บทที่ 1054 ใครเป็นเจ้าหญิง

เป็นลั่วนิ่งมองเธอ แล้วยิ้มอย่างเฉยชา รอยยิ้มนี้ ดูลึกซึ้งยาก จะคาดเดา

จากนั้น เป็นลั่วนิ่งก็ละสายตาไป ไม่ได้มองไปหยิงอีก

ไปหยิงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจ้องมอง เงินถั่วนิ่งถึงขนาดนี้ แล้วจู่ ๆ เป็นลั่วนิ่งจะยิ้มให้เธอ

เงิน วฉิงคิดจะทําอะไร?

และเงินลั่วจึงแสดงท่าทีไม่คิดจะสนใจเธอเลยสักนิด นั่นยิ่งทำ ให้ไปหยิงกัดฟันขบกรามด้วยความเกลียดแค้นมากยิ่งขึ้น

“ฉิงฉิง เธอยิ้มอะไรน่ะ?” หลิงเอ๋ออยู่ข้าง ๆ เงิน วฉิงตลอด

จึงเห็นว่าจู่ ๆ เป็นลั่วนิ่งก็ยิ้มออกมาจนรู้สึกแปลกใจ เป็นลั่วนิ่งยิ้ม

ขึ้นมาเฉย ๆ ทำไม?

“เจอเรื่องที่น่าสนุกขึ้นมานะ” เป็นลั่วนิ่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย เรื่องเมื่อห้าปีก่อนเธอไม่ได้สืบให้แน่ชัด ในใจจึงรู้สึกยังไม่ค่อย วางใจเท่าไหร่ ยังไงซะการที่ไม่รู้ว่าศัตรูที่แอบอยู่ข้างหลังเป็น ใคร ไม่แน่อาจจะโผล่มากัดเธอกะทันหันก็ได้ เรื่องแบบนี้คงไม่ดี แน่

ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้โผล่ออกมาเอง เป็นลั่วจึงจึงคิดว่าเรื่องเมื่อ ห้าปีก่อนควรจะคลี่คลายได้แล้ว
“เรื่องน่าสนุก? เรื่องน่าสนุกอะไร?” หลิงเอ๋อได้ยินว่ามีเรื่อง น่าสนุกก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องรีบ คืนนี้น่าจะมีเรื่องสนุก ให้ดู เธอคอยดูแล้วกัน” เป็นลั่วนิ่งรู้ดีว่าในเมื่อผู้หญิงคนนั้นโผล่มาในงานเลี้ยงแบบนี้ ต้องมีแผนอะไรแน่นอน ฉะนั้นเป็นชั่วนิ่งจึงรู้ว่าคืนนี้ต้องมีเรื่อง สนุกแน่ ๆ”

“จริงเหรอ? เรื่องสนุกอะไร? ที่ไหนมีเรื่องสนุก?” ดวงตาของ หลิงเอ๋อเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอชอบดูเรื่องสนุกที่สุดแล้ว อะไรก็มาขวางให้เธอดูเรื่องสนุกไม่ได้หรอก

เงินถั่วนิ่งครุ่นคิด จากนั้นก็เข้าไปกระซิบใกล้ ๆ หลิงเอ๋อสอง สามประโยค

ฉู่หลิงเอ๋อตาโตทันที สีหน้าดูตกตะลึงมาก : “เธอ เธอพูดจริง

เหรอ?”

“อืม” เป็นลั่วนิ่งพยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เหลือบมองไปทางไป หยิงแวบหนึ่ง

ตอนนี้ไป๋หยิงไม่ได้จ้องเงินถั่วนิ่งอยู่ แต่กำลังพูดอะไรสักอย่าง

กับเฉิง โหรว โหรว

หลิงเอ๋อหันไปมองตามสายตาของเงินถั่วถึง จากนั้นสีหน้าก็ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด : “ทำไมเป็นหล่อน?

“เธอรู้จักเหรอ?” เป็นลั่วนิ่งอึ้งเล็กน้อย รู้สึกคาดไม่ถึง ที่หลัง เอ๋อรู้จักผู้หญิงคนนั้น
“หล่อนเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ ครั้งก่อนฉันเคยบอก เธอแล้ว” หลิงเอ๋อเบะมุมปากเล็กน้อย : “เมื่อกี้นี้เธอหมายถึง หล่อนหรือเปล่า? หล่อนไม่เหมือนคนมีสมองเท่าไหร่…….

