บทที่ 249 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (3)

ห้าปีก่อน ที่เขาปล่อยให้เธอหนีไป นั่นเป็นเพราะว่าเขาไม่รู้ ว่าเธอเป็นใคร ตอนนี้ เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นอีกเหรอ?

แต่ว่า เย่ซื้อเฉินเห็นเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้ไม่อยู่แล้ว อาหารเช้าที่เขาเตรียมไว้ให้ เธอก็ได้กินเรียบร้อยแล้ว ถ้า เธอคิดหนี คงเป็นไปไม่ได้ที่ยังจมีเวลากินอาหารเช้าอีก

สีหน้าของเขาค่อยๆอ่อนลง จากนั้นเปิดดูกล้องวงจรปิด ภายในห้อง

หลังจากที่เคยเกิดเรื่องเมื่อห้าปีก่อน จี้หซีก็ได้ติดตั้งกล้อง วงจรปิดไว้ในห้องเขาด้วย โดยบอกว่าป้องกันไว้ก่อน แต่ หลังจากนั้น เขาก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลย เป็นเพราะเมื่อคืนเธอ สร้างปัญหาในรถ และมันอยู่ใกล้ที่นี่พอดี อีกอย่างเขาก็ อยากทดสอบปฏิกิริยาของเธอเหมือนกัน ดังนั้นจึงพาเธอมา ที่นี่

สำหรับเรื่องกล้องวงจรปิด เขาไม่เคยใช้มันเลย แต่ว่า ครั้งนี้มันจะน่าจะใช้ประโยชน์ได้

เขาอยากรู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมานั้นจะมีปฏิกิริยาอะไร บ้าง? แล้วไปไหนแล้ว?

ขณะนี้ เป็นลั่วนิ่งอยู่ระหว่างทางไปทำงาน โทรศัพท์ของ เธอดังขึ้นรัวๆอีกครั้ง

เมื่อเห็นเบอร์โทรที่โชว์ขึ้น เงินลั่วชิงยิ้มเย็นชาเล็กน้อย ออกมา แม่มดคนนี้ก็โหดเหี้ยมเกินไปล่ะ เมื่อคืนหลิวฉิน วางแผนทำร้ายเธอ เช้านี้ก็เร่งเธอให้รีบไปทำงานต้องมีเรื่อง ไม่ดีแน่

ความจริงแล้ว วันนี้เธอเหนี่ยมาก เหนื่อยจริงๆ ปวดเมื่อย ไปทั้งตัว เธอไม่อยากไปทำงานจริงๆ แต่ว่าเย่ซื้อเฉินได้ไป ทำงานแล้ว และ เธอจำได้ว่าเคยซื้อเฉินมีทางเลือกให้เธอ เลือก ทางเลือกหนึ่งคือไปทำงาน อีกทางเลือกคือนอนต่อกับ เขาที่ห้อง

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนพวกเขาจะได้นอนด้วยกันแล้ว แต่หลังจาก นี้เธอไม่อยากนอนกับเขาทุกคืน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไป ทำงาน

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคนวางแผนทำร้ายเมื่อคืนเย่ชื่อ เฉินน่าจะไม่รู้เรื่องบางเรื่องเธอไม่อยากให้เย่ชือเฉินรู้ เพราะ เธอสามารถจัดการเองได้

เป็นลั่วนิ่งไม่ได้รับโทรศัพท์ ให้มันดังอยู่อย่างนั้น จนโทร ศัพท์แบตหมด ปิดเครื่องเองโดยอัตโนมัติ เหมือนโลกทั้งใบ สงบไปโดยปริยายเลย

เงินลั่วชิงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอเมาเหล้า ดังนั้นมือถือจึง ไม่ได้ชาร์จแบตไว้ได้แต่รอให้ไปถึงบริษัทถึงจะซาร์จแบตได้ ชื่อเฉินมองไปที่กล้องวงจรปิด เห็นเวินลั่วฉิงตื่นเพราะ โดนเสียงโทรศัพท์รบกวน เธอรับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถึงออก จากห้องไป

สายตาของเย่ซื้อเฉินหรี่ลงเล็กน้อย โทรศัพท์ของใคร? เธอได้รับโทรศัพท์ของใครถึงต้องรีบร้อนออกไป?

