บทที่ 559 ฝีมือผู้ใหญ่ตระกูลเยทั้งสอง คุณชายสามเ โต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว (6)

เธอนึกถึงสิ่งเหล่านั้นที่เชื่อเงินทำเพื่อเธอ ทำให้ใจที่ตอนแรก

ยังรู้สึกลังเลอยู่นั้น ยิ่งมั่นคงมากยิ่งขึ้น ดังนั้น เธอไม่มีทาง

รับปากพวกเขา

“คุณนี่มันเป็นผู้หญิงที่หน้าด้านจริงๆ ทำไมคุณจะต้องมายุ่งกับ ซื้อเฉินด้วย คุณหน้าตาไม่สวยไม่ว่า อีกอย่างคุณก็มีลูกไม่ได้ ไก่ ที่ออกไข่ไม่ได้อย่างคุณ ทำไมยังหน้าด้านมาพัวพันซื้อเป็นของ เราไม่ยอมเลิกราสักที” คุณปู่เย่ทนไม่ได้จนโมโหมาก ดังนั้นจึง ไม่สนใจอะไรแล้ว

คำพูดนั้นน่าเกลียดมากจริงๆ

ได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่ เป็นถั่วนิ่งตะลึงจนตัวซา สองตา ค่อยๆหันไปมองคุณปู่เย่

เงินถั่วนิ่งแอบหัวเราะอยู่ในใจ ดี ดีมาก

คิดแล้วว่าเหตุผลที่พวกเขาตั้งใจมาหาเธอในวันนี้ก็เพราะ

เรื่องนี้จริงๆ

ใช่ ตอนนี้เธอไม่สามารถมีลูกได้ บางที คนอื่นอาจจะด่าว่าเธอ เช่นนี้ได้ แต่ว่ามีแต่คนในครอบครัวของพวกเขาไม่มีสิทธิ์

“ฉิงฉิง ฉันรู้ว่าคุณเป็นเด็กดี ที่แรกจริงๆแล้วเรื่องของคุณกับ ซื้อเฉินเราไม่คัดค้านแล้วนะ แต่ว่าคุณมีลูกไม่ได้ คลอดลูกไม่ได้ถ้าคุณแต่งงานกับซื้อเฉิน ก็จะทำให้ซื้อเฉินหมดสิทธิ์ความเป็น พ่อ นี่มันเป็นเรื่องที่โหดร้ายมากเกินไปสำหรับซื้อเฉินเลยนะ ถ้า คุณรัก อเงินจริงๆ ก็ปล่อยซือเฉินไปเถอะ” คุณปู่เย่ตะคอกด้วย ความโมโห แล้วคุณย่าเยก็เริ่มมาไม้อ่อนต่อ

เงินถั่วงอยากหัวเราะ เธอทําลายสิทธิ์ที่จะเป็นพ่อของเยอ เฉิน? ใช่เหรอ?

ถ้าตอนนี้ไม่ว่าเธอจะแต่งงานกับผู้ชายคนไหน จะทำให้ผู้ชาย คนนั้นหมดสิทธิ์การเป็นพ่อก็จริง มันอาจจะไม่ยุติธรรมต่อผู้ชาย คนนั้นจริงๆ ก็อาจจะโหดร้ายจริง

แต่ว่านอกจากเยซือเฉินคนเดียว

เธอได้มีลูกทั้งสองคน ให้กับเย่ซื้อเฉินแล้ว

แต่ว่า เป็นลั่วจึงยังไม่อยากบอกเรื่องนี้กับพวกเขา ในตอนนี้ ในขณะนี้เห็นท่าทางของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่แล้ว เธอรู้สึกได้แค่ ว่ามันประชดประชันกันมาก

“นั่นสิ คุณปล่อยซื้อเฉินไปเถอะนะ ขอร้องคุณล่ะ อย่าทำร้าย ซื้อเฉินเลย อย่าทำร้ายตระกูลเยอีกเลย” คุณปู่เย่ก็รีบพูดเพิ่มเติม อีกค่า น้ำเสียงก็อ่อนข้อลงบ้าง

“ฉิงฉิง ฉันเชื่อว่าคุณต้องเข้าใจความลำบากใจของคนแก่ อย่างเราทั้งสอง คุณรับปากเราได้ไหม? รับปากพวกเราว่าจะเลิก กับซื้อเฉินได้ไหม? ” บนใบหน้าของคุณย่าเย่เต็มไปด้วยความ เศร้าและเจ็บปวด ตอนที่เธอพูดก็อยากจะไปจับมือของเงินถั่วนิ่ง
แต่ว่าเงินลั่วจึงถอยหลบไป

