บทที่371 นางฟ้าเงินเก่งเกินไปแล้ว ปลาติดเบ็ดแล้ว (1)

“เธอรู้ได้ยังไง?” ท่านย่าถัง ชะงักงัน ดวงตากะพริบ ทันใด นั้นก็เข้าใจ และอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาได้ “เธอรู้จักกับ ถัง หลิน ของเรางั้นเหรอ?”

เป็นลั่วจึงยิ้มและไม่พูดอะไร เธอเคยเจอถังหลินสองครั้ง ก็ เรียกได้ว่ารู้จักสินะ

เงินล้วจึงไม่อธิบายให้มากความ เธออยากที่จะให้หัวข้อ สนทนานี้ผ่านไป แต่กลับคิดไม่ถึงว่าท่านย่าถัง จะก่นด่าขึ้นอีก “ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้มีตาแต่หามีแววไม่ ผู้หญิงดีขนาดนี้มันยัง ไม่ชอบ มันตาบอดรึไง?”

“คุณว่ามันตาบอดรึเปล่า?” ท่านย่ากังหันไปถาม ท่านถัง เพื่อหาแรงสนับสนุน

“ใช่ ๆ เขามันตาบอด” ท่านถัง เห็นด้วยกับท่านย่าถัง และ พยักหน้าหงิก ๆ

เงินลั่วเฉิงตกตะลึง ท่านปู่ถัง ก็ช่างเอาใจท่านย่าถัง เสีย จริง? ทั้งสองคนดูน่ารักมากจริง ๆ

ไม่รู้เพราะอะไร เป็นถั่วนิ่งมองดูทั้งสองคนนั้นแล้วเกิดความ อบอุ่นใจขึ้นอย่างฉับพลัน

“เอาล่ะ พวกเรากลับกันเถอะ” ทันใดนั้นคุณย่าเยก็เดินเข้า มาและอยากจะพาเป็นถั่วจึงออกไป เพราะเธอกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรอีก เธอรู้ดีว่าตระกูล นั้นไม่ใช่ใครที่จะเข้าไปมี เรื่องยุ่งยากด้วยง่าย ๆ

เธอกลัวว่าถึงเวลาเงินล้วจึงจะไปหาเรื่องแล้วทำให้ตระกูล เย่จะต้องซวยไปด้วยอีก ดังนั้นรีบกลับน่าจะดีกว่า

ท่านย่าถัง รู้สึกลังเลแต่เพราะไม่ใช่ลูกหลานในบ้านตนเอง คนเขาจะไปเธอจะรั้งไว้ก็ไม่ได้

เมื่อเห็นเงินถั่วงจากไป จู่ ๆ ท่านย่าถัง ก็เกิดรู้สึกโหวง ๆ ในใจ และใจหายเป็นอย่างมาก

พ่อบ้านตระกูลเยี่ขับรถเข้ามาแล้ว ดังนั้นจึงไม่ทำเป็นต้อง ให้คนของตระกูลกู้ไปส่ง

“เยซื้อเฉินเดินทางไปทำงานอีกแล้วเหรอ?” เมื่อขึ้นรถ คุณปู่

เย่ก็ถามขึ้นทันที

“อืม” เป็นลั่วจึงตอบเบา ๆ เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคุณ เย่ แต่มุมปากของเธอกลับยกขึ้นเล็กน้อย ดูแล้วคุณปู่เย่จะเป็น ปลาที่ติดเบ็ดแล้ว

ทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่พาเธอไปด้วยล่ะ?” คุณปู่เย่แกล้งถาม

ตามน้ำ

เป็นลั่วจึงยังคงก้มหน้าเล็กน้อย ครั้งนี้เธอไม่พูดอะไร เธอ เข้าใจกระจ่างแจ้งว่าบางครั้งการพูดมากนั้นไม่ใช่เรื่องดี บางที การรักษาท่าทีสงบนิ่งก็ทำให้เรื่องต่าง ๆ ดูลึกลับมากขึ้น

