ตอนที่ 42 เธอไม่แต่งงานกับเขาได้ไหม

“อะไรนะ?” ครั้งนี้เงินลั่วชิงอึ้งไปเลย พรุ่งนี้สิบ เอ็ดโมง เจอกันที่อำเภอ? นี่มันมีกี่ความหมาย? ไปอำเภอ หมายถึงจะไปจดทะเบียนสมรสเหรอ?

ใครพอจะบอกเธอได้บ้างว่าไปอำเภอนอกจากไปจด

ทะเบียนสมรสแล้วยังไปทำอะไรได้อีก?

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้เงินลั่วฉิงไม่สามารถคิดเป็น เหตุผลอื่นได้จริงๆ แต่ว่า เขาไม่รู้สึกว่ารีบร้อนเกินไปหน่อยเหรอ?

นี่พวกเขาเพิ่งพบหน้ากันครั้งแรก คุยกันไม่เกินสิบ ประโยค ทำไมถึงกระโดดข้ามไปที่อำเภอเลย?

“ถ้าหากเธอไม่ปรากฏตัว ตระกูลเย่อก็จะมาสู่ขอถึงบ้าน” เยซื้อเฉินไม่อธิบายอะไร เพียงแต่พูดเสริมขึ้นประโยค

นึ่งอย่างช้า ๆ “นี่มันแตกต่างกันตรงไหนเหรอ?” เงินลั่วชิงบอกตัวเอง

ว่าโมโหไม่ได้ โมโหไม่ได้ แต่ในใจกลับทุนต่อความ หงุดหงิดไม่ได้ มีใครเขารังแกคนอื่นแบบนี้กันไหม? อะไรที่เรียกว่าเธอไม่ปรากฏตัว ตระกูลเย่อก็จะมาสู่ขอ

ถึงบ้าน?

ถ้าจะสู่ขอก็มาสู่ขอก็จบเรื่องจำเป็นต้องขู่กันขนาดนี้เห

รอ?

สองตัวเลือกนี้มีความแตกต่างกันไหม? เป็นการบังคับ

ให้เธอแต่งงานทั้งนั้น

ในใจของเวินรั่วฉิงรู้อย่างชัดเจน ถ้าหากตระกูลเยอมา

สู่ขอ คุณปู่จะต้องตอบตกลงแน่นอนเพียงแต่ว่า เธอรู้สึกว่าเทียบกับวันพรุ่งนี้สิบโมงที่จะต้อง ไปอำเภอดีกว่านิดหน่อยไหม?

แน่นอนว่า นี่คือความคิดของเวินลั่วฉิง พูดได้อย่างมั่นใจ ว่านี่คือความคิดของเวินลั่วฉิงก่อนที่จะได้ฟังคำอธิบาย ของเย่ซื้อเฉิน

“มี ถ้าเธอไปเอง สิทธิการตัดสินใจอยู่ในมือเธอ เรื่อง

ทั้งหมดให้เธอเป็นคนจัดการ” เย่ซื้อเฉินดวงตามีรอยยิ้ม ชักจูงเธออย่างใจเย็นมาก

ในตอนนี้เป้าหมายของเย่ซื้อเฉินมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็ คือคิดหาหนทางที่จะรักษาเธอไว้ข้างกายจะไม่ยอมให้ เธอหนีไปได้อีกแล้ว

เรื่องทั้งหมด ให้เธอเป็นคนจัดการ? เวินลั่วฉิงกระพริบ ตาช้า ๆ ฟังแล้วดูเหมือนค่อนข้างดึงดูดใจดี! เพียงแต่ว่า ไม่รู้ว่าที่เขาพูดว่าทุกเรื่องนั้นรวมถึงเรื่อง

อะไรบ้าง?

