บทที่ 675 คุณพ่อสุดยอดที่สุดแล้ว (5)

แต่ว่าตามหลักเบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีที่หลี่หยุน ให้มาแล้ว สืบได้ว่าทั้งสองต่างก็เป็นประชาชนธรรมดา ทั้งสองต่างก็มีงานที่ ถูกต้องตามกฎหมาย ต่างก็มีสังคมที่ปกติ ไม่มีการจดบันทึกทำ ผิดใดๆ ต่างก็เป็นประชาชนที่ทำตามกฎระเบียบ

ตอนแรก หลี่หยุนก็เขียนมั่วอยู่แล้ว

เสียเวลาไปหนึ่งชั่วโมงกว่า เท่ากับว่าสิ่งที่ทำนั้นไร้ประโยชน์ ทั้งหมด

หลังจากที่ถังหลินเห็นผลแล้ว แววตาก็เย็นชาขั้นสุด เขาคิดไป คิดมา สุดท้ายก็โทรหาเงินมั่วนิ่ง

“ได้ข้อมูลอะไรไหม?” เป็นลั่วจึงเห็นว่าเป็นเบอร์ของถังหลิน

จึงคิดว่าน่าจะพบข้อมูลอะไร

“ไม่มี เบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีที่พวกเขาให้มาเป็นของ ปลอม” ถังหลินถอนหายใจอีกครั้ง

ถังหลิน ในขณะนี้แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ก็เพราะว่า ข้อมูลที่เขาให้มาเป็นของปลอม พวกเราจึงเสียเวลาเปล่าๆ ไป หนึ่งชั่วโมงกว่า”

“ของปลอม?” เวินลั่วงอดถอนหายใจไม่ได้ รู้สึกไม่อยากจะ เชื่อเลย เธอไม่สามารถเชื่อได้จริงๆ พวกหลี่หยุนจะโหดร้ายเช่น นี้ แม้กระทั่งลูกสาวแท้ๆ ก็ไม่ช่วย”พวกเขาไม่ได้คิดอยากจะช่วยเงินหรวนหวนกลับมาอยู่แล้ว พวกเขายังไม่อยากให้เราจับคนพวกนั้นได้” เสียงของถังหลิน เย็นชาลงเล็กน้อย “สองสามปีนี้ฉันก็รับงานเกี่ยวกับแปดสุดยอด วงศ์ตระกูลมาบ้าง คนที่โหดร้าย เรื่องที่โหดร้ายเจอมามากมาย แต่กลับไม่เคยเห็นพ่อแม่ที่โหดร้ายแบบนี้

เวลานั้นเป็นลั่วจึงไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอเองก็ไม่รู้แล้วว่าตัว

เองสามารถพูดอะไรได้อีก

ในเมื่อหลี่หยุนโกหกเธอตั้งแต่แรก ไปถามอีกครั้ง ซึ่งไม่ สามารถถามอะไรได้ทั้งนั้น

เป็นลั่วนิ่งมองดูเวลา เสียเวลาไปแบบนี้ ตอนนี้สิบโมงกว่าแล้ว คนพวกนั้นจับเงินหรวนหรวนไปเมื่อคืน ถึงตอนนี้ผ่านมาสิบกว่า ชั่วโมงแล้ว การถูกทำร้ายสิบกว่าชั่วโมง ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับไหว หรอ?

“พอแล้ว เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่งแล้ว เรื่องนี้ พวกเราสืบเอง เธอก็ ไม่ต้องอยู่ที่บ้านของตระกูลเงินต่อแล้ว เธอกลับไปที่บ้านของ ตระกูลถังก่อน” ถังหลินนึกถึงคนสองคนที่ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ ที่บ้านของตระกูลเงิน จึงมีความไม่ค่อยวางใจที่จะให้เป็นถั่วงอ ยู่ต่อที่บ้านของตระกูลเงิน

“ฉันกำลังอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่” เป็นลั่วนิ่งในขณะนี้กำลังคุย โทรศัพท์อยู่ที่หน้าระเบียง เธอหันหลังไป มองไปทางคุณปู่เป็นที่ อยู่ในห้องรับแขก มีความไม่วางใจเล็กน้อย