คุณปู่เย่มองเงินถั่วถึงและมุมปากกระตุกเล็กน้อย “ครั้งก่อนที่เขาพูดว่าไม่สนใจบริษัทตระกูลเยีกรุ๊ปอะไรนั่น ไม่สนใจ แล้วต้องพยายามแทบตายขนาดนี้ไหม? แสดงว่าแค่จะพูดให้ฉัน ฟัง จะแกล้งกันงั้น? หี ถ้าเขาทำได้ไม่ดีพอ ทําให้พอใจไม่ได้ ฉันไม่มีทางยกบริษัทนี้ให้เขาหรอก”

เงินลั่วถึงกะพริบตาเล็กน้อยดูเหมือนเธอจะควบคุมอารมณ์ ได้ดี แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดทุกครั้งที่ได้ยินคุณปู่เพูดถึงเชื่อเงิน แบบนี้ เธอจึงได้รู้สึกวุ่นวายใจเป็นพิเศษ

เธอรับไม่ได้กับการที่คุณปู่เย่ ใช้ให้เยซื้อเฉินดูแลบริษัทแบบ นี้ อีกทั้งยังเอาแต่คิดจะหาทางบีบบังคับเชื่อเงิน

เธอยิ่งรับไม่ได้กับการที่คุณปู่เท่าที่ดูหมิ่นแบบนั้น

เป็นวงรู้สึกว่าเยซือเฉินอาจจะไม่ได้สนใจบริษัทตระกูลเย กรุ๊ป เพียงแต่ว่า เชื่อเงินก็ไม่อาจจะยอมให้บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ตกไปอยู่ในมือของเชือฉุนได้ ดังนั้นจึงจะต้องได้มันมา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงช่วยเยซื้อเฉินให้ได้ทุกอย่างกลับคืน มา และถึงเวลาที่เธอจะแสดงฝีมือแล้ว เย่อเฉินออกเดินทาง แล้ว ไม่แน่ว่าเธออาจจะทำให้เขาต้องประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อกลับมา

มุมปากของเงินถั่วจึงยกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ ถึงแม้มันจะจางแต่ดูแล้วมันไม่เสแสร้ง

“เธอรู้ไหมว่ารอบนี้เขาเดินทางไปไหน?” ในตอนนั้นเองคุณ เก็โพล่งถามขึ้น คำถามของคุณปู่เย่แสดงให้เห็นถึงการ หลอกถามอย่างชัดเจนเงินล้วจึงดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย คำถามที่คุณถามได้ ดี ได้จังหวะพอดี เธอกำลังกังวลว่าจะไม่มีโอกาสอยู่ทีเดียวเชียว

“ประเทศ R ค่ะ” เป็นลั่วจิงเงยหน้าแล้วมองกลับไปที่คุณ เย่อย่างเป็นธรรมชาติ

อันที่จริงเงินรั่วจึงไม่รู้ว่าครั้งนี้เยซือเฉินเดินทางไปประเทศ อะไร เธอจงใจตอบว่าประเทศ R

เพราะเยซือเฉินมีธุรกิจส่วนตัวมากมายอยู่ที่ประเทศ R แต่ บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปนั้นกลับไม่มีธุรกิจอะไรที่นั่น

“ประเทศ R? บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปของเราขยายไปถึง ประเทศ R แล้วเหรอ?” ตามคาด คุณปู่เย่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเต็มไปความตกตะลึงและสงสัยไม่น้อย

“เปล่าค่ะ เป็นของสามีหนูเอง…” เป็นลั่วจึงรับคำของคุณ เย่อย่างเป็นธรรมชาติและตอบด้วยความน่าเสียงหยิ่งยโส อย่างไรก็ตามเมื่อพูดได้เพียงครึ่งก็ทำท่าเหมือนจะรู้สึกตัวว่าผิด เธอหยุดอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและเป็น กังวลแล้วมองไปที่คุณปู่เย่

เดิมทีคุณปู่เย่ที่รู้สึกสงสัย แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่ ไม่ได้ตั้งใจ หลุดจากปากของเงินลั่วถึง เมื่อมองดูท่าทีแบบนั้นของเงินถั่วง เขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างมากแต่ก็ไม่ได้ พูดอะไรอีก

เงินถั่วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วส่งข้อความให้มทรง

วิทยางครั้งก่อนเธอให้มทรงตัวหยางค้นหาเรื่องอิทธิพลทั้งหมด ของเย่อเฉินก็เพื่อให้คุณปู่เย่

