บทที่ 194 คุณชายเย่สามพบเข้าแล้ว(4)

เห็นได้ชัดว่าเห่อถงถงใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จุงมือของจื่อซี

ไว้เดินค่อนข้างช้า

ตอนที่ถังจื่อ โม่เงยหน้าขึ้นนั้น ก็ได้เห็นเวินลั่วฉิงแล้ว แวว

ตาเปล่งประกายทันที

เพียงแต่ วินาทีถัดมา สีหน้าเขาก็จมลงทันที

เพราะว่า ขณะที่ถังจื่อโม่เห็นเป็นลั่วอึ้งนั้น ในเวลาเดียวกัน ก็สังเกตเห็นด้านหลังของเวินลั่วชิงก็คือเยชื่อเฉินที่อยู่ห่างกัน ไม่ไกลนัก

“แม่จำ แม่ถูกคนสะกดรอย” ถังจื่อโม่หยิบมือถือขึ้นมา รีบ ส่งข้อความให้เงินลั่วชิง ทำได้ว่องไวมาก มากสุดไม่เกินสาม วินาที

โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงตอนนี้ถูกกำไว้ในมือ ได้ยินเสียง ข้อความเตือน ก้มหน้ามองดู เห็นข้อความที่โชว์อยู่หน้าจอ พอดี

“ด้านข้าง ประมาณสี่ห้าองศา” ถังจื่อโม่ก็ได้ส่งมาอีกหนึ่ง

ข้อความ

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย แต่ปฏิกิริยาแรกของเธอไม่ได้หัน กลับไปมอง แต่ได้หยิบมือขึ้นมาตั้งค่าเซลล์ฟ์ แล้วให้มือถือหันไปทิศทางที่จื่อ โม่บอก จากนั้นสังเกตการณ์สถานการณ์ ด้านหลังจากหน้าจอโทรศัพท์

งานของเธอมีความเสี่ยงอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการตอบสนอง ขึ้นพื้นฐานแบบนี้ปฏิกิริยาเช่นนี้จึงเป็นการป้องกันขั้นพื้นฐาน

เพียงแต่ตอนที่เวินลั่วฉิงมองเห็นเยชือเฉินที่อยู่ด้านหลัง ของเธอจากหน้าจอโทรศัพท์ ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ทำไมถึงเป็นเขา?

เขาสะกดรอยตามเธอ? เพื่ออะไร?

สองสามวันนี้เธอก็อยู่บ้าน โดยตลอด ไม่ได้ทำอะไรสัก อย่าง น่าจะไม่มีอะไรทำให้เขาสงสัยได้

อีกอย่างสองสามมานี้ก็ไม่ได้เห็นว่ามีคนตามเธอ ดังนั้น

เธอมาสนามบินเลยชื่อเฉินน่าจะไม่รู้เรื่อง

เธอรู้สึกว่าคนอย่างเยชื่อเฉินที่หยิ่งผยองและทระนงดนคง ไม่ทำเรื่องสะกดรอยแบบนี้

เวินลั่วฉิงจู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนที่เย่ซือเฉินออกไปทำงานได้ บอกกับเธอว่า เขาจะไปทำงานสามวัน นับดูเวลาแล้ว น่าจะ กลับมาวันนี้พอดี

งั้นคงจะเป็นเรื่องบังเอิญ พอดีกับที่เธอมารับลูกที่สนามบิน และเขาก็เพิ่งลงเครื่อง พอดีเห็นเธอเข้า ก็เลยเดินตามมา
เป็นถั่วจึงรู้สึกว่าแบบนี้น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด

หากเป็นเช่นนี้ นั้นทุกอย่างก็บังเอิญ เย่ซื้อเฉินแค่บังเอิญ เจอเธอ ดังนั้นจึงได้เดินตามมา

แต่ว่าตอนนี้เธอมารับลูกน้อยสองคนนะ?

เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอมีลูกน้อยสองคน เพราะ สถานะของเด็กสองคนนี้ค่อนข้างที่จะบอบบางมาก ถึงตอนนี้ เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของลูกน้อยทั้งสองเป็นใคร เธอจะไม่ สามารถปล่อยให้ลูกน้อยทั้งสองได้รับความเจ็บปวดจากคำ นินทาใดๆ

ตอนนี้เธอได้จดทะเบียนสมรสกับเย่ซือเฉินแล้ว ถึงแม้จะ เป็นการแต่งงานด้วยสัญญา หากให้คนอื่นรู้ว่าเธอมีลูกสอง คน ไม่รู้ว่าจะทำให้เกิดปัญหาอะไรบ้าง

หากถูกเยซี่เฉินพบเข้า..

