บทที่164 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณชายสาม เย่ (1)

ประโยคนี้ของเธอเป็นการให้การที่มีประโยชน์เป็นอย่าง มาก เพียงแต่คำให้การนี้เย่จื่อเฉินคิดได้มาก่อนหน้านี้แล้ว

คุณชายห้าฉิงยังอยากเอ่ยพูดอะไร แต่เห็นสายตาให้ สัญญาณของชื่อเฉินแล้ว คุณชายห้าถึงจึงซะงักครู่หนึ่ง ต่อมาก็พูดกับเฉียวหยูหนาน โอเค คุณออกไปก่อนได้เลย ครับ”

“แกให้คนเชิญเย่อหยู่เมิงไปที่โรงพักหน่อย หลังจากเฉียวห ยูหนานออกไป เลยซือเฉินก็เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมาทันที

“เชิญเยอหยู่เฟิงไปที่โรงพักเหรอ จากที่ผมรู้มา เยอหยู่เฟิง นั้นเจ้าเล่ห์มาก และปากแข็งจะตาย หากเขาไม่พูด ไม่มีใคร กล้าเปิดเปิดปากเขาเหรอ เรื่องนี้จะสอบสวนอย่างทารุณก็ยิ่ง ไม่ได้อีกด้วย “คุณชายห้าฉิงยังไม่เข้าใจในความหมายของ เขาภายในทันที

“พูดไม่พูดไม่สำคัญ”เมื่อเฉียวหยูหนานออกไปเยชื่อเฉินจึง ค่อยๆถอดหน้ากากลง หน้าคมสันไร้ที่ติ ตอนนี้ ใบหน้าของ เขาก็กลับมาเป็นเย็นชาตามปกติ และนัยน์ตาคู่นั้นเปือกเป็น สุขุมอย่างน้ำนิ่ง

“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมไปจัดการเอง”คุณชายห้าฉิงเข้าใจ ความหมายของเขาแล้ว ห้องสอบสวนสถานีตำรวจสถานีตำรวจ

“คุณชายเยอครับ วันนี้ที่เชิญคุณมานั้นเพราะอยากถาม เรื่องราวสักนิด ขอคุณชายเย่อให้ความร่วมมือด้วยนะครับ “หัวหน้าลู่แสดงท่าทีเกรงใจ

“ได้ครับ ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ และบอกอย่างหมด เปลือกด้วย จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่”เย่อหยู่เฟิงยิ้มแย้ม ไม่มีท่าที่น่าสงสัยเลยสักนิด เหมือนราวกับมาเป็นแขก ไม่รอ เจ้าหน้าที่ตำรวจเอ่ยพูด เขาก็นั่งลงด้วยตัวเองอย่างไม่แคร์ ใคร

นี่คือครั้งที่สองที่เขามาสถานีตำรวจแล้ว สองครั้งก็เพ ราะเป็นลั่วนิ่งทั้งนั้น

ครั้งแรกเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครั้งที่สองเขาก็จะ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเหมือนกัน

” “เมื่อกี้ผู้หญิงที่ออกไปจากโรงแรมกับคุณชายเย่อตัวย คุณชายเย่อรู้จักไหมครับ”

“ไม่รู้จัก”เปอหมู่เพิงไม่รอช้าแม้แต่น้อย ก็ตอบอย่างรวดเร็ว ภายในอีกห้องหนึ่งนั้น เคยซื้อเฉิงจ้องมองภาพในคลิป สายตาเย็นส่าหรีลงเล็กน้อย

“รู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่เงต้องไม่พูด”คุณชายห้าฉิ่งฮื่อย่างเป็น

ชา

“แต่ว่าคุณชายเยอกลับช่วยเธอหลบหนีออกจากโรงแรมนะ ครับ” “หลบหนีเหรอ”เย่อหย์เพิ่งแกล้งตกใจ “ทำไมเหรอครับ เธอ

ฆ่าคนเหรอ หากเธอฆ่าคนจริง พวกคุณก็ควรออกหมายจับ ไม่ใช่เหรอครับ งั้นผมก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดใช่ไหมครับ”

“ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นเหรอครับ” หัวหน้าสู่แอบถอนหายใจ นี่ ไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายเลยจริงๆ

“อ่อ งั้นก็ดีครับ เธอแค่บังเอิญขึ้นรถผมก็เท่านั้น ออกจาก โรงแรม เธอก็ลงจากรถไปทันที ส่วนเรื่องอื่นนั้นผมไม่รู้อะไร เลยครับ”เย่อหยู่เฟิงตอนนี้มีท่าทีเอ้อระเหยลอยชายอย่างเต็ม ที่