เงิน วฉิงตาเป็นประกายเล็กน้อย เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์

นี่ทําให้เธอคาดไม่ถึงจริง ๆ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้?

เงินถั่วนิ่งเห็นท่าทีของคนสองสามคนที่อยู่ข้างผู้หญิงคนนั้น รวมถึงท่าทีที่ผู้หญิงคนนั้นมีต่อผู้หญิงข้าง ๆ ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็ก น้อย : “เธอหมายถึงคนไหน?”

ลักษณะท่าทางของผู้หญิงคนนั้นไม่เหมือนเจ้าหญิงแห่งองค์กร โกสต์ซิตี้

“คนนั้นที่ใส่ชุดสีชมพูน่ะ รู้สึกจะชื่อเฉิงโหราโหรว แต่ฉันจำได้ ว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้เหมือนจะแช่ช่างกวน หัวหน้าแห่ง องค์กรโกสต์ซิตี้ตามลูกสาวกลับมาได้แล้วทำไมถึงยังไม่เปลี่ยน แซ่ให้ลูกสาวอีกล่ะ? รู้สึกเรื่องนี้แปลก ๆ” ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกได้ว่าที่ พวกเธอพูดเมื่อครู่นี้ไม่น่าจะใช่คนคนเดียวกัน : “เธอหมายถึง คนที่สวมชุดสีม่วงคนนั้นที่อยู่ข้างเฉิงโหรวโหราใช่ไหม?”

“อืม” เป็นลั่วฉิงตอบกลับเสียงเบา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ช่วง นี้เรื่องที่เกิดขึ้นมากมายกับตระกูลถังล้วนเกี่ยวข้องกับองค์กร โกสต์ซิตี้ทั้งนั้น พูดตามตรงเรื่องระหว่างเธอกับองค์กรโกสต์ซิตี้ น่าจะถือว่าจบไปนานแล้ว
เพียงแต่ว่า เป็นลั่วจึงไม่อยากให้ศัตรูของเธอเป็นเจ้าหญิงแห่ง องค์กรโกสต์ซิตี้ องค์กรโกสต์ซิตี้แข็งแกร่งมากไป แข็งแกร่งมาก เกินไปจริง ๆ มู่หรงตัวหยางเคยบอกไว้ว่าต่อให้เยซื้อเฉินกับถัง หลินร่วมมือกันก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้

“ถ้าหากเป็นคนนั้นที่สวมชุดสีม่วงก็สมเหตุสมผล ผู้หญิงคน นั้นที่สวมชุดสีม่วงแค่ดูก็รู้ได้ทันทีว่าร้ายลึก และเป็นพวกไร้ศีล ธรรมด้วย” ฉู่หลิงเอ๋อหรี่ตาลงเล็กน้อย : “ว่าแต่เธอไปทำอะไรให้ หล่อนไม่พอใจ? หล่อนเป็นใครกันแน่?

“พูดตามตรงนะฉันไม่รู้จักหล่อน ฉันเพียงแค่มั่นใจจากสายตา ที่หล่อนมองฉันเมื่อครู่นี้ว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ทำร้ายฉันเมื่อห้าปี ก่อน ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อห้าปีก่อนทำไมหล่อนถึงต้องทำร้ายฉัน เงินถั่วนิ่งไม่เข้าใจเรื่องนี้จริง ๆ

เธอสามารถยืนยันได้ว่าเธอไม่เคยเจอกับผู้หญิงคนนั้นมาก่อน เลย ไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเลยด้วย ถ้าหากเคยเจอมาก่อนเธอไม่มี ทางลืมแน่นอน

“งั้นก็น่าแปลกนะ” หลิงเอ๋ออึ้งไป แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย : “เมื่อห้าปีก่อนเห็นได้ชัดว่าหล่อนต้องการทำลายเธอให้ป่นปี้ ถ้า หากไม่ได้โกรธเกลียดเคียดแค้นกันฉันไม่มีทางเชื่อ

“ฉันถึงแปลกใจมากไง” เป็นลั่วนิ่งถอนหายใจเบา ๆ : “แต่ฉัน คิดว่าวันนี้น่าจะหาคำตอบที่ชัดเจนได้ วันนี้หล่อนโผล่มาที่นี่ไม่ น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ น่าจะมาหาเรื่องฉัน”

“เธอหมายความว่าหล่อนจะจัดการเธอในงานเลี้ยงวันนี้เหรอ?” ฉู่หลิงเอ๋อทำตาโต : “หล่อนหาเรื่องตายหรือไง?

