บทที่ 501 คุณชายสามเย่มา เรื่องนี้ก็เข้มข้นขึ้นแล้ว (1)

อันที่จริงนอกเสียจากระดับคุณท่านทั้งหลายที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ แล้ว คนอื่นล้วนนึกถึงบุคคลผู้นี้หลังจากที่เป็นลั่วจึงพูดจบทันที

เพราะเงิน วงเล่าได้ครอบคลุมและละเอียดถี่ถ้วนมาก ยิ่งไป กว่านั้นบุคคลที่มีความสามารถที่โดดเด่นในทุกๆด้าน รวมทั้ง สถานะที่พิเศษกว่าใครอื่นอีกด้วย

“ออ ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้ก็น่าสนใจแล้วล่ะสิ” ใบหน้าของท่าน หล เพิ่มรอยยิ้มขึ้นมาหลายส่วน หากเป็นคนอื่นอาจจะบอกว่าฝั่งถึง หยุนเฉิงเป็นคนกุเรื่องสร้างภาพหลอกลวงขึ้นมาเอง แต่เมื่อเป็น ฝ่ายทางนี้ถังเฉิงก็ไม่ตกเป็นขี้ปากวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอน

ผู้ที่มีความสามารถรอบด้านอย่างนี้มีความเป็นไปได้น้อยที่จะ ถูกขโมยเสื้อผ้า ถึงแม้จะถูกขโมยจริงๆ แต่ก็คงรู้ภายหลังอย่าง แน่นอน…..เป็นชั่วนิ่งเสริมอีกหนึ่งประโยคขึ้นมาอย่างช้าๆ ซึ่ง คำพูดของเธอเปี่ยมไปด้วยเลศนัยที่ล่าล้ำมาก

“อืม แม่หนูนี้พูดถูก ไปเชิญตัวมาแล้วถามให้กระจ่างว่าเรื่อง มันเป็นยังไงกันแน่? “ท่านปู่หลเข้าใจความหมายของเงินถั่ว งดี ดังนั้นจึงพูดคล้อยตามหนึ่งประโยค

หนานตัวแข็งค้างขึ้นมาทุกที สองขาก้าวไปด้านหลังด้วย จิตใต้สำนึก ราวกับอยากจะหนีออกไปให้พ้นๆ แต่หากเธอหนีไป ในสถานการณ์อย่างนี้จริง คงต้องเป็นที่สะดุดตาและสงสัยของผู้ อื่นเป็นแน่ ฉะนั้น เธอจึงต้องฝืนระงับความกลัวในใจ ได้แต่ยืนตัวตรงเข้าไว้

ใช่ เสื้อผ้าของหยวนจนห้าวควขโมยมาได้ไม่ง่าย เธอจึงใช้ คนคิดหาวิธี ยืม ‘มา

ทั้งความสูงและน้ำหนักของหยวนจนห้าวล้วนเป็นแบบฉบับ ผู้ชายทั่วไป คนส่วนมากในนี้ก็มีรูปร่างลักษณะนี้ด้วยกันทั้งหมด

คนที่เธอหามาก็มีรูปร่างคล้ายคลึงกัน เดิมทีเธอคิดว่าด้วยรูป ร่างปกติสากลน่าจะตรวจสอบได้ยาก อีกทั้งสถานะของหยวนจ วินห้าวก็ไม่ธรรมดา คนทั่วไปไม่อาจสงสัยในตัวเขาได้ ยิ่งไม่มี ทางตรวจสอบเขาเด็ดขาด

แต่ว่าไม่ว่ายังไงกู้หนานก็คาดไม่ถึง ผู้หญิงคนนี้ใช้เวลาเพียง น้อยนิดก็ดูออกว่าเป็นเสื้อผ้าของหยวนจนห้าว

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่มีผลดีอะไรกับตัวเธอเลย

ด้วยความสามารถและอุปนิสัยใจคอของหยวนจนห้าว ไม่มี ใครกล้าซักใช้และสงสัยอะไรเขาทั้งนั้น

ยิ่งไปกว่านั้นหยวนจนห้าวยังมีสถานะสูงส่งเป็นที่ประจักษ์แก่ ผู้คน

ดวงตาเจิ้งฉันมองไปยังหนานอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเพิ่ม ความเย็นชาขึ้นมาหลายส่วน

