บทที่1042 เจ้าหญิงตัวปลอมVSเจ้าหญิงตัวจริง (6)

“พวกเขาอาจจะไปหาแผนกของเมืองจีน อยากให้ฉันแนะนำ ให้ทางฝั่งนั้นไหม? เมืองจีนนั้นเป็นที่ที่ เป็นคนของพวกเราเอง ผู้ดูแลจังทักทายแบบนี้เพื่อสื่อสารว่าสามารถทำอะไรได้มากมาย

“ไม่จําเป็น” ซ่างกวนหงไม่เงยหน้าขึ้นมา จนมองออกว่าไม่ได้ สนใจเลยแม้แต่น้อย

“ครั้งนี้ไปหยิงเปิดใบหน้าให้เฉิงโหราโหราเป็นครั้งแรก ไปห ยิงจะมีความคิดอะไรหรือเปล่า? ” ผู้ดูแลจังคิด จากนั้นก็พูด ต่อ : “ครั้งก่อนหัวหน้าน้อยเคยบอกว่าไปหยิงเป็นศัตรูของคุณ หนูใหญ่ถัง ครั้งนี้จะเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังหรือเปล่า?

เมื่อร่างกวนหงได้ยินชื่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ก็หยุดการกระ ท่า จากนั้นก็มองไปที่ผู้ดูแลจัง “คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเองก็ไป เมืองจิ้นแล้วเหรอ? ”

“ฉันเองก็ไม่รู้ งานลับๆ ของตระกูลถังนั้นทำได้ดีมา จนตอนนี้ ฉันยังติดต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ได้เลย” เมื่อพูดแบบนี้ ผู้ดู แลจ้งที่ทำได้ทุกอย่างก็รู้สึกพ่ายแพ้ เขายอมรับว่าสืบเรื่องของ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่เจอ แต่ว่าตอนนี้เขาอยากจะคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังโดยทั่วไปเองก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย

“ติดต่อไม่ได้ก็ยังไม่ต้องรีบ” ช่างกวนหงคิด ก่อนจะมีสีหน้า จริงจัง : “คนที่อยู่เบื้องหลังสามารถทำอะไรกับการตรวจ ดีเอ็นเอได้ เกรงว่าเขาจะรู้เรื่องที่อะเหลียงสงสัยในตัวคุณหนูใหญ่ตระกูลถังแล้ว เพื่อความปลอดภัยของเธอ อย่าเพิ่งติดต่อ เลย”

“ถ้าเกิดคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเองก็ไปเมืองจีนในครั้งนี้ด้วย แล้วถ้าเกิดไป๋หยิงไปเมืองจีนในครั้งนี้เพื่อต่อกรกับคุณหนูใหญ่ ตระกูลถังล่ะ? ” ผู้ดูแลจึงรู้ว่าหัวหน้าคิดเพื่อความปลอดภัยของ คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ควรจะยิ่งป้องกันจาก ไปหยิงให้มาก

“ไปหยิงไม่ใช่ศัตรูของเธอหรอก” ช่างกวนหงพูดด้วยน้ำเสียง แน่วแน่ ด้วยความสามารถของเธอ ไม่ต้องพูดถึงไปหยิง ถึงจะ เอาคนที่อยู่เบื้องหลังออกมาก็ยังเทียบกับเธอไม่ได้

“ถ้าเกิดไปหญิงใช้กำลังขององค์กร โกสต์ซิตี้ในเมืองจีนล่ะ? ” ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าไปหยิงคนเดียวทำอะไรไม่ได้มาก เขาเป็นห่วงคน ของเมืองจีนว่าจะช่วยไปหญิงมากกว่า

ถึงอย่างไรตอนนี้เฉิงโหรว โหรวก็เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกส

“แน่นอน คนของเมืองจีนอาจจะไม่สามารถทำอะไรคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังได้มาก ฉันแค่กลัวว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะ เข้าใจองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราผิดมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงอย่างไร เรื่อของตระกูลถังก่อนหน้านี้ก็เกี่ยวกับองค์กรโกสต์ซิตี้ และก็เป็น เหตุผลที่ฉันไม่สามารถติดต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้อย่างราบ รื่นด้วย” ผู้ดูแลจ้งมองไปทางหัวหน้าของตัวเอง ก่อนจะมีแววตา จริงจังขึ้นมา
อันที่จริงเขาก็ไม่อยากให้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเข้าใจองค์กร โกสต์ซิตี้ผิดไปมากกว่านี้ ถ้าเกิดคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้า หญิงของพวกเขาจริงๆ การเข้าใจผิดมากๆ ไม่ใช่เรื่องดี

ช่างกวนหงไม่พูดอะไรออกมา มุมปากของเขานั้นเบะเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“คุณไปตรวจสอบหน่อยว่าเธอได้ไปที่เมืองจีนหรือเปล่า? ถ้า เธอไปเมืองจีน ก็ช่วยฉันซื้อตั๋วไปเมืองจีนด้วย จากนั้น ช่างกวน หงก็วางพู่กัน ในมือลง

ผู้ดูแลจ้งอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด เมื่อมีสติกลับมาก็รีบตอบรับ “ได้ๆ ฉันจะรีบไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้

ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าหัวหน้าเป็นห่วงเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมา ตลอด แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่าหัวหน้าจะทำเพื่อคุณหนูใหญ่ ตระกูลถัง โดยการไปเมืองจีนด้วยตัวเอง

ดูๆ ไปแล้ว หัวหน้าให้ความสำคัญกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เป็นอย่างมาก

ครั้งนี้ไป๋หยิงกับเฉิงโหรว โหราไม่มีเรื่องก็พอว่า ถ้าเกิดพวก เธอก่อเรื่อง โดยไม่กลัวตาย ผลที่ตามมาก็คง……..

ผู้ดูแลจ้งไม่อยากจะคิดต่อ

ถึงแม้ว่างานลับๆ ของตระกูลถังนั้นจะไปได้สวย แต่ว่าผู้ดูแลจ งก็คิดว่าการจะตรวจสอบว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้ไปที่เมือง จิ้นหรือเปล่านั้นมันง่ายอยู่ดี
ตอนที่เป็นลั่วนิ่งกับฉู่หลิงเอ๋อไปถึงเมืองจีน คุณนายเหวยก็มา รับด้วยตัวเอง มู่หรงตัวหยางยุ่งมาก เลยหาเวลามารับไม่ได้

“คุณนี่ ไม่รู้จักมาหาฉันบ้างเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของหยาง หยางคุณคงจะไม่มี คุณลืมฉันไปหมดแล้วใช่ไหม? ” คุณนาย เหว่ยเห็นเงินมั่วนิ่งก็ดีใจ แต่ปากก็ยังบ่นไม่หยุด ตั้งแต่ที่ เงินถั่วนิ่งยอมรับกลับมาตระกูลถัง เธอเองก็รู้ว่าเป็นถั่วนิ่งนั้นมี เรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมาย ดังนั้นเลยโทษเธอตรงๆ ไม่ได้

เพียงแต่เพราะว่าคิดถึงมาก ดังนั้นเลยอดไม่ได้ที่จะบ่นเล็ก น้อย

“ฉันจะลืมคุณได้อย่างไร คุณเป็นคนที่ฉันสนิทมากที่สุดเลย นะ” เป็นลั่วจึงดึงมือของคุณนายเหวยมา ก่อนจะมีท่าทีออดอ้อน เหมือนเด็กน้อย เธอสนิทกับตระกูลเว้ยมากกว่าตระกูลเงินเสีย อีก ตระกูลเว้ยเองก็ให้ความรู้สึกสนิทใจกับเธอเหมือนกัน โดย เฉพาะคุณนายเหวย

