บทที่ 1185 คุณชายสามเยมีความสุขที่สุดแล้ว (2)

เธอไม่ได้มีความคิดเห็นที่ไม่พอใจต่อเย่อเฉิน ในทางตรงกัน ข้ามเธอรู้สึกพอใจในตัวเยซือเฉินมากเสียด้วยซ้ำ นึกถึงเรื่อง เหล่านั้นที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเช่าแล้ว ท่านย่าถังก็รู้สึกเจ็บปวด แทนเชื่อเงินเช่นกัน

“ถูกค่ะ พูดแบบนี้แล้ว ความจริงคุณพ่อเป็นคนที่มีความสุข ที่สุดต่างหาก” ใบหน้าเล็กๆของถังจื่อซีปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาใน ทันที เป็นรอยยิ้มที่มีความสดใสมากเป็นพิเศษ

“ใช่ครับ พ่อเป็นคนที่มีความสุขที่สุดแล้ว” เยซือเงินอุ้มลูก สาวตัวเองเอาไว้ ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มด้วยเช่นกัน เป็นใบหน้า ที่มีความสุขและมีความพอใจ

เขามีความสุขมากจริงๆ มีพวกเขา เขารู้สึกพอใจมากแล้ว ต่อ

ให้จะเอาโลกทั้งใบมาแลกกับเขา เขาก็จะไม่ยอมแลก

“คุณพ่อมีความสุขที่สุด พวกเราครอบครัวอยู่ด้วยกันมีความ สุขที่สุด” ถังจื่อซีร้องออกมาด้วยความดีใจ

ได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้ว สองสามคนในห้องโถงนั้นก็อดที่ จะยิ้มออกมาไม่ได้ บรรยากาศที่จริงจังและหนักแน่นก่อนหน้านี้ หายไปหดแล้ว

มุมปากของถังจื่อ โม่อดที่จะยกขึ้นมาไม่ได้ เขามองไปยังน้อง สาวที่เซือเฉินอุ้มอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง ถึงแม้จะยังมีความรู้สึกอิจฉาอยู่เล็กน้อย แต่น้องถึงอย่างไรก็เป็นน้องเขาเองก็ควรจะ ยอมให้น้องเช่นกัน เพราะฉะนั้นพ่ออุ้มน้องอยู่ที่ควรจะเป็นอย่าง นั้นอยู่แล้ว

เป็นลั่วงที่โอ้เอ้อยู่ทางด้านนอกตอนที่เดินเข้ามาในห้องโถง นั้น เห็นฉากที่มีความสุขเช่นนี้แล้ว เป็นลั่วถึงก็รู้สึกอึ้งไป นี่มัน สถานการณ์อะไรกัน?

คุณปู่เย่แถลงการณ์เรื่องงานแต่งงานกับนักข่าว เรื่องราว วุ่นวายมากขนาดนี้ หากว่ากันตามเหตุผลแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่ คนของตระกูลถังจะไม่รู้?

เงินถั่วนิ่งเหลือบไปมองยังทีวีที่กำลังเปิดอยู่ ในทีวีนั้นกำลัง ฉายข่าว ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่การถ่ายทอดงาน คุณปู่เย่จัด แถลงการณ์กับนักข่าว แต่ก็สามารถพูดได้ว่าคนของตระกูลถัง สองสามคนนี้เมื่อครู่จะต้องเห็นแล้วอย่างแน่นอน

เห็นแล้วยังจะสามารถดีใจกันขนาดนี้ได้อีกอย่างนั้นหรือ?

จากนิสัยของคุณยายไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ

ตอนแรกที่อยู่ข้างนอก เธอยังกังวลว่าหลังจากที่เชื่อเงินเข้า มาแล้วคุณยายจะทำให้เขาลำบากใจเสียด้วยซ้ำ ตอนนั้นเธอมี โทรศัพท์เข้าพอดี เดิมทีเธออยากจะให้เยซื้อเฉินรอเข้าไปพร้อม เธอ แต่เย่อเฉินกลับให้เธอไม่ต้องสนใจเขา เขาจึงเข้ามาเอง

เงินลั่วนิ่งเป็นกังวลอยู่ตลอด ดังนั้นจึงรีบพูดให้จบแล้วรีบเข้า มา เดิมทีเธอคิดว่าตัวเองจะต้องมาเห็นสงครามควันระเบิดเสีย อีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นฉากแบบนี้
เงินถั่วนิ่งเห็นเยซือเฉินกำลังอุ้มลูกสาวอยู่ ถังจื่อไม่ก็ยืนอยู่ ข้างๆ ใบหน้าของลูกสาวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าถังจื่อไม่จะ ทำหน้าบึง แต่มุมปากก็ยกขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และใบหน้าของ เย่ซื้อเฉินเองก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มด้วยเช่นกัน

