บทที่ 311 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอกคุณชายสามเย่ (3)

เธอบอกว่าเขาตาบอด ถึงขนาดบอกว่าเขาแยกแยะไม่ออก เขา จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ แต่เธอดันบอกว่าเขาไร้ประโยชน์

เขามีประโยชน์หรือไม่ เธอไม่รู้หรอกเหรอ? เธอพูดคำนี้ออก มาไม่ขัดต่อความรู้สึกบ้างหรือไง?

จูบของเยซื้อเฉินนั้นดุเดือดแม้จะหยาบไปหน่อย แต่ก็เป็นการ ลงโทษที่รุนแรงเล็กน้อย

สาวงามวูบแทบล้มทั้งยืน อัปลักษณ์น่าเกลียดขนาดนั้น ผู้ชาย คนนี้จูบลงได้อย่างไร? และยังจูบกันดุเดือดขนาดนี้?!

หรือว่าเขาตาบอดจริงๆ แต่เขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจนนี่นา

“คุณผู้หญิง เครื่องบินกำลังจะออกแล้ว กรุณากลับเข้าที่นั่ง และคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยนะคะ” แอร์โฮสเตสตะลึงเมื่อเห็นสาว สวยยืนอยู่ที่นั่นจากนั้นก็เตือนเธออย่างสุภาพ

เมื่อแอร์โฮสเตสเห็นบทรักที่รุนแรงของพวกเขาทั้งสองคน ดวงตาของเธอเป็นประกาย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร บนเครื่องบิน ไม่ได้มีกฎห้ามจูบ

ในขณะเดียวกันสาวงามก็ไม่ได้รู้สึกยินดีด้วย ทันใดนั้นเธอก็ นึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง อาจเป็นอัยอัปลักษณ์ที่วางยา ชายคนนั้นก็ได้ ดังนั้นชายคนนั้นจึงรู้สึกว่ายัยอัปลักษณ์ที่น่าเกลียดนั้นสวยงาม และยังจูบยัยอัปลักษณ์ที่น่าเกลียด สาวงาม คิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายปกติจะจบยัยอัปลักษณ์น่าเกลียดคน

“คุณค่ะ ฉันคิดว่าคุณอาจถูกคนอัปลักษณ์คนนั้นวางยาค่ะ” สาวงามคิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้นจริงๆ

แอร์โฮสเตสหันมาสบตาเธอและมองไปที่สาวงามพร้อมกับ ขมวดคิ้ว คนทั้งสองคนจูบดูดดื่มจนแทบจะแยกออกจากกันไม่ได้ ขนาดนั้น ดูก็รู้ว่าเป็นคู่รักหรือสามีภรรยากัน จู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็พูด ประโยคแบบนี้ออกมาได้ยังไง? เธอมีอาการหลงผิดหรือไง?

ดวงตาของ เอเงินหนักอึ้งเล็กน้อย และใบหน้าของเขาก็ดู

เย็นลง

เพียงแค่คุณชายสามเย่ยังไม่ได้เปิดปากพูด ทันใดนั้นเป็นว งก็อุทานขึ้นมาด้วยสีหน้าตกใจ “โอ๊ะ คุณรู้ได้อย่างไร? คุณมอง ออกขนาดนั้นเลย? เก่งจริงนะคะ

“ฉันจะทำอย่างไรดีล่ะ? โดนคุณจับได้ซะแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น คุณให้คนมาจับฉันไปเถอะ” เป็นชั่วนิ่งเดิมทีก็ไม่ต้องการออกไป ทำงานนอกสถานที่กับเยซื้อเฉิน ดังนั้นถ้าเธอมีโอกาสลงเครื่อง ไป เธอก็รู้สึกยินดีจริงๆ

สาวงามเดิมคิดว่านี้อาจจะเป็นเพียงการคาดเดา เมื่อเธอได้ ยินเป็นถั่วนิ่งยอมรับ ตัวเธอเองก็รู้สึกดีมาก เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ผู้ชาย คนนั้นจะต้องรู้สึกขอบคุณเธอและเธอก็จะมีโอกาส

แอร์โฮสเตสไม่เชื่อในคำพูดของสาวงาม แต่เมื่อเธอได้ยินเงินล้วจึงยอมรับ ใบหน้าของเธอก็ประหลาดใจมากขึ้นอย่างเห็น ได้ชัด ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เธอก็ควรแจ้งกัปตันหรือไม่?

