บทที่ 928 ผลตรวจดีเอ็นเอ (3)

ผู้หญิงยังไงก็ยากที่จะต่อต้านผู้ชายหน้าตาดี อีกทั้งผู้ชายคน นั้นยังใช้แผนการที่แสร้งทำเป็นปากหวานและมั่นคงในรัก

ทำให้เจ้าเก่าที่เดิมทีอายุยังน้อย และไม่เคยมีความรักมาก่อน

ไม่ได้ระมัดระวังตัวและหัวใจสักเท่าไหร่

“เจ้าเก้า ตอน เลี้ยงข้าวเธอนะ ที่ชายเมืองตะวันออกมีร้าน อาหารเปิดใหม่ ฉันรู้ว่าอาหารที่นั่นถูกปากเธอมาก คืนนี้ฉันจะ พาเธอไปลองทาน” ซุนซึ่งช่างเอาใจผู้หญิงเก่งจริง ๆ อีกทั้งยัง ปากหวานอีกด้วย

“ฉันไม่ว่าง ฉันต้องจัดการธุระที่ลุงเหลียงฝากฝังไว้” เจ้าเก้าที่ เพิ่งกลับมาจากข้างนอก กำลังยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มน้ำอีกใหญ่

“ยุ่งขนาดไหนก็ต้องทานข้าว ตอนนี้ถึงเวลาทานข้าวพอดี พวก เราไปทานข้าวกันก่อน เธอจะได้ใช้เวลาทานข้าวผ่อนคลายสัก นิต จากนั้นก็ค่อยจัดระเบียบความคิดใหม่ เรียกว่าเป็นการ ทำงานและพักผ่อนให้สมดุลกัน แบบนี้ถึงจะได้ผลลัพธ์ดียิ่งขึ้น เธอยังมาทั้งวันแล้วต้องหิวแล้วแน่ ๆ เธอไม่เป็นห่วงร่างกายตัว เอง แต่ฉันเป็นห่วงนะ” ซุนซิ่งช่างรู้จักพูดเหลือเกิน ถ้าเขาอยาก จะหว่านล้อมผู้หญิงสักคนไม่มีทางที่จะไม่สำเร็จ โดยเฉพาะกับผู้ หญิงที่เขาเอาอยู่หมัดแล้ว

เจ้าเก้ามองเขา ท่าทางผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ ฉันก็หิวแล้ว ถือว่าเธอไปเป็นเพื่อนฉันแล้วกัน ฉัน รู้ว่าเธอยัง ในฐานะที่เป็นแฟนของเธอ ฉันไม่อยากให้เธอเหนื่อย เกินไป เลยไม่กล้ารบกวนเธอสักเท่าไหร่ ตอนนี้ถึงเวลาทานข้าว พอดี แค่ทานข้าวด้วยกันคงได้ใช่ไหม?” ซุนซิ่งมองเธอ สีหน้า น้อยอกน้อยใจ

“ก็ได้” เจ้าเก้าไม่พูดอะไรมาก เธอเพิ่งคบกับซุนซึ่งได้ไม่นาน ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน เลยไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่า ไหร่ แต่เธอก็รู้ดีว่าถ้าหากเอาแต่คอยปฏิเสธอยู่ตลอดคงไม่ค่อย นัก

ทั้งสองคนมาถึงร้านอาหารที่ไปหยิงเป็นคนจัดการไว้เรียบร้อย

ไปหยิงไม่ได้ให้ผู้หญิงที่เธอหามาตรงเข้าไปทันที แต่รอให้เจ้า เก้ากับซุนซิ่งทานกันพอสมควรก่อน ถึงได้ให้ผู้ชายคนหนึ่งกับผู้ หญิงที่เธอหามาเข้าไปในร้านอาหารด้วยกัน

เจ้าเก้าคอยติดตามอะเหลียงมานานหลายปีแล้ว หลายปีมานี้ เจ้าเก้ากับอะเหลียงคอยช่วยหัวหน้าตามหาคนมาตลอด ดังนั้น เมื่อผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในร้าน เจ้าเก้าก็มองเห็นทันที

วินาทีที่เห็นผู้หญิงคนนั้น เจ้าเก้าก็ตกตะลึงจนตาโตทันที ถึง แม้เจ้าเก้าจะพยายามเก็บอาการ แต่สีหน้าก็ยังดูตื่นตกใจอยู่

