บทที่ 1195 คุณชายสามแย่ประกาศต่อสาธารณะ (2)

ถังจื่อโมไปหาคนขับรถตามลำพังแล้วออกจากบ้าน

“ท่านประธาน ทำเสร็จทุกขั้นตอนแล้วครับ สัญญาก็เอามา แล้วครับ” เลขาหลิวเอาเอกสารที่ทนายส่งมาเข้าไปในห้อง ทํางานแล้วยื่นไปตรงหน้าเชื่อเงิน

เย่ซือเฉินรับเอกสารมา เปิดออก จากนั้นอ่านเอกสารอย่าง รวดเร็วหนึ่งรอบ แล้วขานตอบเสียงเคร่งขรึม : “อืม”

“ท่านประธาน นักข่าวมาถึงหลายคนแล้วครับ สัญญาก็เอามา แล้ว เวลาก็ใกล้ถึงแล้ว นักข่าวรออยู่ชั้นล่างกันหมดแล้วครับ จะ ให้ผมจัดการเชิญพวกเขาเข้าไปในห้องรับรองไหมครับ…….. เลขาหลิวมองดูเวลาครู่หนึ่ง อีกไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงเวลาที่ท่าน ประธานพูดเอาไว้แล้ว เลขาหลิวรู้สึกว่าหลังจากนี้ต้องจัดเตรียม

นักข่าวให้เรียบร้อย

“ไม่ต้อง อยู่ที่ชั้นล่างของบริษัทนั่นแหละ เซือเฉินพูด ขัดจังหวะเลขาหลิว เย่ซือเฉินเตรียมการหลายๆเรื่องเอาไว้แล้ว

“อยู่ที่ชั้นล่างนั่นแหละ จะเกินไปรึเปล่าครับ?” เลขาหลิวชะงัก เล็กน้อย มีใครบ้างที่จัดงานแถลงข่าวชั้นล่างของบริษัท

แต่ว่าเลขาหลิวมองเห็นสีหน้าของท่านประธานของตน กลืน คำพูดที่กำลังจะเอ่ยออกมาลงคออีกครั้ง

เย่ซื้อเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลับตาลงช้าๆ นั่งพิงเก้าอี้ ไม่ได้พูดอะไรอีก

เลขาหลิวยืนอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย

ทั่วทั้งห้องทํางานเงียบเป็นพิเศษ เงียบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียง ลมหายใจ

เวลาค่อยๆผ่านไป ใกล้ถึงเวลาที่เชื่อเงินนัดหมายกับนักข่าว เข้ามาทุกที ทว่าเชื่อเงินกลับเอาแต่นั่งบนเก้าอี้ไม่ขยับเขยื้อน เวลานี้เขาหลับตาลง ท่าที่เคร่งขรึมที่ทำให้คนตกตะลึงจนตัวสั่น เมื่อก่อนหน้านี้หายไปแล้ว กลับมาคงความเย็นชา นิ่งเงียบ ไม่มี อารมณ์ใดๆเหมือนปกติ

เลขาหลิวเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว ทว่าไม่กล้ารบกวนท่าน ประธานของตน

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเยซือเฉินดังขึ้นอีกครั้ง เชื่อ เฉินที่หลับตาอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมาบน หน้าจอโทรศัพท์ นัยน์ตาของเขาเปล่งประกาย ดูท่าฉิงถึงคงจะ เขียนใบรับรองเสร็จแล้ว

เย่ซื้อเฉินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย

“พี่สาม จัดการเรียบร้อยแล้วครับ ผมส่งให้พี่ตอนนี้เลยแล้ว กันนะครับ อีกห้านาทีถึง ตอนนี้อยู่ที่บริษัทใช่ไหม?” คุณชาย ห้านิ่งน่าจะอยู่ระหว่างทาง ดังนั้นจึงมีเสียงดังวุ่นวายเล็กน้อย

“อืม นายเอามาส่งที่ชั้นล่างของบริษัทได้เลย ฉันรอนายใต้ บริษัทนะ” เย่ซือเฉินสั่งเสียงเคร่งขรึม หลังจากนั้นก็วา วางสาย
หลังจากวางสาย เอเงินลุกขึ้น แล้วเดินออกไปด้านนอก “ไปกันเถอะ”

ทุกอย่างเตรียมการเรียบร้อยแล้ว และควรจะเริ่มได้แล้ว หรือ ควรจะบอกว่าสมควรจบลงได้แล้ว!!