เธอรู้ว่าอีกเดี๋ยวคุณปู่เย่จะต้องให้คนไปตรวจสอบ แต่ด้วย ความสามารถของลูกน้องของคุณปู่เย่ไม่มีทางจะหาข้อมูลของ อิทธิพลของเยีชื่อเฉินเจอได้ ดังนั้นเวลานี้จะต้องอาศัยมทรงตัว หยางปล่อยข้อมูลออกให้ลูกน้องของคุณปู่เย่

ที่ผ่านมาคุณปู่เย่คุ้นเคยกับมันมากและไม่สงสัยอะไร เมื่อ เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเขาจะหาทางแก้ไขโดยเร็วที่สุด เท่านั้น

“เธอช่วยไปตรวจสอบดูให้ที่ว่าซื้อเฉินมีธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่ ประเทศไหนอีกบ้าง” จากนั้นคุณปู่เยก็รีบโทรศัพท์ออกไปและ ออกคำสั่งทันทีต่อหน้าเป็นวง

เงินถั่วนิ่งเข้าใจว่าอย่างน้อยคุณปู่เย่จะรอให้ถึงบ้านก่อน แล้วค่อยตรวจดู ดูแล้วครั้งนี้คุณปู่เย่คงจะร้อนใจจริง ๆ ไม่เลว ผลลัพธ์ดีกว่าที่เธอคาดไว้เสียอีก

ยิ่งกว่านั้นเธอเชื่อว่าเมื่อคุณปู่เย่ได้เห็นธุรกิจของเอเ นทั้งหมด จะยิ่งร้อนใจกว่าเดิม แล้วเรื่องก็จะง่ายแล้ว

ด้วยความช่วยเหลือจากทรงตัวหยางจากทางนั้น ดังนั้น เมื่อถึงบ้านคุณปู่เย่ก็ได้รับโทรศัพท์ ปลายสายเป็นฝ่ายพูดและ คุณปู่เย่ทางนี้เป็นฝ่ายผู้รับฟัง ยิ่งคุณปู่เย่ได้ฟังสีหน้าก็ยิ่ง เคร่งขรึม

ปลายสายพูดอยู่นานเพราะทรัพย์สินของเยซือเงินนั้นกำลังจะหมดแล้ว หลังจากคุณปู่เย่วางสาย สีหน้าของดูซับซ้อนมาก

จริง ๆ

“เธอไปห้องหนังสือกับฉัน” เมื่อลงจากรถ คุณปู่เย่ ตกับเงินลั่วจึงค่หนึ่ง

เงินล้วจึงนิ่งไป ใบหน้าของเธอค่อนข้างตกตะลึงและกังวล เล็กน้อย แน่นอนว่าเป็นลั่วจึงตั้งใจแสดงออกแบบนั้นเอง

คุณปู่เย่เห็นเป็นลั่วจึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ อารมณ์ของเขาก็ซับ ซ้อนมากขึ้น

“เธอรู้เกี่ยวกับกิจการอื่น ๆ ของเยซือเงินทั้งหมดเหรอ?” เมื่อเข้าห้องหนังสือ คุณปู่เย่ก็ถามทันที ตอนนี้เขามองไปที่ เป็นวงด้วยแววตาเคร่งเครียดไม่น้อย เขาคิดเอาเองว่าภายใต้ สายตาเช่นนี้เป็นลั่วถึงจะไม่กล้าพูดโกหก

“ฉันก็ไม่ได้รู้ทั้งหมด เขาแค่เคยพาฉันไปประเทศ R ฉันรู้ เพียงแค่บางเรื่องที่นั่น” อันที่จริงเป็นชั่วนิ่งไม่จำเป็นต้องโกหก แน่นอนว่าถ้าเป็นลั่วจึงคิดจะพูดโกหกจริงก็คงไม่ได้ถูกคุณปู่เย่

จนกลัว และคุณปู่เย่ก็ไม่มีทางจะดูออกได้ “หรือว่า เขาไม่ได้ปิดบังเธอ?” คุณปู่เย่หรี่ตา เย่ซื้อเฉิงมี ธุรกิจตั้งมากมายขนาดนี้ จนถึงตอนนี้เขาเพิ่งจะรู้เยซื้อเงินปิดบัง

เขา แล้วทำไมถึงไม่ปิดบังผู้หญิงคนนี้ล่ะ?