ตอนที่ 58 การหลบหนีล้มเหลว

“พี่สาม เธอยังไม่ลงมาอีกเหรอ? เมื่อกี้ผมลงไป ตรวจสอบที่ชั้นสองแล้ว ไม่เห็นเธอ” คุณชายห้าฉิงก็ ออกมาจากลิฟท์ มองเห็นลิฟท์ที่เป็นตัวลงนั่งลงมาขณะ นี้จอดอยู่ที่ชั้นหนึ่ง เมื่อกี้เขาเห็นลิฟท์ลงมาที่ชั้นหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่ได้หยุดอยู่ที่ชั้นสองแล้วก็ตามลงมาข้างล่าง

เลย

แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้หญิงคนนั้นยังไม่ลงมา

ความโชคดีของเวินลั่วฉิงไม่เลว เมื่อสักครู่ตอนที่เธอ

ออกจากลิฟท์ที่ชั้นสอง พอดีกับที่มีคนขึ้นลิฟท์ แล้วลง

ไปที่ชั้นหนึ่ง เมื่อได้ยินคำพูดของคุณชายห้านฉิง เชือกเฉินขมวดคิ้ว เล็กน้อย แต่ว่าก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร ดวงตาคู่นั้นยังคง

มองอยู่ที่เป็นวง ต่างกับคุณชายห้าฉิง เย่ซื้อเฉินไม่ได้เห็นรูปร่างหน้าต่า ของเวินลั่วชิงก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นเพียงรูปแผ่นหลัง

ของเธอ

แผ่นหลังในรูปภาพนั้นนอกจากความโอหังที่คุ้นเคยนั้น สิ่งที่เขาเห็นอย่างชัดเจนมีเพียงสีผมและสีของเสื้อผ้า แต่ตอนนี้ สีผมของเวินลั่วชิงเปลี่ยนไปแล้ว สีของเสื้อผ้า ก็เปลี่ยนไป เสื้อผ้าไม่ใช่แค่สีที่ไม่เหมือนกัน แม้กระทั้ง รูปแบบและเนื้อผ้าก็ไม่เหมือนกัน เดิมที่เป็นรูปแบบรัดตัว ตรงกลางของเสื้อคลุมมีเข็มขัดเส้นนึง แต่ว่าอีกด้านนีึ่ง กลับเป็นรูปแบบลำลอง ทั้งสองข้างมีกระเป๋าที่นูนใหญ่ดู เป็นธรรมชาติอย่างละกระเป๋า แน่นอนว่าของที่เธอใช้สำหรับการปลอมตัวทั้งหมดใส่อยู่ในกระเป๋าใบใหญ่นี้ ตอนที่เธอมา กระดุมเสื้อคลุมที่สวมใส่อยู่บนตัวเธอติด กระดุมไว้ และรัดเข็มขัด จึงดูรัดตัวมาก ตอนนี้เสื้อคลุม ของเธอเปิดออก เสื้อผ้าถูกปล่อยจนถึงระดับกว้างสุด ขอบของเสื้อคลุมมีการพับซ้อนที่ชาญฉลาด ซ่อนสีเดิม เอาไว้อย่างมิดชิด

เสื้อซับในบนตัวเธอเป็นเสื้อคอต่ำ ความยาวของเสื้อซับ ไม่เท่ากับความยาวของเสื้อคลุม ชุดก่อนหน้านี้ไม่มีการ เล็ดลอดออกมา ดังนั้นจึงไม่สามารถดึงดูดความสงสัย ของคุณชายห้าได้

แม้กระทั่งรองเท้า เธอก็เปลี่ยนหมด ตอนที่เธอมาสวมใส่ รองเท้าส้นสูงที่สูงเกือบสิบเซนติเมตร ขณะนี้รองเท้าที่ สวมใส่คือรองเท้าส้นแบนที่มีพื้นรองเท้าบางมาก ความ สูงจึงต่างกันท่อนนึ่ง

พูดได้คือ คุณชายห้าฉิงก่อนหน้านี้ที่เห็นเธอกับตอนนี้ที่

เห็นเธอ ไม่มีจุดที่เหมือนกันเลย

ไม่เช่นนั้น คงไม่สามารถหลอกคุณชายห้าฉิงได้ง่าย ขนาดนั้น แน่นอนว่า การแต่งตัวของเธอเวลานี้อันที่จริงเหมาะสม

