ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

บทที่ 987 พ่อลูกดวลกัน วิธีขั้นเทพของคุณชายสามเย่ (6)



บทที่ 987 พ่อลูกดวลกัน วิธีขั้นเทพของคุณชายสามเย่ (6)

และเวลานี้งานประมูลในสมาคมประมูลหงเยว่เริ่มขึ้นอย่าง เป็นทางการแล้ว……..

หลิงเอ๋อมองไปยังเวทีประมูลที่กำลังประมูลแจกันดอกไม้อยู่ ซึ่งพิธีกรดำเนินงานประมูลอธิบายว่าเป็นแจกัน ในราชวงศ์ชิง ทว่าเธอไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยสักนิด เธอสนใจแต่เรื่องวัตถุระเบิด ไม่ค่อยสนใจเรื่องอื่นเลย

“ผมคิดว่าคุณชายสามเยจะประมูลของอะไรเหรอจ๊ะ? “หลิง เอ๋อจะประมูลสินค้าไหม จอโม่บอกว่าจะแข่งประมูลกับคุณชาย สามเย่ แต่เงื่อนไขคือคุณชายสามเยต้องประมูลก่อนใช่ไหม ล่ะ?

ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ไม่มีความหมายแล้ว

“ผมค้นหาของที่สมาคมประมูลหงเยวจะประมูลขายในคืนนี้ แล้วครับ มีหลายชิ้นเขาน่าจะสนใจนะครับ” เห็นได้ชัดว่าถังจื่อไม่ เตรียมตัวมาดี

“ผมรู้ได้ยังไงว่าเขาสนใจ? “หลิงเอ๋อรีบหันไปมองหน้าถึง อโม่ด้วยใบหน้าตกตะลึงหลายส่วน “ดูเหมือนผมจะรู้จักคุณ ชายสามเย่มากเลยนะ จอโม่สุดที่รักทำการบ้านมาดีใช่ไหม จ๊ะ? ”
“แน่นอนครับ รู้เขารู้เรา ถึงจะมีโอกาสชนะครับ ถึงจื่อไม่ไม่ได้ กลบเกลื่อนจุดนี้ เมื่อก่อนเขาเคยสืบประวัติของเอเงิน ส่วน ช่วงนี้สืบเรื่องงานอดิเรกและความชื่นชอบของเอเฉิน

“งั้นผมลองบอกหน่อยว่าของที่เข้าตาคุณชายสามเดือ อะไร? “หลิงเอ๋อไม่มีความรู้เรื่องวัตถุโบราณเลย ดังนั้นเธอไม่รู้ ว่าควรเก็บสะสมชิ้นไหนถึงจะมีมูลค่า เสียเปรียบไหมล่ะ?

“ถึงเวลาก็รู้ครับ”ถังจื่อไม่ไม่ได้ตอบ อันที่จริงเขาไม่มีความ มั่นใจว่าจะสำเร็จมากนัก ดังนั้นยังต้องคอยดูการเคลื่อนไหวของ เย่ อเงินก่อน

ตอนนี้การประมูลขายกำลังดำเนินต่อไป วัตถุโบราณที่เป็น แจกันดอกไม้ในราชวงศ์ชิงอันนี้ไม่ได้ถือว่าพิเศษมากนัก ราคา เริ่มประมูลก็ไม่ได้สูงมาก มีผู้ที่อยู่ในห้องโถงไม่กี่คนกำลังแข่ง กันประมูลอยู่ ซึ่งชั้นสองไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แน่นอนเยซื้อเฉ นก็เช่นกัน

ถังจื่อไม่มองไปยังห้องวีไอพีของเยซื้อเฉิน ถึงแม้จะมองอะไร ไม่เห็น แต่เขาก็ยังคงมองด้วยจิตใต้สำนึกอยู่ร่ำไป

การประมูลขายด้านล่างดำเนินตามขั้นตอนไปเรื่อยๆ ของที่ เริ่มประมูลจำนวนหลายชิ้นถือว่าเป็นวัตถุโบราณธรรมดา ดังนั้น มีแต่คนในห้องโถงแข่งกันซื้อ คนบนชั้นสองไม่ได้ร่วมแจงด้วย

