ตอนที่ 72กลับมาเร็วๆนะ

“หม่าม้….” ถังจื่อซีกอดเวินลั่วฉิงด้วยท่าทางออด

อ้อน พร้อมพูดพึมพำด้วยเสียงอ่อนๆ พอมาถึงเมืองAใหม่ๆ เด็กโม่นั้นปกติดี แต่เด็กซีก็ยัง ไม่คุ้นเคยกับที่นี่ แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมาก ก็แค่ ตัวติดเธอมากขึ้นเท่านั้น

“อืม”เงินลั่วชิงเอาเธอมากอดไว้ แล้วแตะไปที่หน้า ผากของเธอเบาๆ อุณหภูมิปกติ ไม่มีไข้ เพียงแค่ลุก สาวไม่สบาย เธอก็ไม่สบายใจขึ้นมาทันที เด็กซีที่เล่นมาทั้งวันก็เหนื่อยแล้ว พอล้มตัวลงที่อกของ เธอก็หลับลงทันที

เห่อถงถงที่ยืนอยู่อีกฝั่งยิ่งรู้สึกเอ็นดูเอามากๆ แต่เธอก็ นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกหนึ่งปัญหาคือ: “วันนี้เย่ซื้อเฉินก็ จะกลับมาแล้วสินะ? ”

“อืม”เงินลั่วฉิงตอบกลับเบาๆ เมื่อวานเย่ซื้อเฉินได้บอก ไว้ว่าจะกลับวันนี้ แต่ท่าทางของเด็กซีตอนนี้ ทำให้ เธอไม่วางใจที่จะกลับไป แต่เดิมทีเย่ซือเฉินก็สงสัย เธออยู่แล้ว ถ้าเธอไม่กลับไปละก็ คงจะเกิดปัญหาอื่น ตามมาอีกแน่

เธอกลัวว่าถ้าเธอไม่กลับไปละก็ เย่ซื้อเฉินต้องรู้แน่ๆ

ว่าเด็กๆยังอยู่

“งั้นวันนี้เธอกลับไปเถอะ? “เห่อถุงถงเข้าใจ สถานการณ์ของเธอดี และยิ่งรู้ว่าเย่ซือเฉินผู้ชายคนนี้ อันตรายมากแค่ไหน
“ฉันไม่กลับไปได้ด้วยหรอ? “เวินลั่วฉิงได้มองไปยัง เด็กซีอย่างอดสงสารไม่ได้ “ได้สิ แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานสามีของเธอต้องหาที่นี่

เจอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเรื่องของเด็กๆสองคนนี้ต้องถูก

เปิดโปงแน่ๆ”ถึงแม้ว่าเห่อถงถงปกติจะเป็นคนยังไง ก็ได้ แต่สำหรับเรื่องของเด็กสองคนนี้แล้ว เธอนั้น รอบคอบมาโดยตลอด หลายปีมานี้ฉิงฉิงไม่ได้พาเด็กๆกลับมาด้วย เพราะ

กลัวว่าเด็กๆสองคนจะได้รับอันตราย ท้องก่อนแต่ง แม้พ่อของเด็กก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ถ้าหากเรื่องนี้แดงขึ้นมา ไม่เพียงแต่จะทำให้ชื่อเสียง ของฉิงฉิงนั้นเสียหาย และแน่นอนว่าจะทำให้เด็กๆ ได้ รับอันตรายไปด้วย

“ถึงเขาจะกลับมาวันนี้ แต่ก็คงไม่เร็วขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวฉันจะโทรถามว่าเขากลับมากี่โมง”เวินลั่วฉิงคิดไป มาสักพัก ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกหา เยซื้อเฉิน หy

“อืม”พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสามครั้ง เขาก็รับสาย

ด้วยน้ำเสียงที่ทุ่มน่าดึงดูดและน่าฟังมาก “ที่รักคุณกลับมาวันนี้ใช่ไหม? ถึงบ้านกี่โมง

หรอ? “เป็นลั่วนิ่งถามออกมาตรงๆ ปลายสาย เย่ซื้อเฉินอึ้งไปสักพัก เขายกมุมปากขึ้น เล็กน้อย สองวันมานี้ผู้หญิงคนนี้แสดงออกได้ไม่เลว หนิ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนโทรหาเขาเองทุกวัน และยัง ถามเขาอีกว่าจะกลับเมื่อไหร่

