ตอนที่ 52 เป็นเขาจริง ๆ เหรอ

เยซื้อเฉินหรี่ตาเล็กน้อย เธอจะเป็นฝ่ายรุกจูบเขา ขนาดนี้? ทำไมเขาถึงไม่อยากเชื่อนะ? เย่ซื้อเฉินเม้ม ปาก ไม่ขยับเขยื้อน มองปากของเธอที่เข้าใกล้เขา เข้า ใกล้เข้าใกล้ทีละนิดทีละนิด

“อีก..” ขณะที่ริมฝีปากของเธอจะทาบกับริมฝีปากของ เขา จู่ๆ เธอก็สะอึกขึ้นมา เยซื้อเฉินยิ้มเย็นชามุมปากหายไปอย่างรวดเร็ว เขารู้อยู่

แล้วว่าผลลัพธ์ต้องเป็นแบบนี้ เพียงแต่ว่าเย่ซื้อเฉินขณะ

นี้ก็ยังไม่รู้ตัวเอง ลึกลงไปในสายตาของเขาเมื่อสักครู่ที่

มีความผิดหวังอยู่หายไปอย่างรวดเร็ว

“สามีคะ ขอโทษนะคะ ฉันกังวลจนเกินไป พอฉันกังวล ฉันก็จะสะอึก” มือของเวินลั่วชิงม้วนมุมเสื้อเชิ้ตของเธอ ดูเหมือนจะมีความระมัดระวังตัว ความกังวล ใบหน้าเรียว

นั้นมองไปที่เขา อย่างประหม่า ลำบากใจและ

กระวนกระวายใจนิดหน่อย

“งั้นเหรอ?” จู่ๆ เย่ซื้อเฉินก็ขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ ยิ้มมุม ปากอย่างไม่ปกติ เธอเปลืองแรงขนาดนี้ เขาจะไม่ให้ ความร่วมมือได้ยังไงหละ?

เงินลั่วชิงก้มหน้าลงเล็กน้อย สายตากวาดมองไปที่ท่อน ล่างของเขา มองเห็นจุดบางจุดไม่มีการตอบสนองใด ๆ ไม่มีการเปลี่ยนแปงใด ๆ เหมือนกับก่อนหน้านี้ เธอแอบ ถอนหายใจ เขาไม่มีการตอบสนอง แสดงถึงว่าเขาไม่ได้ สนใจเธอแม้แต่น้อย ดูแล้วที่เธอค้นพบเมื่อกี้ก็ถูกแล้ว เมื่อกี้เขาไม่ได้อยากจะได้เธอ แต่เพียงแค่อยากจะค้นหาอะไรจริงๆ?

เพียงแต่ว่าเขากำลังค้นหาอะไร?

ไม่สนว่าเขากำลังค้นหาอะไรอยู่ เพียงแค่เขาไม่ได้สนใจ เธอจริง ๆ ในตอนนี้สิ่งที่เธออยู่ก็ไม่มีอันตรายใด ๆ งั้น เธอก็ไม่ต้องกังวลอะไร

“สามีคะ ไม่อย่งงั้นพวกเราค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปดีกว่านะ คะ” เวินลั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย น้ำเสียงประหม่า และ

ลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

“หืม?” เย่ซื้อเฉินเลิกคิ้ว ค่อยเป็นค่อยไป? เธออยากจะ

ค่อยเป็นค่อยไปยังไง?

เย่ซื้อเฉินหยุดขยับแล้วมองไปทางเธอ เงินลั่วชิงดูเหมือนจะคิดจริงจังเป็นอย่างมาก จากนั้นก็

เงยหน้าขึ้น มองเย่ซื่อเฉินแวบหนึ่ง ดูเหมือนสับสน และ มุมเสื้อของเขาจู่ ๆ ก็ย้ายมาที่เข็มขัดที่อยู่บนเอวของเขา

ดูเหมือนจะมีการตัดสินใจในที่สุด จากนั้นเดิมที่มีอที่จับ

เยซื้อเฉินกระพริบตาอย่างเร็ว นี่คือสิ่งที่เธอบอกว่าค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป?