เย่ซือเฉินไม่เคลื่อนไหว ถังจื่อไม่ก็ไม่เคลื่อนไหวตาม แน่นอน หัวหน้าน้อยก็เช่นกัน

“ทำไมคุณชายสามเย่ยังไม่เคลื่อนไหวอีกนะ ประมูลของไปหลายชิ้นแล้วนะ”ปกติฉู่หลิงเอ๋อก็ไม่มีความอดทนอยู่แล้ว ยิ่งไป กว่านั้นเธอรีบร้อนอยากดูความคึกคักเต็มประดา ดังนั้นเชื่อ เฉินไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เธอจึงรู้สึกร้อนรนเล็กน้อย

“ใกล้แล้ว เขาน่าจะเริ่มชิ้นต่อไปแล้วครับ”ถังจื่อไม่มองไปยัง ห้องวีไอพีของเยซือเฉินอีกครั้ง ระหว่างที่พูดระดับเสียงแผ่วเบา มากแต่กลับแฝงความมั่นใจมากมาย หากข่าวที่เขาค้นมาไม่ผิด พลาด เขารู้สึกว่าเยซื้อเฉินต้องสนใจของประมูลชิ้นต่อจากนี้แน่

“ชิ้นต่อไปเป็นอะไรจ๊ะ? “หลิงเอ๋อสนใจขึ้นมาทันที รีบเอา รายการประมูลขายมาดู เมื่อเห็นว่ารายการต่อไปคือของอะไร แล้วหลิงเอ๋อก็ต้องอึ้ง “ผมว่าคุณชายสามเก๋จะประมูลของชิ้นนี้ เหรอ? อันนี้คืออะไรเอ่ย? ดูแล้วเหมือนจานขาดธรรมดา ดูสีสิ เทาจนไม่สดใสเลย ไม่รู้ว่าทำจากอะไร

“ยิ่งไปกว่านั้นราคาเริ่มประมูลชิ้นนี้ก็ไม่สูงมากนัก ผมคิดว่า คุณชายสามเยจะชอบหรือ? “หลิงเอ๋อแสดงท่าทางสงสัย สินค้าที่ประมูลขายก่อนหน้านี้ทั้งหมดมีราคาเริ่มต้นสูงกว่าชิ้นนี้ เล็กน้อย

เธอดูไม่ออกว่าของชิ้นนี้จะมีมูลค่าตรงไหน ของที่ประมูลก่อน หน้านี้อย่างเช่นแจกันดอกไม้ดูแล้วยังรู้สึกสวยงามจนทำให้เบิก บานใจได้ แต่ของชิ้นนี้ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย

“ชิ้นนี้ทํามาจากทองสำริด ในราชวงศ์ชิง แต่ไม่ได้ประณีตมาก นัก ไม่น่าจะใช่ของขุนนางหรือตระกูลผู้สูงส่งครับ น่าจะเป็น ของใช้ของประชาชนทั่วไปครับ แต่ผมค้นข้อมูลที่เยซื้อเฉินเคยประมูลแล้วรู้สึกว่าเขาน่าจะชอบสิ่งนี้ครับ ถังซื้อไม่อธิบายอย่าง ละเอียดถี่ถ้วน เห็นได้ชัดว่าศึกษามาจริง อีกทั้งยังทุ่มเทมากๆอีก ด้วย

“ทำไมคุณชายสามเย่จึงสนใจของพวกนี้ล่ะ? “หลิงเอ๋อมอง ของในรูปภาพ พลางเบะปากเล็กน้อย “ของชื่นชอบของคุณชาย สามแย่พิเศษตรงไหนเหรอ บรรดาของที่นำมาประมูลขายใน สมาคมประมูลหงเยวถือว่าแย่สุดแล้วมั้ง? คาดว่าคงไม่มีใคร แย่งประมูลกับคุณชายสามเย่หรอก?

