บทที่ 774 เรื่องที่คุณชายสามเสืบเจอเกี่ยวกับลูก (6)

ไม่ โจ๋วอันหนานตื่นเต้นมาก เธอกำลังตื่นเต้นอะไรอยู่?

โจ๋วอันหนานที่เขารู้จักนั้นน้อยมากที่จะตื่นเต้น

“ไม่มาตรวจ มีเรื่องมากมายที่ไม่สามารถแน่ใจได้” โจ๋วอัน หนานรีบตอบกลับอีกประโยคหนึ่ง ครั้งนี้ เธอตอบเร็วมาก เร็ว มาก

“พี่อันหนาน คงไม่ใช่ว่าเธอมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่นะ?” ดวง ตาของเอเฉินหรี่ตาขึ้นภายในแววตาแฝงความคิดบางอย่าง อยู่ นิสัยของโจ๋วอันหนานเย็นชามาโดยตลอด การตอบสนองใน เมื่อกี้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ปกติ

อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ โจ๋วอันหนานรับแล้วก็อึ้งไปเลย ทันใดนั้นก็เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าเปลี่ยนไป เธอรู้สึกว่า เธอปกปิดได้ดีมากๆ แล้ว หรือว่าเยซือเฉินก็ยังฟังอะไรบางอย่าง ออกหรอ?

“ฉันจะมีเรื่องอะไรมาปิดบังนาย หากนายรู้สึกสงสัยจริงๆ ก็พา เงินลั่วนิ่งมาตรวจ หลังจากที่ตรวจแล้ว ค่าตอบที่นายอยากได้ก็ น่าจะชัดเจนแล้ว” โจ๋วอันหนานมีความกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ว่า เธอปกปิดได้ดีมาก เธอแน่ใจมากว่าเยซือเฉินไม่มีทางพา เงินลั่วนิ่งมาตรวจ เพราะว่าเยซื้อเฉินไม่อยากให้เป็นลั่วนิ่งเสียใจ

พอนึกถึงจุดนี้ แววตาของโจ๋วอันหนานก็มีความผิดปกติเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน มือที่จับโทรศัพท์อยู่ก็แน่นขึ้น

เชื่อเงินเงียบลงอีกครั้ง

“เฉินเฉิน ที่จริงแล้วเรื่องแบบนี้นายสามารถถามเงิน วงได้ เลย คำถามแบบนี้ตัวเงินมั่วนิ่งเองแหละที่เข้าใจดีที่สุด” โจ๋วอัน หนานไม่ได้ยินเสียงของเยซื้อเฉิน จึงพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

เขาอ้อมกว้างขนาดนี้มาถามเธอ ทำไมถึงไม่ถามเงินมั่วนิ่ง ตรงๆ เลย?

เงินถั่วงคือคนที่เกี่ยวข้อง ไม่มีใครรู้เรื่องพวกนี้ดีไปกว่า เงินลั่วนิ่งแล้ว

เขาเป็นห่วงเป็นถั่วงขนาดนั้นเลย? เขาปกป้องเงินถั่วงอ ย่างระมัดระวังขนาดนั้นเลย? กลัวว่าเป็นถั่วนิ่งจะถูกทำร้ายขนาด

นั้นเลย?

“ฉันรู้เลย” เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของโจ๋วอันหนานแล้ว แววตา ก็ค่อยๆ แย่ลง จากนั้นก็วางสายเลย

คำถามพวกนี้ เขาจะไปถามเงินมั่วนิ่งได้ยังไง เป็นลั่วนิงบาด เจ็บไม่สามารถมีลูกได้ หากเขาไปถามคำถามพวกนี้กับเธออีก งั้นก็เหมือนว่าตั้งใจทำร้ายเธอไม่ใช่หรอ?

ตอนแรกเขานึกว่าจะสามารถได้คำตอบจากโจ๋วอันหนาน คิด ไม่ถึงเลยว่าไม่ได้รับอะไรเลย

ทักษะการแพทย์ของโจ๋วอันหนานเก่งกาจขนาดนั้น เธอเคย ตรวจอาการของเงินถั่วนิ่ง ตรวจออกมาว่าเป็นมั่วนิ่งจะไม่สามารถมีลูกได้อีก ทำไมถึงไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอาการของ เงิน วฉิงเลยล่ะ?

