บทที่95สุดยอดของความเลว (3)

“นี่คือ ของที่คุณเฉียวตั้งใจออกแบบเพื่อฉลอง ครอบรอบเจ็ดสิบปีของคุณย่าเหรอคะ? “เวินลั่วฉิงม องไปที่รูปออกแบบตรงหน้า มุมปากยกขึ้น

ออกแบบเป็นพิเศษ? เฉียววี่หนานยังจะกล้าพูด! และยังมีหน้ามาพูดอีก หน้าเธอด้านมาก!

“ใช่ เดี๋ยวคุณยายก็จะครบรอบเจ็ดสิบแล้ว ฉันคิด ของขวัญดีๆไม่ออก ก็เลยอยากออกแบบเครื่องประดับ ให้คุณยายเป็นพิเศษ “ในตอนนี้เฉียววี่หนานซ่อนความ โกรธและความแค้นไว้ ใบหน้ามีรอยยิ้ม ดูสุภาพและ ฉลาด

“จี่หนานมีน้ำใจ ฉันชอบมาก”ที่จริงท่านหญิงเย่ก็ พอใจเฉียววี่หนานเป็นพิเศษอยู่แล้ว ในตอนนี้เลยให้ ความร่วมมือกับเฉียววี่หนาน

ท่านหญิงเยสทนไม่ไหวที่จะไล่เงินลั่วฉิงออกไป ให้ เฉียววี่หนานเป็นหลานสะใภ้ของเธอ

“คุณย่าชอบก็ดีค่ะ”เฉียววี่หนานยิ้มอย่างสดใส ดู อ่อนโยนบริสุทธิ์

“เอ๋ แปลกใจจัง เหมือนฉันจะเคยเห็นภาพนี้ที่ไหน มาก่อน “พอเฉียววี่หนานพูดจบ ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็พูด ขึ้นมา

“อะไรของเธอ? ทำให้ตกอกตกใจหมด เหมือนอะไรเนี่ย? “ท่านหญิงเย่จ้องเวินลั่วฉิงอย่างไม่พอใจ มาก: “ไร้การศึกษา”

เฉียววี่หนานได้ยินเวินลั่วฉิงแบบนี้ ตัวก็สั่นขึ้นมา หน่อยๆ เฉียววี่หนานรีบหันไปมองเงินลั่วชิง ถึงเรื่อง เมื่อปีนั้นคนจะรู้ไม่เยอะ สุดท้ายมู่หรงด้วหยางก็ไม่ได้ ตามมาสอบสวน แต่ว่า เฉียววี่หนานก็ยังเป็นคนทำผิด

“อ้อ ฉันจำได้แล้ว เมื่อสี่ปีก่อน ที่ ที่ …”เวินลั่วฉิงก ลับไม่สนใจท่านหญิงเย่ แต่มองไปที่เฉียววี่หนาน แกล้งทำเป็นพูดๆออกมาแต่ยังไม่พูดทันที ทำท่าทาง ใช้สมองคิดอย่างร้อนรน

สีหน้าของเฉียววี่หนานเปลี่ยนนิดๆ สายตาซ่อน ความระแวงไว้ แล้วจึงพูดออกมาอย่างตระหนักได้ ว่า: “หรือว่าเธอเคยเห็นภาพในความคิดที่weiboของ ฉัน ตอนฉันเรียนมหาวิทยาลัยก็เคยมีความคิดแบบนี้ แต่ว่าตอนนั้นยังเป็นผลงานที่ไม่เสร็จ ช่วงนี้คิดได้ว่าจะ ต้องฉลองงานวันเกิดคุณยาย จู่ๆก็มีแรงบันดาลใจ ก็ เลยทำเสร็จออกมาตอนนี้”

เฉียววี่หนานพูดประโยคนี้ออกมาได้ดีทีเดียว ไม่มี อะไรรั่วไหลออกมา

ปูทางเพื่อให้ทางของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็ ประจบสอพลอท่านหญิงเย่ด้วย ผู้หญิงคนนี้มีแผนการ จริงๆ