ถังจื่อ โม่หันไปมองหน้าหลิงเอ๋อแวบหนึ่ง

“ทำไมเหรอ? ไม่เชื่อเหรอ? “หลิงเอ๋อมองหน้าถังจื่อไม่ พร้อมกับอธิบายด้วยรอยยิ้ม อันนี้ไม่ใช่ของสะสมพิเศษอะไร ที่มาร่วมงานในสมาคมประมูลหงเยาน่าจะรู้เรื่องพวกนี้ดี หาก คุณชายสามเย่ชอบชิ้นนี้จริง คงไม่มีใครล่วงเกินคุณชายสามเ เพราะของชิ้นนี้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น คนที่รวยกว่าคุณชายสามเ คงมีไม่มาก ใครจะมีทนไปแย่งประมูลซื้อกับคุณชายสามเย่ล่ะ? ดังนั้นน้าคิดว่าหากคุณชายสามเย่เสนอราคาซื้อจริงๆ คาดว่าคน อื่นคงไม่กล้าแย่งกับเขาแน่ๆ

“อย่างนี้ก็ดีมากเลยครับ”ดวงตาถังจื่อโม่ส่องแสงประกาย แวววาว วันนี้เขามาก็เพื่อดึงดูดความสนใจของเยซือเฉิน หาก คนอื่นไม่แย่งประมูล แล้วมีแต่เขาแย่งประมูลคนเดียว เย่ซื้อเฉิน ไม่สนใจเขาก็ยาก

“จ๋อโม่สุดที่รัก สู้ๆจ้ะ“ดวงตาฉู่หลิงเอ๋อก็เกิดแสงเปล่งประกายจากความตื่นเต้นดีใจหลายส่วน คนอื่นไม่กล้าแย่งซื้อ มีเพียง พวกเขาสองพ่อลูกแย่งกันประมูลซื้อ ไม่รู้ว่าสุดท้ายใครจะเป็น ฝ่ายชนะ?

เธอรอคอยอย่างคาดหวังมาก

“รายการต่อไปเป็นเครื่องทองสัมฤทธิ์ในราชวงศ์ชิงครับ ซึ่ง เป็นของใช้ของประชาชนในยุคสมัยนั้นครับ ราคาเริ่มประมูลอยู่ ที่หนึ่งแสนหยวนครับพนักงานนำเครื่องทองสัมฤทธิ์วางไว้ที่เวที พิธีกรนำเสนอสินค้าอย่างเรียบง่าย และราคาเริ่มต้นก็ไม่ได้สูง จริงๆ

เป็นราคาที่ต่ำที่สุดในค่ำคืนนี้จริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นด้วยรูปแบบธุรกิจของสมาคมประมูลหงเยวของ ประเภทนี้เกือบจะไม่ปรากฏในการประมูลขายสินค้าเลย

“ผมว่าสมาคมประมูลหงเยว่เตรียมชิ้นนี้เพื่อคุณชายสามเป็ โดยเฉพาะหรือเปล่าจ๊ะ? “หลิงเอ๋อได้ยินราคาเริ่มต้นการ ประมูล ดวงตาพลันกะพริบปริบๆ ในเมื่อจื่อ ไม่ค้นหาความชื่น ชอบของคุณชายสามเย่เจอ งั้นสมาคมประมูลหงเยวก็คงสืบค้น ข้อมูลได้เช่นกัน

การประมูลขายสินค้าของสมาคมประมูลหงเยาครั้งนี้เชื้อเชิญ คุณชายสามเย่เป็นการเฉพาะ ในเมื่อสมาคมประมูลหงเยว่เชิญ คุณชายสามเย่มาแล้วคงต้องแสดงความเคารพสักหน่อย ดังนั้น ของชิ้นนี้สมาคมประมูลหงเยว่เตรียมมาให้คุณชายสามเย่โดย เฉพาะหรือเปล่า?
ระหว่างที่จู่หลิงเอ๋อพูดเห็นพิธีกรมองมายังห้องวีไอพีของเยอ เฉินแวบหนึ่งพอดี