ในใจของเงินถั่วงนั้นรู้สึกพอใจมากเป็นพิเศษ อบอุ่นขึ้นเป็น พิเศษ ภาพสถานการณ์แบบนี้ช่างงดงามมากจริงๆ

“คุณแม่ คุณแม่กลับมาแล้ว” ถังจื่อเห็นเป็นถั่วงก่อน แล้ว ตะโกนขึ้นด้วย ใบหน้าที่ตื่นเต้นดีใจ : “คุณพ่อ คุณแม่กลับมา แล้วค่ะ คุณพ่อวางหนูลง แล้วคุณพ่อก็ควรไปกอดคุณแม่นะคะ”

คนที่อยู่ในห้องโถงได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้วก็อดที่จะ หัวเราะกันขึ้นมาไม่ได้

“เด็กคนนี้ยังเป็นเด็กน้อยขนาดนี้ รู้เรื่องพวกนี้มาจากที่ไหน

กัน” มุมปากของท่านย่าถังปรากฏรอยยิ้มออกมา ไม่มีความ

โมโหอยู่เลยซักนิดเดียว

“จื่อ พูดถูกแล้ว ซือเฉันควรจะดีกับฉิงฉิงของพวกเรามาก ที่สุด” เพิ่งเหมียวเหมียวเห็นด้วยกับคำพูดของถังจื่อซีเป็นอย่าง มาก ลูกก็สำคัญ แต่ระหว่างสามีภรรยานั้นก็ควรจะยิ่งเห็นคุณค่า ดีๆด้วยเช่นกัน

“คุณป้าพูดถูกครับ” ใบหน้าของเอเงินปรากฏรอยยิ้มออก มา บางคําพูดไม่จําเป็นต้องให้คนอื่นพูดเขาก็เข้าใจ

เงินลั่วจึงรู้สึกเขินขึ้นมาบ้างแล้ว
เนื่องจากคุณปู่เย่เป็นคนจัดการเรื่องการแต่งงานของเจ้าหญิง แห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เอง เดิมทีทุกคนล้วนแต่กลุ้มใจไม่มีวิธีแก้ ปัญหา เดิมทีที่ทุกคนกำลังเป็นกังวล แต่ตอนนี้กลับลืมเรื่องราว เหล่านั้นไปหมด ไม่มีอะไรที่จะมีความสุขไปกว่าครอบครัวได้มา อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้อีกแล้ว

“โอ้โห ดูเหมือนกับว่าผมจะกลับมาได้เวลาพอดีเลยนะครับ ครอบครัวกำลังมีความสุขกัน จะขาดผมไปได้ยังไง ถังหลินที่รีบ กลับมาเห็นบรรยากาศในห้องโถงก็รู้สึกตกตะลึงอึ้งไปอย่างเห็น ได้ชัดด้วยเช่นกัน แต่เขาก็ยิ้มออกมาในทันที คุณชายถังที่ไม่ ค่อยชอบพูดมาตลอดนั้นตอนนี้อยู่บ้านก็ไม่ได้หวงคำพูดอยู่แล้ว

“ลูกเองก็กลับมาแล้วหรือ” ท่านถังมองไปยังถังหลิน รู้สึก โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด ถังหลินกลับมาในเวลานี้ คงจะเพราะเรื่อง ของเอเฉินด้วยเช่นกัน

ถึงแม้ว่าเยซือเฉินจะบอกว่าเขาจะจัดการเอง แต่ท่านถังก็ยัง รู้สึกไม่วางใจอยู่ดี เพราะถึงอย่างไรองค์กรโกสต์ซิตี้ก็ไม่ใช่ว่าจะ รับมือได้ง่ายๆขนาดนั้น ตอนนี้ถังหลินกลับมาแล้ว ถังหลินได้ ปรึกษากับเย่อเฉิน สองคนก็ยังดีกว่าเยซื้อเฉินเพียงคนเดียว

“ครับ กลับมาแล้ว” ถังหลินพยักหน้าลงเล็กน้อย ถึงแม้ว่าท่าน ถังจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ถังหลินกลับเข้าใจความหมาย ของคุณปู่ของตัวเองอย่างชัดเจน