“weiboของคุณเฉียว? คุณเฉียวชอบเอาผลงาน ออกแบบของตัวเองลงweiboเหรอคะ? เคยชินอะไรเนี่ย? แปลกมาก”เวินลั่วชิงมองไปที่เฉียววี่หนาน ตา กะพริบ หน้างงๆ ถึงแม้ประโยคนี้ของเวินลั่วฉิงจะไม่ได้พูดตรงๆ แต่

ว่าในนี้มีแต่คนฉลาด ในฐานะนักออกแบบก่อนออกผล งานมักจะต้องปิดไว้เป็นความลับ หนึ่งเพื่อรับรองความ ลึกลับของผลงาน สองเพื่อป้องกันคนลอกเลียนแบบ

เฉียววี่หนานเอาผลงานลงweiboแน่นอนว่าวิธีการ ช่างแปลก ไม่ชัดเจน

แน่นอน ในเวลานี้ต่างไม่มีใครถามเฉียววี่หนาน

“แต่ว่าน่าเสียดายมาก ฉันไม่รู้weiboของคุณเฉียว ดังนั้นฉันมั่นใจว่าไม่ได้เจอที่weiboของคุณเฉียว”น้ำ เสียงของเวินถั่วนิ่งเปลี่ยนไป ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นจู่ๆ ก็ร้องออกมา: “อ้อใช่ ฉันคิดออกแล้ว ฉันเคยเห็นที่อา จารย์มู่หรง”

ตอนนี้เป็นลั่วนิ่งเอางานออกแบบพวกนั้นพูดเป็น มู่หรงด้วยหยาง เพราะว่าตอนนี้เธอต้องการไม่เป็นจุด สนใจ จะเปิดเผยมากไปไม่ได้

เฉียววี่หนานได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง สีหน้า ก็เปลี่ยนไป หัวใจก็เต้นแรง ที่จริง เฉียววี่หนานคิดมา ตลอดว่าแบบร่างพวกนั้นเป็นของมู่หรงดั้วหยาง

เธอนึกว่านอกจากเธอกับมู่หรงด้วยหยาง ไม่มีใครรู้ เรื่องนี้ เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าวันนี้จู่ๆเป็นลั่วฉิงจะพูดแบบ นี้ออกมาต่อหน้าคนมากมายที่ตระกูลเย่
“ตอนนั้นอาจารย์มู่หรงวาดแบบร่างตั้งมากมาย หนึ่งในนั้นก็มีอันนี้”เป็นลั่วนิ่งมองไปที่เธอ แล้วพูดเสริม อย่างไม่รีบร้อน

ได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง เฉียววี่หนานก็ตกใจ เต้นแรง

เป็นลั่วนิ่งมองท่าทางของเธอ ในใจยิ้มนิดๆ เธอยื่น มือไปหยิบแบบร่างรูปนั้น มองดู จากนั้นก็พูดด้วย ใบหน้าสงสัย: “ทำไมผลงานของแบบเมื่อสี่ปีก่อนของ อาจารย์มู่หรงกลับกลายเป็นผลงานของคุณเฉียวได้ ล่ะ? ”

เวินลั่วฉิงพูดแบบนี้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา แต่ว่า กลับไม่คิดว่าไม่ได้ตั้งใจพูด

หลายคนมองไปที่เฉียววี่หนานด้วยความสงสัย

“เธอพูดอะไรไร้สาระ? “ที่จริงเฉียววี่หนานที่ทำ ผิดได้ยินเวินลั่วฉิงพูดแบบนี้ ก็ตกใจจนอยากจะลุกขึ้น มา ลืมท่าทีไปทันทีแล้วร้องออกมา

