ตอนที่86 ตื่นเต้นสุดขีด

นัยน์ตาเยซื้อเฉินเป็นประกาย ครู่ต่อมา นิ้วเรียว

ยาวของเขาก็ค่อยๆเลื่อนไปตามโทรศัพท์ และกดลง บนปุ่มตอบรับสีเขียว แค่เพียงนิ้วเขาแตะไปเบาๆ สายก็เชื่อมต่อเรียบร้อย แล้ว…

ณ ตอนนี้ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เป็นลั่วฉิงปรากฏตัว

ขึ้นที่หน้าประตู

เงินลั่วชิงเห็นว่าเขากำลังหยิบโทรศัพท์ของเธออยู่ และกำลังกดรับสาย ณ วินาทีนั้น เวินลั่วฉิงถึงกับอ้า ปากค้าง

“นั่นโทรศัพท์ของฉัน” เวินลั่วฉิงอยากรีบกระโดดไป คว้าโทรศัพท์มา แต่เธอรู้ว่าถ้ารีบไปแย่งโทรศัพท์ ณ ตอนนี้ นั่นก็ยิ่งแต่จะเพิ่มความสงสัยของเขา เป็นลั่วนิ่งจึงแสร้งเดินเข้าไปหาเขาอย่างปกติธรรมดา จนถึงตรงหน้าเขา

เมื่อถึงตรงหน้าเป็นลั่วอึ้งถึงได้เห็นว่าหน้าจอโทรศัพท์ เธอมีสามคำเขียนว่าสุดที่รักอยู่ ใจเธอสั่นสะท้าน แน่นอนว่าเป็นลูกรักของเธอโทรมา ถ้าหากว่าสายนี้ เยซื้อเฉินรับเข้าล่ะก็..

ถ้าเยซื้อเฉินไม่ใช่ผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนก็แล้วไป ถ้า

หากว่าใช่ล่ะก็ เรื่องราวทั้งหมดก็จะถูกเปิดเผย

เงินลั่วชิงใจสั่น แต่สีหน้าเธอก็ไม่ได้แสดงความผิด

ปกติอะไร ได้แต่ยื่นมือออกไป รับโทรศัพท์ของตัวเองมา

เยซื้อเฉินเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาเคร่งเครียด! เขาไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เธอ ถึงแม้เธอจะแสดงออก อย่างแนบเนียน ไม่เห็นความผิดปกติใด แต่ว่าเขารู้สึก ว่าเธอจะดูสงบนิ่งมากไปหน่อย

นิ้วเรียวยาวของเขากดไปยังปุ่มตอบรับสีเขียวเบาๆ จากนั้นก็กดเปิดลำโพง เวินลั่วฉิงแอบอ้าปากค้าง ครู่หนึ่งเธอรู้สึกเหมือนหัวใจ

ตัวเองแทบหยุดเต้น

พระเจ้าจะพรากลมหายใจไปจากเธอแล้วใช่ไหม เป็นถังจื่อโม่ที่โทรมา พอสายเชื่อมต่อแล้ว คำแรกที่ถัง จื่อโม่จะร้องเรียกก็คือแม่ ถึงตอนนั้น.. ผลที่ตามมาเป็นลั่วฉิงไม่อยากจะคิด

เยซูเฉินจ้องเธอ สายตาทั้งคู่ค่อยๆหรี่ลง แต่ว่า โดยที่เป็นลั่วนิ่งไม่ทันคิด ในสายกลับไม่ได้มี เสียงที่เธอคาดไว้แว่วดังมา

“ที่รัก คุณทำอะไรน่ะ ทำไมตั้งนานกว่าจะรับสาย ว่าไง ได้ขึ้นเตียงกับสามีแล้วรึยัง” เสียงเห่อถงถงในสายดัง ขึ้นมา

ตอนนี้ คำที่เห่อถงถงใช้เรียกเธอในตอนนั้น ช่วยกลบ

เกลื่อนเรื่องราวทั้งหมดเอาไว้ได้

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง ปกติ แล้วเห่อถงถงก็เรียกเธอว่าเพื่อนรัก ไม่เคยเรียกเธอ