ไม่ว่าจะเพื่อฉิงฉิง หรือว่าความเป็นเพื่อนพี่น้องของเอเฉิน เรื่องนี้เขาจะไม่สนใจไม่ได้เลยอย่างแน่นอน
“ถ้าผมไม่กลับมา คนในบ้านเราจะถูกลักพาตัวไปหมดแล้ว?” ถังหลินมองไปยังถังจื่อซีกับถังจื่อโม แล้วตั้งใจที่จะพูดออกมา อย่างช้าๆ

“คุณลุง ไม่หรอกค่ะ คุณลุงเป็นคุณลุงที่ดีที่สุดของพวกเรา แล้วก็เป็นที่รักที่สุดของพวกเราตลอดไปนะคะ” ปากเล็กๆของถัง จื่อหวานที่สุด และง้อคนเป็นที่สุดแล้ว

ทุกคนได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้วก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาอีก ครั้งไม่ได้

ท่านถังก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยเช่นกัน แต่ในใจของเขา ก็ยังคงเป็นกังวลเรื่องของเยซื้อเฉินอยู่ดี เขาลุกขึ้นยืน ดวงตาคู่ นั้นมองไปยังถังหลินและเยซื้อเฉิน พลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ เคร่งขรึม : “ถังหลิน ซื้อเงิน พวกเธอสองคนตามฉันมาที่ห้อง หนังสือหน่อย”

ท่านยังไม่อยากจะให้คนอื่นๆต้องมาเป็นกังวลตามไปด้วย โดยเฉพาะไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นต่อหน้าเด็กทั้งสองคน เพราะถึงอย่างไรคนของตระกูลเยก็เป็นญาติของเด็กทั้งสองคนนี้ ด้วย

“ครับ” ถังหลินเข้าใจความหมายของคุณปู่ตัวเองอยู่แล้ว จึง รีบพยักหน้าตอบรับในทันที

เยซื้อเฉินเองก็รู้ดีกับความหมายของท่านถัง เขาเข้าใจว่า ท่านถังอยากจะช่วยเขา แต่เรื่องนี้เขาจะต้องแก้ไขด้วยตัวเอง

“คุณปู่ถังครับ ผมเข้าใจในน้ำใจของคุณปู่” รอยยิ้มบนใบหน้าเยซือเงินปิดซ่อนเอาไว้ แล้วเปลี่ยนสีหน้าท่าทางที่จริงจึงขึ้น มาแทน : “แต่ว่าเรื่องนี้ผมจะต้องแก้ไขมันด้วยตัวผมเองครับ

“เด็กอย่างเธอนี่ทำไมถึงได้หัวแข็งแบบนี้นะ เธอจะแก้ไขมัน อย่างไร? หรือว่าเธอจะสามารถไปเผชิญหน้ากับองค์กรโกสต์ซิตี้ ได้ตรงๆอย่างนั้นหรือ? ถ้าอย่างนั้นเธอเองก็จะต้องสู้ให้ชนะองค์ กรโกสต์ซิตี้ถึงจะได้” ท่านย่าถังมีนิสัยที่ใจร้อน จึงอดที่จะเอ่ยขึ้น มาไม่ได้

“ไม่รุนแรงขนาดนั้นหรอกครับ ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่ได้แก้ ปัญหาได้ยากขนาดนั้น” ดวงตาของเอเงินเคร่งขรึม ในใจ ของเขาเวลานี้เองก็หนักหน่วงด้วยเช่นกัน แต่เรื่องบางเรื่องก็ได้ ตัดสินใจไปแล้ว ตอนนี้เขาจะไม่สามารถลังเลได้ต่อไปอีก ไม่ สามารถที่จะมีความพะว้าพวงใดๆได้อีกเช่นกัน

“คำพูดของเธอหมายความว่าอะไร? แก้ปัญหาได้ไม่ยาก อย่างนั้นหรือ? นี่ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้เลย?” ท่านย่าถังอึ้ง ไป ไม่เข้าใจความหมายของเชื่อเงิน

“ซื้อเฉิน นายคิดจะทำอะไร?” ถังหลินเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง ของเอเงินเกือบสามสิบปีแล้ว ถังหลินเข้าใจในตัวเชื่อเงินอ ยู่แล้ว

เงินลั่วนิ่งมองไปยังเย่ซือเฉินด้วยเช่นกัน ตอนอยู่ที่สนามบิน เชื่อเงินก็บอกว่าเขาจะแก้ไขปัญหานี้เอง เธอถามเขาว่าจะแก้ อย่างไร เขากลับไม่พูดออกมา