เวินลั่วฉิงจับเข็มขัดของเขาไว้แน่น พยายามอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอดเข็มขัดของเขาออกได้ เพียงแต่ว่า หัว เข็มขัดข่วนผิวของเขา จนทิ้งรอยไว้อย่างชัดเจน เยซื้อเฉินขมวดคิ้วนิดหน่อย ถึงยังไงก็รู้สึกเจ็บนิดหน่อย นะ

“ขอโทษค่ะ สามี ฉันทำให้คุณเจ็บเลย” เมื่อเห็น บาดแผลบนตัวของเขาเงินลั่วชิงเป็นกังวลมากขึ้น ใบหน้าสับสนและลำบากใจนิดหน่อย “ฉันไม่มี ประสบการณ์ด้านนี้ค่ะ”ไม่มีประสบการณ์? ทำไมเขารู้สึกเหมือนกับเธอตั้งใจ มากกว่า แค่ถอดเข็มขัด สามารถข่วนร่างกายของเขาจน เป็นแผลได้ขนาดนี้ นอกจากเธอ เกรงว่าคงไม่มีคนอื่น

แล้ว

แต่ว่าเลยชื่อเฉินไม่ได้พูดอะไร เขาอยากจะดูว่าเธอจะทำ อะไรต่อไป อันที่จริงเข็มขัดนี้ถูกปลดออก ไม่มีความแตก ต่างอะไรมากมาย ยังไงซะกางเกงของเขาก็ยังอยู่ดี

เขาอยากจะดูว่า เธอกล้าที่จะทำต่อไปหรือไม่ มือของเวินลัวฉิงวางลงบนกระดุมกางเกงของเขาจริง ๆ เพียงแต่ว่าเวลานี้มือของเธอสั่นนิดหน่อย ไม่รู้ว่าเป็น เพราะตึงเครียดเกินไปหรือเปล่า

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกระดุมแน่นเกินไปไหม เวินลั่วฉิงปลด อยู่ค่อนวัน แน่นอนว่าท้ายที่สุดกระดุมก็ถูกปลดออก เพียงแต่ว่าเล็บของเธอที่ไม่ยาวนั้นข่วนลงบนตัวเขาจน เกิดเป็นรอยแผลขึ้น บาดแผลครั้งนี้ลึกกว่าเมื่อกื้อย่าง เห็นได้ชัด มีเลือดออกนิดหน่อย

“สามีคะ ขอโทษนะคะ ฉันทำคุณเจ็บอีกแล้ว” เวินลั่วฉิงม องไปทางเขา ใบหน้าที่รู้สึกผิดดูเหมือนจะตึงเครียด กระวนกระวายใจมากกว่าเดิม

“สามีคะวางใจได้ค่ะ ต่อไปฉันจะระวังตัวมาก ๆ รับรอง

ว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บอีก” เวินลั่วชิงมองไปที่เขารับรอง อย่างจริงจัง สีหน้าท่าทางจริงใจมาก เผชิญหน้ากับใบหน้าเอาอกเอาใจของเธอ ท่าทางไร้ เดียงสาจนทำให้คนไม่มีสงสัย เยซื้อเฉินหรี่ตาเล็กน้อย ตอนนี้เขากังวลนิดหน่อย กังวลว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เรื่อย ๆ ผู้หญิงคนนี้จะเสแสร้งทำเป็นฆ่าเขาโดยที่ไม่ระวังไหม?

ตอนนี้เขาพบว่า ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีเรื่องอะไรที่ ไม่กล้าทำ ดังนั้นจึงไม่กำจัดความเป็นไปได้ประเภทนั้น เขารู้สึกว่า เขาควรจะยับยั้งใช่ไหม? จะปล่อยตามใจเธอ แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

เหมาะเจาะพอดีกับที่จู่ๆ โทรศัพท์ของเย่ซื่อเฉินดังขึ้น เยซื้อเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา รับสายอย่างเร็ว ไม่รู้ว่าอีก ฝ่ายพูดอะไร เขาตอบกลับประโยคหนึ่งอย่างรวดเร็ว

“ตกลง เดี๋ยวฉันไป” เมื่อวางสายโทรศัพท์แล้ว เยซื้อเฉิ นมองเห็นเป็นลัวฉิงยังจับเข็มขัดของเขาอยู่ ไม่มีท่าที่จะ ปล่อยมือ

เย่ซื้อเฉินยื่นมือไปดึงเข็มขัดของตัวเองไว้เวินลั่วฉิงก

ลับไม่ได้ปล่อยมือในทันที ดูอาลัยอาวรณ์อย่างมาก “สามีคะ คุณจะออกไปข้างนอกเหรอะคะ?” “อืม” เย่ซื้อเฉินตอบเสียงต่ำ จากนั้นก็ออกแรงดึงเข็มขัด

ของตัวเองนิดหน่อย แล้วหมุนตัวเดินออกไป มองเห็นเขาจากไปแบบนี้ เงินลั่วฉิงกระพริบตาไม่รู้ตัว ทำไมเธอรู้สึกว่าเมื่อสักครู่เย่ชื้อเฉินดูเหมือนจะหนีไป นะ?

