บทที่ 490 รับเด็กสองคนกลับบ้าน (3)

เงินถั่วงเม้มปากเบาๆ ครั้งนี้ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรขึ้นมาอีก ถือว่า

เป็นการยอมรับแล้ว แต่ส่วนเชื่อเงินทางนั้น ในใจของเธอก็ยังรู้สึกกังวลอยู่เช่น

น

เธอไม่รู้เลยจริงๆว่าถ้าเย่ซื้อเฉินรู้เรื่องเด็กสองคนนั้นแล้วเขา จะทําอย่างไร!

“ในเมื่อเธอยินยอมแล้ว ฉันจะส่งเธอไปอยู่กับพ่อของฉันทาง นั้น แล้วฉันก็จะไปจัดการเรื่องนี้ เวลานี้ถังหลินรู้สึกตื่นเต้นเป็น อย่างมาก เขาอยากจะเห็นเด็กสองคนนั้นเร็วๆแล้ว แต่ถังหลิน เองก็รู้ว่ามีถังไปเรียนอยู่ด้วย อยากจะรับเด็กสองคนกลับมา เกรงว่าคงจะไม่ราบรื่นขนาดนั้น

“สถานะตัวตนของฉันขอให้ช่วยปิดเอาไว้ก่อนนะคะ รวมทั้ง คุณพ่อของคุณด้วย แบบนี้จะได้ไม่ส่งผลกระทบต่อเรื่องคดี เงินลั่วนิ่งรู้ว่าถ้าหากเธอเปิดเผยตัวตนของตัวเองออกมาในตอน นี้ อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกอื่นๆ ที่มาปะปนทำให้ส่งผลกระทบ ต่อคดีได้

อีกทั้งตอนนี้ยังจะให้คนของตระกูลกู้รู้ถึงสถานะตัวตนของเธอ ไม่ได้ มิเช่นนั้นแล้วตระกูลจะต้องมุ่งเป้าหมายมาที่เธออย่าง แน่นอน
“โอเค ฉันเข้าใจความหมายของเธอ เดิมที นคิดว่าจะรอหลัง จากไขคดีแล้วค่อยเปิดเผยสถานะตัวตนของเธอ ถึงตอนนั้นค่อย เซอร์ไพร พวกเขาก็นับว่าไม่เลวเหมือนกันนะ” ถังหมื่นเข้าใจ ความหมายของเธอ ดังนั้นจึงรับปากออกมาอย่างสบายๆ

“เรื่องที่ฉันจะไปโชคดี ในช่วงแรกเริ่มก็ปิดบังตระกูลเอาไว้ ก่อนจะดีที่สุดนะคะ” ดวงตาของเงินถั่วงหรี่ลงเล็กน้อย คดีนี้ ยาก ทางตระกูลทางฝ่ายนั้นก็รับมือยากยิ่งเข้าไปอีก

ดังนั้น ตัวตนที่เธอเป็นคนของตระกูลถังจะให้ตระกูลกู้รู้ไม่ได้ และฐานะที่เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางจิตวิทยาด้านอาชญากรรม จะให้คนตระกูลกู้รู้ไม่ได้ด้วยเช่นกัน

“ได้ ฉันจะจัดการให้ดี” ถังหลินพยักหน้ารับ เธอคิดได้อย่าง รอบคอบเสียจริงๆ

ถังหลินพาเธอมาส่งยังที่พ่อแม่ของเขาพักอยู่

ถังหลินจอดรถเอาไว้ตรงด้านในลานเล็กๆนั่น แล้วช่วย เงินลั่วจิงเปิดประตูรถเอง หลังจากนั้นจึงพาเงินล้วจึงเข้าไปใน บ้าน

ลานเล็กๆ ที่นี่รวมกันอยู่ด้วยกันและกำแพงก็ไม่ได้สูง ดังนั้น ตอนที่ถังหลินพาเงินลั่วนิ่งกลับมานั้น หลายๆคนจึงมองเห็น

เวลานี้ใบหน้าของเงินถั่วงนั้นยังคงปลอมตัวเหมือนปกติ ดัง นั้นเห็นแล้วก็ยังคงดูขี้เหร่มากเช่นเดิม เพียงแต่ตอนนี้ผู้คนที่อยู่ ไกลๆจึงยังเห็นไม่ชัดเจนเท่านั้นเอง
ทุกคนต่างก็พากันเดาว่าถังหลินพาแฟนมาพบพ่อแม่อย่างนั้น หรือเปล่า?

