บทที่ 607 คุณชายสามเสารภาพรักอย่างองอาจ สะเทือนไปทั่วทั้งงาน (2)

บทที่ 607 คุณชายสามเสารภาพรักอย่างองอาจ สะเทือนไป ทั่วทั้งงาน (2)

“อืม ไม่สนใจ” ดวงตาของเงินถั่วงกะพริบไหว มุมปากคลื่ ออกเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาอดกลั้นมาตั้งนาน จะอด กลั้นจนพูดออกมาได้แค่ประโยคแบบนี้

เยซื้อเฉินหายใจถี่ขึ้นเล็กน้อย จิตใจอยู่ ๆ ก็หนักอึ้งขึ้น จาก นั้นตั้งนานก็ไม่ได้เปล่งเสียงออกมา

เขาไม่พูดอะไร เป็นถั่วนิ่งก็ยิ่งไม่มีอะไรจะพูด ทั้งสองคนต่างก็ เงียบขรึมอยู่อย่างนั้น เงียบจนสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของ ซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน

“ผมอยากจะมัดคุณไว้ข้างกายผมจริง ๆ มัดไว้ตลอดชีวิต! ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน คุณชายสามแยก็ค่อย ๆ ถอนหายใจ น้ำเสียงนั้นฟังดูมีความรู้สึกโหดเหี้ยมอยู่บ้าง

คาดว่าน่าจะรู้สึกโกรธอยู่บ้าง เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพ ราะเป็นถั่วนิ่งทำให้โกรธหรือเปล่า

“จอมเจ้าถิ่น” ริมฝีปากของเงินถั่วงอดไม่ไหวต้องคลี่ออกเล็ก น้อย คนคนนี้มักจะชอบวางอำนาจแบบนี้ตลอดกาล

เธอเองก็บอกไปแล้วว่าไม่สนใจ เขายังจะเอาเธอไปมัดไว้ข้างกายอีก นี่ไม่ใช่โจรแล้วจะคืออะไร?

“ถ้าผมเป็นโจรเจ้าถิ่น ก็จะไปฉุดคุณกลับมาเป็นคุณผู้หญิง แห่งหมู่บ้านจอมโจร” เย่ซื้อเฉินอึ้งไปเล็กน้อย แล้วในเสียงที่ ลอยมาอีกครั้งเหมือนกับว่าจะเสียงหัวเราะแฝงมาด้วยเสี้ยวหนึ่ง แต่ว่าก็ยังคงมีความรู้สึกโหดเหี้ยมอยู่บ้าง

“ฉันไม่อยากเป็นคุณผู้หญิงแห่งหมู่บ้านจอมโจรสักหน่อย” มุม ปากของเงินถั่วงคลื่ออกเล็กน้อย คนคนนี้นี่ฉุดจนติดเป็นนิสัย แล้วใช่ไหม?

“ฉุด” ครั้งนี้ คุณชายสามเพูดมาแค่คำนี้คำเดียว คำที่ง่ายจน ไม่รู้จะง่ายยังไงแล้ว แต่ว่ากลับมีอำนาจและหยิ่งผยองอย่างที่สุด

ไม่ยินยอมก็ฉุด และนี่ก็เป็นสไตล์ของเขาคุณชายสามเย่อยู่

แล้ว

เงินลั่วฉิง “..

ชั่วขณะหนึ่ง เป็นลั่วนิ่งไม่รู้แล้วจริง ๆ ว่าจะสามารถพูดอะไรได้

อีก?

เอะอะอะไรก็แข็งกร้าว มา ใช้ไม้แข็ง ตอนนี้ยังจะมาใช้การฉุด

โดยตรงอีกเหรอ ?

หรือว่าเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยเหรอว่าจะขอเธอแต่งงานตาม ปกติอะไรบ้างสักครั้ง?

“ฉิงฉิง ผมคิดถึงคุณแล้ว” เย่ซื้อเฉินหายใจเข้าเงียบ ๆ ครั้ง หนึ่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ เปิดปากพูดขึ้น คำพูดนี้ถึงจะเป็นคำพูดที่เขาอยากจะพูดมากที่สุด เขาคิดถึงเธอ คิดถึงมาก

“อืม” มุมปากของเงินถั่วนิ่งคลี่ออกเบา ๆ ที่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบ กลับเบา ๆ ค่หนึ่ง

คุณชายสามเย่ ”

เขาบอกว่าคิดถึงเธอแล้ว พูดได้ชัดเจนขนาดนี้ แต่เธอกลับมี ปฏิกิริยาแบบนี้เหรอ

“ฉิงฉิง ผมคิดถึงคุณแล้ว” คุณชายสามเผ่พูดย้ำอีกรอบ ครั้งนี้ น้ำเสียงเหมือนจะต่ำลงบ้างเล็กน้อย แต่ว่ากลับมีความรู้สึกชุ่ม ร้อนเพิ่มขึ้นมาหลานส่วน

