บทที่ 929 เข้าข้างเจ้าหญิง มีเรื่องสนุกแล้วสิ (1)

หลังจากที่ไปหยิงเห็นเจ้าเก้ากลับไป ก็ดีใจจนแทบจะหลุด หัวเราะเสียงดังออกมา ขอแค่แผนการของเธอสําเร็จ ขอแค่ หัวหน้ายอมรับ “ลูกสาว” คนนี้ ถึงเวลานั้นเธออยากทำอะไรก็ สามารถทำได้ตามใจชอบ

อย่าว่าแต่เงินลั่วนิ่งเลย แม้แต่ถังหลินกับเยซือเฉันเธอก็ไม่ กลัว

ถึงตอนนั้น ถ้าเธออยากจัดการกับเงินถั่วนิ่ง ถังหลินกับเยอ เฉินก็ปกป้องเงินล้วจึงไม่ได้แล้ว ตอนนั้น เธอก็จะสามารถเหยียบขยี้เป็นชั่วนิ่งลงไปกองกับพื้น

ได้ตามอำเภอใจ

ไป๋หยิงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกได้ใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ ดูเหมือนจะ มองเห็นชัยชนะแล้ว

“ลุงเหลียงคะ หนูพบผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่คล้ายกับภาพเหมือน ของหัวหน้ามากเลยค่ะ อายุน่าจะประมาณ 24-25 ปี หนูสงสัยว่า เธออาจจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า เลยเอาเส้นผมสองเส้นของเธอ กลับมาตรวจดีเอ็นเอ” ตอนที่กลับไป เจ้าเก้าพบกับลุงเหลียง พอดี เจ้าเก้าจึงได้รายงานให้ลุงเหลียงทราบเรื่อง

ลุงเหลียงอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้ามองเจ้าเก้า : “ไปเจอ ที่ไหน?”
“ตอนทานข้าวค่ะ” เจ้าเก้าไม่ได้คิดอะไรมาก และก็ไม่ได้สงสัย อะไรด้วย ถึงแม้เรื่องนี้จะค่อนข้างบังเอิญไปนิดก็ตาม

แต่เธอได้ไปตรวจดีเอ็นเอแล้ว เรื่องอื่นไว้รอผลตรวจดีเอ็นเอ ออกมาแล้วค่อยว่ากัน ต่อให้มีคนวางแผนจัดฉาก แต่มีผลตรวจ ดีเอ็นเอยืนยัน ก็ไม่มีทางวางแผนทำอะไรได้หรอก

ลุงเหลียงมองเธอ แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง

“ลุงเหลียง หนก็รู้ค่ะว่าเรื่องนี้มันบังเอิญเกินไปหน่อย หนูเลย ไปตรวจดีเอ็นเอก่อน ผลตรวจดีเอ็นเอปลอมขึ้นมาไม่ได้อยู่แล้ว เจ้าเก้าเมื่อถูกลุงเหลียงมองอย่างนั้น ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก

แต่ว่า เธอไม่ได้ทำผิดอะไร ทำไมลุงเหลียงต้องมองเธออย่าง นั้นด้วย?

“อืม งั้นก็รอผลตรวจออกมาก่อน” ลุงเหลียงไม่ได้พูดอะไรมาก

เพียงแค่ตอนที่ละสายตาไป เขาเม้มปากเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิด

อะไรอยู่

เจ้าเก้ามองแผ่นหลังลุงเหลียงที่เดินจากไปแล้วขมวดคิ้วขึ้นมา เล็กน้อย ทำไมเธอรู้สึกว่าลุงเหลียงดูเหมือนไม่ค่อยดีใจเลย

กว่าจะได้ข้อมูลของลูกสาวหัวหน้ามานั้นไม่ง่ายเลย ทำไมลุง เหลียงถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ล่ะ?

นี่มันปกติเหรอ?