“คุณชายเยอไม่รู้เหรอครับว่าเธอเป็นใคร

“ไม่ทราบครับ ใส่หน้ากากไว้ ผมเลยไม่เห็นหน้าตาของ เธอ”เย่อหยู่เพิงตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ

“เย่ออยู่ฟังเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยโดยแท้เลย “ในอีกห้อง หนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงปนว่าเป็นประโยค “จากนิสัยของเย่อห ยู่เฟิง หากเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น ก็คงไม่ช่วยเธอยังเอาเป็น เอาตายเด็ดขาด”

ชื่อเฉินชำเลืองมองเขาชั่วแวบหนึ่ง แม้ไม่พูดอะไร แต่ก็ รับรู้เข้าใจ

“พี่สาม เข้าใจแล้ว”ใบหน้าคุณชายห้านิ่งแสดงความดีใจ ออกมา เขาหยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรออกไป

ภายในห้องสอบสวน เสียงโทรศัพท์หัวหน้าสู่ตั้งขึ้น หัวหน้าลู่มองเยอะอยู่เฟิ่งครูหนึ่ง จากนั้นจึงรับโทรศัพท์ แล้ว ไม่พูดอะไร ได้แต่รับฟังอย่างเงียบๆ

เปอหยู่เฟิงแสดงสีหน้าสบายๆ เหมือนไม่สนใจเลยสักนิด “คุณบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือเป็นลั่วนิ่งคุณหนูใหญ่ตระกูล เป็นหัวหน้าน่าที่นั่งตรงหน้าเย่อหยู่เมิงเอ่ยด้วยเสียงตกใจ

และตอนนี้ ในอีกห้องหนึ่งนั้น เย่ซื้อเฉินจ้องมองเย่อหยู่เฟิง

ที่อยู่ในภาพวิดีโอ สังเกตมองความเปลี่ยนแปลงบนหน้าเขา

ขณะนี้ เย่อหยู่เฟิงเผยพิรุธออกมาเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ สามารถรอดพ้นจากสายตาเขาได้

ไม่ว่าจะเล็กละเอียดแค่ไหนก็ตาม

เพียงแต่ ณ ตอนนี้ เสียงโทรศัพท์เย่อหยู่เฟังได้ดังขึ้น เย่อหยู่เฟิงตะลึงเล็กน้อย เหมือนตกใจตื่นขึ้นมาอย่างไม่ ตั้งใจเช่นนั้น สีหน้ายังคงงุนงงไม่ไม่ได้สติ

“เหี้ย โทรศัพท์นี้โทรมาไม่ดูเวลาจริงๆ ณ อีกห้องหนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงว่าด้วยความรุนแรง” ทำแผนทั้งหมดพวกเราพัง ไม่เป็นท่า”

เยซื้อเฉินเล็กคิ้วเล็กน้อย โทรศัพท์เย่อหยู่เฟิงนั้นมาไม่เป็น เวลาจริงๆด้วย แต่ว่า เมื่อกีบนหน้าเยอหยู่เฟิงยังเผยอารมณ์ เล็กน้อยออกมา แค่นี้ก็มากพอสำหรับเขาแล้ว

และ ในมือเขายังมีของอยู่อีกขั้นหนึ่ง เขาคิดว่า เพียงแค่ ของชิ้นนี้ยังอยู่ในมือเขา เธอจะต้องเคลื่อนไหวอีกแน่นอน

เขาจะรอเธอ รอให้เธอมาติดกับด้ายตัวเอง หลังจากเงินล้วฉิงเข้าปั้มน้ำมันส่งเมสเสจให้มีหรงด้วหยาง

ในมือเธอมีโทรศัพท์ที่ใช้ส่วนตัว ข้างในได้บันทึกเบอร์โทรมู่ห รงตัวหยางไว้ ที่แรกเธอกังวลว่าปั้มน้ำมันจะมีกล้องวงจรปิด แต่คาดไม่ถึงว่ามู่หรงด้วหยางกลับสังเกตเห็นกล้องวงจรปิด ในบริเวณอื่นแทน

เพราะแบบนี้ มู่หรงตัวหยางถึงลงมือจัดการกับมัน

หลังจากมู่หรงด้วหยางจัดการเสร็จ เว็นสั่งฉิงถึงออกจาก ปั้มน้ำมัน ถือว่าเธอโชคดีมากทีเดียว ยังเดินไปได้ไม่ไกลมาก ก็เจอรถแท็กซี่คันหนึ่ง เพราะครั้งนี้มู่หรงดัวหยางได้จัดการ กับกล้องวงจรปิดทุกตัวแล้ว เพราะฉะนั้นเว็นลั่วฉิงจึงไม่กลัว ว่าจะโดนสังเกตเห็นแล้ว