ว่าที่รัก เพราะว่าที่รักเป็นคำที่เธอใช้เรียกจื่อซีกับจื่อโม่ ทำไมอยู่ดีๆวันนี้ถึงได้เปลี่ยนคำเรียกเธอ

“ที่รัก สามีเธอร้ายกาจรึเปล่า ไหน มาเล่าให้พี่สาวฟังหน่อย” เสียงเห่อถงถงที่ปลายสายฟังดูสนุกขึ้นอีก หลายขุม คำที่เธอพูดล้วนพาทำให้คนหน้าแดงไปหมด ซื้อเฉินนิ่งไป สถานการณ์ตอนนี้กับที่เขาคิดไว้ไม่ เหมือนกัน เยซื้อเฉินจะไปคิดได้อย่างไรว่าสุดที่รัก ความจริงแล้วจะเป็นผู้หญิง

“อะแฮ่ม…” เวินลั่วฉิงกระแอมเบาๆ ก่อนที่เธอจะยื่นมือ ออกไปหยิบโทรศัพท์มาจากมือเขา ครั้งนี้ เนื้อเฉินไม่ได้ขวางเอาไว้อีก

“เธอไออะไร เป็นหวัดรึเปล่า” เห่อถุงถงได้ยินเสียงไอ ของเวินลั่วฉิง เธอก็นิ่งไป แต่หลังจากนั้นเสียงเธอก็สูง ขึ้น “ไม่ ไม่ใช่สิ เสียงของเธอฟังดูผิดปกติ หรือว่าถูก ฉันจับได้แล้ว เธอกับสามีขึ้นเตียงกันแล้วใช่ไหม” เงินลั่วเฉิง “.” %3D

ผู้หญิงคนนี้คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวหรือยังไงนะ “ฉันว่า คุณชายสามเย่ร้ายกาจนะ ที่รัก ตอนนี้เธอลง

จากเตียงไหวไหมเนี่ย” เสียงเว่อร์วังของเห่อถงถงดัง ขึ้นอีกครั้ง “หุบปากเดี่ยวนี้เลย” เวินลั่วฉิงทนฟังต่อไปอีกไม่ได้

แล้ว เธอกรีดร้องออกมา ก่อนที่จะรีบปิดลำโพงในทันที

เธอรู้สึกว่า ถ้าปล่อยให้เห่อถงถงพูดอีกต่อไป เธอคง

ต้องไปหาที่ซุกหน้าแล้ว เยซื้อเฉินจ้องเธอ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ อายรี

ได้ยินผู้หญิงที่ปลายสายแสดงว่าหล่อนรู้เรื่องการ แต่งงานของเธอ และรู้อีกด้วยว่าคนที่เธอแต่งงานด้วย ก็คือเขา!นั่นแสดงว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและผู้หญิงคนนั้น

ต้องไม่ธรรมดาแน่

แค่รู้สึกว่าที่หล่อนเรียกเธอว่าที่รักมันช่างฟังดูขัดหู เขา ไม่ได้เรียกเธอเช่นนี้ ทำไมคนอื่นถึงได้เรียกเธอเช่นนี้

ต่อให้เป็นผู้หญิงก็ไม่ได้ เงินลั่วชิงจ้องเขม็งไปที่นัยน์ตาจะยิ้มก็ไม่ยิ้มของเย่ซือ

เฉิน ก่อนที่จะถือโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำ เยซื้อเฉินเลิกคิ้วขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร “เห่อถงถง นี่มันเรื่องอะไรกัน” เวินลั่งฉิงยังพอฉลาด