“ลุงเหลียง คุณหนูใหญ่ตระกูลถังกลับเมือง A แล้ว พวกเรา ต้อง……. ลุงเหลียงกลับมาถึงห้อง ชายหนุ่มอายุน้อยที่อยู่ในห้องก็ได้รายงานข่าวให้เขารู้

“ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องที่เมืองไห่แล้ว เรื่องร้ายแรงมาก?” ลุง เหลียงไม่ได้ตอบคําถามของชายหนุ่ม แต่จู่ ๆ ถามออกมา ประโยคหนึ่ง

“ครับ” ชายหนุ่มอึ้งไป จากนั้นก็รีบตอบคำถาม : “เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับตระกูล แต่ว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ที่เมืองไห ก็ได้เข้าร่วมด้วย

“รู้ไหมว่าทำไมคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ต้องเข้าร่วม?” ลุงเหลื ยงหรี่ตาลงเล็กน้อย คนขององค์กรโกสต์ซิตี้มีปัญหากับคนของ ตระกูลถังครั้งแล้วครั้งเล่า มันดูแปลกไปหน่อยนะ

“ครั้งก่อนเรื่องคนที่เมือง A ก็เป็นเพราะตระกูลเรียกตัวคน ขององค์กรโกสต์ซิตี้มาช่วย เรื่องที่เมืองไห่คราวนี้ก็น่าจะเป็น แบบเดียวกัน หลายปีมานี้ภายใต้การควบคุมดูแลของหัวหน้า น้อย กฎระเบียบในการรับงานด้านนอกขององค์กรโกสต์ซิตี้หละ หลวมลงไปมาก ดูภายนอกเหมือนไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร ก็พอ จะมองข้ามไปได้” ชายหนุ่มพูดจาค่อนข้างคลุมเครือ

ลุงเหลียงมองเขา สีหน้าดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

“ลุงเหลียง หลายปีที่ผ่านมาพวกเรารับผิดชอบเรื่องการตาม หาคนให้หัวหน้า เรื่องงานภายในองค์กรโกสต์ซิตี้พวกเราไม่ได้ มีส่วนร่วมเลย ตอนนี้เป็นหัวหน้าน้อยคอยควบคุมดูแลองค์กร ต่อให้จู่ ๆ หัวหน้าหรือผู้ดูแลจึงอยากจะเข้ามาก้าวก่ายเรื่องใน องค์กรขึ้นมา ก็เกรงว่าจะ…” ชายหนุ่มหยุดพูด แต่ความหมายที่สื่อออกมานั้นชัดเจนมาก

หลายปีมานี้องค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ภายใต้การดูแลของหัวหน้า น้อย หากคนอื่น ๆ ต้องการจะควบคุมเรื่องภายในองค์กรดง ทําได้ยาก

เติมทีเรื่องพวกนี้ปกติแล้วเขาก็ไม่ได้สนใจหรือถามอะไร มากมาย แต่ตอนนี้เป็นเพราะลุงเหลียงสงสัยว่าคุณหนูใหญ่ ตระกูลถังจะเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ และเรื่องที่เกิดขึ้น สองครั้งนี้ก็เกี่ยวข้องกับตระกูลถัง ดังนั้นเขาจึงสืบข้อมูลมาพอ สมควร

ถึงแม้ว่าเขาอยากสืบหาข้อมูล แต่ในระยะเวลาสั้น ๆ ก็ได้ ข้อมูลมาไม่มากนัก

“แกไปสืบเรื่องนี้มาให้ละเอียด” ลุงเหลียงเข้าใจความหมาย ของเขาดี : “ถ้าหากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์ กรโกสต์ซิตี้จริง ๆ ตอนนี้องค์กรโกสต์ซิตี้คอยหาเรื่องตระกูลถัง อยู่อย่างนี้ ต่อไปจะชี้แจงกับเจ้าหญิงยังไงล่ะ?”

การที่ลุงเหลียง ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ก็เป็นเพราะสาเหตุนี้ แหละ ถ้าไม่ใช่เพราะสงสัยว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นเจ้า หญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ล่ะก็ เขาก็ไม่ไปก้าวก่ายเรื่องอื่น ๆ ของ องค์กรโกสต์ซิตี้หรอก

หลายปีมานี้แม้แต่หัวหน้าก็ไม่ก้าวก่ายเรื่องในองค์กรโกสต์ ซิตี้ แล้วเขามีสิทธิ์อะไรไปก้าวก่ายล่ะ

“ลุงเหลียง ตอนนี้ไม่ใช่ควรจะยืนยันตัวตนของเจ้าหญิงก่อนเหรอ?” ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย ลุงเหลียงเรียงลำดับความ สำคัญผิดไปหรือเปล่า

