บทที่ 738 ถังจื่อไม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู(4)

และแน่นอนว่า เด็กคนนี้แตกต่างจากเด็กทั่วไปนัก และแตก

ต่างอยู่มาก การระวังตัวก็แสดงออกชัดเจน เขาเองก็อยากรู้ว่า

เด็กคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ?

ในขณะนี้ ที่ออฟฟิศของเยซือเฉิน

โทรศัพท์ของเงินล้วนึงก็โทรไม่ติด สีหน้าของเยซื้อเงิน เคร่งเครียดขึ้นมาทันที

จากที่ไม่มีคนรับสาย จากนั้นก็แจ้งเตือนว่าติดสายอยู่ ตลอด!

เขาโทรติดต่อไปอยู่หลายครั้ง แล้วสายอีกฝั่งก็แจ้งเตือนว่า ติดสายอยู่ เธอคุยอยู่กับใครทำไมถึงได้คุยนานขนาดนี้ ?

จะว่าไปหากเธอคุยสายกับคนอื่นอยู่ สายที่โทรเข้าไปยังไงก็ ต้องมีการแจ้งเตือนให้เห็น และเธอก็ต้องเห็นข้อความนั้นอยู่ แล้ว และเขาเองก็โทรติดต่อไปตั้งหลายครั้ง เธอเองจะไม่ใส่ใจ เลยเชียวเหรอ ?

เชื่อเงินยังคงไม่ยอมแพ้ กดสายโทรออกไปอีกครั้ง ขณะนี้เอง เลขาหลิวที่เดินเข้ามาพอดี ยื่นเอกสารมาให้ เย่ซือเฉินก็กดเปิดลำโพง แต่ก็ไม่ได้หันไปสนใจเอกสารที่เลขา หลิวยื่นมาให้แต่อย่างใด
มีเสียงดังตูดขึ้นมาก่อนเสียงหนึ่ง จากนั้นก็เป็นเสียงระบบ ตอบรับอัตโนมัติของมือถือ : “ขออภัย เลขหมายที่ท่านเรียกไม่ สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ”

จังหวะนั้นเอง เชื่อเงินก็กดโทรไปอีกหลายครั้ง แต่ก็ตอบ กลับมาเหมือนเดินทุกที

“หม? “เลขาหลิวไม่ได้มองว่าหมายเลขที่ท่านประธานโทรไป นั้นเป็นของใคร เพียงแค่ได้ยินเสียง ก็รู้สึกแปลกใจเท่านั้น

เย่อเฉินไม่ได้สนใจ วางสายไปแล้ว คิดจะโทรใหม่อีกครั้ง เขาคิดเพียงว่า ถึงเธอจะคุยกับใครอยู่ ก็ต้องวางสายจนได้

“ท่านประธานครับ ผมคิดว่าเบอร์นี้คุณไม่ต้องโทรไปอีกแล้ว ครับ” เลขาหลิวไม่เห็นหน้าจอมือถือของเอเฉิน ดังนั้นจึงไม่รู้ ว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์ที่ท่านประธานโทรไปหาภรรยา

“ทำไม? “เชื่อเงินเงยหน้าขึ้น มองไปยังเลขาหลิว สายตา ที่เคร่งขรึม เต็มไปด้วยความน่าสยดสยอง

“ดูจากรูปการณ์แล้ว เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายบล็อกเบอร์คุณไป แล้วครับ”เลขาหลิวนิ่งอึ้งไป เมื่อต้องมองไปดวงตาของท่าน ประธาน ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย แต่ก็พูดมันออกไป

เพียงแต่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่า จะมีใครที่ไหนกล้าที่จะบล็อก เบอร์โทรศัพท์ของท่านประธานได้

เบอร์โทรศัพท์นี้เป็นเบอร์ส่วนตัวของท่านประธาน คน ธรรมดาส่วนใหญ่ไม่มีเบอร์นี้แน่ แต่ก็ยังมีคนกล้าที่จะบล็อกเบอร์นี

สุดยอดจริงๆ เขาละเชื่อเลย

“บล็อกเหรอ? “วินาทีต่อมา ดวงตาของเอเงิน หรี่ลง อย่างรวดเร็ว ใบหน้าถมึงทึงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

…………….เลขาหลิวกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกคิดผิดกับคำ พูดที่เอ่ยออกไปเมื่อกี้ แต่ว่า นี่มันเป็นเบอร์ของใครกัน แล้ว ทำไมท่านประธานถึงได้โกรธขนาดนี้กัน ?

