ตอนที่ 62 เขาจะกินเธอ

เงินลั่วชิงขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาลูบคลำหู ของเธอทำไม? หูของเธอมีปัญหาอะไรเหรอ? เย่ซื้อเฉินคลึงใบหูของเธอ คลำหาเบา ๆ กลับไม่รู้สึกถึง ความแปลกประหลาดใด ๆ ทั้งสิ้น สายตาของเขามองไป จากนั้นก็พบว่าหลังใบหูของเธอกลับไม่มีไฝเม็ดนั้นที่ เขาเห็นก่อนหน้านั้น

เย่ซื่อเฉินค่อย ๆ หรี่ตา มีความเย็นชาและความสุขุม เขา

ไม่เชื่อว่าคนคนนึงจะวางแผนได้จนถึงขั้นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ตั้งใจเผยใบหูให้เขา ดู ในตอนนั้นสิ่งที่เธออยากจะให้เขาดูเหมือนจะเป็น หน้าอกใหญ่ของเธอมากกว่า

ที่เย่ซื้อเฉินคิดไม่มีผิด แม้ว่าเวินลั่วฉิงจะฉลาดขนาด ไหน ก็ไม่มีทางปลอมแปลงอะไรไว้ที่หลังหูเพียงแต่ว่า ไฝสีแดงที่เขาเห็นก่อนหน้านั้นแน่นอนว่าไม่ใช่ไฝจริง ๆ แต่เป็นสิ่งที่เป็นตัวฉิงใช้เปลี่ยนสีผม เธอไม่ทันระวังจึง ทำให้เลอะโดนที่หลังหูนิดนึง ของสิ่งนั้นติดลงบน ผิวหนังก็จะเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูเหมือนกับไฝเม็ดเล็ก ๆ ภายหลังเวินลั่วฉิงอาบน้ำที่โรงแรมและสระผม จากนั้น

ก็ได้ล้างเอาไฝเม็ดนั้นออก

“สามีคะ คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ?” เวินลั่วชิงมองไปทาง เขาและกระพริบตา ในตอนนี้เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากำลัง ทำอะไรอยู่

“เพิ่งสระผมเหรอ?” เย่ซื่อเฉินไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เดิมที่มีอที่กำลังคลึงหูของเธอก็เคลื่อนไปที่เส้นผมของเธอ และจับผมของเธอขึ้นมา เส้นผมมันลื่นนุ่มและ สะอาด แถมยังมีกลิ่นหอมสดชื่นอ่อน ๆ เธอเพิ่งผ่านการ สระมาแน่นอน ถึงแม้จะไม่เจอไฝ่เม็ดนั้น แต่ความสงสัยที่เขามีต่อเธอก็

ไม่ได้หายไป

“ค่ะ สระเมื่อเช้าตอนออกไปข้างนอกค่ะ” แม้ว่าเว็นลั่วฉิง สีหน้าจะไม่ได้แสดงออกความผิดปกติใด ๆ แต่กลับใจ สั่นเล็กน้อย จู่ๆ เขาก็ถามคำถามนี้ มันบ่งบอกว่าเขา สงสัยในตัวเธอแล้วจริง ๆ?

แถมในตอนนี้เขาเจาะจงถามเรื่องผมของเธอ? เขาเจอ อะไรแล้วจริงๆ ใช่ไหม?

ในเมื่อก่อนหน้านี้เธอถึงกับเปลี่ยนแปลงผมครั้งใหญ่ “ไปไหนมา?” เย่ซื้อเฉินจับเส้นผมขึ้นมาข้างหน้า แล้ว ดมกลิ่น คำถามของเขาในขณะนี้ฟังดูเหมือนชะล่าใจ เล็กน้อย

“ไปเดินเที่ยว ซื้อของ” เวินลั่วชิงใจเต้นเบา ๆ คำพูดของ เขาฟังดูเรียบเฉย แต่ว่าแต่ละประโยคกลับทำให้เธอ หวาดกลัว เห็นได้ชัดว่านี่คือวิถีของความสงสัย เงินลั่วชิงถึงขั้นรู้สึกได้ว่าจากเรื่องละเอียดยิบย่อย พวก นี้เขาใกล้จะค้นพบอะไรแล้ว