เธอกลัวว่า หลังจากที่เธอไปแล้ว พวกหลี่หยุนจะทำไม่ดีกับคุณปู เธอกลัวว่าหลังจากที่เธอไปแล้ว คุณปู่เป็นจะรู้เรื่องของเงินห รวม รวม

คุณปู่เงินมีโรคหัวใจ ไม่สามารถได้รับการถูกกระตุ้น หากรู้ เรื่องนั้นแล้ว เกรงว่า……

ฉะนั้น เธอจึงพูดคุยเป็นเพื่อนคุณเป็นอยู่ที่ห้องรับแขกเรื่อย มา ไม่อยากให้เขาไปสนใจเรื่องอื่น ยังดีที่เรื่องที่เกี่ยวข้อ งกับเงินหรวนหรวนเธอได้ให้คนคิดหาวิธีทางปิดไปแล้ว

“เธอรับคุณปู่เงินกลับบ้านเราไปก่อนละกัน เธออยากให้คุณ เงินเจอเจ้าเด็กสองคนนั้นมาโดยตลอดไม่ใช่หรอ? ฉันว่านี่เป็น โอกาสที่ไม่เลวเลยนะ” ถังหลิน ในขณะนี้ไม่วางใจให้เป็นถั่วงอ ต่อที่บ้านของตระกูลเงินจริงๆ

แววตาของเงินถั่วนิ่งเปล่งประกาย “นี่เป็นความคิดที่ไม่เลว เลย”

เธอมีความคิดนี้มาโดยตลอด แต่ว่ายังหาโอกาสที่เหมาะสม ไม่เจอสักที

“อย่าลืมพาบอดี้การ์ดสองคนที่ฉันจัดหาให้เธอไปด้วย” ถัง หลินพูดด้วยความไม่วางใจอีกประโยคหนึ่ง

“พี่ สองคนนั้นคือบอดี้การ์ดติดตัวของพี่ใช่ไหม?” เป็นลั่วจึง ฟังออกถึงความเชื่อใจที่ถังหลินมีต่อสองคนนั้น ฉะนั้นจึงมั่นใจ การคาดเดาก่อนหน้านี้ของตัวเอง

“เธอยุ่งอะไรเยอะขนาดนั้น? มีให้ใช้ก็ใช้ พูดมากจริงๆ” ถังหลินตั้งใจพูดตอบกลับด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็พูดด้วย ความไม่วางใจไปไม่กี่ประโยค แล้วจึงจะวางสาย

หลังจากที่เงินลั่วจึงวางสายแล้ว ก็กลับไปยังห้องรับแขก มอง ไปทางคุณปู่เงิน ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณปู่คะ วันนี้หนูพาคุณปู่ออกไป เดินดูที่ข้างนอกนะคะ”

“ไปไหน?” คุณปูเป็นเงยหน้าขึ้น มองไปทางเธอ มีความแปลก ใจเล็กน้อย แต่ว่ามองออกว่าเขาดีใจมากๆ และมีความหวัง มากๆ

คนมาถึงอายุนี้แล้ว แน่นอนว่าอยากจะมีลูกหลานอยู่ข้างกาย แต่ก็ไม่อยากรบกวนพวกเด็กๆ ฉะนั้น มีคำพูดบางอย่างที่พวก เขาจะไม่พูด แต่ในใจพวกเขากลับมีความหวังอยู่

เงินถั่วนิงบอกว่าจะพาเขาออกไปเล่นที่ข้างนอก เขาจะไม่ดีใจ หรอ?

“คุณปู่ คุณปู่วางใจไปกับหนูเถอะ พอถึงคุณก็รู้แล้ว เป็นลั่วนิ่งไม่ได้พูดให้ชัดเจน

เป็นลั่วนิ่งพยุงคุณปู่เงินขึ้นมา เดินออกไปทางข้างนอก

ในใจของคุณเป็นดีใจมาก ไม่ว่าเธอไปไหน เขาจะต้องตาม ไปแน่นอน ฉะนั้นจึงไม่ได้ถามอะไรมาก

“คุณปู่ ตอนนี้หนูจะพาคุณไปที่บ้านของตระกูลถังค่ะ” หลัง จากขึ้นรถแล้ว เป็นลั่วนิ่งจึงจะพูดกับคุณเป็นอย่างชัดเจน