กับการสวมใส่ส้นสูงมากกว่า เพียงแต่ว่า ถ้าหากเธอเอา ส้นสูงใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อน เดาว่าคงถูกจับได้ตั้งนาน แล้ว ยังดีที่ขาของเธอยาว รองเท้าในตอนนี้กับการแต่ง ตัวลำลองก็เข้ากันอย่างมาก แม้ว่าเว็นลั่วฉิงจะเตรียมตัวมาอย่างครบถ้วน แม้ว่าเธอจะ

ใจเย็นขนาดไหน เวลานี้ถูกเยซื้อเฉินจ้องมองแบบนี้ ใน

ใจก็รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เพียงแต่ว่าโชคดีที่ธาตุแท้จิตวิทยาของเธอแข็งแกร่งพอ จึงไม่ได้เผยให้เห็นความ แตกต่างแม้แต่น้อย

เห็นได้อย่างชัดเจนมากกว่าเอาชื่อเฉินสงสัยเธอ เพราะ ว่าเธอบังเอิญลงมาในเวลานี้พอดี แม้ว่าจะเปลี่ยนลิฟท์ แต่ว่าความพอดีของเวลาทำให้เยชื่อเฉินไม่ระมัดระวัง

ตัวไม่ได้

แต่ว่า มีอยู่เรื่องนึงที่เงินลั่วฉิงชัดเจนอย่างมาก นั่นก็คือ เวลานี้เธอลงลิฟท์มาพร้อมกับคุณชายห้าฉึง เยชื่อเฉิน

จึงลดความสงสัยในตัวลงเป็นอย่างมาก

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงวางตอนจบแบบนี้ให้กับ

คุณชายห้าฉิง

เธอคำนวณมาอย่างแม่นยำถึงความขี้สงสัย และจิตใจที่ ชอบความครึกครื้นไม่เกรงกลัวต่อความเดือดร้อนของ คุณชายห้าสิ่ง ต้องลงมาชั้นล่างแน่นอน เมื่อลิฟท์ปิด ประตูลง รอยยิ้มที่เธอยิ้มให้คุณชายห้าฉิงนั้นเป็นการปู เรื่องราวที่สำคัญที่สุด ภายหลังที่ลิฟท์หยุดในแต่ละชั้น เป็นเพราะว่าเธอต้องการเวลาในการปลอมตัว ยิ่งไปกว่า นั้นเพื่อเป็นการกระตุ้นความขี้สงสัยของคุณชายห้าฉิน แน่นอนว่า เป้าหมายของเธอไม่เพียงแต่ต้องการที่จะขึ้น จากลิฟท์พร้อมกับคุณชายห้าฉิงเท่านั้น ที่สำคัญไปกว่า นั้นคือ เธอรู้ว่าคุณชายห้าฉิงสามารถ “ช่วย” เธอได้ เวลานี้เป็นลั่วฉิงค้นพบอย่างชัดเจนว่า เพราะว่าประโยค เมื่อสักครู่ของคุณชายห้าสิ่ง ความสงสัยในสายตาของ เย่ชื่อเฉินได้ลดลงเล็กน้อย

และตอนนี้ เธอก็ยังออกมาจากลิฟท์ก่อนคุณชายห้า งก้าวนึ่ง ไม่มีการหลบเลี่ยงใด ๆ ไม่มีการลังเลใจใด ๆไม่มีความหวาดผวาใด ๆ เผชิญหน้ากับเย่ซือเฉินที่เดิน มาโดยตรงแบบนั้น

ถึงแม้ว่าอารมณ์บนใบหน้าของเย่ซื้อเฉินไม่มีการ เปลี่ยนแปลงใด ๆ แต่เธอรู้ว่า เธอทำแบบนี้แน่นอนว่า ต้องลดความสงสัยของเขาในตัวเธอในระดับหนึ่ง ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอยิ่งหลบหลียิ่งทำให้เขา สงสัย ถ้าหากเธอเป็นฝ่ายรุก อย่างน้อยทำให้จิตใจของ เขาผ่อนคลาย