เย่ซื้อเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้น มา หาเบอร์โทรของเธอ แล้วโทรออก

“ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกได้ปิดเครื่องลงแล้ว” แต่ ว่า สิ่งที่เย่ซื้อเฉินคาดคิดไม่ถึงคือ สิ่งที่เขาได้รับจะเป็น ประโยคที่เย็นชาเช่นนี้

ปิดเครื่อง? เธอปิดโทรศัพท์?

เธอคงไม่หนีไปเหมือนเมื่อห้าปีก่อนอีกนะ?

มือที่กำมือถืออยู่กำแน่นขึ้น เธอได้รับโทรศัพท์แล้วออกไป หรือว่าคนที่โทรหาเธอคือถังไปเชียนโทรศัพท์?

เขานึกขึ้นได้เมื่อคืนอยู่ที่หมิงเจ๋เธอคุยโทรศัทพ์กับถังไป เซียนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน รักกันไม่อยากห่างไกลกัน เมื่อ นึกถึงคำพูดของเธอที่ว่าอีกหนึ่งปีหลังจะไปหาถังไป่เซีย

น! !

ถ้าวันนี้ถังไปเชียนโทรหาเธออีก เธอจะไปหาถังไปเชียน

1na… มีอยู่ชั่วขณะ ที่สายตาของเย่ชื้อเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว และอันตรายมาก แล้วเขาก็หยิบมือถือและโทรออกอีก ครั้ง: “มีความคืบหน้าของถังไปเซียนไหม? ”

“เมื่อคืนนายมีคำสั่งให้ยกเลิกภารกิจทั้งหมดไม่ใช่เห รอ? ฉันได้ออกคำสั่งให้ทุกคนถอยออกไปแล้ว แต่ว่า มีอยู่ สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจคือ ถังไปเซียนยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาเป็นผู้ที่มีฝีมือจริงๆ..” คนที่พูดสาย อยู่อีกด้านหนึ่งเหมือนจะมีความชื่นชม ถังไป๋เชียนอยู่ไม่น้อย

“ตรวจสอบให้หน่อยว่าเป็นถั่วนิ่งมีการซื้อตั๋วหรือบันทึก การเดินทางออกหรือไม่ รวมถึงวิธีการขนส่งและทุกช่อง” สีห น้าของเย่ซื้อเฉินมืดลงไปอีก และพูดขัดจังหว่ะเขาขึ้นมาทันที

“ออ” คนที่อยู่อีกด้านตะลึงเล็กน้อย และเหมือนจะเรียกสติ ตัวเองกลับมายังไม่ได้ในเวลาอันสั้น เพราะเหตุการณ์ก่อน และหลังต่างกันมากเกินไป คือจะให้ตรวจสอบใครกันแน่? ฟังดูแล้วเหมือนผู้หญิงของนายใหญ่จะหลบหนี?

“ไม่มี ตรวจสอบแล้วไม่มีประวัติการซื้อตั๋วใดๆของเธอ เลย และไม่พบเจอว่าเธอเคยปรากฏทุกช่องทางที่สามารถ ออกไปจากเมืองAได้” เวลาผ่านไปไม่นานนัก คนอีกด้าน หนึ่งก็ส่งข้อมูลกลับมา

ชื่อเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้รีบร้อนออกไป จากเมือง A! หรือว่าเขาคิดมากเกินไป ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เธอไปไหนแล้ว เป็นไปได้ไหมว่ากลับ บ้านไปเองแล้ว?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ซื้อเฉินรีบออกไปจากห้อง เพื่อจะกลับไป ที่คฤหาสน์

เมื่อกลับไปถึงคฤหาสน์ เห็นคุณป้าหลิวที่ห้องรับแขก เย่ซื่อเฉินจึงรีบถามออกมาว่า: คุณผู้หญิงกลับมาแล้วหรือ ยัง? ”

“ไม่มี” คุณป้าหลิวส่ายหัว เมื่อเห็นอาการของเยซื้อเฉินใน เวลานี้ทำให้มีเกิดความเล็กน้อย จึงหดตัวโดยปริยาย

เยซื้อเฉินมีความผิดหวังเล็กน้อย และเขาก็ได้ให้คนไป ตรวจสอบที่ตระกูลเวินดู ปรากฏว่าเวินลั่วฉิงก็ไม่ได้กลับตระ กูลเป็นเหมือนกัน