โจ๋วอันหนานกำลังปกปิดอยู่แน่ๆ

โจ๋วอันหนานกำลังปกปิดอะไรอยู่กันแน่? ทำไมถึงต้องปกปิด แต่ว่า ถ้าหากโจ๋วอันหนานไม่พูด เขาเองก็ไม่สามารถบังคับ ให้โจ๋วอันหนานพูดได้

หลังจากที่คุณชายสามเย่วางสายแล้ว ยังคงยืนอยู่ข้าง หน้าต่าง ไม่ขยับเลย

ประชุมทางวิดีโอคอลไปสี่ชั่วโมง ฟ้ามืดแล้ว แสงไฟข้างนอก ส่องสว่างเต็มไปหมด ยืนอยู่บนตึกที่สูงที่สุดของตึกใหญ่บริษัท ตระกูลเยกรุ๊ป มองดูวิวที่สวยเป็นพิเศษนี้ แต่กลับไม่เข้าไปใน สายตาของคุณชายสามเย่เลย

สําหรับเรื่องของเงินถั่วนิ่งตอนอยู่ที่อเมริกา เขาต่างก็เคยสืบ แล้ว แต่ว่าไม่ได้สืบเจอเรื่องที่มีลูก อีกอย่างเขายังให้คนไปสืบ เรื่องหลังจากที่เงินถั่วงออกจากเมืองไปอีกด้วย ภายในปีนั้น เงินถั่วนิ่งอยู่ในโรงเรียนตลอด ไม่ได้เคยลายาว และไม่มีการ บันทึกเข้าโรงพยาบาลอะไรเลย

ดังนั้น เขาไม่เคยนึกถึงสถานการณ์ที่ตอนนั้นเป็นชั่วนิ่งจะ สามารถท้องได้เลย

มือของคุณชายสามเย่วางอยู่บนระเบียง ค่อยๆ วางลง มี จังหวะมาก
หลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วโทรเบอร์ หนึ่งออกไป

“ช่วยสืบเรื่องของเยวหงหลิงให้ฉันหน่อย” พอโทรศัพท์ถูกรับ

แล้ว เย่ซือเฉินก็พูดด้วยความเร่งรีบ ก่อนที่เขาจะสืบเรื่องของเงินถั่วนิ่ง ถังไปเรียนจะต้องรู้แน่นอน หากถังไปเรียนรู้ งั้นเอกสารที่เขาสืบมาได้อาจจะมีปัญหา

แต่ว่า ถ้าหากเขาไปสืบคนข้างกายของเงินถั่วนิ่ง ถังไปเรียน คงจะไม่มีการป้องกันแน่นอน

อีกอย่าง เขาไม่สืบเงินถั่วนิ่งโดยตรง เป็นลั่วนิ่งก็คงไม่รู้ “เยวหงหลิง? เยวหงหลิงคนไหน?” คนที่รับโทรศัพท์อีกทาง หนึ่งอึ้งไปเลย ลูกพี่ ไม่เคยได้ยินชื่อเยวหงหลิงเลย?”

“คนของถังไปเชียน” คุณชายสามเย่รู้ว่าโทรศัพท์เมื่อกี้

กะทันหันเกินไป จึงอธิบายด้วยเสียงที่ต่ำไปประโยคหนึ่ง

เขารู้ ความสัมพันธ์ระหว่างเยวหงหลิงและเงินมั่วนิ่งนั้นไม่แย่ ดังนั้น คุณชายสามเย่รู้สึกว่านี่อาจจะเป็นเบาะแสอย่างหนึ่ง

“ลูกพี่ ทำไมหรอครับ? ทำไมถึงต้องไปสืบเรื่องของคนถึงไป เชียนครับ? หรือว่าถังไปเรียนทำอะไรกับลุกพี่อีก? แต่ว่าตั้งแต่ ครั้งนั้นที่พี่ไปทำร้ายที่พักอาศัยของเขา หลังจากที่ถังไปเชียนก ลับมาแล้วก็ถ่อมตนมาโดยตลอด ซื่อสัตย์มาก รู้สึกว่ามีความ ทรุดลงอย่างไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้

“ทรุดลงอย่างไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้?” คุณชายสามเขมวดคิ้ว“ถังไปเขียนทรุดลงอย่างไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้? นายดูถูกเขาเดิน ไปแล้วแหละ?”