อยู่บ้าง เธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงรีบถือ

โทรศัพท์เข้าไปคุยในห้องน้ำ

“เพื่อนรัก ตอนนี้คุยสะดวกรึยัง” เห่อถงถงที่ปลายสาย ถอนหายใจ “ก่อนหน้านี้เด็กโม่เป็นคนโทรไป เพราะว่า เธอไม่ยอมรับสายสักที เด็กโม่ก็เลยคิดว่ามีปัญหา อะไรรึเปล่า พอมีคนรับแล้ว ก็ไม่ได้ยินเสียงเธอพูด เด็กโม่ก็เลยคิดว่าคนที่รับสายอาจจะไม่ใช่เธอ แต่เป็น เยซื้อเฉิน ดังนั้น เด็กโม่ก็เลยให้ฉันพูดแทน เป็นไง ฉัน ฉลาดไหม ฉลาดใช่มั้ยล่ะ”

เงินลั่วชิงคาดเดาไว้แล้วว่าน่าจะเป็นเช่นนี้ ดังนั้นจึง ไม่รู้สึกแปลกใจ แต่พอเธอนึกถึงคำพูดที่เห่อถุงถงพูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะเอ็ดเบาๆ “เธอกำลังจะบอกว่าที่เธอ พูดอะไรออกมาเมื่อครู่นี้ ลูกๆก็อยู่ข้างเธอด้วยอย่างนั้น เรอะ”

“เปล่านะ ไม่ได้อยู่แน่นอน” เห่อถงถงรีบกลอกตามอง บน เธอคิดว่าตอนนี้โทรศัพท์อยู่ เธอมองกลอกตา เวินลั่วฉิงก็มองไม่เห็นหรอก แล้วก็อดขำไม่ได้ “เธอรอก่อนนะ เด็กซีอยากพูดกับเธอน่ะ” “มามีวันนี้หนูกับพี่จะไปโรงเรียนวันแรก มามไม่มาส่ง

พวกเรา ขนาดโทรศัพท์ก็ยังไม่โทรมา…” จากนั้นก็มี เสียงของถังจื่อซีลอดเข้ามา ตอนนี้เธอค่อนข้าง หงุดหงิดและน้อยใจ

“ลูกรัก แม่ขอโทษ” เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยว ซี เป็นลั่วนิ่งก็รู้สึกผิดมาก วันนี้เป็นวันแรกที่เด็กทั้งสอง คนไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก เธอเป็นแม่แท้ๆกลับไม่ ได้ไปส่งพวกเขาที่โรงเรียน

เมื่อคิดว่าเย่ซื้อเฉินยังอยู่ข้างนอก เวินลั่วฉิงจึงลดเสียง ลง เสียงจึงทุ้มต่ำลงมาก

“มาม ไม่เป็นไร พี่บอกว่า พวกเราโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แล้ว รบกวนมามีตลอดเวลาไม่ได้ อีกอย่างพี่บอกว่าอีก หน่อยก็ไม่ต้องให้ลุงถังคอยดูแลพวกเราแล้ว” พอถัง จื่อซีได้ยินเสียงแม่เศร้าใจ เธอจึงรีบปลอบโยนแม่

ทันที

เป็นลั่วนิ่งรู้สึกอุ่นใจ แต่เมื่อได้ยินคำเรียกขานจากถัง จื่อซี เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ลุงถังรี ลุงถังที่ไหนคะ” “ก็รุ่นพี่ของแม่ไงคะ” ถังจื่อซีนิ่งไป ก่อนจะรีบอธิบาย “ปกติลูกจะเรียกว่าพ่อเลี้ยงไม่ใช่รี” เงินลั่วฉิงแปลกใจ เมื่อก่อนรุ่นพี่ให้เด็กน้อยทั้งสองเรียกเขาว่าพ่อเลี้ยง ที่ จริงเธอก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ แต่ว่าเด็กสองคนก็ เรียกเขาแบบนี้ตลอด เธอจึงไม่ได้พูดอะไรมาก ที่จริงก็แค่คำเรียก ขอแค่ให้ลูกทั้งสองคนมีความสุขก็ พอ

แต่ว่าอยู่ดีๆทำไมลูกถึงเปลี่ยนคำเรียกล่ะเรียกมานานหลายปีแล้ว อยู่ๆทำไมถึงเปลี่ยน