“ฉันจะไม่รู้ว่าต้องยืนยันตัวตนของเจ้าหญิงก่อนได้ยังไง? แต่ ฐานะของตระกูลถังนั้นไม่ธรรมดา การรักษาความลับของตระกูล ถังทำได้อย่างรัดกุมมาก และคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ฉลาด รอบคอบมาก ฉันก็คอยหาโอกาสเหมาะ ๆ มาตลอดไม่เห็นเห รอ” ลุงเหลียงพูดถึงเรื่องนี้ว่ามันค่อนข้างซับซ้อน

เขาในฐานะที่เป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้ คอยจัดการเรื่อง ต่าง ๆ ให้หัวหน้ามานานหลายปี ความสามารถของเขาเป็นที่ ยอมรับของหัวหน้า แต่ตอนนี้เรื่องนี้เรื่องเดียวผ่านมาหลายวัน แล้วเขากลับยังสะสางไม่ได้

เขารู้สึกเหมือนถูกจี๊ปม รู้สึกหดหู่ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึก ภาคภูมิใจอยู่บ้าง เพราะถ้าหากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้า หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาขึ้นมาจริง ๆ เขาก็ต้องรู้สึกภาค ภูมิใจมากอยู่แล้วที่เจ้าหญิงของพวกเขาเก่งกาจขนาดนี้

ชายหนุ่มเบ้ปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดไม่ได้ ที่สำคัญคือไม่รู้ว่า จะพูดอะไรดี ยังไงเรื่องประจบสอพลอนั้นเขาก็ทำไม่เป็นอยู่แล้ว

“ฉันจะไปลากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมาตรวจดีเอ็นเอเลยก็คง ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงของพวก เราจริง ๆ ก็คงดี แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?” ลุงเหลียงจัดการเรื่องนี้ด้วย ความรอบคอบมาก ที่สำคัญฐานะของตระกูลถังนั้นไม่ธรรมดา เลย ฐานะของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ยิ่งไม่ธรรมดาไปอีก ดังนั้นเรื่องพวกนี้จะทำอย่างโผงผางไม่ได้

แต่ลุงเหลียงพบว่าการที่จะแอบท่าเรื่องนี้ก็ยิ่งยากเย็นแสน เข็ญมากขึ้นไปอีก เพราะตระกูลถังรักษาความลับกันเป็นอย่างดี คุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ระมัดระวังตัวมาก คิดจะเข้าใกล้ตัวคุณ หนูใหญ่ตระกูลถังก็ว่ายากแล้ว หากจะเอาอะไรจากบนตัวคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังมาก็ยิ่งยากไปกันใหญ่

“เอาล่ะ เรื่องนี้ฉันจะไปจัดการด้วยตัวเอง แกไปสืบเรื่องที่เมือง ให้มาหน่อย ดูสิว่าจะช่วยอะไรได้บ้างไหม” ลุงเหลียงไม่อยากให้ คนอื่นมาแทรกแซงเรื่องนี้ เพราะคนยิ่งมาก บางครั้งก็ยิ่งทำให้ เสียเรื่อง

แน่นอนว่า ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไป ประเทศ M หลายวัน กลับมาก็รีบไปเมืองได้อีก เขาก็คงได้รู้ฐานะ ที่แท้จริงของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไปแล้ว

“ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ปฏิกิริยาของตระกูลถัง กลับดูแปลก ๆ ปฏิกิริยาของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ยิ่งดูแปลก มากไปอีก” ชายหนุ่มครุ่นคิด ท่าทางดูลังเลเล็กน้อย : ด้านนอก ลือกันว่าเพราะเรื่องของถังหยุนเฉิงคราวนี้เลวร้ายเกินไป คุณหนู ใหญ่ตระกูลถังเลยป้องกันตัวเองไว้ก่อน

ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าลุงเหลียงไม่พูดอะไร เขาก็ พูดต่อไปว่า : “ตอนนั้นที่ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องขึ้นที่เมืองไห่ คุณหนู ใหญ่ตระกูลถังก็รีบไปที่เมืองไม่ทันที แต่เมื่อทราบเรื่องที่ถังหยุน เฉิงทํา คุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็กลับเมือง A ทันที”