อันที่จริงเรื่องนี้ไม่อาจโทษกู้หนานได้ เพราะแผนการของ หนานนั้นรัดกุมมากอยู่แล้ว เพียงแต่ได้พบคู่ต่อสู้อย่างเป็นถั่วง เข้าก็เท่านั้นเอง
เงินลั่วจึงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้อยู่แล้ว

หยวนจนห้าวมาถึงอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ได้เดินเข้ามาก วาดสายตามองโดยรอบแบบสุ่มๆ และเมื่อมองเห็นเป็นถั่วง สายตานั้นที่เปี่ยมไปด้วย………

“หัวหน้ากง ท่านถัง ท่าน และผู้อาวุโสทุกๆท่าน ตอนนี้คือ เกิดอะไรขึ้นครับ? “สายตาของหยวนจนห้าวแค่กวาดสายตา มองเงินล้วนิ่งแวบเดียว หางคิ้วของเขาก็ยกขึ้น เกิดเรื่องใหญ่ อะไรครับ? ถึงขนาดต้องให้ผู้อาวุโสทุกๆท่านแบกหน้ามา ท่านทั้งหลายที่มีอายุมากแล้ว ทนความลำบากเช่นนี้ได้เหรอ? ”

จากนั้นดวงตาทั้งคู่ของเขาก็มองมายังเป็นถั่วงอีกครั้ง คาด ว่าท่านนี้ก็คือแขกลี้ลับของบ้านตระกูลถังใช่ไหม อืม ลี้ลับจริงๆ ปกปิดทั้งดวงตาและจมูกอย่างนี้ คุณไม่กลัวจะอัดตายเหรอ หรือ ขี้เหร่จนพบหน้าคนไม่ได้? ”

คนนี้ช่างพูดช่างจาจริงแท้ และพูดโหดนิดๆ อืม โหดมากๆ ต่างหาก แต่ตอนนี้พูดอย่างนี้ออกมา แสดงว่าเขากับเงินทั่วถึง ไม่รู้จักกันมาก่อน

“คุณอย่ามัวแต่พูดอยู่เลย ดูสิว่าเสื้อที่คนนี้ใส่เป็นของคุณหรือ เปล่า”ถังหยุนเฉิงแทรกคำพูดของเขา และบอกเจตนาที่เรียกเขา มาในตอนนี้ให้ทราบ

ได้ยินคำพูดของถังหยุนเฉิง สายตาของเขาจึงหันไปมอง ช่างไม้คนนั้น ดวงตาของเขาหรี่ขึ้น “ทำไมเสื้อของผมถึงใส่อยู่ บนตัวเขาได้ล่ะ?
ประโยคของเขาเท่ากับเป็นการยอมรับ

เงินถั่วจึงแอบหัวเราะอยู่ในใจ อันที่จริงเธอดูออกแต่แรกแล้ว คนนี้มาถึงก็เห็นว่าเสื้อตัวนี้เป็นของเขาแล้ว

หรือควรจะพูดว่าก่อนเขามาก็รู้เรื่องนี้แล้ว

เพียงแต่เขาแสร้งทําเป็นไม่เห็นก็เท่านั้นเอง จากนั้นก็พูดคุย ขึ้นมา ต้องบอกว่าคำพูดของเขาน่าสนใจมาก ดูราวกับช่างพูด ช่างจา แต่ทุกค่าล้วนมีประโยชน์ด้วยกันทั้งสิ้น

เขา แสดงละครได้เก่งทีเดียว

“อันนี้ถามคุณน่าจะถูก คุณไม่รู้ว่าเสื้อตัวเองหายเหรอ? “ถัง หยุนเฉิงไม่ได้สังเกตอะไรมากมาย เพียงแต่ถามตามประโยคที่ เขาเอ่ยมาเท่านั้น

“อืม ผมต้องรู้อยู่แล้ว เมื่อวานเจ้าลายจื่อทำเสื้อผมเลอะ บอก ว่าจะช่วยผมซัก แต่ว่าตอนนี้ทำไมเสื้อของผมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ ล่ะ? “หางคิ้วหยวนจนห้าวยกขึ้น จากนั้นก็มองไปยังคนที่อยู่ใน เหตุการณ์คนหนึ่ง เจ้าลายจื่อ คุณอธิบายให้ผมด้วยว่านี้มันเกิด อะไรขึ้น? ”