“อืม” เป็นลั่วนิ่งยังคงตอบกลับเบา ๆ คำหนึ่ง แต่ว่าครั้งนี้ ความกว้างที่มุมปากเหมือนจะกว้างยิ่งขึ้นมาหลายองศาแล้ว

คุณชายสามเย่ “

ผู้หญิงคนนี้นี่ ทำไมเขาถึงได้อยากจะกัดเธอให้ตามแบบนี้? แต่น่าเสียดายตอนนี้เขาอยากจะกัดก็กัดไม่ได้

“วิดีโอถ่ายเสร็จแล้วใช่ไหม?” คุณชายสามเย่รู้สึกว่าถ้าเขายัง

คงสนทนาหัวข้อเมื่อกี้ต่อ คาดว่าจะต้องอัดอั้นตายแน่ เพราะ ฉะนั้นเขาก็เลยเปลี่ยนหัวข้ออย่างหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยถามถึงแผนการในครั้งนี้ของเธอมาก่อน

แต่ว่าเขารู้ว่าเธอจะทำอะไร

“อืม” เป็นลั่วฉิงตอบกลับเบา ๆ อีก ถึงแม้ว่าเธอยังจะไม่ได้ถาม แต่เธอเชื่อว่าเพิ่งเหมียวเหมียวจะต้องถ่ายวิดีโอไว้ เรียบร้อยแล้วแน่นอน

“กะว่าจะโพสต์ออกไปทันทีเลยไหม?” แล้วคุณชายสามเ ถามขึ้นอีกประโยค แน่นอนว่าตอนนี้ที่เขาถามคำถามนี้ เขาก็ ต้องมีความคิดและแผนการของตัวเองอยู่

“อืม” เป็นลั่วฉิงยังคงตอบกลับคำเดียวว่าง่าย ๆ ที่ไม่รู้จะง่าย ยังไงอีกแล้วอยู่เหมือนเดิม

“เงินลั่วฉิง นอกจาก แล้ว คุณยังพูดอะไรอย่างอื่นได้อีก ไหม?” พอคุณชายสามเยได้ยินคำเดียวที่เธอตอบมา ก็รู้สึกไม่ พอใจขึ้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้เขาไม่เห็นตัวตนของเธอ และอยาก จะฟังเสียงของเธอบ้าง อยากจะฟังเธอพูดคำพูดดี ๆ หน่อย ทำไมมันถึงได้ยากขนาดนี้ล่ะ?

เขารู้ว่าเธอจะต้องจงใจแน่ ๆ !!

“อืม” เป็นลั่วฉิงจงใจตอบกลับเบา ๆ อีกคำหนึ่งรอยยิ้มที่มุม ปากก็คลี่ออกอย่างไม่ขาดสาย เธอรู้สึกว่าบางครั้งแกล้งคุณชาย สามเย่เล่นบ้างก็สนุกมากเหมือนกัน แล้วความไม่สบายใจที่มีใน ใจเมื่อกี้ก็ได้จางหายไปหมดแล้ว

“เวิน ลั่ว ฉิง” คุณชายสามเย่ร้องเรียกขึ้นทีละคำทีละคำ ในน้ำ เสียงก็มีความโหดเหี้ยมเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน แล้วตอนนี้เขาก็

อยากจะกัดเธออีกครั้งแล้ว อืม กัดอย่างโหดเหี้ยม กัดเธอให้แรง เงินลั่วนิ่งกลั้นไม่ไหว จนหัวเราะมีเสียงออกมาเลย
คุณชายสามเย่อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วก็หายใจเข้าแรง ๆ ที่หนึ่ง เขาโกรธจะเป็นจะตายอยู่ฝั่งนี้ แต่เธอกลับดี! หัวเราะได้อย่างมี ความสุขขนาดนี้

แต่ว่า พอได้ยินเธอหัวเราะได้อย่างดีใจขนาดนี้ พอรู้ว่าเธอไม่ ได้โมโหเพราะเรื่องเมื่อกี้อีกแล้ว และใจของเขาก็วางลงได้ ทั้งหมดสักที

เขาก็รู้ว่าคำพูดพวกนั้นของคุณเมื่อกี้มันไม่น่าฟังมากจริง ๆ มันทำร้ายคนเกินไป ทำให้เธอต้องทุกข์ใจแล้ว

แต่ว่า ต่อไปจะไม่เป็นอีกแล้ว

“ฉิงฉิง วันนี้กลับบ้านกับผมไหม” เย่ซื้อเฉินคิดไป ถ้าคลิป วิดีโอของวันนี้ปล่อยออกไปแล้ว เรื่องราวก็คงจะคลี่คลายได้แล้ว เพราะฉะนั้น ตอนนี้เขาก็คิดแต่ว่าจะพาเธอกลับมายังไงดี

มุมปากของเงินถั่วนิ่งกระตุกแรง ๆ ขึ้นที่หนึ่ง คนคนนี้นี่จริง ๆ เลย เธอพบว่าไม่ว่าจะเป็นหัวข้อสนทนาอะไร สุดท้ายเขาก็ สามารถวกกลับมาตรงจุดนี้ได้อยู่ดี