คงไม่ใช่ ? ไม่ใช่เบอร์ของภรรยาท่านประธานหรอกนะ ?

ท่านประธานจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวโมโหร้ายก็แค่กับเรื่องของ ภรรยาเท่านั้น

ริมฝีปากของเอเฉินก็กระตุกขึ้นมาทีละนิดทีละน้อย ได้ดี

มาก

บล็อกเบอร์ฉันงั้นเหรอ ?

เงินลั่วนิ่งกล้าที่บล็อกเบอร์เขางั้นเหรอ ?

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้ามาก กล้าที่จะบล็อกเบอร์เขา แล้ว

ก่อนหน้านี้เขากำลังดูเอกสารอยู่แล้วจู่ๆก็ได้รับข้อความจาก หมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่รู้จัก แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก คิดว่าเป็นเพียงข้อความที่ส่งมาก่อกวน

แต่ก็ ไม่รู้ทำไม เขากลับเปิดข้อความนั้นขึ้นมาดู แล้วก็เห็นเป็นรูปถ่ายที่เงินถั่วงนั่งอยู่กับหยวนจนหลิน ระยะห่างที่นั่ง ของทั้งสองคนนั้นใกล้ชิดกันมากหยวนจนหลินจ้องมองไปยัง เงินถั่วนิ่ง สายตาที่มองบ่งบอกถึงความไม่บริสุทธิ์ใจ

และเป็นถั่วนิงเองก็กำลังยิ้มอยู่ รอยยิ้มนั้นยังสื่อถึงความ จริงใจอย่างเห็นได้ชัด เป็นรอยยิ้มที่สดใสสวยงามเป็นพิเศษ

ตอนที่ถังจื่อไม่ถ่ายรูปใบนี้นั้น เป็นถั่วงกำลังจ้องมอง ลูกชายอยู่ เพราะฉะนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าจึงเป็นเพราะถังจื่อ ไม่เป็นเหตุ

แต่คุณชายสามเย็ไม่รู้!!

เมื่อเย่ซือเฉินเห็นรูปถ่ายนั้น ก็นิ่งอึ้งไป คุณชายสามเย่รู้สึก บาดตากับรอยยิ้มนั่น แต่เขาเองกลับไม่ระแวงสงสัยในตัว เงินลั่วนิ่งเลย

เขารู้จักเธอ รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น อีกทั้งเมื่อวานเธอ

ยังนอนกับเขาอยู่เลย

ดังนั้น ปฏิกิริยาแรกของเขาคือโทรหาเงินมั่วนิ่ง ถึงแม้จะไม่ สงสัยในตัวเธอ แต่เขาก็จำเป็นต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?

ส่วนเบอร์แปลกๆที่ส่งข้อความมาให้นั้น เขาเองแทบไม่ได้ สนใจมันเลย

ไม่ว่ารูปใบนี้ใครเป็นคนส่งมาให้สิ่งที่เขาต้องทำมีเพียงสิ่ง เดียว นั่นก็คือถามจากปากผู้หญิงของเขาโดยตรง

เขาเชื่อเพียงผู้หญิงของเขาเท่านั้น นอกนั้นเขาก็ไม่เชื่อใครทั้งนั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า เมื่อโทรไปหาหญิงสาว เธอกลับไม่รับ สาย มิหนำซ้ำยังบล็อกเบอร์เขาอีกด้วย ?