“ลูกพี่ ไม่ใช่ผมดูถูกเขามากเกินไปนะ แต่ว่าหลังจากที่เขา กลับมาแล้ว เริ่มไม่ทำอะไรแล้ว พวกคดีความก็น้อยมากที่จะรับ อีกอย่างคือไม่เผยหน้ามาโดยตลอดเลย อะไรก็ไม่ทำ รู้สึกว่า เหมือนว่าจะเริ่มถอยออกไปทั้งหมดแล้ว…….

คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดถึงคนคนนั้นแล้ว ดวงตาคู่หนึ่งก็ ค่อยๆ หรี่ขึ้น สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไป ถังไปเขียนเงียบขนาดนี้ ช่างไม่ปกติจริงๆ

เขารู้ ถังไปเรียนไม่มีทางถอยแน่นอน เกรงว่าถังไปเขียนกำลัง วางแผนอะไรอยู่ นี่ต่างหากเป็นสิ่งที่เขากังวล

“ทางถังไปเชียน นายตามสืบต่อไป” ถึงแม้ว่าเป็นถั่วนิ่งจะกลับ มาแล้ว ถึงแม้ว่าระหว่างถังไปเชียนและเป็นมั่วนิ่งจะไม่มีการข่มขู่ อะไรเกิดขึ้นแล้ว แต่ว่าสำหรับทางถังไปเขียนแล้ว เขาไม่ได้ ปล่อยวางเลย เขากังวลว่าถังไปเขียนจะทำเรื่องบางอย่างออก มา!

“แล้วก็สืบเรื่องของเยวหงหลิงหน่อย สืบเหตุการณ์ต่างๆ ใน สองสามปีนี้ สืบดูว่าคนข้างกายของเธอเคยมีลูกหรือเปล่า?” แน่นอนว่าคุณชายสามเย่ยังไม่ลืมเป้าหมายที่เขาโทรเบอร์นี้

เขาจะสืบเรื่องของลูก

“ครับ ผมไปสืบ เรื่องนี้น่าจะค่อนข้างสืบง่าย” อีกทางหนึ่งของ โทรศัพท์ คนทางนั้นรีบตอบรับ
ถังไปเขียนคือสุนัขจิ้งจอกอาวุโส เขาซ่อนตัวเองไว้ให้ดี ซ่อน เรื่องของเงินลั่วฉิงให้ดี แต่ว่าถังไปเรียนไม่มีทางซ่อนทุกคนที่อยู่ ภายใต้มือเขาให้ดี

“จําไว้ ต้องเป็นความลับ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด” คุณชายสาม เพูดเตือนไปหนึ่งประโยค

เรื่องนี้ ถ้าหากให้เยวหงหลิงรู้แล้ว หรือว่าให้ถังไปเรียนรู้แล้ว เงินลิ่วฉิงก็อาจจะรู้ได้

หลังจากที่คุณชายสามเย่วางสายแล้ว สีหน้าของเขาก็หนัก

แน่นมาก แววตาของเขามองไปทางโทรศัพท์ที่จับอยู่ในมือ

ตั้งแต่จากกันที่ห้างสรรพสินค้า ถึงตอนนี้เป็นเวลาห้าหก ชั่วโมงแล้ว ตอนนั้นเธอจากไปแบบนั้น ถึงตอนนี้ยังไม่โทรหาเขา สักสายเลย เธอมันแน่จริงๆ!!

คุณชายสามเย่นึกได้ว่าเมื่อวานเธอมาหาเขา การเริ่มก่อน แบบนั้น เร่าร้อนดั่งไฟ ตอนแรกเขาคิดว่า ต่อจากนั้นจะสามารถ กอดเธอหลับในทุกๆ คืนแล้ว คิดไม่ถึงว่า…….

เขารู้สึกว่า เขาควรจะรีบหาวิธีให้เธอไปจดทะเบียนสมรสกับ เขา จากนั้นก็สามารถกอดเธอนอนทุกคืนอย่างโจ่งแจ้งแล้ว

คุณชายสามเย่หาเบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งออกมา อยากจะ โทรหาเธอ และในขณะนี้ โทรศัพท์ของถังหลินก็โทรเข้ามา

“วันนี้เกิดอะไรขึ้น? หยวนจุนหลินบอกว่าตอนที่คุยเรื่องคดีกับ เงินถั่วนิ่ง จู่ๆ นายก็พุ่งเข้าไปกะทันหัน จากนั้นก็ไปทำเรื่องแปลกๆ อีก?” ในน้ำเสียงของถังหลินมีรอยยิ้มแอบแฝงอยู่ เห็น ได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ได้โทรมาถามโทษ