หลังจากเวินลั่วฉึงกลับเข้ามาในเมือง เมื่อคิดว่าเยชื่อเฉินยัง อยู่ในโรงแรม เธอก็รีบกลับคฤหาสน์ไปทันที

ข้อแรกคฤหาสน์ของเย่ซือเฉินนั้นเป็นที่ปลอดภัยที่สุด ข้อ สองเยซือเฉินต้องกลับไปแน่ๆ หากเปซื้อเฉินกลับมาแล้วเธอ ไม่อยู่บ้าน เย่ชื่อเฉินต้องโทรไปถามว่าเธออยู่ที่ไหนกันแน่ ถึง ตอนนั้นเธอคงตอบไม่ง่ายเลยทีเดียว

เพราะแบบนี้ เธอจึงควรกลับไปก่อนที่เปซือเฉินจะกลับบ้าน ทำเช่นนี้ ก็สามารถเคลียร์ปัญหาออกไปได้ไม่น้อยเลยที่ เดียว

หากไม่พบเปซื้อเฉินที่โรงแรม คืนนี้เธอคงไม่กลับไปอย่าง แน่นอน แต่ตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิมแล้ว.. แน่นอน เป็นล้วนึงไปที่โรงแรมที่จองก่อน เธอเชิตเครอง

สำอางบนใบหน้าออก แล้วทำตัวเองเหมือนปกติ จากนั้นก็ เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเสื้อผ้าที่เคยใส่ในวันนี้

ตอนเว็นลั่วฉิงกลับไปถึงคฤหาสน์ ในคฤหาสน์มีดมัวไป หมด เงียบกริบอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเจอชื่อเฉินยังไม่ได้กลับ มา

ช่วงนี้เป็นเพราะเธอไปทำงานที่บริษัทเว็นชื่อกรุ้ปทุกวัน อยู่ บ้านน้อยมาก คุณป้าหลิวเลยไม่ได้เตรียมอาหารให้พวกเขา เพราะฉะนั้นทุกวันที่คุณป้าหลิวทำความสะอาดเสร็จก็กลับไป เลย

เงินลั่วชิงเข้ามาในคฤหาสน์ แล้วไม่ได้เปิดไฟ เพราะเธอ กลัวว่าเจอชื่อเฉินอาจจะกลับมาในเวลานี้พอดี งั้นเป็นเช่นนั้น เธอก็คงโดนเขาจับได้แน่

ยังติที่แสงสว่างข้างนอกส่องเข้ามา จึงไม่ได้มีดไปหมด เป็นลั่วยิ่งขึ้นไปชั้นบน ก็เข้าไปห้องตัวเองทันที

หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็รีบถอดเสื้อผ้าในตัวออก อย่างรวดเร็ว เริ่มจากเสื้อคลุมก่อน จากนั้นก็เสื้อเชิ้ต สุดท้าย คือชุดชั้นในที่อยู่ข้างใน

หลังจากเงินลั่วชิงถอดชุดชั่นในออก ก็จะเอาเอสซี การ์ดที่ อยู่ข้างในออกมา แต่พอเธอพลิกชุดชั้นในเข้ามานั้น เธอถึง กับแข็งที่อไปชั่วขณะ ลมหายใจก็เกือบหยุดเพราะตกใจ เลือดทั่วร่างก็เกือบหยุดที่อเอาไว้ เอสซี การ์ดที่เธอซ่อนไว้ในชุดชั้นในตั้งแต่แรกได้หายไป

แล้วเหรอ

เมื่อเธอไปโรงแรมได้เปลี่ยนเพียงเสื้อที่อยู่ข้างนอก ชุด ชั้นในไม่ได้เปลี่ยน ตอนนั้นเธอไม่ได้แตะชุดชั้นในเลย เพราะ ฉะนั้น จึงไม่ตกหายที่โรงแรมแน่นอน ตอนนั้นเป็นเพราะเธอ ไม่คิดจะพักที่โรงแรม ดังนั้นจึงไม่ได้เอาเอสซี การ์ดจากชุด ชั้นในออกมา

เธอเชื่อมาตลอด ว่าการนำของมาไว้กับตัวนั้นปลอดภัย

ที่สุด

หากไม่ได้ตกหายที่โรงแรม งั้นหายตอนไหนกันนะ