“อย่าดูถูกหล่อน เมื่อห้าปีก่อนหล่อนวางแผนทำร้ายฉัน สำเร็จ สีหน้าของเงินถั่วนิ่งดูเคร่งขรึมมากขึ้น เมื่อห้าปีก่อน แม้ว่าเธอไม่ได้เก่งกาจเหมือนอย่างตอนนี้ แต่ตอนนั้นคน ธรรมดาทั่วไปก็ไม่มีทางทำร้ายเธอได้เด็ดขาด

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะการออกแบบเป็นพิเศษของห้องพักใน โรงแรม ถ้าไม่ใช่เพราะเธอหนีเข้าไปในห้องของเอเงินพอดี เธอไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมาเลย

หลิงเอ๋อตกใจ แล้วเงียบไปชั่วขณะ สีหน้าซีเรียสมากขึ้น

“อีกอย่างช่วงนี้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลถังล้วนแต่เกี่ยวข้องกับ องค์กรโกสต์ซิตี้มาตลอด ฉันคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ ผู้ หญิงคนนี้น่าจะจงใจหาเรื่องฉัน ฉะนั้นจึงลงมือกับตระกูลถังครั้ง แล้วครั้งเล่า” เป็นลั่วนิ่งฉลาดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เรื่องพวกนี้จึง คิดได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

“ไม่น่าใช่มั้ง? งั้นผู้หญิงคนนี้อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ฐานะ อะไร? เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เพิ่งได้รับการยอมรับ เมื่อ ก่อนหล่อนไม่ได้พึ่งพาอำนาจของเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ แน่นอน” หลิงเอ๋อสีหน้าดูตะลึงงัน : “อีกทั้งหล่อนหาเรื่อง ตระกูลถัง? นั่นแสดงว่าหล่อนรู้ว่าเธอมีสถานะเป็นคุณหนูใหญ่ ตระกูลถัง?”

“อืม มีความเป็นไปได้สูง” เป็นลั่วนิ่งคิดถึงเรื่องนี้นานแล้ว หลัง จากที่เธอกลับสู่ตระกูลถัง คนที่รู้ว่าถังฉินเอ๋อก็คือเป็นลั่วจึงมีไม่กี่คนเท่านั้น แต่ผู้หญิงคนนี้น่าจะรู้ด้วย แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รู้ได้ยังไง? ดูท่าทางผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องของเธอไม่น้อยเลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!!

“โอ้ย ดูท่าจะรับบทโหดเหี้ยมแหะ สีหน้าของอู่หลิงเอ๋อ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “ตอนนี้หล่อนอยู่กับเจ้าหญิงแห่งองค์ กรโกสต์ซิตี้ ฉันว่าความสัมพันธ์ของหล่อนกับเจ้าหญิงแห่งองค์ กรโกสต์ซิตี้ดูไม่เลวเลยนะ”

ขณะที่หลิงเอ๋อพูดนั้นน้ำเสียงฟังดูหม่นหมองมาก สีหน้าก็ดู เป็นกังวลขึ้นมา

“ความสัมพันธ์ของหล่อนกับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าฉันไม่ได้ดูผิดไปล่ะก็ เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เชื่อฟัง หล่อนมากเลยล่ะ” เป็นลั่วนิ่งเป็นคนช่างสังเกต แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ ค่อนข้างห่างกัน แม้ว่าสถานการณ์แบบนี้ไป๋หญิงจะไม่กล้าอวดดี เท่าไหร่ และพยายามปกปิดอย่างมาก แต่เงินตัวนึงก็ยังคงมอง ออกอยู่ดี