คนที่เขาเรียกว่าเจ้าถ่ายจอก็คือผู้ที่ก่อนหน้านี้ถ่ายรูปของ เงิน วฉิงคนนั้น

“ผม ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ไหมว่าถูกขโมยตอน ผมตากเสื้อผ้า? “บัดนี้เจ้าถ่ายจื่อยืนตัวตรงอยู่ตรงนั้น แต่สองขา เริ่มสั่นเทาเล็กน้อย
“ถูกขโมยตอนตากเสื้อ? รูปร่างของเขาเหมือนกับคนในกลุ่ม เกือบทั้งหมด ทําไมบังเอิญมาขโมยของผมได้ล่ะ? อีกทั้งยังอยู่ ในช่วงหลังจากที่คุณทำเสื้อผมเลอะแล้วด้วย? “มุมปากหยวนจ วันห้าวยกโค้งขึ้น มองเขาคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“เออ เออ? ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นครับ? “เจ้าถ่ายจื่อไม่รู้ว่า ควรตอบยังไง ชั่วขณะนั้นหน้าผากก็มีเหงื่อไหลซึมออกมา

“ก่อนหน้านี้คนนี้ยังถ่ายรูปเป็นหลักฐานให้พวกเราดู เรื่องนี้ บังเอิญเกินไปหรือเปล่า”ท่านหลีก็เสริมขึ้นมาหนึ่งประโยคได้ อย่างพอดิบพอด

“ตอนนั้น เดิมทีพวกเราจะออกไปอยู่แล้ว แต่เขาลากพวกผม ไปดูความคึกคักที่เกิดขึ้น ตอนที่เขาถ่ายรูปนั้นก็คือตอนที่บุคคล นั้นยื่นเอกสารให้คุณถังอยู่ มีคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งก่อน ได้สติกลับคืนมา จึงรีบพูดรายละเอียดขึ้นมาหนึ่งรอบ

“ใช่แล้ว ตอนนั้นผมก็รู้สึกแปลกๆ ยังถามเขาอยู่เลย ตอนนั้น เขาบอกว่าจะให้คุณถังดู เมื่อเขาถ่ายเสร็จก็ลากพวกเราออกไป ฉะนั้นพวกเราจึงไม่เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นภายหลัง ”

“หากตอนนั้นพวกเราไม่ออกไป แต่รอดูต่อก็คงต้องรู้ว่าคุณถึง รับเอกสารจากบุคคลผู้นั้นหรือไม่ แต่เขาลากพวกเราออกไป หมด จึงไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ต่อจากนี้เลย มีคนหนึ่งช่วยเตือน ความทรงจํา คนอื่นก็พลอยกระจ่างไปด้วย

“เขาบอกว่าอยากรู้อยากเห็น จึงลากพวกเราไปดู แต่ก็ไม่ให้ พวกเราดูจนจบ เรื่องนี้แปลกพิลึกน่าดู คล้ายกับให้พวกเราดูในสิ่งที่เขาอยากให้พวกเราดู โดยเฉพาะ

ตอนนี้คำพูดที่คนพวกนี้เอ่ยขึ้นมาเพียงพอต่อความชัดเจนของ เรื่องทั้งหมดแล้ว

“คนรับผิดชอบไขปริศนา คุณว่าเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ? อย่ามัว แต่ทำตัวลับอยู่เลย จู่ๆหยวนจนห้าวก็หันไปมองเงินถั่วนิ่ง ยก หางคิ้วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“เกิดอะไรขึ้น คาดว่าผู้อาวุโสทุกท่านที่อยู่ในนี้คงเข้าใจกัน หมดแล้ว ยังต้องให้ฉันพูดอีกเหรอ? เรื่องนี้หัวหน้ากงเป็นผู้ทำ หน้าที่ตรวจสอบด้วยตัวเองอยู่นะ”เป็นลั่วจึงยิ้มบางๆ ถึงตอนนี้ เรื่องกระจ่างแจ้งดีแล้ว ทุกคนที่อยู่ในนี้ไม่ใช่คนโง่ ใครจะไม่ เข้าใจกัน?

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ผลลัพธ์ที่เธออยากได้บรรลุเป้าหมายแล้ว ขั้นตอนต่อมา…….