บทที่ 1154 ขอเพียงแค่คุณแต่งงานกับฉัน (2)

เยซีอเฉินนั้นฉลาดเฉียบแหลมมากในวงการค้า และมีความ เด็ดขาด คนโง่ๆอย่างเฉิงโหรว โหราคิดจะตบตาเยซื้อเงิน เป็น พวกปัญญาอ่อนที่ช่างเพ้อฝันเสียจริงๆ!!

เขาไม่ควรรับปากไปหยิ่งว่าจะมากับเฉิงโหราโหราเลย แผนการของไปหยิงไม่มีปัญหาอะไร แต่เฉิงโหราโหราโง่เกินไป อยู่ต่อหน้าคนทั่วๆไปเฉิงโหราโหรวก็เก็บอาการเอาไว้ไม่ได้ ยิ่ง ไปกว่านั้นคืออยู่ต่อหน้าเยซื้อเฉิน!!

“ผมไม่สนใจ ถ้าหากพวกคุณทั้งสองไม่มีธุระเรื่องอื่นแล้ว เชิญ กลับไปเถอะครับ” ที่เชื่อเฉินมานั้นก็เป็นเพราะว่าอยากจะรู้จุด ประสงค์ขององค์กร โกสต์ซิตี้เพียงเท่านั้น สำหรับอำนาจของ องค์กร เขาไม่ได้รู้สึกสนใจเลยจริงๆ

สิ่งที่เขาต้องการ เขาจะพยายามด้วยตัวเอง สู้ด้วยตัวเอง เขา ไม่เคยนึกถึงสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองพวกนั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่ แล้ว

เจิ้งฉงได้ยินคำพูดของเยซื้อเฉินแล้ว ก็แอบถอนหายใจออก มา ผลลัพธ์แบบนี้เขาเองก็คาดการณ์เอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้น จึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

“เย่ซือเฉิน ฉันไม่ได้พูดเล่นกับคุณนะ ฉันจริงจังมาก อีกทั้ง ฉัน เองก็จริงใจและบริสุทธิ์ใจด้วย” แต่เฉิงโหรวโหรวยังคงไม่ยอม ง่ายๆ เดิมทีเธอวางแผนที่จะยั่วยวนเชื่อเงินมาให้ได้ หลังจากนั้นก็ค่อยสะบัดเยซือเฉินทิ้งไป แต่ตอนนี้เธอชอบเชื่อเงินแล้ว

เธอได้ตัดสินใจเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะแต่งงานกับเยซื้อเฉิน เธอจริงจัง และตั้งใจมากๆ ดังนั้น เชื่อเงินก็ไม่ควรจะปฏิเสธ เธอ

เจิ้งฉงได้ยินคำพูดของเฉิงโหรว โหรวแล้ว ก็ตกตะลึงไปอย่าง เห็นได้ชัด เขาเข้าใจเฉิงโหราโหรว ผู้หญิงโง่ๆคนนี้ไม่ได้มีสมอง อะไรนัก ไม่สนใจที่จะปกปิด ดังนั้นเขาถึงได้มองออกว่าคำพูดนี้ ของเฉิงโหรว โหรวนั้นจริงจัง

เจิ้งฉงรู้สึกงงงวยอยู่บ้าง เดิมทีแผนของพวกเขานั้นไม่ใช่แบบ

นี้

ไม่ใช่ว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นคนพูดเองว่าจะยั่วยวนเชื่อเงินให้ มาอยู่ในกำมือก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยสะบัดเขาทิ้งไปไม่ใช่หรือ?

เพราะฉะนั้น ตั้งแต่แรกเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าเชื่อถือนัก เพียงแต่คำพูดที่น่าสนใจแต่ใช้การไม่ได้ของไปหยิง สุดท้ายเขา ถึงได้รับปากว่าจะมากับเฉิงโหรว โหรว

แต่ความจริงแล้วเจิ้งฉงไม่ได้คาดหวังเอาไว้มากนัก เนื่องจาก เขารู้ว่าเย่ซื้อเฉินไม่ได้จะตบตาได้ง่ายขนาดนั้น

แต่ตอนนี้ดูแล้วเฉิงโหรว โหรวจะเปลี่ยนความคิดไปแล้ว

อยากจะทำให้เป็นจริงขึ้นมาแล้วอย่างนั้นหรือ?