เขาได้ไปดูกล้องวงจรปิดรอบๆ โรงแรม หลังจากที่ เวินลั่วฉิงเดินออกจากโรงแรมเล้ว ก็เดินเข้าไปที่สถานีรถไฟ ใต้ดินข้างๆเลย

เห็นได้ชัดว่าเธอนั่งรถไฟใต้ดินออกไป เขาตรวจเจอ เธอ นั่งไปถึงสถานีซีหลิงอีลู่แล้วก็ออกจากสถานีไป หลังจากนั้น เขาก็ตรวจหาไม่เจอร่องรอยของเธออีกเลย

สถานีที่เวินลั่วฉิงเดินออกไปยังห่างจากบริษัทตระกูลเย่กรู้ ปไกลอยู่ ดังนั้นเลยชื่อเฉินจึงนึกไม่ถึงว่าเธอจะไปบริษัท หรือ จะพูดอีกอย่างคือเขาแทบจะไม่ได้มีความคิดไปในทิศทาง ด้านนั้นเลย

เป็นลั่วถึงนึกไม่ถึงเหมือนกัน เธอเพิ่งมาถึงบริษัท ยังไม่

ถึงออฟฟิศทำงานเลย ก็ถูกหัวหน้าชุนสั่งให้ไปคุมงาน

ก่อสร้างที่หน้างาน แน่นอน ว่าเงินลั่วชิงไปด้วยกันกับเพื่อน ร่วมงานคนอื่นๆ สถานที่ก่อสร้างที่หัวหน้าซุนสั่งให้ไปแม่งเอ๊ยมันลำบาก จริงๆ ทั้งไกลทั้งบ้านนอก ถนนก็เดินยาก และภารกิจก็หนัก

หน่วงมาก

เป็นลั่วนิ่งเห็นคนอื่นเดินอยู่บริเวณสถานที่ก่อสร้างเดินแล้ว เดินอีก เนื่องจากเมื่อคืนเธอเมาเหล้า และบวกกับเรื่องที่เกิด ขึ้นภายหลัง ร่างกายของเธอเดิมทีก็ปวดเมื่อยระบมไปทั้งตัว ไม่มีเรี่ยวแรงอะไร หลังจากที่ต้องเดินตามในช่วงเช้าแล้ว เธอรู้สึกว่าขาเริ่มจะอ่อนแรง

แต่เห็นได้ชัดว่างานของพวกเขายังไม่เสร็จ มื้อเที่ยงมีคน เตรียมข้างกล่องให้ไม่อร่อยเลย สถานที่ก่อสร้างไม่มีแม้แต่ พื้นที่ให้ชาร์จแบต

แม่งเอ๊ยหัวหน้าซุนหาสถานที่ได้ดีจริงๆ หาสถานที่ที่ สามารถทรมานเธอได้ขนาดนี้เลย?

ส่วนเย่ซื่อเฉินเมื่อตามหาในช่วงเช้าแล้ว ก็ยังหาเธอไม่เจอ ตัวเขาเหมือนอยู่ในอาการบ้าคลั่ง เขาโทรหาเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่โทรศัพท์ของเธอยังคงปิด เครื่องอยู่ เขาค้นหาทุกสถานที่ที่หาได้ แต่ไม่มีข่าวคราวเลย แม้แต่น้อย

ในตอนนี้ เขาค้นพบปัญหาจุดหนึ่ง ไม่ว่าตอนแรกจะเพราะ สาเหตุอะไรแต่งงานกับเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงเมื่อห้าปี ก่อนหรือไม่ สำหรับเธอ เขาไม่มีวันปล่อยมือเธอไปเด็ดขาด

ทั้งชีวิตนี้ ก็คือเธอคนเดียว

ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมให้เธอจากไป เด็ดขาด

“ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร หาถังไป๋เฉียนออกมาให้ได้” ในตอนนี้ สายตาของเยซือเฉินเย็นเยือกสุดขีด เขาหาแล้วทุกที่ที่หาได้ แต่ก็ยังหาเธอไม่เจอ ดังนั้นเขาจึงต้องลงมือตามหาตัวของถัง ไปเชียนก่อน

แต่ว่า ถ้าเขาเจอถังไปเซียนแล้วพบว่าเธออยู่ตรงนั้น

หล่ะ…*