แต่เมื่อเธอมองไปที่เป็นลั่วถึง เธอก็ตะลึงทันที

“ที่รัก เล่นพอได้แล้วยัง?” คุณชายสามเแอบถอนหายใจเล็ก น้อย ภรรยาของเขาซุกซนจริง ๆ จนเขาไม่สามารถเอาอยู่ได้

ยามเมื่อคุณชายสามเพูดคำพูดนี่นั้นเต็มไปด้วยความเอ็นดู และยอมรับเต็มใจ หลังจากนั้นก็จูบเบาๆ บนแก้มของเงินถั่วถึง

คุณชายสามเย่หวานออกสื่อขนาดนี้ สามารถฆ่าสาวงามผู้นั้น ได้โดยตรง

ณ เวลานี้ น้ำเสียงของคุณชายสามเก๋ ลักษณะท่าทางอย่างนี้ ควบคู่ไปกับเสียงที่เรียกภรรยาของเขา ก็ไม่มีใครสงสัยในความ สัมพันธ์ของพวกเขาอีกต่อไป

เงินล้วนึงก็รู้ด้วยว่า ในขณะนี้สิ่งที่เธอพูดออกไปนั้นได้ ประโยชน์ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ

เพียงแค่คำพูดเดียวก็สามารถปิดกั้นหนทางของเธออย่าง สมบูรณ์

เธอไม่เข้าใจ ทําไมเขาต้องลากเธอไปทำงานนอกสถานที่ ด้วย? แถมยังใช้ทุกวิถีทางเพื่อบังคับเธออีกด้วย

เธอยังไม่เข้าใจ สิ่งที่เป็นลั่วจึงต้องการที่จะทำ เมื่อก่อนไม่เคย ทําไม่สำเร็จ แต่ทำไมกลับแพ้ให้เขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เป็นลั่วจึงหันข้างและไม่อยากที่จะสนใจเขา

ร่างของสาวงามโอนเอนอีกครั้ง เมื่อเธอมองไปที่เป็นลั่วถึงเธอ ก็ยิ่งเหลือเชื่อ “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ

เธอไม่เชื่อว่า ผู้ชายที่หล่อและดีเลิศแบบนี้จะแต่งงานกับผู้ หญิงที่น่าเกลียดแบบนี้ได้

“คุณผู้หญิงค่ะ ได้โปรดกลับไปที่ที่นั่งของคุณ” แอร์โฮสเตส ชำเลืองไปมองสาวงาม ไม่ว่าเธอจะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี เพียงใด เธอก็ไม่อาจซ่อนแววตาที่ขบขันลงได้ ผู้หญิงคนนี้ป่วย

จริงๆ

เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ มันเกี่ยวอะไรด้วย?

เรื่องของสามีภรรยา เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ?

“ฉันไม่เชื่อ ต้องเป็นยัยอัปลักษณ์นั้น…” สาวงามยังคงไม่ยินดี ด้วย ราวกับว่าถูกปีศาจร้ายเข้าสิง และยังคงด่าว่าเป็นวง

เอเงินค่อยๆ หลขึ้นเล็กน้อย เดิมที่ภรรยาของ ดวงตาของ เขาจัดการไปก่อนเขาแล้ว เขาคิดว่าเรื่องนี้ก็คงผ่านไปเช่นนี้

แน่นอนว่าสาเหตุหลักคือ การกระทำก่อนหน้านี้ของภรรยา ของเขาทำให้เขาประหลาดใจมาก ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้เขา ก็คงไม่เห็นภรรยาของเขาในลักษณะแบบมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่ คิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงคนนี้ แต่เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่า ผู้หญิงคน นี้จะได้คืบเอาศอกมากขึ้นเรื่อย ๆ