เจิ้งฉงเห็นท่าทางใบหน้าที่ดูหลงใหลมองไปยังเย่ซื้อเฉินแล้ว ก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ดูแล้วเฉิงโหราโหราหลังจากที่ได้เห็นเย่อเงินแล้วก็หลงเขาเข้า ดังนั้นจึงอยากจะแต่งงานกับเยอ เฉินจริงๆ

ในใจของเจิ้งฉงนั้นแอบเยาะเย้ย ผู้หญิงคนนี้นี่บ้าผู้ชายจริงๆ แต่ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ ความเป็นไปได้ที่เรื่องนี้จะประสบ ความสำเร็จได้นั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก

ถึงอย่างไรตอนนี้เฉิงโหรว โหรวก็เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกส ซิตี้ เพียงแค่เฉิงโหรว โหราอยากที่จะแต่งงาน เชื่อว่าไม่มีผู้ชาย คนไหนที่จะปฏิเสธเธอ โดยเฉพาะผู้ชายที่มีความสามารถและมี ความทะเยอะทะยานแบบนั้น

และเยซือเฉินก็เป็นผู้ชายที่มีความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุด แล้วก็มีความทะเยอทะยานมากที่สุดด้วยเช่นกัน

ไม่ว่าตอนนี้เฉิงโหรว โหรวจะมีตำแหน่งอยู่ที่องค์กรโกสต์ซิตี้ หรือไม่นั้น เพียงแค่เชื่อเฉินแต่งงานกับเฉิงโหรว โหรว เช่นนั้น แล้วเยซือเฉินก็มีสิทธิที่จะแย่งองค์กรโกสต์ซิตี้มาได้อย่างถูกต้อง ถ้าหากเยซือเฉินฉลาด จะต้องสามารถเข้าใจตรงจุดนี้อย่าง แน่นอน

และความสามารถอย่างเย่ซื้อเฉิน ถึงแม้จะไม่สามารถแย่งทั้ง องค์กรได้ แย่งมาได้ซักส่วนหนึ่งก็ไม่มีปัญหา แม้จะเป็นเพียง ส่วนเล็กๆขององค์กร ก็ล้วนแต่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่คนธรรมดาไม่ สามารถจะจินตนาการได้เสียอีก

การยั่วยวนดึงดูดเช่นนี้ไม่มีใครปฏิเสธได้อยู่แล้ว
เย่อเงินเป็นคนที่มีความสามารถ เป็นฉลาดที่มีความ ทะเยอทะยาน จะต้องรู้ว่าเลือกอย่างไรถึงจะเป็นประโยชน์ต่อเขา มากที่สุด

ถ้าหากทําได้เขาเองก็อยากจะแต่งงานกับเฉิง โหรว โหรวเช่น กัน ถึงแม้เฉิง โหรว โหรวจะโง่ จะเอก็ตาม เพียงแค่สถานะของ เธอก็เพียงพอแล้ว อีกทั้งเฉิงโหราโหราที่โง่ๆแบบนี้ก็ยิ่งจ ยังจะ สามารถควบคุมได้ กลับเป็นเรื่องที่ดีเสียด้วยซ้ำไป

เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาอายุมากแล้ว ไม่เหมาะสมเท่าไรนัก เขาก็ไม่กล้าที่จะมีความคิดแบบนั้นด้วยเช่นกัน

“ประธานเย่ ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเรานั่งคุยกันดีๆ ดีกว่าไหม ใน ใจของเจิ้งฉงครุ่นคิด แล้วรีบตัดสินใจ ถ้าหากเรื่องนี้เป็นจริงขึ้น มาได้ รอให้เยซือเงินแย่งชิงองค์กรโกสต์ซิตี้ เขาก็จะได้เป็น บุคคลที่ได้สร้างคุณูปการให้แก่ประเทศชาติคนแรก ถึงตอนนั้น ตำแหน่งของเขาก็จะสูงกว่าตอนนี้อย่างแน่นอน

แบบนี้แข็งแกร่งกว่าคอยติดตามคนโง่ๆอย่างเฉิงโหรว โหรว ได้มากอยู่แล้ว

เย่ซือเฉินมองไปยังเจิ้งฉง ใบหน้ายังคงมองไม่ออกถึงความรู้ สึกใดๆเช่นเดิม : “ผมไม่รู้สึกว่าเรามีอะไรให้ต้องคุยกันนะ