และขณะนี้ เห่อถงถงได้พาลูกน้อยสองคนออกมาแล้ว ได้ เดินมาถึงทางออกแล้ว

เงินลั่วชิงเห็นลูกน้อยทั้งสองใกล้เข้ามาทีละนิดๆ เติมที ควรจะดีใจ แต่ตอนนี้กลับร้อนใจอย่างเงียบๆ

เงินลั่วชิงรู้ว่าซื่อเฉินฉลาดมาก อันตรายมาก ไม่ใช่คนที่ จะหลอกได้ง่ายๆ หากจัดการไม่ดี เธออาจจะตายโดยไม่มีที่

ฝัง
ดังนั้น เธอจะไม่สามารถให้เขาเห็นถึงความผิดปกติใดๆ เงินลั่วชิงถอนหายใจอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หาเบอร์ของ เยซื้อเงิน แล้วโทรออก

ก็ยืนอยู่ด้านหลังของเธอที่ไม่ไกลจากกันมากเย่ชือเฉินเห็น เธอโทรมา นัยน์ตาหลี่ลงชั่วขณะ ไม่ได้รับสายทันที รอ จนกว่าโทรศัพท์ดังขึ้นครั้งที่สาม เขาถึงได้รับสาย

“ฮาโหล” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยพลัง เสียงเพราะเป็น พิเศษ เหมือนกับปกติทั่วไป ฟังไม่ออกถึงอารมณ์อื่นๆ

จากน้ำเสียงของเขาฟังไม่ออกว่าถึงความปกติใดๆ มุม ปากของเวินลั่วฉิงกระตุกเล็กน้อย ช่างแสดงเก่งเหรอเกิน ทั้งๆที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ยังแกล้งทำเป็นเหมือนไม่มี อะไร

“สามีจำ คุณบอกว่ากลับมาวันนี้ไม่ใช่เหรอ? ถึงหรือยัง?” เสียงของเวินลัวฉิงเบาและมีความสุข ยังแฝงไว้ด้วยความ กระตือรือร้นและรอคอย

“อืม?” ชั่วขณะนั้นเลยซือเฉินรู้สึกว่ายังปรับอารมณ์กลับมา ไม่ทัน

ไม่ใช่เพียงเพราะคำพูดของเธอเท่านั้น แต่เป็นเสียงใน อารมณ์ของเธอที่ส่งออกมา มันคือความรู้สึกที่ควรมีของ ภรรยาที่มารับสามี ยังไงอย่างนั้นเลย
อารมณ์ที่ก้าวกระโดดกะทันหันแบบนี้มันค่อนข้างใหญ่

“ฉันมาสนามบินแต่เข้าเลย มารับคุณ อยากจะเซอร์ไพรส์ คุณ แต่ทำไมไม่เห็นคุณ?” เป็นล้วจึงจงใจมองไปข้างหน้า แต่ เธอก็หลบเลี่ยงสายตาของเห่อถงถงและจื่อซีได้อย่างชาญ

ฉลาด

หากตอนนี้จือซีเห็นเธอ คงต้องเรียกหม่ามื้อย่างเสียงดัง แล้วกรูเข้ามาหาเธอ ถึงเวลานั้นอะไรๆก็จะถูกเปิดเผย

แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของถังจื่อโม่ทั้งหมด สายตาของ เขาเพ่งมองไปที่เย่ซื้อเฉิน พิจารณาเล็กน้อย ราวกับเข้าใจ อะไรขึ้นมาบ้าง

คนนี้ก็คือสามีของแม่ แม่เหมือนจะกลัวเขาเล็กน้อย?

เย่ซื้อเฉินมองดูหลังของเวินลั่วชิง เห็นเธอกังวลเล็กน้อย แววตาที่คมกริบสับสนเล็กน้อย

มารับเขา? อยากจะเชอร์ไพรส์เขา?