“เป็นอะไร?” ซุนซิ่งที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ มองไม่เห็นผู้หญิง คนนั้น แต่ซุนซิ่งเห็นสีหน้าของเจ้าเก้าก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ยังไงซะก็เป็นเรื่องที่พวกเขาวางแผนกันมาก่อนแล้ว เมื่อเห็น ปฏิกิริยาของเจ้าเก้า ซุนซิ่งก็แอบยิ้มในใจ ดูท่าทางเรื่องนี้คงราบนมาก

“เมื่อกี้ฉันเห็นคนคนหนึ่ง……. เจ้าเก้ายังช็อกอยู่ เลยเผลอพูด ออกมา โดยไม่คิด แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในที่สาธารณะ ก็รีบหยุดพูดทันที

ซุนซิ่งได้หันไปมองตามเธอ ถึงแม้ซุนซิ่งจะรู้อยู่แล้ว แต่ตอนที่ ได้เห็นผู้หญิงคนนั้น ก็อึ้งไปเลย มิน่าล่ะเจ๋งฉงถึงได้มั่นใจขนาด นั้น ผู้หญิงคนนี้เหมือนกับคนที่หัวหน้าตามหาจริง ๆ

“หล่อน หล่อนเหมือนกับผู้หญิงในภาพเหมือนของหัวหน้ามาก

เลย” ถึงแม้ตอนนี้ซุนซึ่งจะแสร้งทำแต่เขาก็ตกตะลึงจริง ๆ

“ใช่ แต่อายุของเธอไม่ใช่คนที่ตามหา คนที่หัวหน้าตามหา ตอนนี้น่าจะอายุราวสี่สิบกว่าปีแล้ว” สายตาของเจ้าเก้ายังคง มองไปที่หญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร แล้วเอ่ยพูดเสียงต่ำ มาก

“ช่วงนี้หัวหน้ากำลังตามหาลูกสาวอยู่ไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากเป็น ลูกสาวของหัวหน้าล่ะ? อายุของผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะพอ ๆ กับ ลูกสาวหัวหน้า เธอว่าจะใช่หรือเปล่า?” ถึงแม้ซุนซึ่งจะไม่กล้า แสดงออกมากเกินไป แต่บางคำพูดเขาก็จำเป็นต้องพูดออกมา บ้าง

ตอนนี้เจ้าเก้าเชื่อใจเขา เรื่องที่เกี่ยวกับหัวหน้าตามหาลูกสาว ก็เป็นเจ้าเก้าที่บอกเขาเอง ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องหลีกเลี่ยง เกินไป

“ไม่รู้สิ ในเมื่อสงสัย งั้นก็ต้องหาวิธียืนยันหน่อย” เจ้าเก้าตาเป็นประกาย ลุงเหลียงมอบหมายให้เธอรับผิดชอบเรื่องนี้ ตอนนี้ ได้เจอกับคนที่อยู่คล้ายภาพเหมือนของหัวหน้า เธอก็ต้องยืนยัน ให้แน่ใจ

ก่อนหน้านี้ลุงเหลียงบอกว่ามีคนที่น่าสงสัยคนหนึ่ง แต่สองวัน มานี้ไม่ได้ยินลุงเหลียงเอ่ยถึงเรื่องผลการยืนยันตัวตนเลย ด้วย ความสามารถของลุงเหลียงถ้าต้องการยืนยันตัวตนของใครสัก คนก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ลุงเหลียงยังไม่รู้ผล ก็เป็นไปได้สูงว่าคนที่ลุงเหลียงเอ่ยถึงก่อน หน้านั้นไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า

และก่อนหน้านี้ถึงแม้ลุงเหลียงจะบอกว่ามีคนที่สงสัยอยู่คน หนึ่ง แต่ก็ยังสั่งการให้พวกเขาไปสืบหาอย่างละเอียด ดังนั้นเธอ จึงไม่กล้ามองข้ามเรื่องนี้ไป

“ฉันจะบอกลุงเหลียง ให้ลุงเหลียงมาดูสักหน่อย” เจ้าเก้าคิด ว่าเรื่องนี้เร่งด่วนมาก ดังนั้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะ โทรหาลุงเหลียง