“ประธานเย่เป็นคนฉลาด คุณเองก็คงจะรู้ว่าอำนาจขององค์ กรโกสต์ซิตี้แข็งแกร่งขนาดไหน ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ส่วนนึงของ องค์กร ต่อให้เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้คนตก ตะลึงได้แล้ว ประธานเย่เป็นคนมีความสามารถ ถึงตอนนั้นแย่งชิงอำนาจส่วนนึงขององค์กรมาได้สบายมากเลย” เจิ้งฉงเป็นผู้รับ ผิดชอบของส่วนเมืองAมา ในช่วงสองสามปีนี้ ถึงอย่างไรก็เคย เห็นสถานการณ์ต่างๆมามากมาย ก็เข้าใจที่จะใช้เทคนิคในการ เจรจาด้วยเช่นกัน

เยซื้อเฉินไม่ได้รู้สึกสนใจในองค์กรโกสต์ซิตี้นี้จริงๆ คำพูด ของเฉิงโหราโหราเมื่อครู่นี้นั้นเขามองเพียงว่าเป็นเรื่องตลก แต่ ตอนนี้เพิ่งลงมาเน้นอีกครั้งแล้ว ทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดขึ้น มาบ้าง เพราะถึงอย่างไรเจิ้งฉงไม่ใช่เฉิงโหรว โหรว ไม่ได้ไร้เดียง สาและโง่เขลาเหมือนเฉิงโหรา โหรว

ในเมื่อเวลานี้เพิ่งฉงเน้นเรื่องนี้อีกครั้ง จะต้องมีเหตุผลอย่าง แน่นอน ถึงแม้เยซื้อเฉินไม่ได้รู้สึกสนใจทุกอย่างขององค์กรโกส ซิตี้ แต่เขาจําเป็นต้องเข้าใจเรื่องราวขององค์กรนี้บ้าง

“ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าผมมีสิทธิ์อะไรที่จะไปแย่งชิงอำนาจของ องค์กรโกสต์ซิตี้ได้?” มุมปากของเอเงินยกขึ้น องค์กรโกสต์ ซิตี้มีประวัติศาสตร์เป็นพันๆปีแล้ว จากตระกูลหนึ่งพัฒนาจน อำนาจครอบคลุมไปทั่วโลกอย่างตอนนี้ ใช่ว่าคนนอกคิดจะแย่ง ก็จะแย่งมาได้อย่างนั้นหรือ?

ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ องค์กรโกสต์ซิตี้ก็คงจะไม่ยิ่งใหญ่ อย่างวันนี้

ดังนั้นเย่ซื้อเฉินจึงไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนมีสิทธิอะไรถึงได้มี ความมั่นใจมาพูดเรื่องพวกนี้กับเขา

เฉิงโหรว โหรวอยากจะแย่งตอบอีกครั้ง เพียงแต่เจิ้งฉงมองไปทีเธออย่างรวดเร็ว สายตาเตือนออกมาอย่างชัดเจน ให้เฉิงโหรว โหรวเงียบไปเสียที

“ความสำเร็จอยู่ที่ความพยายามของคน เพียงแค่ประธานเย่ คิดอยาก ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้หรอก” เจิ้งฉงมองไปยังเย่ซือ เฉินอีกครั้ง ใบหน้ามีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด การ เจรจาก็ต้องใช้วิธีในการเจรจาอยู่แล้ว จะรีบร้อนเกินไปไม่ได้ เขา จําเป็นที่จะต้องหยั่งเชิงความคิดของเอเฉินก่อน

แน่นอนว่า เขายังจะต้องปูทางเอาไว้ให้ตัวเองดีๆอีกด้วย

“เท่าที่ผมรู้มา กฎเกณฑ์ภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นเข้ม งวดมาก คนภายในไม่มีใครกล้าออกนอกลู่นอกทางซักคน ตอน นี้คุณให้คนนอกคนนึงอย่างผมไปแย่งอำนาจขององค์กรโกสต์ ซิตี้?” เป็นเพราะเรื่องราวในช่วงนี้เยซือเฉินจึงเข้าใจองค์กรโกส ซิตี้ขึ้นมามาก เรื่องนี้เกี่ยวกับองค์กรเขาเข้าใจทั้งหมด เขาไม่ เชื่อว่าคนรับผิดชอบในส่วนของเมืองอย่างเขาจะไม่รู้