เยซื้อเฉินคิดจะทำอะไร?
“เรื่องนี้ทุกคนไม่ต้องสนใจหรอกครับ” ดวงตาของเอเงินม องไปยังทุกคน พลางยิ้มเล็กน้อย : “ผมมีวิธีของผม ทุกคนไม่ ต้องกังวลนะครับ”

ในใจของท่านย่าถังรู้สึกร้อนรน ยังอยากจะเอ่ยพูดอะไรออก มา

“ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็จะไม่สนใจนายชั่วคราวแล้วกัน ตอนที่ต้องการความช่วยเหลือก็บอกแล้วกัน” ถังหลินเข้าใจ เชื่อเงินดี ในเมื่อเชื่อเงินพูดออกมาแบบนี้แล้ว ก็จะไม่ให้คน อื่นได้แทรกมือเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ได้เป็นอันขาด

ตอนนี้สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือเคารพในการตัดสินใจของ เยซือเฉิน และเชื่อมั่นในตัวเยซือเฉิน

ถ้าหากเอเฉินจัดการแก้ไขไม่ได้ ถึงตอนนั้นเขาก็ค่อย

เข้าไปช่วยก็ไม่สายเกินไปเช่นกัน

“เด็กอย่างเธอนี่นะ มีเรื่องอะไรจะปรึกษากันไม่ได้เลยรึไง จะ ต้องแบกรับเอาไว้คนเดียว” ท่านย่าถังได้ยินถังหลินพูดแบบนี้ แล้ว จึงทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเบาๆ ในใจก็ยิ่งรู้สึกเป็น ห่วงเย่อเฉิน

ล้วนแต่เป็นสิ่งที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่สร้างเวรสร้างกรรมทั้งสิ้น วันดีๆ ให้มันผ่านไปไม่ได้ จะต้องมาสร้างความวุ่นวายยุ่งเหยิง มากมายแบบนี้ ก่อปัญหาเพิ่ม สร้างความอึดอัดให้กับเด็กๆ

“ตั้งแต่เด็กเยซือเฉินก็เป็นเด็กที่เข้าใจถึงความเหมาะสมของ พฤติกรรมอยู่แล้ว เขาบอกว่าตัวเองจะแก้ไขเองก็จะต้องมีวิธีการแก้ไขอย่างแน่นอน คุณก็อย่าใจร้อนตามไป

ท่านถังเองก็ตัดสินใจที่จะเคารพกับความหมายของเยอ เฉินเช่นกัน จะว่าไปแล้วถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องของตระกูลเย่ “เรื่องนี้รุนแรงขนาดนี้ เขาจะมีวิธีดีๆอะไรได้ เขาเองก็ไม่พูด จะให้ฉันไม่ใจร้อนได้หรือ? ถ้าหากพวกเขา…… เวลานี้ท่านย่า

ถังรู้สึกเป็นกังวลมากเป็นพิเศษ กังวลว่าเรื่องราวจะไม่สามารถ แก้ปัญหาได้ ตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกว่าแก้ปัญหาเรื่องคุณปู่เย่กับคุณ ย่าเอ่ยากสําหรับเย่อเงินมาก

ท่านถังก็ไม่ได้เอ่ยพูดออกมาในครั้งนี้ เชื่อเงินบอกตลอด ว่าเขามีวิธี แต่กลับไม่ได้บอกว่าวิธีอะไร ท่านถังเองก็ไม่รู้เช่น กันว่าเยซือเฉินมีวิธีอะไร

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าจะมีวิธีดีๆอะไร

เด็กคนนี้ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะทำให้ทุกคนเดือดร้อนจึงไม่อยาก ให้พวกเขาแทรกมือเข้าไปหรอกใช่ไหม?

ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ พวกเขาก็จะยิ่งจะทําเป็นไม่สนใจไม่ ได้ แต่ท่านถึงจะทำอะไรนั้นจะมีความสุขุม เวลานี้เขาไม่ได้เอ่ย ถามต่อ เพียงแต่คิดว่าถึงตอนนั้นแล้วค่อยมาปรึกษากับถังหลิน อีกทีว่าจะช่วยเยซือเฉินอย่างไร

จะตีเสมอองค์กรโกสต์ซิตี้นั้น เยซือเฉินเพียงคนเดียวไม่ สามารถทําได้อย่างเด็ดขาด