บทที่ 933 ชายขี้หึงเผยความองอาจ โอหัง (2)

การถอนหายใจแบบนี้ เกรงว่าหัวใจผู้หญิงทุกคนต้องเต้นตึก ตักเป็นแน่

เป็นลั่วนิ่งละสายตาไปมองไปหยูหนิง จากนั้นก็เห็นไปหยหนึ่ง นั่งอยู่บนพื้นอย่างโง่งม มองผู้ชายอย่างมึนงง สีหน้ามีความ สับสนซับซ้อน ลังเล ไม่รู้ว่าควรทําเช่นไร

เป็นวงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว! ! !

โชคดีที่ปกติเยซื้อเฉินไม่ได้แหย่เธอเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นล่ะก็..

ในสายตาผู้ชายไปหยูหนิงก็เป็นกระต่ายขาวที่บริสุทธิ์ดัง กระดาษเปล่า กระต่ายน้อยตัวนี้หากไม่ถูกหมาป่าตัวร้ายคาบไป กินในรัง คงผิดธรรมชาติแล้วละ

“คุ ณ……เนชั่วนิ่งรู้สึกว่าเธอควรทำอะไรบ้าง เพราะเธอ เป็นคนเชิญไปหยูหนิงมา เธอทนมองไปหยูหนิงโดนลากเข้ารัง หมาป่าตัวร้ายไม่ได้

ถึงแม้ดูจากรูปการณ์แล้วไปหยูหนิงต้องถูกลากเข้าไปในไม่ช้า ก็เร็วแน่ แต่อย่างน้อยๆก็ไม่ใช่เวลานี้

“คุณถังครับ คุณชายสามเย่เชิญผมมาทำเรื่องเฉพาะด้านนะ ครับ หากสถานการณ์ปกติ ผมจะไม่เข้าร่วมเรื่องอื่นเลยครับ..…….……. เงินถั่วนิ่งแค่เรียกชื่อ ผู้ชายคนนี้ก็แทรกบทพูดสักแล้ว
คำพูดของผู้ชายเหมือนจะไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่ทำไมเป็นลั่วจึง ฟังได้รู้สึกถูกข่มขู่อย่างไรชอบกล

ใช่ เป็นการข่มขู่อย่างเด่นชัด

เธอถูกขู่หรือนี่?

เพียงแต่เธอมีเรื่องอะไรให้เขามาขู่เธอได้

เงินถั่วนิ่งรู้สึกว่าไม่มีนะ เรื่องของเธอเหมือนเชื่อเงินจะรู้หมด

แล้ว

เพียง เพียงแต่ยกเว้นเรื่องลูกรักทั้งสองคน

ทว่าผู้รู้เรื่องลูกๆมีแค่ไม่กี่คน เชื่อเป็นเชิญผู้ชายคนนี้มาช่วย เรื่องถึงหยุนเฉิงโดยเฉพาะ แล้วเขาจะรู้เรื่องของลูกๆไหม นะ? !

“ฉิงฉิง คุณวางใจได้ ฉันจะทำงานได้ดีแน่นอน” ไปหยูหนึ่งใน มาดกระต่ายน้อยตอนนี้ ไม่รู้เข้าใจความหมายของคุณ อย่างไร และไม่รู้ว่าไปหยหนึ่งนึกถึงอะไรบ้าง

แต่ฟังคําพูดของไปหยูหนึ่งเหมือนจะช่วยคุ ณ แก้ต่างเล็ก

น้อย

ผู้ชายมองไปหยูหนิง พลางยิ้มอย่างร่าเริงเบิกบาน ทำให้ หัวใจพองโตเลยทีเดียว

เงินลั่วฉิง:

ก็ได้ เธอปิดปากจะดีกว่า!!
“พวกคุณทำงานต่อเถอะ รู้ผลเมื่อไหร่ก็แจ้งบอกฉันด้วยค่ะ” เงินถั่วงรู้สึกว่าเธอควรออกไปแล้ว สถานการณ์อย่างนี้ เธออยู่ ต่อไม่ไหวจริงๆ

ยังดีที่ผู้ชายแหย่สาวก็ไม่ทำให้เสียงาน

ไม่ อันที่จริงผู้ชายมาถึงก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นการเป็นงานเลยสัก อย่าง เขาแค่นั่งอ่านนิตยสาร ดื่มกาแฟ ประเด็นสำคัญคือหลัง จากเขามาความกระตือรือร้นในการทำงานของไปหยหนึ่งก็มี เต็มร้อย มีประสิทธิผลเยี่ยมยอดมาก

ส่วนผู้ชายก็นั่งดื่มกาแฟอย่างสบายๆ แบบที่สบายกาย สบายใจ

ซึ่งทางไปหยูหนิงก็ต้องก้มหน้าทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย!! ประเด็นสำคัญคือไปหยูหนิงทำอย่างเต็มอกเต็มใจ!!

เงินถั่วนิ่งรู้สึกว่าเยซื้อเฉินหาคนคุมงานมาหนึ่งคน ซึ่งคนคุม งานมีอิทธิพลต่อไปหยูหนิงเป็นอย่างมาก เขามาถึง งานที่ไปหยู หนิงทําออกมาเหมือนทำกันสองคนเลยทีเดียว

“คุณถังเดินทางปลอดภัยครับ”ผู้ชายยังคงยิ้มเหมือนเดิม น้ำ เสียงสบายๆ แต่เป็นลั่วนิ่งฟังความหมายไม่ออก

ไปหยูหนิงมองเงินถั่วนิ่ง มุมปากขยิบคล้ายอยากพูดอะไร แต่ สุดท้ายก็ข่มกลั้นคำพูดไว้

มุมปากเงินลั่วนิ่งกระตุก คนที่ปกติพูดมากจนผู้อื่นอยากรูดซิป ปากเธอ ตอนนี้กลับไม่กล้าพูดสักคำ มันต้องถูกข่มขู่ขนาดไหนกันเชียว……

เธอไม่เข้าใจว่าไปหยูหนึ่งที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดิน ทำไมถึงกลัว ผู้ชายคนนี้? !