กลับบ้านกับเขาเหรอ? เธอบ้าไปแล้วเหรอถึงจะกลับบ้านกับ เขา

ถ้าเธอยอมกลับบ้านกับเขา ก็เหมือนกับว่าเป็นกระต่ายน้อย ตัวหนึ่งเดินเข้าไปในดงหมาป่า คาดว่าวันที่สองแม้แต่กระดูก คงจะโดนเขากัดจนแตกละเอียดแล้ว

“ไม่” เป็นลั่วจึงปฏิเสธไปอย่างแน่วแน่ ตามเขากลับบ้าน นั่นเป็นเรื่องที่อันตรายมากเรื่องหนึ่ง ที่สำคัญ เธอยังมีลูกรักอีกสอง คนจะต้องดูแลด้วย

ไม่ว่ายังไงเย่ซื้อเฉินก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับลูกรักทั้งสองคน หรอก

และอีกอย่างตอนนี้พวกเขาก็หย่ากันแล้วด้วย!!

“ฉิงฉิง” น้ำเสียงของคุณชายสามเย่แหบแห้งเล็กน้อย แล้วยัง อยากจะพูดอะไรอีก แต่เป็นลั่วจึงกลับกดวางสายไปเลย

จ้องมองโทรศัพท์ที่โดนวางสายไป ดวงตาของคุณชายสามเ กะพริบขึ้นเล็กน้อย เหมือนกับว่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าใครบาง คนจะวางสายโทรศัพท์ของเขาไปทั้งอย่างนี้

ที่เป็นวงจะต้องวางสายไปเร็วขนาดนี้ก็เพราะว่า อย่างแรก เพราะว่าไม่อยากจะฟังเขาพูดอีก เธอกลัวว่าถ้าเธอไม่แน่วแน่แค่ ครู่เดียวก็อาจจะโดนเขาหลอกไปได้ เหตุผลอย่างที่สองคือเธอ เห็นถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กเดินเข้ามาแล้ว

“คุณแม่ วันนี้หนูแสดงได้เก่งไหมคะ?” ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็ก เดินเข้ามา แล้วมองไปที่เป็นลั่วถึง และรอให้ได้รับความชื่นชม

“เก่งมากจ้ะ” เป็นลั่วฉิงนั่งลง และอุ้มเธอขึ้นมา แล้วก็ใช้แรง หอมที่แก้มเธอแรง ๆ ที่หนึ่ง ลูกรักของเธอ วันนี้แสดงได้ดีมาก จริง ๆ เลย

เงินถั่วนิ่งรู้ว่าคุณปู่เย่เป็นคนเจ้าเล่ห์ จิตใจที่ระมัดระวังตัวก็ แข็งแกร่งมาก วันนี้ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น คุณปู่เย่ก็คงจะไม่หลงกลได้ง่าย ๆ แบบนี้แน่

วันนี้เป็นเพราะว่าจื่อซีช่วยไว้มากจริง ๆ

ตอนแรกเงิน วฉิงยังคิดว่าถ้าคุณปู่เย่และคุณย่าเย่เจอกับอ เข้า จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? มักจะพูดว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เรื่องของสายเลือด ช่างเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มาก

พูดอย่างครั้งแรกตอนที่ท่านย่าถังเจอเธอ ถึงจะไม่รู้สถานะ ของเธอ แต่ก็ยังปกป้องเธอทุกวิถีทาง

แต่ว่าเห็นได้ชัด ว่าเรื่องสายเลือดเมื่ออยู่บนตัวคุณปู่เย่และ

คุณย่าเย่ไม่ได้มีความพิเศษอะไรเลย เพราะว่าสำหรับพวกเขา แล้ว ความรักระหว่างญาติพี่น้องนั้นไม่ได้สำคัญอะไรเลย “พี่ชายล่ะ?” เป็นลั่วจึงไม่เห็นถังจื่อ โม่เลย ก็เลยอดไม่ได้ที่จะ

ถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง

“พี่อยู่ในห้องหนังสือของคุณปู่ทวดค่ะ” มุมปากของถังจื่อซียก สูงขึ้นเล็กน้อย “พี่ไม่สนใจหนูเลยค่ะ”

เงินลั่วนิ่งกลับอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา ห้องหนังสือของท่านถึง คนทั่วไปนั้นเข้าไปไม่ได้หรอกนะ เธอกลับมาตระกูลถังก็เป็นช่วง ระยะหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าไปในห้องหนังสือของท่าน ถังได้เลย

ห้องหนังสือของท่านถัง ปกติถ้าทำเรื่องอะไรผิดไป ก็จะต้อง ได้รับโทษตามกฎบ้าน มีแต่ตอนที่ไปรับใช้เท่านั้นถึงจะเข้าไปได้

ข้าวของข้างในห้องหนังสือท่านถัง ปกติแล้วยิ่งไม่มีใครกล้าแตะ แม้แต่ถังหลินเองยังไม่กล้าแตะไปเรื่อยเลย