ไปที่ไหน? ไปซื้ออะไร?” เย่ซือเฉินปล่อยผมของเธอ มือหนึ่งกลับวางลงบนคอของเธอ ค่อย ๆ ขยับช้า ๆ ในตอนนั้นเวินลั่วชิงรู้สึกได้ว่าเขาดูเหมือนจะบีบคอเธอ

ให้ตาย

“ลานกว้างหรือไม่ ซื้อเสื้อผ้ามาตัวหนึ่ง” เวินลั่วฉิงยกถุง ในมือขึ้น ให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจน โชคดีที่เธอเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว

เยซื้อเฉินยิ้มมุมปากและไม่ได้ถามอะไรอีก แต่กลับหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดโทรออก “ตรวจสอบ กล้องวงจรวันนี้ของลานกว้างหรือไม่ ดูว่าคุณผู้หญิงได้ ไปซื้อของหรือเปล่า?”

“ครับ ท่านประธาน” เลขาหลิวรับสายอย่างงุนงง แต่รู้สึก ตัวได้อย่างรวดเร็ว เขาเพิ่งนึกออกว่าเมื่อวานท่าน ประธานแต่งงานแล้ว เพียงแต่ทำไมท่านประธานจะต้อง ตรวจสอบว่าคุณผู้หญิงได้ไปซื้อของหรือไม่? แน่นอนว่าถึงแม้เลขาหลิวจะสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามออก

มา

“สามีคะ คุณไม่เชื่อที่ฉันพูดเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงมองเขา อย่างประหม่า สีหน้าไร้ความผิด แต่ก็มีความมีน้อยใจอยู่ นิดหน่อย

“เธอว่าไงหละ?” เมื่อสบตากับเธอที่ไร้ความผิดและ

น้อยใจนั้น เย่ซื้อเฉินหรี่ตามองไปที่มือที่อยู่บนคอของ

เธอ ราวกับกำลังล้อเล่นกับเหยื่อในมือ เพื่อรอที่จะ เขมือบกินได้ทุกเวลา เวินรั่วฉิงกระพริบตา ใบหน้างุนงงนิดหน่อย เธอกระตุก

มุมปากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่มองเขาอยู่แบบ นั้น ท่าทางนั้นดูเหมือนเซ่อ ซ่า แต่ก็มีความน้อยใจอยู่

เล็กน้อย

เย่ซื้อเฉินก็ไม่ได้พูดอยู่พักนึง เพียงแต่กระตุกมุมปาก เหมือนกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

แสดงได้เหมือนจริงมาก! เขาอยากจะดูว่าเธอจะแสดง

ไปได้ถึงเมื่อไหร่”ท่านประธานครับตร วจสอบแล้วครับ ตอนประมาณสิบ เอ็ดโมงคุณผู้หญิงได้ไปซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงตัวนึงที่ชั้น สอง” เลขาหลิวคล่องแคล่วรวดเร็ว เพียงแค่เวลาไม่นาน ก็โทรกลับมา

เมื่อได้ยินคำพูดของเลขาหลิว เย่ซือเฉินแอบกำ โทรศัพท์มือถือในมือแน่น ตอนสิบเอ็ดโมง! เวลานั้นเขา ไปถึงสถานีตำรวจพอดี จากนั้น ฉิงถึงโทรหาเขา บอกว่า เธอลงไปข้างล่างแล้ว ดังนั้นเวลานั้นเธออยู่ที่สถานี

ตำรวจแน่ ๆ

เป็นไปไม่ได้ที่จะไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้าง

เย่ซื้อเฉินจ้องมองเธอ ลึกไปในดวงตานั้นมีความเย็นชา มากขึ้นเล็กน้อย รอบตัวเขามีกลิ่นอายของความอันตราย ที่ทำให้คนรู้สึกอกสั่นขวัญหาย