แน่นอนว่าคนของตระกูลเองก็เห็นแล้ว แต่เรื่องนี้นับว่าเป็น เรื่องปกติ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

ถังหลินบอกกับถังหมุนเฉิงว่าเป็นถั่วนิ่งมาช่วยไขคดี ส่วนเรื่อ งอื่นๆก็ไม่ได้พูดออกมา

เนื่องจากว่าเงินล้วนิ่งเคยไปที่ตระกูลมาก่อน คนของตระกูล บางคนเคยเห็นเป็นลั่วถึง แล้วก็รู้ชื่อของเงินถั่วนิ่งด้วยเช่นกัน ดังนั้นครั้งนี้แม้แต่ชื่อเป็นวง ถังฉินเอ๋อ ก็เปลี่ยนเป็นใช้ชื่อแม่ของเธอ –

จริงๆแล้วตอนนั้นชื่อของแม่ตอนที่อยู่ตระกูลถังนั้นคือถังหมุน ชิง ตอนที่แม่ฟื้นขึ้นมา มีเรื่องมากมายที่แม่จำไม่ได้ จำได้เพียง แค่ว่าตัวเองแซ่ถัง จําได้เลือนรางว่ามีตัวอักษรฉันอยู่ด้วย ดังนั้น จึงใช้ชื่อว่าถังฉินเอือมาโดยตลอด

ดังนั้น ตอนที่ถังหยุนเฉิงได้ยินชื่อดังฉันเอ๋อ จึงไม่ได้คิดอะไร

มาก

ตอนที่ยังหยุนเฉิงมองไปยังเป็นถั่วนิ่ง ก็รู้สึกตกตะลึง ทำไมเด็ก นี่ถึงได้ดูเด็กขนาดนี้กัน?

แต่ถึงหยุนเฉิงก็เข้าใจเรื่องหลักการที่ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือ คนยังมีคน จึงไม่ได้สงสัยในความสามารถของเงินทั่วถึง

คุณนายถึงเพิ่งเหมียวเหมียวเห็นเป็นลั่วจิง กลับดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ : “เด็กคนนี้ดูก็รู้แล้วว่าเป็นเด็กดี ใครเห็นก็ต้องชอบ

เงิน วงมองออกว่าคุณนายถังพูดออกมานั้นดูจริงใจมาก ไม่ได้ดูมีความจอมปลอมเลยแม้แต่นิดเดียว และไม่ใช่เป็นเพราะ เธอมาช่วยไขคดีของถังหมุนเฉิงถึงได้ทำดีกับเธอเป็นพิเศษแบบ

“เด็กดี?” ถังหลินมองไปยังเป็นวนิ่งแวบหนึ่ง ใบหน้าปรากฏ รอยยิ้มออกมาอย่างชัดเจน ข้อมูลที่เขาสืบมานั้นบอกว่าเป็นตัว งอกว่าเด็กผู้ชายเสียอีก ไม่ได้เป็นเด็กดีอะไรนั่นจริงๆ เสียหน่อย

เพิ่งเหมียวเหมียวเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าที่ยังหลินมองไปยัง เป็นลั่วถึงแล้วเธอก็รู้สึกตกตะลึง จากนั้นตอนที่มองไปยังเป็นถั่ว งอีกครั้งนั้น ก็ยิ่งดูมีความกระตือรือร้นมากขึ้นไปอีก

เมื่อก่อนลูกชายของเธอไม่เคยยิ้มกับผู้หญิงมาก่อนเลย นี่เป็น ครั้งแรก

“พ่อครับ พ่อเอาข้อมูลทั้งหมดของคดีให้กับฉันเอ๋อ ให้เธอได้ ทําความเข้าใจก่อน” ถึงหลินไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ ของแม่ตัวเองเลย ตอนนี้ความคิดของเขานั้นอยู่ที่คดีหมดแล้ว

“ได้สิ แต่ว่าข้อมูลค่อนข้างเยอะ ถ้าจะดูให้จบนั้นน่าจะต้องใช้ เวลาถึงสองสามวันอยู่นะ ถ้าไม่อย่างนั้นพ่อจะบอกตรงจุดสำคัญ กับเธอก่อน”

ตอนนี้เวลาค่อนข้างจะเร่งด่วน ถังหมุนเฉิงรู้สึกว่าเวลาที่เหลือ อีกสองสามวัน เธอจะดูข้อมูลก็คงดูไม่จบ คงไม่ต้องทำเรื่องอื่น เลยเสียด้วยซ้ำว
“พ่อครับ ประเด็นสําคัญที่พอเห็น อาจจะไม่ใช่ที่เธอต้องการ ก็ได้ เพราะฉะนั้นพ่อเอาข้อมูลให้เธอไปก็พอแล้ว ส่วนเรื่องอื่นพ่อ ไม่ต้องสนใจหรอก” ถึงหลินเข้าใจความหมายของพ่อ แต่ถ้า หากทําตามที่พ่อบอก เกรงว่าจะมีตกหล่นไป