ถ้าหากเจิ้งฉงคิดอยากจะร่วมกันกับเขาแย่งอำนาจอื่นๆของ องค์กรโกสต์ซิตี้มาจริงๆ กลัวเพียงแค่เจิ้งฉงยังไม่ทันลงมือ ก็ถูก องค์กรฆ่าให้ตายไปก่อน คนขององค์กรไม่ใช่พวกคนดีกันทั้งนั้น

อีกทั้งถ้าหากเจิ้งฉงมีความคิดนี้จริงๆ แรกเริ่มก็คงไม่จัดการ กับตระกูลถัง และเงินมั่วนิ่ง

ดังนั้นตอนนี้เยอเงินจึงรู้สึกไม่เข้าใจจริงๆ

“ประธานเย่ เมื่อครู่ที่ผมบอกไว้ว่าความสำเร็จอยู่ที่ความ พยายามของคน เรื่องหลายๆเรื่องก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตอนนี้ประธานเย่ไม่ใช่คนขององค์กร โกสต์ซิตี้ ไม่มีสิทธิ์ที่จะไป แย่งชิงอำนาจขององค์กรมาได้ก็จริง แต่ถ้าหากคุณกลายเป็นคน ขององค์กร อีกทั้งสามารถมีสิทธิ์ที่จะแย่งชิงองค์กรโกสต์ซิตี้มา ได้อย่างถูกต้อง ถึงตอนนั้นความสามารถอย่างประธานเ ต้องการจะแย่งทั้งองค์กรมาก็ยังเป็นไปได้เลย” เจิ้งฉงเริ่มหลอก ล่อ เจิ้งฉงยังมีความสามารถในการเจรจา เขาเข้าใจว่าจะพูด โน้มน้าวคนๆหนึ่งให้ได้อย่างไร

เขาอยากที่จะดึงดูดความทะยานอยากของเยซื้อเฉินก่อน ถึง ตอนนั้นเชื่อเงินจะได้ไม่สามารถปฏิเสธได้

“กลายเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้?” เย่ซือเงินเลิกคิ้วขึ้นมา เล็กน้อย มุมปากยกขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ได้สนใจกับการที่จะกลาย มาเป็นคนขององค์กรเลยแม้แต่นิดเดียว

อีกทั้งกลายมาเป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้ก็สามารถแย่งชิง

อานาจขององค์กรมาได้? เห็นเขาเป็นเด็กสามขวบหรือยังไง?

“ตัวคุณเองก็เป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้ ดูแล้วคุณเองก็อายุ มากแล้ว ช่วงชิงมาได้เท่าไหร่แล้ว?” เย่ซื้อเฉินมองไปยังเจิ้งฉง คำพูดที่เย็นขาแฝงความเยาะเย้ยอย่างไม่ปกปิด

“สถานการณ์ของประธานเยู่กับผมไม่เหมือนกัน ผมไม่ได้โชค ดีเหมือนกับประธานเย่” เจิ้งฉงได้ยินคำพูดของเยซื้อเฉินแล้วใน ใจก็รู้สึกโมโห แต่ใบหน้ากลับฝืนยิ้มออกมา แสร้งทำเป็นไม่ได้ สนใจ

เย่ซื้อเฉินมองเขาเพียงแวบหนึ่ง แล้วไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรมา ถ้าหากไม่ใช่เพื่อเป็นเข้าใจถึงจุดประสงค์ที่แท้ จริงองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว เขาก็เกียจจะมาเสียเวลาจาไร้ สาระกับเขาจริง

ตอนนี้โอกาสหาได้ยากมาวางตรงหน้าประธานเป็ แล้วเยซือเฉินไม่ตอบรับ ทำตัวคุยมาถึงตรงนี้แล้ว ปล่อยให้เงียบแบบได้ เจิ้งฉงจึง ต้องแบกหน้าเจรจา

“โอกาสๆที่ได้ยากเชื่อเงินเลิกคิ้วเบาๆ เห็น ด้วยเป็นอย่างมาก

คือฉัน ฉันเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เพียงแค่คุณ แต่งงานกับฉัน เพียงแค่เราแต่งงานกัน คุณจะเป็นเขย แห่งองค์กรซิตี้ ถึงตอนนั้นคุยขององค์กรโกสต์ชิตี้มาอย่างถูกต้องเฉิงโหราโหรวอดแย่งขึ้นอีกครั้งไม่ได้ เมื่อครู่เธอฟังข้างก็แทบจะร้อนใจ ตายอยู่แล้ว