บทที่ 606 คุณชายสามเสารภาพรักอย่างองอาจ สะเทือนไปทั่วทั้งงาน (1)

ดวงตาของท่านถังในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามีความเย็นเพิ่มขึ้นมา หลายองศาแล้ว ในน้ำเสียงนั้นมีความข่มขู่อย่างหนึ่งที่ทำให้คน

รู้สึกหมดหนทางหนี

“พวกเราเองก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เป็นลั่วจึงช่างไร้ยางอายมาก หน้าไม่อายมาก เธอเป็นคนโหดร้ายมาก แล้วก็โหดเหี้ยมจริง ๆ และยังต่ำช้ามากด้วย ผมจะบอกอะไรพวกคุณนะ แม้แต่พวกผู้ หญิงขายตัวแถวโคมแดงก็ยังต่ำช้าเธอไม่ได้เลย” ในตอนนี้ คุณปู่เย่ก็อยากจะผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่ตัวเงินถั่วง เพราะฉะนั้นก็เลยค่าเสีย ๆ หาย ๆ ใส่เงินถั่วนิ่งอย่างเต็มที่

คำพูดพวกนั้นดูได้ไม่น่าฟังมากเลย

แล้วในขณะเดียวกัน เชื่อเงินก็เดินเข้ามาในห้องโถงพอดี และได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่อย่างชัดเจน ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็ ขรึมลงถึงขีดสุดทันที

เงินถั่วนิ่งที่เพิ่งอุ้มถังจื่อซีขึ้นไป ก็เพิ่งลงมา และเดินมาถึงครึ่ง ทางของบันไดแล้ว เพราะฉะนั้น คำพูดทั้งหมดของคุณปู่เย่ เธอ

จึงได้ยินชัดเจนแน่นอน

ดวงตาของเอเฉันมองไป แล้วก็สบเข้ากับดวงตาของ เงินลั่วฉิงพอดี
เงินลั่วจึงมองเขาทีหนึ่ง จากนั้นก็หันสายตาไป

ในใจของเยซือเฉินหนักอึ้งขึ้นเล็กน้อย แต่ว่าอยู่ภายใต้ สถานการณ์แบบนี้ เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้

“พวกคุณ เชิญพวกคุณออกไปได้แล้ว เชิญออกไปเร็ว ๆ” ท่าน ย่าถังรู้สึกว่าถ้ายังปล่อยให้พวกเขาพูดต่อไป เธอก็จะทนไม่ไหว และจะไปเอามีดในครัวมาไล่ฟันแล้ว

ฉิงฉิงของบ้านเธอ เป็นเด็กดีซะขนาดนี้ แต่กลับโดนเขาพูดจน เป็นแบบนี้? คนคนนี้เวลาพูดคำพูดพวกนี้จิตใจไม่เจ็บปวดบ้าง เลยเหรอ?

“เมื่อกี้ฉันเอ๋อก็บอกแล้ว พวกเราตระกูลถังเห็นเรื่องที่เสแสร้ง แกล้งทำแบบนี้ไม่ได้ พวกคุณเชิญกลับไปเถอะ” ท่านปูถังเองก็ไล่ คนโดยตรงเลย เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณปู่เย่จะทำเกินไปได้ ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าการอบรมมาดีของเขาจะดีขนาดไหนแต่ว่าเวลา นี้ก็อดทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เย่อเฉินก้าวเท้า เดินเข้ามา

“คุณมาก็ดีแล้ว รีบพาคนของบ้านคุณกลับไปได้แล้ว” ในตอน นี้ท่านย่าถังนั้นโกรธมากจริง ๆ พูดกับเย่ซื้อเฉินก็ไม่มีอารมณ์จะ มาพูดดี ๆ แล้ว

“ท่านย่าถัง เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับซื้อเฉินเลย ซือเฉินเป็นเด็กที่ คุณเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต เขาเป็นเด็กยังไงนั้น คุณก็รู้จักดี” เห็น ได้ชัดว่าในเวลานี้คุณปู่เย่ยังคิดเรื่องเชื่อมสัมพันธ์โดยการ แต่งงานของทั้งสองตระกูลอยู่
ในขณะที่ดวงตาของคุณปู่เย่หมุนวนไปมานั้น ก็เห็นเป็นถั่วนิ่งที่ ยืนอยู่ที่บันไดเข้า แล้วดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น แล้วรีบพูดว่า “ฉินเอ๋อ นี่คือซือเงินของบ้านเรา เขาเป็นคนที่เพียบพร้อมมากนะ หนูดูเขา …….”