อีกทั้งประเด็นสำคัญที่พ่อคิดว่าสำคัญ สำหรับเงินถั่วนิ่งแล้ว อาจจะใช้ประโยชน์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ความจริงแล้วคดีนี้เอามาให้พ่อ เดิมทีก็เป็นการบังคับเกินไป อยู่แล้ว พ่อเป็นคนเก่ง แต่ไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องการโชคดี เพียง เพราะคนของตระกูลนั้นรังแกคนอื่นมากเกินไป

“ก็ได้” ถังหยุนเฉิงแอบถอนหายใจออกมา ถึงอย่างไรเขาเอง ก็ไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้สูง เวลานี้สิ่งที่กอดเอาไว้เป็นเพียง ความคิดที่ว่าเป็นการพยายามทำอะไรที่มันเป็นความสามารถ ของตัวเองเพียงเท่านั้น

เป็นลั่วถึงที่นั่งอยู่ตลอดนั้นไม่ได้ส่งเสียงออกมา ถังหมุนเฉิงม องเธอแวบหนึ่ง สีหน้าท่าทางดูซับซ้อนอยู่บ้าง แต่กลับไม่ได้เอ่ย พูดอะไรออกมามากนัก

หลังจากนั้นถึงหลินก็กลับออกไป เนื่องจากว่าเขาต้องการจะ รีบไปรับเด็กสองคนนั้นกลับมา

แต่ถังหลินกลับไปที่บ้านเก่าก่อน

“ถังหลิน กลับมาแล้วหรือ?” ท่านย่างเห็นถังหลิน ใบหน้าที่ ปรากฏความดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่าให้คุณป้าหลิวจัด อาหารกลางวันไว้แล้ว ทำอาหารที่หลานชอบที่สุดเอาไว้
“คุณย่าครับ ไม่ต้องหรอกครับ ผมแค่กลับมาเอาของนิต หน่อยเอง เดี๋ยวก็จะไปแล้วครับ เพียงแต่ยังหลินกลับรีบตัดบท ท่านย่างไปเสียอย่างนั้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านย่าถังหายวับไปทันที : “หาโอกาส ยากที่จะได้กลับมาครั้งนึง ข้าวก็ยังไม่ทันได้กิน ก็ต้องรีบออกไป กันอีกแล้ว ยังขนาดนั้นเลยอย่างนั้น

“หลานงานยุ่ง บางครั้งก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้หรอกนะ คุณก็ อย่าพถึงหลานนักเลย” ท่านถังเองก็รู้ว่าท่านย่าถังนั้นคิดถึง หลาน แต่สถานะของถังหลินนั้นบางครั้งที่มีเรื่องราวมากมายมัน ก็อดที่จะต้องทำเองไม่ได้จริงๆ

“ไม่ให้ฉันพร่ำถึงหลาน ถ้าอย่างนั้นจะให้ฉันพร่ำถึงคุณรึไง? ท่านย่ากังหันกลับมา แล้วถลึงตาใส่ท่านถัง ถังหลินหัวเราะ แล้วจะเดินขึ้นไปยังด้านบนต่อ

“อา ไม่รู้ว่าฉิงฉิงนั่นจะเป็นอย่างไรบ้าง? ฉันล่ะคิดถึงเด็กนั่น

จริงๆ” เสียงบ่นพร่ำของท่านย่าถังก็ดังขึ้นไล่หลังเขา ถังหลินหยุดชะงักลง แล้วรีบหันกลับมามองยังท่านย่าถัง :

“เมื่อกี้คุณย่าพูดถึงใครนะครับ?”

เมื่อครู่นี้เขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? คุณย่าบอกว่าคิดถึงจึง งอย่างนั้นหรือ?

คุณย่ารู้จักฉิงฉิง? ฉิงฉิงที่คุณย่าพูดถึงนั้นคือเงินทั่วถึงไข่ไหม?

เรื่องที่จิงจิงเป็นคนของตระกูลถัง ตอนนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ เป็นไปไม่ได้ที่คุณย่าจะรู้

“ย่าหมายถึงฉิงฉิง เป็นลั่วจิง ใช่สิ ฉิงจึงบอกว่ารู้จักหลานด้วย นี้ ตอนแรกย่าจะลากเธอกลับมาให้มาเป็นภรรยาของหลานด้วย ซ้ำ แต่เธอบอกว่าหลานไม่แต่งงานกับเธอหรอก……” ท่านย่าง เห็นว่าถึงหลินเอ่ยถาม จึงตอบกลับมา โดยไม่ได้คิดอะไรมาก

“ฉิงฉิงขนาดนั้น ทำไมหลานไม่แต่งงานกับเธอล่ะ หลานเอง ก็ไม่ใช่อายุน้อยๆแล้วนะ ถ้าไม่อย่างนั้นย่าเอาเธอ…… ดวงตาคู่ นั้นของท่านย่าถังมองมายังถังหลิน โดยพูดประโยคนี้ออกมา อย่างจริงจัง