“คุณเฉียว โกรธเหรอคะ? “เวินลั่วฉิงมองไปที่เธอ กะพริบตา ใบหน้ามีความขอโทษเล็กน้อย และดูไม่ได้ ตั้งใจ: “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ตั้งแต่เด็กแม่ฉันก็ สอนให้ฉันซื่อสัตย์ ต้องทำตามความเป็นจริง ดังนั้น ฉัน เลยเคยชินกับการพูดความจริง โกหกไม่เป็น ไม่ได้ ตั้งใจทำให้คุณเฉียวโกรธค่ะ”

เวินลั่วฉิงพูดแบบนี้สุดยอดมาก! !
ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเป็นคนโง่ คน โง่ๆซื่อๆโกหกไม่เป็น ตอนนี้เงินลั่วฉิงจงใจเน้นเสียง

ดังนั้น ในตอนนี้ถึงคุณปู่เย่กับท่านหญิงเย่ที่ไม่ ค่อยพอใจเป็นลั่วฉิงต่างก็เชื่อคำพูดของเวินลั่วฉิง

ซื้อชวนมองไปที่เป็นลั่วนิ่งพูด มุมปากยกขึ้น แรงๆ เธอบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าทำไมเขารู้สึกว่า เธอจงใจล่ะ?

ผู้หญิงคนนี้โง่จริงๆไหม?

คงไม่ใช่หมาป่าสวมหนังแกะนะ?

ดวงตาซื่อเฉินมีรอยยิ้มนิดๆซ่อนไว้ ผู้หญิงคนนี้ สุดยอดจริง คำพูดของเธอสื่อว่าเฉียววี่หนานขโมยผล งานของผู้อื่นมา เธอสุดยอดมาก เธอพูดแบบไม่มีหลัก ฐาน แต่ว่าทำให้คนอดสงสัยไม่ได้และยังทำให้เฉียว หนานตอบโต้ไม่ได้ด้วย

เฉียววี่หนานอึ้ง แอบสูดหายใจ พยายามให้ตัวเอง ใจเย็น จากนั้นหน้าของเธอก็ยิ้มออกมานิดๆ : “คุณเวิน ฉันไม่ได้โกรธคุณค่ะ ฉันแค่จู่ๆได้ยินแบบนี้ ก็เลยตะลึง นิดๆ คุณพูดแบบนี้ฉันกลับคิดได้ว่า ตอนนั้นฉันเป็น นักเรียนของอาจารย์มู่หรงค่ะ ตอนนั้นฉันเคยเอาแบบ ร่างที่วาดเสร็จไปให้อาจารย์มู่หรงดูค่ะ ตอนนั้นอาจาร ย์มู่หรงยังเอางานออกแบบของฉันกลับบ้านด้วย บอก ว่าจะตั้งใจดูค่ะ”

ไม่พูดไม่ได้ การตอบสนองของเฉียววี่หนานไวมาก แน่นอน เธอมีความสามารถในการโกหก

“ตอนนั้นคุณเวินน่าจะเคยเห็นที่บ้านของอาจาร ย์มู่หรงสินะคะ? ความสัมพันธ์ของคุณเวินกับอาจาร ย์มู่หรงดีมากเลยเหรอคะ? “เฉียววี่หนานไม่เพียงแต่มี ความสามารถในการโกหก ความสามารถในการใส่ไฟ ก็เก่งเช่นกัน

คำพูดธรรมดาๆนี้ไม่ใช่แค่เปลี่ยนเรื่องไป แต่ยังทำ ให้เงินลั่วฉิงโดนระเบิดเขวี้ยงใส่

ระเบิดที่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ของเวินลั่วฉิ งกับเย่ซื้อเฉิน

ตอนนี้ใจความสำคัญในคำพูดของเฉียววี่หนาน เผยมาเรื่องหนึ่ง เวินลั่วฉิงเคยเห็นงานออกแบบในบ้าน ของมู่หรงด้วยหยาง

เด็กผู้หญิงสามารถเข้าไปในบ้านชายหนุ่มได้ ความสัมพันธ์นี้…

เยื้อเฉินมองไปที่เงินลั่วฉิง สายตาเขาช่างเยือก เย็น มีความหมายลึกซึ้ง