คุณย่าเย่ตะลึงเล็กน้อย แต่ทั้งสองตามองหน้าเป็นถั่วง บน ใบหน้าเต็มไปด้วยการร้องขอ ไม่พูดไม่ได้ว่าแววตาของคุณย่าเ ในขณะนี้เหมือนจริงมาก

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันรับปากท่านไม่ได้ เป็นลั่วนิ่งเม้มปาก ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านของตระกูลเข่มขู่บังคับคนขนาดนี้ เธอรู้สึก โมโหมาก รู้สึกโกรธด้วย เธอถึงกับโกรธเย่ซื้อเฉินด้วย แต่ว่า เธอกลับไม่รับปากจะเลิกกับเชื่อเงิน

เพราะเรื่องที่คุณปู่เย่และคุณย่าเยทำเช่นนี้ เย่ซื้อเฉิงไม่รู้เรื่อง ด้วย ถ้าเธอรับปากพวกเขาจริงๆ มันไม่ยุติธรรมสำหรับเชื่อเงิน

เธอนึกถึงสิ่งที่เชื่อเฉินทำเพื่อเธอเมื่อคืนนี้ที่บ้านตระกูลถัง

ยอมถูกคุณปู่ถังใช้ไม้เท้า กลางคืนยังแอบเข้าไปอยู่ในห้อง

นอนของเธอ ยังไงก็จะค้างคืนอยู่กับเธอให้ได้

ทุกอย่างที่เชื่อเฉินทำก็เพื่อเธอทุกอย่าง เธอรู้เธอเข้าใจ ดัง นั้น เธอรับปากคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่ได้

เซี่ยเถียนเถียนที่หลบอยู่ข้างนอกมองจนตาค้างตะลึงไปเลย ปู่ย่าตระกูลเยทั้งสองขอร้องเงินถั่วถึงขนาดนี้ เป็นลั่วนิ่งกลับ ใจร้ายไม่ยอมรับปาก ปฏิเสธอย่างหน้าด้านๆขนาดนี้?

สองตาของเซี่ยเถียนเถียนกระพริบๆอย่างเร็ว จากนั้นหยิบมือ ถือออกมา อัดวิดีโอไว้

“คุณ คุณ คุณมันผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆ ทำไมคุณถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ นี่คุณคิดจะบีบให้เราตายไปเลยหรือไง? คุณปู่เย่ยึดหน้าอกพองออกมาเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าร้อนใจเกิน สองตาของเขาจ้องมองเงินถั่วนิ่งอย่างโหดร้าย ตะคอกเหมือน พูดไม่ค่อยออก: “คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง หน้าตาก็น่าเกลียด ขนาดนี้ แล้วยังมีลูกไม่ได้ อีกอย่างคุณก็รู้ว่าเชื่อเงินไม่ชอบคุณ ทำไมคุณยังจะมายุ่งเกี่ยวกับชื่อเฉินอีก ถ้าไม่ใช่อยากได้เงินของ ซือเฉิน ผู้หญิงอย่างคุณไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ยังโลกมากอย่าง นี้ ฉันจะยอมให้ซื้อเฉินเอาคุณเป็นเมียได้ยังไง จะยอมให้คุณเข้า มาในตระกูลเย่ได้ยังไง

“วันนี้ คนแก่ๆอย่างเราทั้งสองคนถึงกับขอร้องคุณเช่นนี้แล้ว คุณก็ยังไม่ยอมปล่อยซือเฉินอีก ไม่ยอมปล่อยตระกูลเยีของเรา ด้วย คุณคิดจะบีบคั้นให้คนแก่ๆอย่างเราสองคนให้ถึงตายเลย หรือไง ดี วันนี้ฉันจะทำให้คุณสมหวังดั่งใจคิด ฉันจะกระโดนลง ไปเดี๋ยวนี้ตอนนี้เลย” คุณปู่เพุ่งไปนอกระเบียงหน้าต่าง ยัง ทําท่าทำทางจะก้าวขา จะปีนขึ้นไป

เงินถั่วนิ่งหันไปมองเขา ไม่ขยับ แล้วก็ไม่ออกเสียง เธอก็ไม่ เข้าไปห้าม หน้าต่างของโรงพยาบาลปิดตายไว้หมด ปกติก็ เพราะกลัวว่าคนไข้จะทนความเจ็บปวดไม่ไหวและฆ่าตัวตาย ดัง นั้น ไม่มีทางกระโดดลงไปได้หรอก คุณปู่เย่กำลังแสดงชัดๆ คุณ ปู่เย่ก็แค่อยากใช้วิธีนี้บีบบังคับเธอ