หลังจากเกินถั่วงออกไป ห้องในโรงแรมก็ยิ่งเงียบกริบกว่า เดิม

ไปหยูหนิงถือเอกสารไว้แน่นแล้วลุกขึ้นมาเอง ครั้งนี้เธอไม่ได้ ยื่นให้ผู้ชายคนนี้แล้ว แต่วางเอกสารไว้บนโต๊ะตรงหน้าผู้ชาย

เมื่อเอกสารวางลง ไปหยูหนิงก็หันหลังเตรียมจะก้าวเดิน “คุณมาดูที่นี่หน่อย เพียงแต่ผู้ชายพลิกเอกสารแล้วนิ้วเรียว

ยาวก็ชี้ไปยังบางจุด ไปหยูหนิงหยุดเดิน ได้ยินว่าเอกสารมีปัญหา ไปหยหนึ่งก็รีบ

เดินเข้าไปทันที เข้าไปใกล้เพื่ออยากดูให้เห็นชัดๆ

ร่างกายผู้ชายเข้ากายเหมือนไม่ได้ตั้งใจ นิ้วเรียวยาวเบาๆ อีกครั้ง: “ที่นี่……………

ไปหยหนึ่งรู้สึกการเข้ามาใกล้มากของเขา คิดอยากหลบ เพียงแต่เสียงผู้ชายกลับเคร่งขรึมหลายส่วน “คุณดูสิว่าจะเจอ ปัญหาหรือเปล่า? ”

เขาพูดเช่นนี้ ไปหยูหนิงจึงสะดวกหลบ ได้แต่ตั้งใจมองด้วย ตัวแข็งทื่อ

“ง่ายๆอย่างนี้ให้ผิดพลาดอีก……เสียงผู้ชายเคร่งขรึมหลายส่วน ร่างกายได้รอยยิ้มอีกต่อไป หากแต่เป็นใบหน้าจริงจังรู้สึกน่ากลัว เล็กน้อย

ไปหนิงได้ยินพูดว่าจุดผิดพลาด จึงสนใจอะไรมากได้

เพื่อหยูหนิงจะมองเห็นชัด ใบหน้าเธอจึงใกล้โต๊ะมาก ร่างกายผู้ชายก็โน้มเข้ามาพอดี เมื่อเป็นเช่นริมฝีปาก ติด

ลมหายใจของเขาส่งหูของเธอ ซึ่งก็ส่งเข้ารู้สึกคันๆเล็กน้อย ความทำให้หัวใจไปหนิงเต้นรัว แรงยิ่งขึ้น

ร่างกายไปหยูหนิงทื่ออย่างเด่นชัด ไม่ขยับกายเลย สักนิด ดวงตาจับอยู่ที่เอกสาร อยากหาข้อผิดพลาด เร็ว

แต่เธอยิ่งตื่นเต้นผู้ชายเหมือนจะใกล้เธอทุกทีหยูหนิงรู้สึกว่าหลายริมฝีปากเขามาสัมผัสของเธอ

ตอนริมฝีปากเขาไหลผ่าน รู้สึกซาจนเธอตัวแข็งเลย

หัวใจไป

“ฉัน ฉันเห็นผิดพลาดตรงไหนนี่ไปหนิงค่อนวันก็ไม่เห็นข้อผิดพลาด ส่วนผู้ชายก็เข้าใกล้เธอปานนี้ เธอรู้สึก ไม่ทนไม่ไหวจริงๆ……..

“ดูไม่ออกเหรอ? “เสียงผู้ชายส่งมาที่หูของเธอ เป็นเสียงต่ำๆ เบาๆ คล้ายกับเป็นความอุ่นที่สายลมยามฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน ความรู้สึกนี้เหมือนขนสัตว์ที่ลอยอยู่ในหัวใจเธอ

“ดู ดูไม่ออกค่ะ ไปหยูหนิงรู้สึกว่าตัวเองเกือบพูดไม่ออกแล้ว บัดนี้เสียงของเธอเบาจนตัวเธอเองก็เกือบไม่ได้ยิน

“ผมดูหน่อย”ผู้ชายดึงเอกสารเข้ามาใกล้เล็กน้อย พลางตั้งใจ

มอง

ไปหยูหนิงถือโอกาสลุกขึ้นเพื่อทำให้ระยะของเขาและเธอห่าง กัน

ผู้ชายดูเสร็จก็มองมายังไปหยูหนิงด้วยใบหน้าใสซื่อ “อืม

ไม่ผิด เมื่อกี้ผมดูผิดไป

ไป๋หยูหนิงเป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ก็ อารมณ์เสียทันที เธอเบิกตากว้างรีบหันไปจ้องผู้ชายทันที เพลิง โกรธในดวงตาใกล้จะทะลักออกมาแล้ว

คนมีความสามารถอย่างเขาจะดูผิดได้อย่างไร? เขาจงใจ แกล้งเธอชัดๆ?

“ทำไมเหรอ? มีปัญหาอะไร? “ผู้ชายมองเธอ รอยยิ้มบน ใบหน้าเบ่งบานไม่ขาดสาย ยิ้มอย่างสดใส ยิ้มอย่างไร้เดียงสา ยิ้มอย่างจริงใจ