บทที่ 802 เขาน่ากลัวอย่างนี้ เธอจะหนีไปได้หรือ (8)

จากนั้นริมฝีปากของหลินเป้ยก็ทับลงไปยังใบหน้าของถังหลิน

จูบ! จูบกันแล้ว!!

วินาทีนั้น จู่ๆ หลินเป้ยก็มีความรู้สึกที่อยากจะตาย หากขณะนี้ มีหลุมอยู่ที่พื้น เขาอยากจะมุดเข้าไปโดยไม่ลังเลเลย

เขา เขากลับจูบกับถังหลินแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จูบกันที่ปาก

แต่แบบนี้ก็ทำให้เขารับไม่ได้แล้ว

ร่างกายของถังหลินค่อยๆ ขยับขึ้นเล็กน้อย มองดูเขา ริม ฝีปากยิ้มโค้งขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่มีความหมายอันลึกซึ้ง แฝงอยู่ แล้วก็มีความรู้สึกโรคจิตเล็กน้อย

หลินเป้ยมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของถังหลิน ก็อึ้งไปเล็ก น้อย

หลินเป้ยจ้องมองถังหลิน แค่เกลียดจนกัดฟันแน่น แต่ว่ากลับ

พูดไม่ออกสักคํา

ถังหลินจึงจะค่อยๆ ปล่อยออก ถังหลินยืนขึ้น แต่ว่ารอยยิ้มบน ใบหน้าดูลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

ที่แท้นายเป็นคนแบบนี้นี่เองถังหลิน!!

พอถึงหลินปล่อยออก หลินเบี้ยจึงจะค่อยๆ หุบขาทั้งสองเขา ความรู้สึกเจ็บปวดนั้นเขาอยากจะต่อยคนเลย
แน่นอน

ร่างกายของอ่อนมากจริงๆถังหลินมองดูร่างกายของ

คำว่าอ่อนสามารถมาก อ่อน ในขณะ

ของถังหลินไม่รู้ว่าหมายความว่าแบบไหน

แต่ว่าใช้คำมาบรรยายผู้ชายคนหนึ่ง เห็นได้อย่าง ชัดเจนเลยว่าเหมาะสม

ร่างกายของหลินเป้ยค่อยแข็งขึ้นอย่างน่าสงสัย……..

ถังหลิน นายว่างมากหรอ? นายออกเพื่อมาตรวจสอบ คดีเป้ยรู้สึกหากถังหลินยังอยู่ในห้องของเขาต่อ ผ่านไปนาน

ถังหลินช่างน่าเกลียดมาจริงๆ

บนโลกใบทำไมได้ขนาดนี้

ถังหลินเป็นคนน่าเกลียดที่สุดเท่าไม่

ตอนเขาอยากรีบไล่ถังหลินออกไป

“นายได้ยังไงว่าตอนฉันไม่ได้ตรวจสอบคดีอยู่ถังหลินดูเขา ริมฝีปากค่อยโค้งขึ้น วินาทีต่อไป จู่ๆ ถึงหลินยังก็พูดมาละค่าๆ เมื่อฉันพบอะไรบางอย่างที่ กว้างมาก”

ประโยคนี้ แววถังหลินจ้องหลินไว้แน่นเลย เขามอง เห็นของหลินแข็งที่อไปได้อย่างถังหลินค่อย

ถังหลินลุกขึ้น มองไปทางครั้ง แววตาค่อยๆ ตา

นอกประตู

ถังหลิน ในขณะนี้ ไม่พูดอะไรอีก

หลินเป้ยอึ้งเลย เมื่อเขาถังหลินไปหลายรอบมาก หลินไม่ไปเลย ตอนนี้ทำไมถึงไปกะทันหันถังหลินจะทำ อะไรอีกหรือเปล่า?

หลินเป้ยกำลังคิดถังหลินก็เปิดนั้นยังช่วยเขาปิดประตูกลับอีก

หลินเป้ยเห็นถึงหลินปิดประตูไป ตาหนึ่งพื้น

ถังหลิน ฉันไม่ปล่อยนายแน่

ถังหลินเดินออกมาจากห้อง แล้วหยิบ

โทรศัพท์ไปสองเสียง ทางนั้นคนแล้ว
“นายอยู่ที่ไหน? ฉันเอาของบางอย่างไปให้ช่วยกันตรวจสอบ หน่อย” มือของถังหลินซุกเข้าไปในกระเป๋า จับไปยังเส้นผมที่ถูก ทิชชูห่อไว้ แล้วค่อยๆ หรี่ตาขึ้น…….