เจตนา ในตอนนี้ของคุณปู่เย่นั้นชัดเจนมาก

เงินถั่วนิ่งเงยหน้าขึ้นมา และมองเยซื้อเฉินที่หนึ่ง บนใบหน้า ไม่มีความรู้สึกอะไร ริมฝีปากเรียวขยับขึ้นเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ พูดขึ้นมาทีละคำทีละคำว่า “ขอโทษค่ะ ไม่สนใจ

เมื่อตอนที่ได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่แล้ว เธอเองก็รู้สึกโกรธ เหมือนกัน เธอช้า ถึงได้ไม่หวังเกาะตระกูลเยีของพวกเขาเห รอ?

แน่นอนว่า คำพูดนี้ของเธอนั้นพูดให้คุณปู่เยฟัง เพื่อให้อุด ปากของคุณปู่เย่เอาไว้ แต่อย่างว่า คุณชายสามเยก็อยู่ที่นี่ด้วย และคุณชายสามเมีหู เพราะฉะนั้นจึงสามารถได้ยินคำพูดของ เธอได้

เยซือเฉินมองไปที่เธอ ชั่วขณะหนึ่งในแววตามีอารมณ์ มากมายที่คนอื่นสังเกตไม่เห็นพาดผ่านไป เขารู้เธอพูดคำพูด พวกนี้เพื่อที่จะให้คุณปู่เย่โมโห เขาเองก็ดูออกว่าเธอโมโหแล้ว

ไม่ว่าเป็นใครมาได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของคุณปู่เข้าก็จะต้องโกรธ เพราะฉะนั้นที่เธอโกรธมันก็สมควรแล้ว

แต่ว่า พอตอนนี้มาได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ในใจของคุณชาย สามเย่ก็ยังคงไม่สบายใจมากอยู่ดี
คุณชายสามเย่ก็เข้าใจดี ด้วยคำพูดพวกนั้นที่คุณปู่พูดในห้อง โถงใหญ่ตระกูลถังเมื่อกี้ คาดว่าเส้นทางตามเมียกลับมาของเขา คงจะยากมากยิ่งขึ้นแล้ว

ในตอนนี้ คุณชายสามเจ้องมองเธอ ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ เขาอยากจะกอดเธอไว้แล้วก็จูบแรง ๆ สักที แต่ว่ากลับไม่อดกลั้น ไว้ไม่ได้

อย่างแรก เขารู้ว่านี่เป็นแผนการของเธอ เขาจะมาทำลาย แผนการของเธอไม่ได้

อย่างที่สอง เห็นได้ชัดว่าเธอในตอนนี้นั้นกำลังโกรธมาก จะ ยอมให้เขาจูบไหมยังเป็นปัญหาใหญ่อยู่เลย เขากลัวว่าความ สัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่กว่าจะผ่อนคลายลงมาได้หน่อยหนึ่ง จะกลับไปเป็นสงครามเย็นอีกแล้ว

คุณปู่เย่คิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่า ถังฉินเอ๋อ จะปฏิเสธเขาอย่างไม่ ไว้หน้ากันเลยสักนิดแบบนี้ แล้วชั่วขณะหนึ่งสีหน้าก็เปลี่ยนไปจน ดูแย่มาก

“ไปเถอะ พวกเรากลับกันเถอะ” พอคุณย่าเย่เห็นสถานการณ์ แบบนี้ ก็รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ทางที่ดีที่สุดคือการจากไป ไม่ อย่างนั้นก็จะมีแต่ยิ่งแย่มากขึ้น

แล้วคุณย่าเย่ก็เข็นคุณปู่เย่เดินออกไปทางข้างนอก เยซื้อเฉินยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ มองไปทางเป็นลั่วนิ่ง ไม่ได้ พูดอะไร แต่ก็ไม่ขยับ
“ซื้อเฉิน ไปเถอะ” คุณย่าเย่เห็นท่าทางของเขา ก็นิ่งอึ้งไปเล็ก น้อย จากนั้นก็ถอนหายใจเบา ๆ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ถึง แม้ว่าซื้อเฉินจะชอบคุณหนูถัง แต่คาดว่าก็คงจะจัดการกันยาก แล้ว

ท่าทีของคุณหนูถังนั้นได้แสดงออกชัดเจนมากแล้ว

อย่างน้อยภายใต้บรรยากาศแบบนี้พูดอะไรก็ไม่ค่อยมี ประโยชน์แล้ว ถ้าหากว่าซื้อเฉันชอบเธอจริง ๆ ต่อไปค่อยคิดหา วิธีใหม่ละกัน

เงินถั่วนิ่งไม่ได้มองไปที่เชื่อเงินอีก แต่กลับหมุนตัว แล้วเดิน ขึ้นไปบนตึกเลย

ดวงตาของเยซือเฉินขรึมลง ตอนนี้เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ พูด

อะไรไม่ได้ ทำได้แต่หมุนตัว แล้วก็จากไปให้เร็วที่สุด เขาไม่ได้รอ

คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ แต่กลับขับรถจากไปตัวคนเดียวเลย