เวลานี้ถูกเยซื้อเฉินจ้องมองแบบนี้ เธอรู้ว่าเธอไม่ สามารถเดินไปแบบนี้ได้แน่ เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ เธอเดินผ่านไปได้ราบรื่นแบบนี้แน่ ดังนั้น เธอจำเป็นต้อง ทำเรื่องที่สอดคล้องกับการแต่งตัวแบบนี้ของเธอ เธอเดินมาข้างหน้าเขา แล้วหยุดเดิน สองเท้ายังมีความ ห่างกับเขานิดหน่อย แต่ว่าเมื่อเธอกับเอวและท่อนบน เอนตัวไปข้างหน้า ความห่างนั้นก็เปลี่ยนเป็นหดสั้นลง

มาก

เมื่อเป็นเช่นนี้ ความปั่นป่วนของเธอโดดเด่นขึ้นมาต่อ หน้าต่อตาเขา ในเมื่อจะยั่วยวน เป็นธรรมชาติที่จะต้องทำให้เหมาะสม

ถึงที่สุด ไม่สามารถทำให้เขาสงสัยได้ นี่เป็นคำพูดทาง เทคนิคที่จำเป็นต้องใช้ประโยชน์ ถ้าหากเพียงแค่ เป็นการโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างบริสุทธิ์ รับรองว่าไม่ สามารถวาดเค้าโครงความเซ็กซี่ที่ยั่วยวนคนขนาดนี้ได้ หน้าอกของเธอเดิมทีก็ไม่เล็ก วันนี้ยังจงใจแปะซิลิโคน เพิ่ม แล้วก็สวมใส่ชุดชั้นในที่เพิ่มความหนา ดังนั้น ดูแล้ว ใหญ่โตอลังการมาก แน่นอนว่าของพวกนี้ทำเพื่อให้โดดเด่นไม่เหมือนกับปกติ เป็นเพราะแบบนี้ เวลานี้เธอจึง ตั้งใจเผยให้เย่ซื้อเฉินดู ถึงอย่างไรเสียหน้าอกของใน ตอนนี้เดาว่าขนาดคงใหญ่กว่าปกติไม่น้อยกว่าไซต์นึง สามารถพูดได้นะ วันนี้ตอนที่เธอมาถึงได้เตรียมความ พร้อมไว้อย่างรอบคอบ

เท้าของเธอไม่ได้ขยับ แต่ท่อนบนยังคงเอนตัวเข้าหา เขา ถึงแม้จะใกล้แต่ก็ไม่ได้แนบลง เพียงแต่ร่างกาย อ่อนนุ่มที่มีเสน่ห์ยั่วยวนนั้น ราวกับเวลาต่อมา สามารถ แนบติดกับตัวเย่ซือเฉินได้

เธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ มองไปที่เขา ยิ้มมีเสน่ห์สวยหยาด เยิ้ม สายตายั่วยวน ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย และมองไปทาง เขาอย่างกับจะล่อลวงให้ติดกับ

เมื่อสักครู่ตอนที่พูดคุยกับคุณชายห้าฉิงในลิฟท์ เธอ ตั้งใจเปลี่ยนเสียง แต่ว่าตอนนี้อยู่ต่อหน้าเยซื้อเฉิน เธอ กลับไม่กล้าเอ่ยปากพูดง่าย ๆ เกรงว่าถึงแม้ว่าเธอจะ เปลี่ยนเสียง ก็ยังถูกซื้อเฉินจับได้ ดังนั้นไม่เอ่ยปาก พูดจะปลอดภัยที่สุด

เพียงแต่ว่า ถึงแม้จะไม่เอ่ยปากพูด แต่ความยั่วยุและ ยั่วยวนดึงดูดใจของเธอก็ยังแสดงออกอย่างถึงอกถึงใจ ทั้งภายในและภายนอกสวยหยาดเยิ้มและยั่วยวนใจซึ่งดู เหมือนว่าจะสามารถดึงดูดผู้คนได้

ถึงแม้ว่าจะผู้หญิงบริการจริง ๆ ก็เกรงว่าคงมีฝีมือการ แสดงออกอย่างเชียวชาญนี้ไม่เท่ากับเธอ เย่ซื้อเฉินมองไปทางเธอ สีหน้าไม่เปลี่ยน สายตาของเย่ซื้อเฉินขยับเล็กน้อย แล้วมองไปที่กระเป๋า ที่ถูกออกแบบให้นูนใหญ่นั้นของเธอเงินลั่วชิงก็ค้นพบสิ่งนี้เป็นธรรมชาติ ไม่พูดไม่ได้ว่า