“ถ้าหากตระกูลเย่มาสู่ขอถึงบ้าน เมื่อถึงเวลานั้นเรื่องทุก อย่างก็ไม่สามารถให้เธอเป็นคนจัดการได้แล้ว แม้ กระทั่งสิทธิ์การเลือกของเธอก็ไม่มี” เย่ซื้อเฉินช่วยเธอ

วิเคราะห์สถานการณ์อื่นอีกครั้ง ต้องบอกว่า ที่เย่ซื้อเฉินพูดมา ทั้งสองตัวเลือกค่อนข้าง

แตกต่างกันอยู่มาก

“พูดเหมือนกับว่าตอนนี้ฉันมีสิทธิ์ในการเลือกงั้นแหละ”

เวินลั่วฉิงกระตุกมุมปาก ตอบกลับอย่างกลัดกลุ่มใจเห็น ได้ชัดว่าสถานการณ์ทั้งสองนี้ เธอไม่มีสิทธิ์เลือก ยังไงก็

ต้องแต่ง

ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนกับหมาป่ากำลังลักพาตัวหนูน้อยหมวกแดงยังไงยังงั้น แถมหนูน้อยหมวกแดงคนนี้ ถึงแม้ว่าจะมองออกว่าเป็นหมาป่าแต่ก็ไม่สามารถต่อ

ต้านได้

“นอกจากเรื่องแต่งงานที่เธอไม่สามารถเลือกได้นั้น เรื่องอื่นเธอเลือกได้หมด” ดูเหมือนจะมีรอยยิ้มเล็กน้อย ที่มุมปากของเย่ซื้อเฉิน เป็นเพราะรอยยิ้มบาง ๆ นั้น

ทำให้มุมปากของเขาดูดีมาก เวินลั่วฉิงมองรอยยิ้มของเขา รู้สึกว่าใจลอยนิดหน่อย

แต่ว่าเธอก็ทำให้ตัวเองใจเย็นลงได้อย่างรวดเร็ว เวลานี้

ห้ามฟังซ่านเด็ดขาด

“งั้นฉันสามารถเลือกไม่แต่งงานกับคุณได้ไหม?”

เงินลั่วชิงมองไปทางเขา กระพริบตาช้า ๆ นี่เป็นการถาม

อย่างจริงจังมาก

ไม่ได้ “ซื้อเฉินสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ตอบปฏิเสธ อย่างไม่เหลือทางหนีที่ไล่ เธอไม่อยากแต่งงานกับเขา เธออยากจะแต่งงานกับคน อื่นงั้นเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิด

เงินลั่วชิงจ้องมองเขา ใบหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าจนปัญญาและหมดแรง สรุปคือแสดงออกถึงความ ไม่พอใจออกมาอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช

เธอหวังเป็นอย่างมากว่าเขาจะดูออกถึงความไม่เต็มใจ ของเธอจากนั้นก็เปลี่ยนใจ ผู้หญิงบนโลกนี้มีตั้งเยอะ แยะ ทำไมเขาจะแต่งงานกับเธอให้ได้? “จำไว้นะ พรุ่งนี้ห้ามสาย ถ้าหากไม่ไปเธอได้รู้ถึงผลที่

ตามมาแน่” เพียงแต่ว่า พูดถึงความไม่พอใจของเธอ

เย่ซื้อเฉินกลับเลือกที่จะเมินสายตา แถมคำพูดนั้นไม่มีการปิดบังการข่มขู่แต่อย่างใด

เวินลั่วฉิงแอบกัดฟัน มีความฮึกเหิมที่อยากจะฟาดเขา ให้เป็นหัวหมู แต่ว่าในสถานการ์แบบนี้เธอไม่อดทนไม่

ได้ หลังจากที่เขาจากไป เวินลั่วชิงรีบหยิบโทรศัพท์มือ ผู้ชายคนเมื่อกี้คือเย่ซื้อเฉินจริง ๆ ด้วย!

ถือออกมา ค้นหา Baidu เกี่ยวกับบริษัทเย่อซื้อกรุ๊ป เกี่ยวกับเย่ซื้อเฉิน จากนั้นก็รู้สึกสับสนขึ้นมาทันที อุปะ!

ชาติที่แล้วเธอไปขุดสุสานบรรพบุรุษตระกูลเย่อเหรอ? ถึงได้ไปแหย่คนที่จิดใจเหี้ยมโหดขนาดนี้