“ครับ” เลขาหลิวรับคำแล้วรีบเดินตาม เลขาหลิวเดินตามหลัง มองดูแผ่นหลังเหยียดตรงของท่านประธานอดไม่ได้ที่จะลอบ ถอนหายใจ แผ่นหลังของท่านประธานเหยียดตรง แต่ว่าตอนนี้ เขากลับมองดูแล้วรู้สึกสงสารท่านประธาน

เย่ซือเฉินนั่งลิฟต์ส่วนบุคคลลงไปชั้นหนึ่ง ด้านนอกบริษัทล้อม ด้วยนักข่าวเต็มไปหมด แต่ว่าก่อนหน้านี้เลขาหลิวเคยบอกให้ นักข่าวรออยู่ด้านนอก เชื่อเงินบอกว่างานแถลงข่าวจัดขึ้นด้าน นอกบริษัท ดังนั้นเลขาหลิวจึงสั่งให้หน่วยรักษาความปลอดภัย ของบริษัทดูแลความเรียบร้อย ให้นักข่าวอยู่ด้านนอก

แต่ว่า ทันทีที่เย่ซื้อเงินลงมา นักข่าวที่สายตาแหลมคมมอง เห็นแล้ว นักข่าวแต่ละคนอยากจะเข้ามาในบริษัท อยากจะ สัมภาษณ์เป็นคนแรกและได้ข่าวเป็นคนแรก

“อย่าเบียดเสียด อย่าเบียดเสียดกันเข้ามา ท่านประธานของ เราบอกเอาไว้แล้ว งานแถลงข่าวจัดขึ้นด้านนอก พวกคุณเบียด เข้าไปก็ไม่มีประโยชน์” หน่วยรักษาความปลอดภัยขวางนักข่าว พร้อมกับร้องตะโกนผ่านโทรโข่ง

แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้นักข่าวจะฟังหน่วยรักษาความ ปลอดภัยได้อย่างไร แต่ละคนยังคงเบียดเสียดกันเข้าไป
โชคดี ในเวลานี้เยซือเฉินเดินเข้ามา เดินออกไปด้านนอก บริษัทจริงๆ นักข่าวที่ล้อมประตูต่างยื่นไมค์ไปตรงหน้าเชื่อเงิน แล้วเริ่มถามด้วยความร้อนใจ

“ประธานเยครับ ไม่รู้ว่าที่วันนี้คุณจัดงานแถลงข่าวเรื่อง สำคัญอะไรจะประกาศเหรอครับ?”

“ประธานเย่คะ เรื่องที่คุณพูดเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างคุณ

กับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ไหมคะ?”

“ประธานเย่ครับ ไม่ทราบว่าคุณกับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ ซิตี้รู้จักกันได้ยังไง? พวกคุณคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”

“ประธานเยคะ ได้ยินว่าเช้าวันนี้คุณเล่เจ้าหญิงขององค์กรโกส ตซิตี้ออกนอกบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปแต่ว่าไม่นานหลังจากนั้นพวก คุณก็หมั้นหมายกัน ไม่ทราบว่าประธานเย พวกคุณกำลังเล่น อะไรกันอยู่คะ?”