“สามีจำ หรือคุณไม่ได้นั่งไฟลท์นี้เหรอ?” เห็นได้ชัดว่า เสียงของเวินลั่วฉิงแฝงด้วยความผิดหวัง ไม่ได้มองหาต่อไป แต่ก้มหน้าลงเล็กน้อย ท่าทางเหมือนผิดหวังมาก

เวินลั่วชิงรู้ว่าเย่ชื่อเฉิงอยู่ด้านหลังของเธอ คงต้อง สังเกตการณ์กระทำของเธออย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจริงเล่น ละครให้ดูสมจริง
คลื่นในดวงตาที่คมกริบขยับเล็กน้อย ค่อยๆพูดขึ้น: “หมุน ตัว ด้านหลัง”

เป็นลั่วจึงถึงได้หมุนตัวกลับไปอย่างสมเหตุผล เธอกวาด สายตาไปหนึ่งรอบ จากนั้นไปหยุดอยู่ตรงร่างของเย่ซือเฉิน จากนั้นก็วิ่งไปหาเย่ซือเฉินอย่างมีความสุข

“สามีจำ ที่แท้คุณก็ถึงแล้ว ทำไมเมื่อกี้ฉันถึงไม่เห็นคุณละ” เป็นลั่วจึงวิ่งมาถึงข้างหน้าของเขาเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส

เยซื้อเฉินมองดูเธอ พยายามหาความผิดปกติบนใบหน้า ของเธอ แต่รอยยิ้มของเธอธรรมชาติและจริงใจ มองไม่เห็น ความผิดปกติแม้แต่น้อย

“เอาโทรศัพท์ให้ผม” สายตาของเย่ชือเฉินถอนออกจาก ใบหน้าที่ยิ้มสดใสของเธอ ย้ายมาอยู่ตรงโทรศัพท์ของเธอ

เขาจำได้ว่า เมื่อกี้ก่อนที่จะเข้าไปในสนามบินเธอได้โทร ออกไปหนึ่งสาย และได้รับสายอีกหนึ่งสาย หมายเลขนี้จึง เป็นประเด็นสำคัญ

เขาคิดว่าเขาสามารถหาอะไรบางอย่างผ่านโทรศัพท์ เครื่องนี้ได้

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย ใจเต้นตุ๊บตั๊บ เธอรู้อยู่แล้วว่า ผู้ชายคนนี้หลอกไม่ได้ง่ายๆ เห็นได้ขัดว่าเขาต้องการตรวจสอบโทรศัพท์ของเธอ

“สามีจำาคุณจะเอาโทรศัพทของฉันทำไม?” เป็นถั่วจึงมอง เขา กะพริบตาสองสามที ยังคงกำโทรศัพท์ไว้ในมือ ไม่ได้ให้

เขา

แต่ไหนแต่ไรเยซื้อเฉินเป็นคนที่ไม่ชอบเสียเวลา เขาไปจับ นิ้วมือเธอโดยตรง กดลงตรงหน้าจอโทรศัพท์ ปลดล็อกทันที

เย่ซื้อเฉินได้เอาโทรศัพท์ที่ปลดล็อกแล้วขึ้นมา

เป็นลั่วฉิงมุมปากกระตุกเล็กน้อย คนคนนี้จะเผด็จการกว่า นี้อีกไหม?

ในโทรศัพท์ยังมีสายที่เธอคุยกับเห่อถงถงเมื่อกี้ เธอไม่ได้ ลบออก ไม่ใช่ว่าไม่ทันลบ แต่ไม่กล้าลบ เพราะเธอไม่แน่ใจ ว่าเคยซื้อเฉินตามเธอนานแค่ไหนแล้ว เธอก็กลัวว่าเยซื้อเฉิน จะเห็นเธอคุยโทรศัพท์ หากเธอลบออก ยิ่งจะทำให้เขาสงสัย

เงินลั่วนิ่งเห็นเขากดเข้าไปที่บันทึกรายการโทรเข้าโทร ออก ในใจลุกเป็นไฟ เขาได้เห็นแล้วจริงๆ โชคดีที่เธอไม่ได้ ลบบันทึกการใช้สายออก

เธอนึกขึ้นได้ว่าโทรศัพท์ของเธอได้บันทึกเบอร์ของเห่อ ถงถงไว้ว่า- – แม่ของลูก มันเป็นชื่อที่เห่อถงถงแก้ไขเอง

อันนี้จะจุดประกายความสงสัยของเขามั้ย?