“คงจะดีกมาก หลังห้าทุ่มน่ะ”พอพูดประโยคนี้จบ แววตาของเยซูเฉินก็ค่อยๆมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย “อืม ฉันเข้าใจแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ”เงินลั่วฉิงตอบ ด้วยเสียงเบาๆ แล้วกดวางสายไป

พอเขาถูกตัดสายไปแบบนี้ เย่ซือเฉินก็อึ้งไปเล็กน้อย เธอวางสายเขาไปดื้อๆแบบนี้เลยหรอ? เขานึกว่าเธอ จะพูดว่าจะไปรับเขาที่สนามบินเสียอีก

“กว่าเขาจะกลับมาก็หลังห้าทุ่ม ฉันจะอยู่กล่อมเด็กซี ให้หลับสนิทก่อนค่อยกลับไป ไม่เสียเวลา หรอก” เป็นลั่วนิ่งค่อยโล่งอกไปหน่อย แบบนี้แล้วก็คง ไม่จะไม่เป็นไร พอเด็กซีหลับสนิทแล้วก็จะน่ารักเป็น พิเศษ

“อิ้ม งั้นก็ดี พอเธอกลับไปแล้ว ฉันจะนอนเป็นเพื่อน

เด็กซีให้เอง”เห่อถงถงก็โล่งอกไปด้วย เพราะเด็กซีนั้น ไม่ค่อยสบาย ก่อนอนเลยจะงอแงนิดหน่อย ถ้าเกิด ฉิงฉิงไม่อยู่ ก็กลัวว่าก่อนอนเด็กๆจะร้องไห้เอาได้ พอเงินลั่วฉิงกล่อมเด็กซีเข้านอนแล้ว เธอก็นั่งรถกลับ ทันที พอกลับไปถึงคฤหาสน์ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มนิดๆ เป็นลั่วนิ่งกลับพบว่าไฟในห้องนั้นเปิดอยู่ เธอตกใจขึ้น มาทันที เย่ซื้อเฉินบอกว่าห้ามุมถึงจะถึงบ้านแท้ๆ หรือ ว่าเขากลับก่อนเวลางั้นหรอ?

ในขณะที่เป็นลั่วฉิงคิดอยู่นั้น จู่ๆประตูก็ได้ถูกเปิดออก “คุณคือคุณผู้หญิงใช่ไหมคะ? “มีผู้หญิงวัยกลางคน คนหนึ่งเดินออกมา ท่าทางดูมีน้ำใจมาก: “ฉันคือคุณ ป้าหลี่ค่ะ คุณผู้ชายให้ฉันมาดูแลคุณผู้หญิงค่ะ” “ป้ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? “เวินลั่วฉิงอึ้งไปสักพัก เธอคิดไม่ถึงว่าเย่ซื่อเฉินจะส่งคนมาดูแลเธอ แต่กี่วันมานี้เธอก็ไม่ได้กลับมาเลย

“ฉันมาตั้งแต่เมื่อวานซืนค่ะ” คุณป้าหลี่ที่ไม่ได้คิดอะไร มาก ก็ตอบออกไปอย่างปกติ ใบหน้ายังคงยิ้มอย่าง

เป็นมิตร

“อื้ม ป้าไปพักผ่อนเถอะ ฉันขอกลับห้องก่อนนะ

“เวินลั่วฉิงตอบกลับเบาๆ และก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เรื่อง บางเรื่องยิ่งพูดเยอะ ก็จะทำให้คนอื่นคิดมากไปด้วย เพราะฉะนั้นเรื่องที่กี่วันมานี้เธอไม่ได้กลับบ้าน เงินลั่วชิงจึงไม่ได้พูดถึง และก็รีบกลับไปที่ห้องของเธอ คุณป้าหลี่อึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ “คุณผู้หญิงละ? “เย่ซื้อเฉินกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่า แล้ว พอเข้าบ้านมาก็เห็นเพียงคุณป้าหลี่คนเดียว เขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงกลับไปที่ห้องแล้วค่ะ” คุณป้าหลี่ที่ได้อยู่ต่อ หน้าเย่ซื้อเฉินก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น ริมฝีปากเธอสั่น เล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่พอเห็นใบหน้า เยซื้อเฉินที่ดูเย็นชาแล้ว ในที่สุดเธอก็ไม่ได้พูดออกไป เยซือเฉินได้เงยหน้ามองไปที่ห้องของเวินลั่วฉิง ก็เดิน ตรงขึ้นไปที่ห้องของเธอ ห้องของเวินลั่วฉิงไม่ได้ล็อก เยซื้อเฉินแค่ผลักเบาๆประตูก็เปิดออกแล้ว เพียงแค่ ประตูถูกผลักออก เขาก็เห็นเธอหลับสนิทอยู่บนเตียง แล้ว