” โอ้โห น้ าทายถูกจริงๆด้วย”ถึงแม้ฉู่หลิงเอ๋อจะช่างสังเกต เงินล้วจึงไม่ได้ แต่เธอก็ฉลาดคล่องแคล่ว สามารถสังเกตและ วิเคราะห์เหตุการณ์ได้รอบด้าน ดังนั้นเธอสามารถรับรู้ผลคาด เดาได้จากท่าทางของพิธีกรทันที

ถังจื่อ โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย”ทำไมครับ? ”

เพราะอย่างไรเสียงจื่อ โมก็ยังคงเป็นเด็กอยู่ เรื่องบางเรื่อง เขาจึงยังไม่เข้าใจ

“ทำไมเหรอจ๊ะ? “ฉู่หลิงเอ๋อหันไปมองถึงจื้อโม่พลันหัวเราะคิก คัก “จื่อ โม่สุดที่รักจ้ะ ผมไม่ใช่สืบค้นเรื่องคุณชายสามเมาเยอะ เหรอ? งั้นก็ต้องรู้ความสามารถและอิทธิพลของคุณชายสามเย่ สินะ ในเมืองมีนักธุรกิจคนไหนไม่อยากประจบคุณชายสามเย่ ล่ะ? สมาคมประมูลหงเยว่เชิญคุณชายสามเย่มาโดยเฉพาะงั้น ก็ต้องแสดงความจริงใจหน่อย แน่นอนอาจเป็นเพราะเจ้าของ สมาคมประมูลหงเยวมีเรื่องต้องการให้คุณชายสามเย่ช่วย เหลือ”

“ผู้ใหญ่มารยาทจริงๆเลยครับ”ถังจื่อโม่เบะปาก ฟังแล้วรู้สึก แปลกประหลาด

“จ๋อโม่น้อย ผมอิจฉาเหรอ? “หลิงเอ๋อเห็นถึงจื่อโม่โตแล้ว เธอรู้จักถังจื่อ โม่ดี เมื่อได้ยินเสียงของถังจื้อโม่ เธอก็รู้ว่าถังจื่อ โม่กำลังคิดอะไรอยู่
“ผมอิจฉาเหรอครับ? มีอะไรให้ผมอิจฉากันครับ ผู้ใหญ่อย่าง พวกน้าช่างเสแสร้งเกินไปครับ” ใบหน้าเล็กของถังจื่อ ไม่เผย ความเคร่งขรึมอย่างฉายชัดน้ำเสียงมีความหดหู่หลายส่วน ถึง แม้เขาจะไม่ยอมรับ แต่สีหน้าและน้ำเสียงก็บ่งบอกได้มากเลย

ถึงอย่างไรเขาก็แค่เด็กอายุห้าขวบ ถึงแม้จะรู้จักปิดบัง แต่ก็ ปิดได้ไม่ดีพอ ยิ่งต่อหน้าหลิงเอ๋อแล้ว เขาก็ไม่ได้ปิดบังหรือ ระวังจนเกินไป

“จื่อโม่สุดที่รัก ผมกำลังอิจฉาอยู่เห็นๆ ผมอิจฉาที่คุณชายสาม เย่ได้รับการปฏิบัติดูแลเป็นพิเศษ”หลิงเอ๋อมองเขาด้วยใบหน้า ตลกขบขัน

ถังจื่อ โม่เม้มปากเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

“จ๋อโม่สุดที่รัก ผมต้องเข้าใจนะว่า หลายๆเรื่องที่ผมรู้สึกว่าไม่ ยุติธรรมแต่ความจริงแล้วมันยุติธรรมมาก หากความสามารถ ของใครคนหนึ่งยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ จะทำให้เขาได้รับอะไร หลายๆมากขึ้นตามไปด้วย อาทิ ความเคารพ การปรนนิบัติดูแล ซึ่งได้มาจากความพยายามของตัวเองทั้งสิ้น ถึงแม้ฉู่หลิงเอ๋อจะ ชอบให้โลกเกิดความวุ่นวาย ทว่าไม่ใช่อยากดูความคึกคักแล้ว จึงให้ความรู้ผิดๆกับถังจื่อไม่


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