กลิ่นอายของความอันตรายนั้นรุนแรงมาก ถึงแม้

เวินลั่วฉิงจิตวิทยาแข็งแกร่งในตอนนี้ก็แทบจะหายใจไม่ ออก เหมือนใกล้จะขาดอากาศหายใจ

แม้ว่าคนที่ไม่เคยทำสิ่งไม่ดี เมื่อถูกเขาจ้องมองแบบนี้ ก็ ตกใจจนร่างกายอ่อนแรงได้ ไม่ต้องพูดถึงเธอที่ทำเรื่อง

ไม่ดี

ถูกเขาจ้องมองต่อไปแบบนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ทำอะไร ทำเพียงแค่จ้องมองเธอแบบนี้ เงินลั่วฉิงเกรงว่าตนเอง จะต้านไว้ไม่ไหว จะเผยพิรุธออกมา แล้วทำให้เย่ซื้อเฉิน

จับความผิดปกติได้ เธอรู้ว่าถึงความอันตรายของเย่ซื่อเฉิน ก่อนหน้านี้ตอนที่ อยู่ที่สถานีทำรวจ ทำให้เธอเห็นความเก่งของเขา

มากกว่าเดิมเธอรู้ว่าขณะที่พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เมื่อเป็นฝ่ายถูก กระทำก็จะทำให้เสียเปรียบได้ง่าย การอยู่นิ่ง ๆ ไม่ใช่

สไตล์ของเธอ

เธอเป็นคนแข็งได้อ่อนเป็นโดยตลอด ยามแข็งแกร่งก็ แข่งแกร่ง ยามอ่อนก็อ่อนโยน เพียงแค่ต้องการก็ทำได้

ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลลัพธ์

เวินลั่วฉิงเม้มปากแล้วกัดริมฝีปากเบา ๆ ดวงตาแวววาว มองไปทางเขา กระพริบตาเล็กน้อย การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ เธอทำถูกต้องแล้ว

ใบหน้าแสดงออกได้น่าประทับใจยิ่งขึ้น

สีหน้าของเธอมีความขมขึ้น ความลำบากใจ แต่ ปราศจากความหวาดผวา ความร้อนรน และ

ความกังวลใด ๆ สายตาคู่นั้นใสสะอาด ไร้กังวลจนราวกับ ว่าถ้าคุณสงสัยก็ถือว่าเป็นความผิดอย่างหนึ่ง แม้ว่าสายตาคมเหมือนดาบของเย่ซื้อเฉิน สามารถมอง ทะลุทุกอย่างได้ แต่ก็มองไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ บน ใบหน้าของเธอ

เย่ซื้อเฉินจ้องมองเธอจู่ๆ ก็หัวเราะขึ้น เดาว่าถูกเธอ ทำให้โมโห

“ทางที่ดีเธอควรซ่อนหางจิ้งจอกของเธอให้มิดชิด อย่า ให้ฉันจับได้ ไม่เช่นนั้น….เย่ชื้อเฉินค่อย ๆ ขยับเข้าไป ใกล้เธอ เมื่อเข้าใกล้เธอได้ระยะหนึ่งแล้ว ริมฝีปากเปิด ออกเล็กน้อย ๆ ในคำขู่แต่ละคำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอาย ของความอันตรายที่น่าหวาดกลัว

คำพูดของเขาหยุดลง ดวงตาที่จ้องมองผิวขาวของเธอ เปล่งประกาย จู่ๆ เขาก็กัดลงบนลำคอด้านข้างของเธอกัดนี้ไม่แรง แต่ก็ไม่เบา ทำให้รู้สึกเจ็บนิดหน่อย เงินลั่วชิงใจสั่นเล็กน้อย เขาบอกเธอด้วยการกระทำ ถ้า หากถูกเขาจับได้เขาก็จะเขมือบเธอเหรอ? สำหรับเรื่องนี้ เป็นลั่วนิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้อย่างมาก…