แน่นอนว่าเวลานี้เยซือเฉินไม่มีวันตอบคำถามพวกนี้ของนัก ข่าว แต่ว่าประตูถูกล้อมเอาไว้จนหมด เวลานี้เชื่อเงินไม่ สามารถออกไปได้ ทำได้เพียงหยุดอยู่ที่เดิม

เลขาหลิวฟังคำถามของนักข่าว อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเป็นปม นักข่าวพวกนี้โง่รึเปล่า ถึงได้ถามคำถามโง่ๆแบบนี้

“วันนี้ท่านประธานของเรามีเรื่องสำคัญมากจะแถลง ท่าน ประธานแถลงด้านนอกบริษัท ขอให้ทุกคนหลีกทางหน่อย ให้ ท่านประธานของพวกเราออกไป ตอนนี้ท่านประธานของเราไม่ สามารถออกไปได้ ก็จะไม่สามารถแถลงข่าวได้” เลขาหลิวเดินตรงไปด้านหน้า คว้าโทรโข่งมาจากหน่วยรักษาความปลอดภัย แล้วพูดผ่านโทรโข่ง

ในฐานะนักข่าว ทุกคนต้องรู้จักเลขาหลิวซึ่งเป็นเลขาคนเก่ง ของเอเงินแน่นอน บางครั้งคำพูดของเลขาหลิวก็ถือเป็นความ ต้องการของเยีชือเฉิน

ทุกคนได้ยินเลขาหลิวพูดแบบนี้ ถึงแม้ทุกคนจะรู้สึกว่าการที่ คุณชายสามเแถลงข่าวด้านนอกบริษัทแบบนี้มันแปลกๆ แต่ว่า ทุกคนต่างหลีกทางให้

เย่ซือเฉินจึงก้าวเดินออกไป

ถึงแม้นักข่าวจะหลีกทางให้เยซื้อเฉิน แต่ว่ายังคงเบียดเสียด กันอยู่ด้านหน้า ดังนั้นทางเดินตรงกลางจึงแคบมาก ซึ่งกว้างพอ ให้เชื่อเงินฝันเดินออกไปเท่านั้น

เพราะถึงอย่างไรวันนี้ก็ไม่ได้มีเพียงสื่อใหญ่ไม่กี่สำนัก แต่ว่า ยังมีสื่อสำนักเล็กๆอีกมากมาย ดังนั้นการจัดระเบียบจึงวุ่นวาย เล็กน้อย ควบคุมสถานการณ์ยาก

ดูเหมือนเยซือเฉินจะไม่ใส่ใจเท่าไหร่ สีหน้าของเขายังคงไม่ เปลี่ยนแปลง ก้าวเดินออกไปด้านนอกช้าๆ

“ประธานเย่ครับ ไม่ทราบว่าคุณจะแถลงเรื่องสำคัญอะไรเหรอ ครับ? ช่วยบอกเราล่วงหน้าสักเล็กน้อยได้ไหมครับ……” นักข่าว ใจร้อนบางคนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“ทุกคนอย่าใจร้อน ประธานของพวกเราจะแถลงข่าวแล้ว ทุกคนหลีกทางหน่อย อย่าเบียดเสียดกัน อย่าทำลายความ เรียบร้อย” เลขาหลิวพยายามรักษาความเรียบร้อยอย่างสุด กําลัง กลัวว่านักข่าวจะเบียดมาโดนท่านประธานของตน

แต่ดูเหมือนว่าเลขาหลิวจะกังวลเสียเปล่า ไม่ว่านักข่าวจะ ใจร้อนแค่ไหน ก็ไม่กล้าเบียดไปโดยเอเฉิน อย่างมากนักข่าว แค่ยื่นไมค์ไปตรงหน้าเชื่อเงิน อยากจะถามคำถามเล็กน้อย เท่านั้น

ตอนที่คุณชายห้าจึงถือใบรับรองที่เขียนเสร็จแล้วและรีบมา นั้นเขาก็ตกใจกับภาพตรงหน้า : “ให้ตายสิ นี่มันเรื่องอะไรกัน? นักข่าวทั่วทั้งเมือง A มารวมตัวกันที่นี่เหรอ? พี่สามทำได้ยิ่งใหญ่ มากจริงๆ

เพราด้านนอกมีนักข่าวล้อมเอาไว้มากจนเกินไป คุณชายห้า ฉิงจึงไม่สามารถเบียดเสียดเข้าไปได้ อีกทั้งยังมีคนและกล้อง มากมายขวางเอาไว้ คุณชายห้างจึงมองไม่เห็นเชื่อเงิน