แน่นอนว่าเธอก็รู้ว่า โชคดีที่มีสายโทรศัพท์เมื่อกี้ สายนั้น น่าจะสำคัญมาก น่าจะเป็นเรื่องด่วนมากไม่อย่า งงั้นเย่ซื้อเฉินไม่มีทางออกไปแบบนี้แน่ เฮ้อ เมื่อกี้นี้อันตรายจริง ๆ ความเป็นจริงเธอไม่สามารถ ทำต่อไปได้อีกแล้ว

แต่ว่าเมื่อกี้ตกลงว่าเยซื้อเฉินจะค้นหาอะไรนะ? เธอนึก ขึ้นได้ว่ามือของเขาลูบคลำเอวของเธอ ถึงแม้ว่าเยซื้อเฉินทำแบบไม่ทิ้งร่องรอยไว้ แต่เธอก็รู้ ตอนนั้นเยซื้อเฉิน น่าจะกำลังค้นหาอะไรอยู่ จู่ๆ เปิดลั่วชิงก็คิดได้ถึงความเป็นไปได้อย่างนึง สายตา

ของเธอครุ่นคิดขึ้นมาทัน

เอวของเธอเดิมที่มีรอยสักอยู่รอยนึง เพียงแต่ว่าหลัง จากเธอไปประเทศ M ใช้วิธีพิเศษลบมันออก ถึงแม้ว่า

เธอจะไม่มั่นใจว่าเมื่อกี้ท่าทางของเขาใช่เป้าหมายนี้หรือ ไม่ แต่ว่ากลับไม่สงสัยไม่ได้

คนที่รู้เรื่องรอยสักบนเอวของเธออันที่จริงมีไม่กี่คนจู่ๆ เธอก็คิดถึงเรื่องห้าปีก่อนนี้ ตอนที่อยู่โรงพยาบาลผู้ชาย คนนั้นเคยสัมผัสเอวของเขา เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นรู้

เรื่องรอยสักบนเอวของเธอ

เงินลั่วชิงร่างกายแข็งที่อ ใช่ไม่ใช่? เป็นไปได้ไหมว่า ผู้ชายคนนั้นเมื่อห้าปีที่แล้วอันที่จริงคือเย่ชื่อเฉิน? หรือ ว่าเป็นเพราะเหตุนี้ เย่ซื้อเฉินถึงแต่งงานกับเธอ แต่งงาน กับเธอที่จริงเป็นเพราะ…

เป็นลัวฉิงแอบสูดลงหายใจ ห้าปีก่อน เธอกว่าจะหนีออก มาได้ ไม่ใช่ว่าตนเองมาส่งถึงที่หรอกนะ? เวินลั่วฉิงรีบ หยิบโทรศัพท์ออกมา กดสายโทรออก เมื่อเชื่อมต่อสาย ติด ไม่รอให้ถงถงพูด แล้วถามอย่างรวดเร็ว “ห้าปีก่อน ตอนที่เธอลบวิดีโอของ The Kerry Center Hotel น่า จะเคยดูเนื้อหาข้างในใช่ไหม?”

ถงถงแต่ไหนแต่ไรมามีความอยากรู้อยากเห็น ดังนั้น

ก่อนลบวิดิโอต้องดูเนื้อหาข้างใน

แน่นอนว่า หลังจากที่เธอหนีไป และคิดได้ว่าเขาจะต้อง ไปตรวจสอบวิดีโอกล้องวงจรปิดแน่นอน เธอจึงให้ถงถงลบวิดีโอทั้งหมดของโรงแรม ดังนั้นวิดีโอในตอนนั้นไม่มี คนเคยดู มีเพียงแต่ถงถงที่อาจจะได้ดู

ดังนั้น.