หากเป็นเขาจริงๆ งั้นบัญชีในครั้งนี้ก็ต้องได้คิดแล้ว

“ทําไม? เร็วขนาดนี้ก็หาคนเจอแล้วหรอ? หาเจอที่ไหน? เป็น คนอะไร?” คนอีกทางหนึ่งหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขาแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าตื้นตันมาก ถามคำถามหนึ่งภายใน ประโยคเดียว

“นายทําการตรวจสอบก่อน เพื่อความมั่นใจ” ถังหลินไม่ได้ ตอบคําถามของเขา แต่ว่าแววตาของเขาได้หรี่ตาขึ้นด้วยความ อันตรายอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ว่า น่าจะไม่ผิดนะ

การตอบสนอง ในเมื่อกี้ของหลินเป้ย แล้วก็ความนุ่มที่เขาจูบ ลงมาบนใบหน้าของหลินเปียนั้น แล้วก็ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขา มองดูระหว่างขาทั้งสองข้างของหลินเป้ย ในสถานการณ์ที่ดึง แน่นขนาดนั้น ระหว่างขาของเขากลับไม่มีอะไรโผล่ออกมาเลย

ดังนั้น เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องไม่ผิดแน่นอน

“เก่งมาก เร็วขนาดนี้ก็หาคนเจอแล้ว” ในอีกทางของโทรศัพท์ มีเสียงที่แฝงเสียงหัวเราะดังผ่านมา ได้ นายนำมาเลย ฉันตรวจ ให้ ฉันจะใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดตรวจผลออกมาแน่นอน

เขารู้ว่าเรื่องนี้สำคัญกับถังหลินขนาดไหน หาคนคนนี้ออกมา ก่อน ก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าถังหลินไม่ได้บังคับข่มเหงกงหยุน เรื่องนี้ถือว่าจัดการได้แล้ว ถังหลินก็ไม่จำเป็นต้องกลับไปที่สถานีตำรวจแล้ว

อีกอย่างถึงหลินทําเรื่องแบบนั้นกับเขาไป ไม่ว่ายังไง ก็คงต้อง รับผิดชอบอยู่แล้ว?

ดังนั้น แน่นอนว่าเรื่องนี้ยิ่งสืบเร็วก็ยิ่งดี

ถังหลินตอบกลับไปคำหนึ่ง จากนั้นก็วางสายลง

ถังหลินลงไปที่โรงจอดรถข้างล่าง หยวนจนหลินได้ให้คน เตรียมรถที่โรงจอดรถไว้ก่อนแล้ว ถังหลินขับรถไปที่โรงพยาบาล ด้วยตัวเอง

“นายพิ่งออกจากสถานีตำรวจไม่ถึงสองชั่วโมง ก็หาเป้าหมาย เจอแล้ว ไม่เลวน!!

ถังหลินมองเขาไปด้วยความเย็นชาหนึ่งที่ “อย่ามาพูดไร้สาระ

รีบไปตรวจ”

“นี่ฉันก็สงสัยไม่ใช่หรอ? เผยให้หน่อยสิ?” ริมฝีปากของนิติ เวชเบ้ปากเล็กน้อย พูดด้วยความไม่พอใจว่า “อย่าลืมนะ ตอนนี้ นายกำลังร้องขอฉันอยู่

“นานแค่ไหนถึงจะรู้ผล?” ถังหลินไม่ได้สนใจคำพูดไร้สาระ ของเขาเลย เขาถามแค่คำถามที่เขาสนใจ

“นี่ต้องดูอารมณ์ของฉัน หากฉันอารมณ์ดี อาจจะเร็วหน่อย หากฉันอารมณ์ไม่ดี งั้นก็อาจจะ…” ในใจของนิติเวชไม่พอใจ มาก ดังนั้น ตั้งใจที่จะประชดเขา
แววตาของถังหลินรีบหันมามองเขาไปด้วยความเย็นชา ร่างกายของจีนเหวยแข็งที่อไปเลย รีบเปลี่ยนคำพูดว่า “สามถึงสี่ ชั่วโมง”

*สามารถตรวจออกมาได้ไหมว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?” ถัง หลินค่อยๆ หรี่ตาขึ้น จู่ๆ ก็ถามไปหนึ่งประโยค