แต่ว่าคุณชายห้านิ่งมองจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็รู้ได้ทันทีว่าพี่ สามต้องลงมาแล้วแน่นอน ไม่อย่างนั้นนักข่าวพวกนี้คงไม่ตื่น ตระหนกกันแบบนี้

คุณชายห้าจึงถือใบรับรองอยากจะเบียดเสียดเข้าไป แต่ พยายามเบียดตัวเข้าไปหลายครั้ง สุดท้ายก็ถูกนักข่าวบ้าคลั่ง พวกนั้นเบียดออกมา

“พี่สาม พี่สาม ผมมาถึงแล้ว แต่ว่าผมเข้าไปไม่ได้” คุณชาย ห้านิ่งจึงทำได้เพียงร้องตะโกนเสียงดัง ถึงแม้สถานการณ์จะวุ่นวาย ทั้งยังเสียงดัง แต่ทันทีที่เสียงของคุณชายห้านิ่งดังขึ้น ทําให้คนจํานวนไม่น้อยตกใจ

เย่ซือเฉินเองก็ได้ยินเสียงของคุณชายห้างแล้ว เชื่อเงินทัน ไปมองเลขาหลว พูดเสียงทุ้ม “ให้นิ่งถึงเข้ามา”

ความเป็นจริงเอเฉันอยากจะให้เลขาหลิวเอาใบรับรองที่ คุณชายห้างเขียนมามากยิ่งกว่า จากนั้นก็ให้ฉิงถึงกลับไป แต่ ว่าเย่ซื้อเฉินรู้ดีว่าฉิงถิงเป็นคนช่างสงสัย ภายใต้สถานการณ์ แบบนี้ ฉิงถึงต้องไม่มีวันไปแน่นอน

“รบกวนทุกคนหลีกทางหน่อย ให้คุณชายห้านิ่งเข้ามา คุณ ชายห้างมีเรื่องสำคัญมาก” เลขาหลิวหยิบโทรโข่งขึ้นมาแล้ว ร้องตะโกน เลขาหลิวรู้ดีว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ วิธีอื่นไม่มี ประโยชน์ มีแค่โทรโข่งเท่านั้นที่ได้ผล

นักข่าวแต่ละสำนักได้ยินว่าคุณชายห้างก็มาด้วย จึงยิ่ง สงสัย “เอ๊ะ คุณชายห้านิ่งมาได้ยังไง? งานแถลงข่าวที่คุณชาย สามเย่จัดขึ้นมานั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณชายห้าถึงอย่างนั้นเห รอ?”

เพราะทุกคนต่างสงสัย อยากจะรู้ว่าคุณชายห้านิ่งมาที่นี่ทำไม ในเวลานี้ ดังนั้นจึงหลีกทาง แล้วให้คุณชายห้านิ่งเข้ามา

“พี่สาม งานนี้ ยิ่งใหญ่จริงๆ” ในที่สุดหลังจากคุณชายห้าง เดินไปตรงหน้าเซือเฉินก็โล่งอก ดูท่า เขาไม่ได้ทำให้เรื่องชักช้า

“พี่สาม ใบรับรองของพี่ ให้ผมเอาให้พี่ตอนนี้ หรือว่าเดี๋ยว ค่อยเอาออกมา?” คุณชายห้านิ่งขยับเข้าไปใกล้เยซือเฉินแล้วเอ่ยถาม เพราะนักข่าวมีเยอะมาก คุณชายห้างเองก็ไม่รู้ว่า เย่อเฉินหมายความว่าอะไรกันแน่ ดังนั้นจึงไม่กล้าตัดสินใจเอง

ประเด็นหลักๆคือคุณชายห้างกำลังคิดว่าจำเป็นต้องเสี่ยง

หรือไม่

“นายเอา ให้เลขาหลิวตอนนี้ได้เลย” ทว่าเห็นได้ชัดว่าเยอ เฉันไม่คิดจะเลี่ยง เขาบอกให้คุณชายห้างเอาใบรับรองออกมา แล้วยื่นให้เลขาหลิว เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่รู้สึกว่าเรื่องอะไร จําเป็นต้องเลี่ยง!!