“ตอนนี้เธอโทรศัพท์ไปหาลุงเหลียงคงไม่ค่อยเหมาะมั้ง?” ซุน ซึ่งขัดขวางเธอเอาไว้ “ฐานะของลุงเหลียงไม่ธรรมดา ไม่เหมาะ ที่จะปรากฏตัวในที่แบบนี้ อีกอย่างลุงเหลียงงานยุ่งมาก อาจจะ ไม่มีเวลาว่าง เรื่องนี้เธอไปทำเองจะกว่าดี ได้ผลว่ายังไงก็ค่อย บอกไปลุงเหลียง”

ซุนซิ่งรู้ดีว่าลุงเหลียงไม่ได้หลอกง่ายเหมือนเจ้าเก้า ถ้าหากลุง เหลียงมาที่นี่ กลัวว่าจะพบสิ่งผิดปกติขึ้นมาได้
เรื่องนี้ให้เจ้าเก้าไปทําด้วยตัวเองจะดีกว่า ลุงเหลียงเชื่อใจเจ้า เก้ามากที่สุดแล้ว ถ้าเจ้าเก้าเอาผลตรวจสอบกลับไป ลุงเหลียงก็ ไม่น่าจะสงสัยอะไร

เจ้าเก้าขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร

“เรื่องนี้ถ้าหากจะยืนยันก็ง่ายมาก แค่ไปตรวจดีเอ็นเอก็ได้แล้ว ฉันได้ยินมาว่ามีผลตรวจดีเอ็นเอของหัวหน้าอยู่แล้ว เพียงแค่ให้ ผู้หญิงคนนั้นไปตรวจ แล้วเอามาเทียบกับของหัวหน้าแค่นี้ก็จะรู้ ผลชัดเจน เรื่องแบบนี้จะปลอมขึ้นมาก็ไม่ได้อยู่แล้ว” ซุนซิ่งช่าง พูดจริง ๆ เขารู้จักเจ้าเก้าดี รู้ว่าควรพูดยังไงถึงจะโน้มน้าวเจ้าเก้า ได้

“ต้องการตรวจดีเอ็นเอนั้นง่ายมาก เธอไปแอบเอาเส้นผมของ ผู้หญิงคนนั้นมาสักสองเส้นก็เพียงพอแล้ว”

“อืม นายพูดถูก ถ้าตรวจดีเอ็นเอทุกอย่างก็ชัดเจน” เจ้าเก้า พยักหน้าช้า ๆ สายตาคู่นั้นมองไปยังผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง เห็นว่า ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ไม่ห่างจากเธอนัก

เจ้าเก้ากะพริบตาเบา ๆ แล้วลุกขึ้น จากนั้นเดินก็เดินไป ขณะที่ เดินผ่านผู้หญิงคนนั้น เจ้าเก้าก็แกล้งทำเป็นเซล้มไปหาผู้หญิงคน นั้น แล้วใช้มือข้างหนึ่งดึงเส้นผมจากบนหัวของผู้หญิงคนนั้นออก มาอย่างรวดเร็วสองเส้น

“ขอโทษนะคะ” เจ้าเก้ายืนตัวตรง แล้วทำหน้ารู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวมองไปที่เธอแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย ด้วยท่าทีที่อบอุ่น
เจ้าเก้ามองผู้หญิงคนนั้นอีกครู่หนึ่ง จากนั้นก็กลับไป

หลังจากได้เส้นผมมาแล้ว เจ้าเก้าก็ไม่ได้ทานข้าวต่อ เธอรีบ

กลับไปทันที คราวนี้ซุนซึ่งไม่ได้ห้ามเธออีกแล้ว “เอาเส้นผมสองเส้นนี้ไปตรวจดีเอ็นเอ” เจ้าเก้าหยิบเส้นผม

ของผู้หญิงคนนั้นออกมายื่นให้เจ้าหน้าที่ตรวจดีเอ็นเอ

เทคโนโลยีภายในองค์กร โกสต์ซิตี้นั้นมีความก้าวหน้ามาก เมื่อเทียบกับการตรวจข้างนอกถือว่าทำได้รวดเร็วกว่า ไม่ถึงหนึ่ง วัน ผลตรวจก็ออกมาแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นลูกสาวของหัวหน้าหรือไม่ ไว้รอดูผลตรวจ ก็จะรู้ได้เอง

หลังจากที่ไปหยิงเห็นเจ้าเก้ากลับไป ก็ดีใจจนแทบจะหลุด

หัวเราะเสียงดังออกมา ขอแค่แผนการของเธอสําเร็จ เธอก็

สามารถเหยียบขยี้เงินถั่วนิ่งลงไปกองกับพื้นได้ตามอำเภอใจ

เพียงแต่……