“ไปบ้านของตระกูลถัง? ไปเยี่ยมคุณถัง? ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ ฉันจะได้เตรียมตัวก่อน” คุณปู่เงินอึ้งไปเลยอย่างเห็นได้ ชัดเจน สีหน้าดูตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย “ฉิงฉิง ตระกูลถังไม่ใช่ตระกูล ธรรมดานะ คุณปู่ถังยิ่งไม่ใช่คนธรรมดา ฉันเริ่มมีความตื่นเต้น แล้ว”

“ฮ่า….” เป็นลั่วงอกหัวเราะไม่ได้ “คุณปู่ นั่นคือคุณตาของ หนู พวกเราคือคนบ้านเดียวกัน มีอะไรน่าตื่นเต้นคะ แต่ว่า มีเจ้า ตัวเล็กอีกสองคน อาจจะซับซ้อนเล็กน้อย….

“ตัวเล็ก? ตัวเล็กคืออะไร?” คุณปูเป็นขมวดคิ้วขึ้น สีหน้ามี ความไม่เข้าใจเล็กน้อย

“คุณปู่คะ มีเรื่องหนึ่ง หนูไม่ได้บอกคุณมาโดยตลอด เงิน วฉิงตัดสินใจว่าบอกคุณปู่ก่อนจะดีกว่า คุณปู่มีโรคหัวใจ เธอกลัวว่าพอถึงเวลาคุณปู่เจอเจ้าเด็กสองคนนั้นแล้วจะรับไม่ ไหว

“ที่จริงแล้ว หนูมีลูกสองคนค่ะ เป็นฝาแฝด ชายหนึ่งคน หญิง หนึ่งคน…” ในตอนที่เป็นลั่วนิ่งพูดประโยคนี้ เธอมองคุณปู่ตลอด เวลา เธอเห็นสีหน้าของคุณเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเจน รีบ พูดอธิบายต่อว่า “เป็นลูกของหนูกับเย่ซื้อเฉินค่ะ ลูกมีอายุห้า ขวบแล้ว น่ารักมาก ตอนนี้หนูจะพาคุณไปเจอพวกเขาค่ะ”

“ลูก? สองคน?” คุณปู่เงินก็ยังได้รับการกระตุ้นแล้ว ทันใดนั้น หายใจถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน

“คุณปู่ คุณเป็นอะไรใช่ไหมคะ?” เป็นลั่วจึงรีบนำยามาให้คุณ ปูทานลงไป
“คุณปู่ไม่เป็นอะไร ก็แค่รู้สึกตื้นตันขึ้นมาทันที หลังจากที่คุณ เงินสงบลงแล้ว สีหน้าที่มีความดีใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน “เธอ เธอรีบพาฉันไปดู ไปดูหลานของฉัน อัยยา ฉันมีหลานแล้วหรอ เนี่ย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ คิดไม่ถึงเลยเนี่ย”

เงินถั่วนิ่งเห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรจริงๆ นี่ถึงจะโล่งอก

“จริงด้วย เมื่อกี้เธอบอกว่าเป็นลูกของเยซื้อเฉิน? พวกเธอก็มี ลูกกันแล้ว ยัยเยซื้อเฉินนั่นยังหย่ากับเธออีก?” หลังจากดึงสติก ลับมาได้สีหน้าของคุณเป็นก็เปลี่ยนไปเลย การตอบสนองใน ตอนนี้ของคุณปู่เงินเป็นเหมือนกับสองสามีภรรยาตระกูลถังใน ตอนแรกเลย

“ถึงตอนนี้แล้วเยซื้อเฉันยังไม่รู้เรื่องนี้ค่ะ” จู่ๆ เป็นลั่วถึงก็รู้สึกผิ ดกับเยซื้อเฉิน หากไม่ใช่เพราะถังจื่อไม่ยืนหยัดจะให้แบบทดสอ บกับเย่ซื้อเฉิน ไม่แน่เธอคงจะบอกเรื่องนี้กับเย่อเฉินตั้งนาน แล้ว

คุณเป็นอึ้งไปสักพัก เห็นท่าทีของเงินถั่วนิ่งแล้วก็ไม่ได้ถาม อะไรมาก “ไม่สนยัยเยซื้อเฉินนั่นแล้ว ตอนนี้ฉันจะไปดูหลานของ ฉัน หลานของฉัน”

ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าการไปดูหลานของเขาแล้ว