เชื่อเงิน โกรธมาก แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่สงสัยในตัว เงินถั่วนิ่งและไม่คิดว่าหญิงสาวจะทำอะไรที่ผิดต่อเขาได้

ดังนั้น เชื่อเฉินจึงไม่ได้สนใจเบอร์ที่ส่งรูปถ่ายนี้มาให้เขา เย่อเฉินทําเพียงเปิดภาพใบนั้นขึ้นมาอีกครั้ง และมองดูมัน อย่างละเอียดอีกรอบ แต่ก็มองไม่ออกว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ไหน

เยซื้อเฉินหรี่ตาลง จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรออก ไปหาใครบางคน “ช่วยฉันเช็คทีว่าตอนนี้หยวนจนหลินอยู่ที่ไหน? ” ในขณะที่

เยซื้อเฉินพูดอยู่นั้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขึงขังน่าสะพรึง

กลัว รูปถ่ายดูไม่ออกว่าเป็นที่ไหน เบอร์ของเงินถั่วฉิงก็โทรไม่ติด

เขาจึงทำได้เพียงหาเบาะแสของหยวนจนหลิน “หยวนจนหลิน? นายแน่ใจเหรอ? “อีกฝ่ายมีอาการตกใจ อย่างเห็นได้ชัด : “เขาเป็นถึงลูกชายของท่านหยวนเชียวนะ”

“เช็ค”มุมปากเย่ซือเฉินขยับเล็กน้อย คำง่ายๆเพียงคำเดียวที่ ไม่อาจจะสงสัยอะไรได้อีก

“แล้วเขา ไปยั่วโมโหอะไรนายเข้าละ? “คำถามของอีกฝ่ายเหมือนอยากจะเต้นเอาคำตอบอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันให้เวลานายสิบห้านาที เชื่อเงินหลุบตาที่เปี่ยมไปด้วย ไอสังหารลง เมื่อเห็นสายตาที่หยวนจนหลินมองไปยังผู้หญิง ของเขาแล้วเขาก็แทบอยากจะฆ่าหยวนจนหลินทิ้งซะเดียวนั้น

อยากคิดที่จะมายุ่งกับผู้หญิงของเขา ล้วนแต่รนหาที่ตายทั้ง

นั้น

“สิบห้านาที นายคิดว่าฉันเป็นพระเจ้าหรือยังไง”อีกฝ่ายก็ คร่ำครวญขึ้นมาทันที สิบห้านาทีตามหาเบาะแสของหยวนจีน หลิน? สู้ฆ่าเขาให้ตายเลยเสียยังดีกว่า

แต่แล้ว เชื่อเงินก็วางสายไปเลยทันที

เลขาหลิวตื่นตกใจมาก ใครบอกเขาได้ว่า นี่มันเกิดอะไร ขึ้น?!

แต่ก็ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครตอบอะไรเขาได้เยซื้อเฉินหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา และก็เดินจากไปทันที

ในภาพนั้น นอกจากเป็นถั่วนิ่งกับหยวนจนหลิน แล้ว ก็มี เพียงมุม โต๊ะเท่านั้น

ภาพของมุมโต๊ะนี้ คงเป็นโต๊ะของคลับเฮาส์ที่ไหนสักที่

เมือง Aมีคลับเฮาส์ตั้งมากมาย เขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นคลับ เฮาส์ที่ไหน แต่ว่า คลับเฮาส์นี้ เขาคงจะไม่เคยไปเป็นแน่

ถ้าหากว่าเขาเคยไปแล้วละก็ จะเป็นแค่มุมของโต๊ะ มองแวบเดียวเขาก็จำมันได้

คลับเฮาส์ที่เขาไม่เคยไป ? และคลับเฮาส์ที่หยวนจนหลินจะ

ไป ?

เชื่อเงินกลอกตาครุ่นคิดชั่วครู่ เขาเร่งฝีเท้าเดินลงไปชั้น ล่าง แล้วเดินตรงไปขึ้นรถ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เขาพอจะเดาได้ว่ามันคือที่ไหนแล้ว

สําหรับเบอร์โทรที่ส่งรูปถ่ายมาให้เขานั้น เชื่อเงินก็ไม่ได้ สนใจมันอีก คนที่จงใจจะทำให้พวกเขาแตกแยก และจงใจที่จะ สร้างความบาดหมางระหว่างเขากับภรรยา

เขาคงไม่เสียเวลาให้ค่าอะไรกับคนพรรค์นั้น !! เด็กน้อยถึงจื่อไม่ตั้งตารอ แต่จนแล้วรอดเยซื้อเฉินก็ไม่โทร กลับมาหาเขา !!