ความคิดระแวดระวังของเย่ซื้อเฉินทำให้เธอรู้สึกกลัวนิด มือของเขายื่นออกมาทางกระเป๋าใบใหญ่นั้นของเธอ เงินลั่วชิงยิ้มอ่อนช้อยราวกับดอกซากุระ ไม่หลบไม่ซ่อน

หน่อย

และกลับเข้าใกล้เขายิ่งกว่าเธอ เมื่อเข้าใกล้จนถึงระดับ นึง ริมฝีปากแดงของเธอขยับหันไปที่หน้าเขาช้า ๆ ค่อย

ๆ เป่าลมออกมา

ท่าทางนั้นยั่วยวนจนถึงระดับสูงสุด

ขณะที่เย่ซื้อเฉินกดลงบนกระเป๋าของเธอ พบว่ากระเป๋า ทั้งสองว่างเปล่า รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่พัดเข้าหาตัวเขา

สายตาเคร่งขรึมเล็กน้อย ร่างกายยืนตรง คุณชายห้าฉิงดูอย่างตกตะลึงนิดหน่อย “ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน?” พอดีกับที่ลิฟท์เปิดออก ตำรวจคนหนึ่งเดินออกมา คุณชายห้าฉิงจำได้ว่าเขาอยู่ ที่ชั้นสอง

“เอ่อ?” ตำรวจนายนั้นที่เพิ่งเดินออกมาอึ้งนิดหน่อย มอ งดลูเวินลั่วชิงแวบนึง แล้วรีบตอบอย่างรวดเร็ว “หัวหน้าู่ พากลับมา เป็นนักเต้นอยู่ที่ร้านเหล้า แต่ว่าเรื่องไม่ใหญ่ โต แล้วก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอโดยตรง จึงปล่อยตัวไป” นายตำรวจคนนั้นเคยได้ยินเรื่องนี้มา แต่ก็ไม่เคยเจอ แดนเซอร์ผู้หญิงคนนั้น แต่ดูจากการแต่งตัวของ เวินลั่วชิงในตอนนี้ จึงคิดว่าเวินลั่วชิงคือผู้หญิงคนนั้น นายตำรวจอยากจะแสดงออกต่อหน้าหัวหน้าสำนักงาน ดังนั้นถึงแม้ว่าจะไม่มั่นใจ แต่ก็อยากจะขายตัวเอง เอา อกเอาใจต่อหน้าหัวหน้าสำนักงาน ถ้าหากดูตามสถานการณ์ปกติแล้วการคาดเดาของเขานั้นไม่น่าผิด พลาด แต่ว่ามักมีเรื่องที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นได้เสมอ ไม่พูดไม่ได้ว่า ความโชคดีของเงินลั่วฉิงนี้ดีจนเกินไป แล้ว คำพูดของตำรวจคนนี้ตรงกันกับการกระทำของ เงินลั่วชิงโดยบังเอิญ

เพราะว่าคำพูดประโยคนี้ของนายตำรวจ ความสงสัยใน สายตาของเย่ซื้อเฉินจึงลดลงอย่างมาก

“ยังไร้ยางอายอยู่อีก? ยังไม่รีบไปอีก” คุณชายห้าฉิง สีหน้าโมโหเล็กน้อย น้ำเสียงไม่ดีจึงเป็นเรื่องปกติ เวินลั่วฉิงกระตุกมุมปาก สีหน้าผิดหวังเล็กน้อย มีท่าที่ไม่ ยอม แต่ก็มีความกลัวอยู่ ร่างกายหดตัวเล็กน้อย ถอย ระยะห่างจากเยซื้อเฉิน ทรงตัวอย่างมั่นคงจากนั้นจึง

เดินไปทางประตู บิดตัวไปมายังกับต้นหลิว “หยุดอยู่ตรงนั้น” เพียงแต่ว่า เงินลั่วฉิงเดินไม่ถึงห้าก้าว เสียงของเย่ซื้อเฉินจู่ ๆ ก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ เงินลั่วชิงใจสั่นเล็กน้อย ที่สุดแล้วก็ยังถูกเขาจับได้ หลบ หนีไปไม่สำเร็จ!