใจดวงหนึ่งอัดแน่นขึ้นมา จู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ว่าปัญหามีความ หนักเล็กน้อย ไม่ ไม่ใช่มีความหนักเล็กน้อย แต่ว่าหนักมาก

ถ้าการโอนย้ายหุ้นที่เลขาหรวนพูดคือการโอนย้ายหุ้นของ บริษัทตระกูลเก๋กรุ๊ป งั้น…..

เรื่องจากจากนี้ เขาในขณะนี้ไม่กล้าที่จะคิดจริงๆ

เลขาหรวนตอบกลับแล้วรีบโทรหาทนายเจ้า

“ท่าน ท่านประธาน ทนายเจ้ากำลังจัดการกับแผนกที่มีความ เกี่ยวข้องกับการย้ายหุ้น….. เมื่อกี้เลขาหรวน โทรหาทนายเจ้า คำพูดพูดได้คล่องแคล่วแล้ว แต่พอมองไปทางเย่ซื้อเฉิน ก็เริ่ม ติดๆ ขัดๆ แล้ว

เชื่อเงินหยิบโทรศัพท์จากเลขาหรวนมาเลย “ฉันคือเชื่อ เฉิน นายกำลังจัดการการโอนย้ายหุ้นของอะไรอยู่?

คําถามของเอเฉินตรงไปตรงมามาก นี่ก็คือแนวของเขา ขณะนี้ดูเย็นซาลงเยอะมาก
“คือการโอนย้ายหุ้นของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปครับ เมื่อวาน เลขาหลิว ให้ผมจัดการ คุณปู่เย่ตกลงที่จะโอนย้ายหุ้นส่วนของ บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปจํานวนหกสิบเปอร์เซ็นต์ให้ท่านประธานแล้ว ครับ อีกอย่างคุณปู่เย่ก็เซนต์ชื่อแล้วครับ ทางนี้ขอแค่ดำเนินตาม ขั้นตอนก็ได้แล้วครับ ยินดีกับท่านประธานด้วยนะครับ ทนาย เจ้าไม่รู้ความจริงของเรื่องนี้ คิดว่าเรื่องนี้คือเรื่องที่ดี ฉะนั้นก็เลย พูดว่ายินดีไปก่อน

“ยินดีอะไรวะ รีบหยุดการดำเนินเอกสารเดี๋ยวนี้ รีบกลับมา เดี๋ยวนี้” เชื่อเงินได้ยินข่าวที่เขาไม่อยากได้ยินมากที่สุด วินาที นั้น อารมณ์ของเขาระเบิดออกมาแล้ว จึงพูดอย่างรุนแรงออกมา เลย

เยซื้อเฉินในวินาทีนี้สามารถพูดได้เลยว่าไม่มีการควบคุมใดๆ แล้ว เพราะว่าเขาไม่อยากควบคุม

เลขาหรานตกใจจนตาโตปากค้าง ท่านประธานด่าคนเป็น ด้วย? ครั้งแรกที่ได้ยินท่านประธานคน

ทนายเจ้าที่อยู่ทางนั้นงงไปเลย นี่ท่านประธานเป็นอะไร? ทําไมเขาถึงด่าคนล่ะ? ฉะนั้นในเวลานั้น ทนายเจ้าจึงไม่ได้ตอบ

“จริงด้วย เมื่อวานเลขาหลิวได้ให้นายไปจัดการกับเอกสารอื่น หรือเปล่า?” เย่ซื้อเฉินยังมีสติเล็กน้อยในตอนสุดท้าย และ สามารถพูดได้ว่ายังมีความหวังเล็กน้อยในตอนสุดท้าย ถึงแม้ว่า คุณปู่จะตอบตกลงโอนย้ายหุ้นให้เขาแล้ว แต่ว่าเอกสารยัง ดำเนินงานไม่เรียบแล้ว ฉะนั้นเธออาจจะยังไม่
แต่พอคิดถึงความคิดตามวันปกติของเธอ คิดได้ว่าเธออยาก จะหย่ามากๆ ในทุกวินาที ที่จริงแล้วในใจของเย่อเฉินก็ไม่ได้มี ความหวังมากมายอะไรขนาดนั้น

“ไม่นะครับ เลขาหลิวให้แต่ผมจัดการเรื่องนี้ ให้ผมรีบจัดการ หลังจากทนายเจ้าได้สติแล้ว ก็ตอบกลับประโยคนี้ไป

เชื่อเงินถอนหายใจเบาๆ แล้วนึกได้กะทันหันว่า เอกสารการ หย่า เลขาหลิวอาจจะไม่ไปหาทนายเจ้า

“รีบหยุดการดำเนินเอกสารทุกอย่าง กลับมา” เชื่อเงินเน้น ย้ำอีกครั้ง จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ให้เลขาหรวน

จากนั้น เชื่อเงินก็โทรหาเลขาหลิวต่อ ถ้าหากว่าตั้งใจใส่ใจ ละเอียดอ่อน ในขณะนี้ จะเห็นว่ามือของเขาในขณะนี้กำลังสั่นอยู่

ครั้งนี้ ในที่สุดโทรศัพท์ก็โทรติด เลขาหลิวในขณะนี้มาถึงข้าง ล่างตึกของบริษัทแล้ว เลขาหลิวโสด สถานที่พักคืออพาร์ทเมนท์ ของบริษัท อยู่ใกล้กับบริษัทมาก

เลขาหลิวตื่นมา ในตอนเช้า ตอนแรกยังเบลอมึนๆ อยู่ เขา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นมีสายโทรเข้าของท่านประธานที่ไม่ได้ รับจํานวนนับไม่ถ้วน ทันใดนั้นก็ตื่นทันที

ท่านประธานโทรหาเขามากมายขนาดนั้น เขากลับไม่ได้ยิน