เย่ซื่อเฉินค่อยๆถอนหายใจอกมา เขาคิดว่าที่เธอถาม เขาว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ คงจะไปรับเขา ไม่ก็รอเขา กลับมา คิดไม่ถึงว่า…..

แต่ว่า ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วจริงๆวันถัดๆมา ทุกห้าโมงเย็นของทุกวัน เวินลั่วฉิงจะโทร หาเย่ซื้อเฉิน และถามเขาว่าจะกลับมาที่โมง และใน ทุกๆวันเอจะจัดการเรื่องเด็กๆให้เรียบร้อย แล้วค่อย กลับไป ทุกวันเธอจะถึงบ้านก่อนเย่ซือเฉินประมานครึ่ง ชั่วโมงกว่าๆ

เย่ซื้อเฉินเป็นคนตรงเวลามาก เพราะนั้น ถ้าเขาบอก จะกลับกี่โมงก็จะตรงเวลาเสมอ ปกติแล้วจะไม่คลาด

เคลื่อน

เพราะฉะนั้น ทุกครั้งเวลาที่เธอกลับถึงบ้านก็จะพอดี เป๊ะ ไม่เคยคลาดเคลื่อนเลยสักครั้ง

กี่วันมานี้เยวีอเฉินก็มีธุระจนดึกดื่นพอดี เขาจึงกลับ บ้านค่อนข้างจะดึก ทุกครั้งที่เย่ซือเฉินกลับถึงบ้าน เธอก็มักจะนอน หลับไปแล้วเสมอ และในตอนเช้าของ ทุกๆวัน เมื่อเขาออกจากบ้าน เธอก็ยังไม่ตื่น

เป็นลั่วฉิงตั้งใจจะเจอหน้าเขาให้น้อยที่สุด เธอคิดว่า

ถ้าเจอหน้าเขาน้อยลงแล้ว อย่างน้อยเขาก็คงจะไม่จู้จี้ กับเรื่องของเธอบ่อยๆ ส่วนเรื่องโทรศัพท์นั้น ก็จำเป็นจะต้องโทรจริงๆ

คุณป้าหลี่เห็นแววตาของเธอที่ดูแปลกไป แต่ก็ไม่ได้

พูดอะไรออกไป “ที่รัก วันนี้คุณกลับมากี่โมงหรอ? “เวินลั่วฉิงได้โทรหา เยซื้อเฉินตามปกติ เธอถามเขาว่าวันนี้จะกลับมากี่ทุ่ม พอเอเห็นเด็กๆสองคนเล่นอย่างสนุกสนาน เวินลั่วฉิงก็ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“วันนี้มีงานเลี้ยงนิดหน่อยนะ ประมานสี่ทุ่มถึงจะ กลับ”สำหรับการที่เธอมาในทุกๆวันนั้น เขาเหมือนจะซินไปเสียแล้ว และสำหรับความเคยชินนี้แล้ว เขาก็ไม่ คิดจะปายเบี่ยงเลย

“อื้ม โอเค”เงินลั่วชิงยังคงใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลเหมือน ปกติ

เมื่อเย่ซื้อเฉินได้วางสายลง เขาก็กระพริบตาเบาๆ ตั้งแต่เขากลับมาจากประเทศM ไม่กี่คืนมานี้ เขากลับ บ้านค่อนข้างจะดึก และทุกครั้งที่เขากลับไป เธอก็มัก

จะหลับแล้วเสมอ

ซื้อเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็โทรหาเลขาหลิว ทันที: “ช่วยยกเลิกกิจกรรมของคืนนี้ทั้งหมดให้ฉัน

ด้วย”

จู่ๆคืนนี้เขาก็ไม่อยากที่จะไปร่วมงานเลี้ยง เขาอยากที่ จะกลับบ้านให้เร็วขึ้นสักหน่อย…