หล่อนมาด่าว่าภรรยาของเขาได้ยังไง?
ดวงตาหรี่ลงครึ่งหนึ่งของเยซื้อเฉินกวาดมองสาวงามเป็นตา เดียว ก็ทำให้ร่างของสาวงามอดที่จะสั้นไม่ได้ ในขณะนั้นสาว งามก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

จากนั้นเชื่อเงินก็หันไปหาแอร์โฮสเตสและพูดช้าๆ ทีละด่าว่า “บอกกัปตันว่าคุณผู้หญิงคนนี้ต้องการเล่นกระโดดร่ม อย่าลืม บอกด้วยว่าให้บินขึ้นไปถึงจุดสูงสุดด้านบนแล้วค่อยผลักเธอลง มา”

“หา?” แอร์โฮสเตสตะลึง แต่ก็เข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร เธอไม่ได้ถามสาวงามด้วยซ้ำ แต่เธอกลับหันกลับแล้วเดินออก ไป เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะบอกกัปตันพวกเขาจริงๆ

แอร์โฮสเตสเป็นคนฉลาด เข้าใจว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ากำลัง โกรธ แต่ก็รู้ด้วยว่าผู้ชายคนนั้นกำลังพยายามทำให้สาวงาม ตกใจกลัว

นี่คือเครื่องบินโดยสาร แม้ว่าสาวงามจะอยากลองกระโดดร่ม จริงๆ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเสนอเงื่อนไขนั้นได้

แต่สาวงามกลับคิดว่าเป็นเรื่องจริง เห็นได้ชัดว่าสวยแต่ไม่มี สมอง

“ฉันไม่ ฉันไม่ได้” สาวงามตกใจจนใบหน้าเปลี่ยนสีไปหมด เธอยังคงสายตาคู่นั้นที่เชื่อเฉินมองมาที่เธอได้ ตัวสั่นและ เย็นขึ้นทันที ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นต้องการฆ่าเธอ

พูดอะไรนะ ให้กระโดดร่ม? เธอรู้สึกว่าที่บอกว่าจะผลักเธอลง ไปนั้นคงเป็นความจริง เขาต้องอยากจะฆ่าเธอแน่
ในขณะนี้ดวงตาของเขาน่ากลัวยิ่งขึ้น จนไม่สามารถบดบัง รังสีอยากฆ่าได้

“ไม่ ฉันต้องการจะลง ฉันจะลงจากเครื่องบิน” สาวงามไม่รอ แอร์โฮสเตสและหันหลังวิ่งจากไปทันที

มุมปากของแอร์โฮสเตสเม้มอย่างหนัก ดูเหมือนว่าผู้หญิงคน นั้นจะป่วยจริงๆ

“คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง ต้องขอโทษจริงๆ ที่รบกวนพวกคุณ ตอนนี้ฉันจะอยู่ให้บริการของพวกคุณตลอดระยะเวลาในการเดิน ทางใน … แอร์โฮสเตสหันไปหาเยซื้อเฉินและเงินมั่วนิ่งอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้า แต่เมื่อเธอมองที่เป็นลั่วถึง ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นเล็กน้อย

เธอ เธอคือหลิวหยิง” เป็นลั่วถึงก็มองกลับไปที่เธอ ดวงตา ของเธอเป็นประกายและก็อุทานออกมา

“ใช่ ใช่เวิน วง ไม่ได้เจอกันนานเลย” ในความเป็นจริง ยาม เมื่อหลิวหยิงเห็นเงินถั่วงครั้งแรกเธอก็จำได้แล้ว อย่างไรเสีย แมลงวันบนใบหน้าของเงินล้วนิ่งก็สามารถแยกแยะได้อย่าง ชัดเจน

“เป็นเธอจริงๆ ด้วย เห็นความประหลาดใจเล็กน้อยบนใบ หน้าของเงินล่วง ตอนที่เป็นตัวจึงยังเด็ก เป็นลั่วจึงมีเพื่อนเพียง คนเดียวคือหลิวหยิง มีเพียงหลิวหญิงเท่านั้นที่ไม่รังเกียจว่าเธอโ และไม่รังเกียจว่าเธอ “น่าเกลียด”