ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

“นี่ใช่คุณเห็นหรือเปล่าครับ? ช่างบังเอิญจริงๆ นะ ครับ” เสียงหัวเราะ และสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่มอง เธอด้วยความเย้ยหยันที่ยากจะปกปิดได้ “ไม่ทราบว่าคุณ เงินไปทำอะไรมาเหรอครับ? คุณเวินแต่งตัวแบบนี้ ใน เวลานี้ คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ”

เงินลั่วชิงมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้ โต้ตอบ เธอคาดไม่ถึงว่าจะเจอเย่อหยู่เฟิงตอนนี้

ถ้าหากเป็นคนอื่น เป็นลัวฉิงก็คงจะติดรถออกไป จากที่นี่โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แต่นี่เป็นเย่อหยู่เฟิง

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและเย่อหยู่นาน เย่อหยู่ เฟิงเป็นน้องชายของเย่อหยู่นาน

ในเวลานี้ คนที่เธอรู้จักขับรถผ่านมาทางนี้ ถ้า

อย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้ชายที่โรงแรมคนนั้นจะ ตามตัวเธอเจอ เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้น

ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ และชัดเจนกว่านั้นคือเขาไม่ยอม

ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ ดังนั้นเธอจึงต้องระวังตัวเองให้

มากกว่าเดิม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเย่อหยู่เฟิง เย่อหยู่เฟิง เป็นคนที่อันตรายคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนที่ชอบ ดูถูกเหยียดหยามคนอย่างไม่มีความเคารพ เป็นคนที่ สอดรู้สอดเห็นเจ้าเล่ห์ และใจดำเหมือนสุนัขจิ้งจอก
“คุณเวินเพิ่งออกมาจากโรงแรมใช่ไหม?” เย่อหยู่ เฟิงถามแต่เธอไม่ตอบ เย่อหยู่เฟิงก็ไม่เคือง แต่ใบหน้า กลับยิ้ม เหมือนเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกที่กำลังมองเงินลั่วฉ งอยู่

ที่นี่ห่างจากโรงแรม The Kerry Center Hotel ไม่ไกล หรือว่าเขาจะเห็นตอนที่เธอวิ่งข้ามถนนมา

เงินลั่วชิงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เธอยิ้มมุมปาก เจอเขาก็เหมือนเจอปัญหา

และก็เป็นปัญหายากที่จะกำจัด!

“เวลานี้! แต่งตัวสภาพนี้! ออกมาจากโรงแรมเนี่ย นะ? อย่าบอกนะว่าคุณเวินแค่มานอนพักที่โรงแรม เฉยๆ?” สายตาของเย่อหยู่เฟิงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้ม มุมปากผิดแปลก ถามจงใจจะให้เธอบอกความจริงให้ได้

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและพี่ชายของเขา แต่ดู เหมือนว่าเมื่อคืนจะเกิดเรื่องขึ้น!

“ฉันจำเป็นต้องบอกคุณเหรอ?” เป็นลัวฉิงตวัด สายตาไปจ้องเขา หากนี่เป็นการทำให้เขาสงบปากสงบ คำลง

เย่อหยู่เฟิงนิ่งอึ้งไป คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเธอจะ ตอบโต้กลับมาแบบนี้!

สภาพของเวินลั่วฉิงในตอนนี้ เขามองแค่แวบ เดียวก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอควรจะตื่นตระหนก จนทำอะไรไม่ถูกหรอก และควรจะหวาดผวาไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมดูเธอเฉยๆ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น?
เป็นไปได้ไหมว่าเขาเดาผิด?

เป็นไปไม่ได้หรอก!

แต่เอ๊ะ! ปกติแล้วผู้หญิงคนนี้โง่นิ กิริยาท่าทางก็ดู เหมือนคนปัญญาอ่อน แต่กิริยาท่าทางของเธอตอนนี้มัน ปกติเหรอ?

เย่อหยู่เฟิงจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่สงสัยงุนงง ทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกว่าเธอผิดแปลกไปจากเดิม?

แต่ตอนนี้เป็นตัวฉิงกลับไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่ น้อย สายตาเธอมองไปยังถนน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอ รถอยู่

“จะขอติดรถไปด้วยไหม?”เย่อหยู่เฟิงพูดขึ้น ทันใดนั้นก็เกิดความสงสัย เขาขับรถมาจอดตรงหน้าเธอ ขนาดนี้เธอมองไม่เห็นเหรอ?

เธอตั้งใจจะมองข้ามเขาใช่ไหม?

เวินรั่วฉิงไม่มองหน้าเขาแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเธอ เห็นรถคันหนึ่งขับมุ่งหน้าเข้ามาแต่ไกล ในใจรู้สึกดีใจ เป็นอย่างมาก ปกติแล้วในเวลานี้รถวิ่งบนถนนน้อยมาก ดูเหมือนว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างเธอแล้ว

เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น แล้วหากผู้ชายคนนั้นเจอรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาแล้วไม่เจอ เธอ เขาจะต้องกลับมาตามหาเธอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเธอก็ ซวยกันพอดี

เงินลั่วชิงรีบวิ่งออกไปที่ริมถนน จากนั้นโบกมือเรียกรถคันนั้นให้จอด แน่นอนว่ามายืนโบกรถในเวลานี้ ไม่มีใครจอดง่ายๆ แน่

แต่โชคเข้าข้างเธอจริงๆ รถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว สูงค้นนั้นกำลังชะลอความเร็วแล้วจอดข้างๆ เธอจอดใน ระดับที่พอดี ไม่ใกล้และไม่ไกลเกินไป!