เซี่ยเถียนเรียนที่หลบอยู่ข้างนอกสีหน้าเปลี่ยนด้วยความ ตกใจมาก อยากจะเข้าไปห้าม แต่ว่าเธอคิดได้ว่าตนเองยังกำลัง อัดคลิปอยู่ ภาพที่พิเศษขนาดนี้ เธอจะต้องอัดไว้ให้ได้
ในเมื่อตอนนี้คุณปู่เย่ก็ยังไม่กระโดด

“ฉิงฉิง ฉันขอร้องคุณ ขอร้องคุณล่ะนะ คุณปล่อยซือเฉินไป เถอะ ชีวิตของคนแก่ๆอย่างเราทั้งสองไม่เอาก็ได้ เราแค่ขอให้ คุณอย่างทำร้ายซื้อเงินเลย อย่างอื่นเราไม่ถือสาก็ได้ คุณจะ อยากได้เงินของซือเฉินหรือไม่เราก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว แต่ว่า คุณมีลูกไม่ได้ มีลูกไม่ได้ ตระกูลเย่ของเราจะไม่มีผู้สืบทอด ตระกูลไม่ได้ ซือเฉินของเราจะไม่มีลูกไม่ได้” คุณย่าเย่ร้องไห้ขึ้น มาทันที ในขณะที่เธอโห่ร้องไห้ มายืนตรงหน้าเป็นลั่วถึง ทำท่าจะ คุกเข่าให้เป็นลั่วนิ่ง: “ฉิงฉิง ฉันขอร้องคุณล่ะ ปล่อยซื้อเฉินไป เถอะ ฉันคุกเข่าขอร้องเธอล่ะ”

เงินถั่วนิ่งมองหน้าคุณย่าเยอย่างเย็นชา ไม่ได้ห้ามเธอ แค่มอง อย่างเย็นชาอยู่อย่างนั้น เธอเห็นคุณย่าเย่งอเข่าหลายที แต่ก็ไม่ คุกเข่าลงไปอยู่ดี แค่มองดูเธอร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจมากยิ่งขึ้น

ในใจของเงินถั่วนิ่งยิ้มอย่างเยือกเย็น เห็นคุณย่าเยผู้นี้ช่างมี ฝีมือการแสดงเก่งจริงๆ

คุณย่าเข่นึกไม่ถึงว่าเป็นถั่วนิ่งไม่คิดจะห้ามเธอเลยสักนิด ยิ่ง นึกไม่ถึงว่าเป็นลั่วถึงจะใจแข็งได้ถึงขนาดนี้

คุณย่าเย่ทําใจ จะคุกเข่าลงไปจริงๆแล้ว

“คุณย่าเยอะ ท่านอย่าไหว้ฉันเลย ฉันรับไม่ไหวหรอกค่ะ แต่ ว่า ในขณะที่เป็นลั่วนิ่งเอ่ยปากพูดขึ้นมากะทันหัน น้ำเสียงของ เธอเยอกเย็นมาก ไม่มีความรู้สึกเลยสักนิดเดียว

เธอก็ไม่ใช่นางฟ้าผู้ใจดีอะไร ดังนั้น เธอไม่มีความรู้สึกที่เห็นใจเลย

เธอรู้และเข้าใจเป็นอย่างดี คุณย่าเย่ต้องการจะบีบบังคับเธอ จึงต้องแสดงละครบทนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอไม่แคร่ไม่สนใจหรอก แต่ว่าตอนนี้ เธอ

แคร์ เธอแคร์ทุกอย่างในสิ่งที่เชื่อเฉินทำให้เพื่อเธอ แค่ความรู้

สีกที่เย่ซือเฉินมีต่อเธอ

ดังนั้น เธอรับปากไม่ได้

คุณย่าเย่ได้ยินคำพูดของเงินถั่วนิ่งรู้สึกตะลึงนิดๆ ตอนที่เห็น แววตาสีหน้าของเงินถั่วนิ่ง ทั้งตัวของเธอเกร็งเล็กน้อย: “ฉิงฉิง ฉันนึกไม่ถึงว่าคุณจะเยือกเย็นขนาดนี้ ใจร้ายถึงขนาดนี้

เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่ไม่ทนแสดงอีกต่อไป ไม่ใช้คำพูดอ่อน โยนอ้อนวอนร้องขอเหมือนเมื่อสักครู่นี้อีกแล้ว