“คืนนี้คุณปู่เย่เขาเกินไปแล้วจริง ๆ เขา เขาว่าฉิงฉิงอย่างนี้ได้ ยังไงกัน….. เพิ่งเหมียวเหมียวถือกล้องวิดีโออยู่แล้วเดินออกมา และโกรธจนมือสั่น เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอจะต้องถ่ายวิดีโอ เธอก็จะพุ่งตัวออกมาทะเลาะกับคุณปู่เย่สักยกจริง ๆ

“อย่าพูดถึงเขากับฉัน อย่าพูดถึงคนตระกูลเยู่กับฉัน ต่อไปคน แซ่เย่ทั้งหมดก็ไม่ต้องเข้ามาในบ้านเราอีก” ตอนนี้ท่านย่าดังนั้น โกรธมากเกินไปแล้วจริง ๆ คำพูดพวกนั้นของคุณปู่เย่เมื่อกี้ แต่ละคำเหมือนกับเข็มที่ทิ่มเข้ามาในใจเธอ

“จัดการเสร็จเรียบร้อยหรือยัง?” ท่านถังมองไปที่เพิ่งเหมียวเหมียว แล้วถอนหายใจเงียบ ๆ ที่หนึ่ง “จัดการเรื่องสำคัญให้ เสร็จก่อนเถอะ”

“จัดการหมดเรียบร้อยแล้ว หยุนเฉิงได้ติดต่อกับนักข่าวไว้แล้ว สามารถส่งออกไปได้ทันทีเลย พอถึงตอนนั้นมาดูซิว่าพวกเขาจะ เสแสร้งยังไงต่ออีก?” เพิ่งเหมียวเหมียวถือกล้องถ่ายวิดีโอไว้ แล้วเขย่าเล็กน้อย สีหน้าดูผ่อนคลายลงมาหน่อยแล้ว

“ฉันคิดว่าฉิงฉิงได้ยินคำพูดพวกนั้นแล้วในใจก็คงจะเป็นทุกข์ มากเหมือนกัน เมื่อกี้ดูออกเลยว่าเธอโกรธมาก ท่านย่าถัง คิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลขึ้นมา เล็กน้อย

เงินลั่วจึงขึ้นมาชั้นบนแล้ว แต่ว่าสีหน้าก็ยังคงขรึมอยู่บ้าง คำ พูดพวกนั้นของคุณปู่เย่เมื่อกี้มันเกินไปจริง ๆ เธอเป็นคนใจกว้าง ขนาดนี้มาได้ยินแล้วยังไม่สบายใจเลย เธอยอมรับว่าเมื่อกี้เธอ ตั้งใจใส่อารมณ์ ตั้งใจพูดคำพูดประโยคนั้นไป

เงินลั่วจึงกำลังคิดอยู่ แล้วอยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เงินลั่วนิ่งเอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเห็นว่าเป็นเบอร์ของเย่อเฉิน เธอลังเลไปครู่หนึ่ง แต่แล้วก็กดรับสาย

หลังจากที่กดรับสายแล้ว เย่ซื้อเฉินก็ไม่ได้พูดอะไร มีเพียงแต่ ว่าเสียงหายใจของเขาลอยเข้ามา

“ฮัลโล” เป็นลั่วฉิงร้องเรียกขึ้นเบา ๆ คำหนึ่ง แต่ว่าเย่ซื้อเฉินก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี เรื่องของวันนี้ เขารู้ว่าเธอ ต้องลำบากใจแล้ว แต่ว่าเขาไม่อยากจะพูดขอโทษ
ขอโทษ ดูแข็งกระด้างเกินไป ดูห่างเหินเกินไป เขาไม่ชอบ เขา ไม่ชอบให้ระหว่างเธอและเขาต้องมาใช้ศัพท์อย่างนี้

ที่จริงเขามีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด แต่ชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้ ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนดี

เงิน วฉิงถอนหายใจเบา ๆ ที่หนึ่ง “คุณกำลังขับรถอยู่ใช่

ไหม? ฉันวางสายก่อนนะ” “ฉิงฉิง” เย่ซือเฉินถึงได้เปิดปากร้องเรียกเธอคหนึ่ง น้ำเสียง

นั้นขรึม แหบแห้ง มีอารมณ์ซับซ้อนมากมายแฝงเอาไว้

“ผมไม่ได้ขับรถ” เขาได้จอดรถเข้าข้างทางแล้ว ตอนนี้จิตใจ ของเขาว้าวุ่น จนไม่สามารถขับรถได้

คำพูดของเขาหยุดไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงต่ำลงเล็ก

น้อย “ไม่สนใจผมจริง ๆ เหรอ?”