ดังนั้น คุณนายเหวยเลยถือเป็นคนที่เธอสนิทเหมือนแม่คน หนึ่ง

“โอเค อย่ามาพูดให้ฉันดีใจเลย ในเมื่อครั้งนี้มาแล้วก็พักนาน หน่อยนะ อยู่เป็นเพื่อนฉันนานๆ หน่อย” คุณนายเหว่ยยิ้มแป้น ด้วยความเมตตาบนใบหน้า “ไป พวกเรากลับบ้านเถอะ”

คุณนายเหว่ยเองก็เห็นว่าเป็นถั่วนิ่งเป็นครอบครัวเหมือนกัน ดังนั้นเลยรับเงินถั่วนิ่งกลับบ้าน เพราะจะให้เป็นถั่วนิ่งอยู่โรงแรม ไม่ได้
คุณป้า ฉันยังเพื่อนอีกนะเป็นถั่วงนั้นไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่าตอนมีไปหยูหนิงด้วย ในสถานการณ์แบบนี้ยังคุณตามมาด้วย

แต่ว่า เมื่อครู่ไป๋หยูหนิงไปเข้าห้องน้ำ แน่นอนว่าคุณเอง ตามด้วยเหมือนกัน

“คุณคือหลิงใช่ไหม? คุณนายเหว่ยเห็นหลิงที่ลาก กระเป๋าเข้ามาพอดี ยิ้มเป็นเดียวกัน ก็มากัน

เป็นหัวเราะออกมาเบาไปแล้วคุณนายเหว้ยเองก็เรื่องของรงตัวหยางกับหลิงเอ๋อ คุณนายเหวยนั้นเหมือนจะยอมรับแล้ว ตัวหลิงเอ๋อแล้ว

พอดีหลิงเอ๋อมาพอดีได้ยินคุณนายเหวยพูดก็อึ้งเธอเองไม่คิดสนิทสนมจริงๆ เพิ่งได้เจอคุณนายเหว่ยเป็นครั้งแรก คุณเหวย

สุดท้าย ทุกคนก็เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลเว้ย

เป็นลั่วถึงกับหลิงเอ๋อนั้นยังว่าจะช่วยอะไรได้แต่คุณนายนั้นไม่อยากให้พวกเธอเข้ามายุ่ง ให้พวกเธอ สนุกสนานต่อไป

วันที่สอง คุณนายเหวยออกข้างนอกตั้งแต่เช้าตรู่ ถึง อย่างไรมากมายที่ต้องการให้เธอไปจัดการ

คุณนายเหวียตื่นขึ้นมาตอนเช้า แต่ไม่ได้ปลุกพวกเงินล้วนิ่ง เพราะอยากให้พวกเธอพักให้นานกว่านี้สักหน่อย เลยกำชับว่า เดี๋ยวให้ส่งพวกเธอไปที่โรงแรม

ปกติเงินลั่วนิ่งเป็นคนตื่นเช้า ไม่ทันเจ็ดโมงก็ตื่นแล้ว หลิงเอ๋ อชอบนอนตื่นสาย เลยตื่นตอนเก้าโมงกว่า

ถึงคุณนายเหวยจะรีบไปช่วยงานสังสรรค์ แต่ว่าเรื่องของคน หลายคนนั้นก็ตัดการได้อย่างดีเหมือนกัน

คุณนายเหวยไม่ให้พวกเธอไปช่วยอะไร เลยไม่ได้จัดแจงอะไร ให้พวกเธอ พวกเธอรีบไปที่โรงแรมเองก็ไม่มีเรื่องอะไรทำ ดังนั้น คนหลายคนเลยไปถึงโรงแรมตามเวลา

เพียงแต่ เมื่อเป็นถั่วนิ่งมาถึงด้านนอก โรงแรม กลับถูกคน ขวางเอาไว้ เงินชั่วนิ่งมองไปทางคนที่ขวางเธอ มุมปากก็ยิ้มขึ้น เล็กน้อย ดูแล้ววันนี้น่าจะมีคนสร้างเรื่องอะไรมากมาย พลางรอ เธอมาอยู่