ตอนที่ 61 ลูกรักกลับมาแล้ว

เวินรั่วฉิงออกมาจากสถานีตำรวจได้ไม่นานก็ลง จากรถ ถึงแม้จะรู้ว่าคุณชายห้าฉิงช่วยเธอสกัดกั้นเย่ซือ เฉินไว้แล้ว แต่ก็กันไว้ดีกว่าแก้ เธอรอบคอบไว้หน่อยก็ดี ยิ่งไปกว่านั้น เธอมีอีกหลายเรื่องที่จะต้องทำ คงจะให้รถ ตำรวจไปส่งไม่ได้ ถ้าหากให้รถตำรวจส่งเธอกลับไปจริง ๆ เกรงว่าหลาย ๆ เรื่องไม่ช้าก็เร็วจะต้องถูกเปิดโปง แน่นอน

เวินลั่วฉิ่งเรียกแท็กซี่ไปยังโรงแรม เธอจะกลับไปทั้ง สภาพนี้ไม่ได้ ของของเธออยู่ที่โรงแรมทั้งหมด เมื่อมาถึงโรงแรมเวินลั่วชิงรีบลบการแต่งหน้าเข้ม ๆ ออกจากใบหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็อาบน้ำล้างกลิ่น ทั้งหมดให้ออกไปจากตัว โดยเฉพาะเส้นผม เธอล้าง อย่างพิถีพิถัน เกรงว่าจะเหลือร่องรอยที่ไม่ควรเหลือไว้ ในเมื่อวันนี้ซื้อเฉินไปดักเธอที่สถานีตำรวจ เธอจะไม่ ระวังตัวไม่ได้

เมื่ออาบน้ำเสร็จ ก็เป่าผมจนแห้ง จากเดิมที่ผมที่เป็นลอน ก็เปลี่ยนเป็นผมตรง เธอแต้มกระบนใบหน้าให้เหมือน เดิมทุกประการเหมือนเวลาปกติ ใส่แว่นแก่ ๆ แล้วเปลี่ยน ชุด

เงินลั่วชิงกำลังจะออกไปจู่ๆ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น พอดี เธอมองดูเบอร์โทรที่แสดงขึ้น เงินลั่วฉิงรับสาย อย่างรวดเร็ว “รุ่นพี่คะ เรื่องคดีไม่มีปัญหาอะไรค่ะ” เวินลั่วฉิงนึกว่ารุ่นพี่โทรมาเวลานี้เพื่อถามถึงเรื่องคดี “ฉิงฉิง ฉันโทรหาเธอไม่ใช่เรื่องคดี” อีกฝ่ายนึงของโทรศัพท์ น้ำเสียงของชายหนุ่มดูจริงจัง

“ไม่ใช่เรื่องคดี?” ถึงแม้ว่าจะแค่คุยผ่านโทรศัพท์ แต่ เงินลั่วชิงก็สามารถฟังน้ำเสียงที่แปลก ๆ ของรุ่นพี่ออก “รุ่นพี่คะ เกิดอะไรขึ้นคะ?”

“จื่อโม่กับจื่อซีอาจจะไปหาเธอแล้ว” ชายหนุ่มเงียบอยู่ “ก่อนหน้านี้ฉันมีภารกิจจึงออกไปข้างนอก จื่อโม่ฉวย โอกาสตอนคุณน้าออกไปซื้อกับข้าว ทั้งโน้ตไว้จากนั้นก็ พาจื่อซีออกไป บนโน้ตเขียนว่าจะไปหาเธอ ฉันเช็ค เที่ยวบินเรียบร้อยแล้ว พวกเขาขึ้นเครื่องบินที่จะไปเมือง A จริง ๆ เดาว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงแล้ว” เงินลั่วชิงสูดลมหายใจเข้าอย่างแรงจอโม่ถึงแม้ว่าจะ ฉลาดตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เขาเพิ่งจะแค่สี่ขวบ เด็กที่มีอายุแค่ สี่ขวบคาดไม่ถึงว่าจะบินจากประเทศ M มาที่เมือง A ด้วยตัวเอง? แถมยังพาน้องสาวน่ารักมาด้วยอีกคน! เด็กคนนี้ใจกล้ามากเกินไปแล้ว ถ้าหากว่าเกิดเรื่องอะไร ขึ้น….

ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดขึ้นอย่างช้า ๆ “หมายความว่ายังไงคะ?” เวินลั่วฉิงตกตะลึงจากที่เธอ เป็นคนฉลาด กลับรู้สึกตามไม่ทันไปชั่วขณะ

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นั้นเวินลั่วชิงรู้สึกได้ว่าตนเองจู่ ๆ ก็เหงื่อแตกทั้งตัว เรื่องแบบนั้นเธอไม่กล้าคิดด้วยซ้ำ “เธอไม่ต้องเป็นกังวลไป ฉันได้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่บน เครื่องบินแล้ว เด็กสองคนนั้นอยู่บนเครื่องบินอย่างดี ประมาณห้าโมงเย็นสิบห้านาทีถึงสนามบิน เธออย่าลืม ไปรับพวกเขา” ถึงแม้เงินลั่วชิงจะไม่ได้พูดอะไร เขาก็ รู้สึกได้ถึงความกลัวของเธอในเวลานั้น เขารู้ว่าเธอต้องเป็นกังวลอย่างแน่ แต่ว่าเด็ก ๆ ต้องให้ผู้ใหญ่ไปรับ เขา

ไม่บอกเธอไม่ได้

“อ้อ ค่ะ” เวลานี้เงินลั่วชิงรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอ โชคดี โชคดีที่เด็ก ๆ ไม่เป็นอะไร เงินลั่วชิงด้านนี้เพิ่งจะวางสายไป สายของเห่อถงถงก็

โทรเข้ามาพอดี

“ฉิงฉิง จื่อโม่ส่งข้อความมาหาฉัน ฉันเพิ่งทำธุระเสร็จ เพิ่งจะเห็นข้อความ เขาให้ฉันไปรับที่สนามบินตอนห้า โมง มันเรื่องอะไรกัน?” เมื่อรับสาย เสียงของเห่อถงถงก็ ดังขึ้น

“เขาให้เธอไปรับ?” เงินลั่วชิงแอบสูดหายใจเข้า ความ คิดของเด็กคนนี้ช่างกล้าจริงๆ ไม่บอกเธอล่วงหน้าสัก คำ แล้วก็ส่งข้อความให้ถุงถุงไปรับ “ใช่ ส่งข้อความหาฉัน ฉันเพิ่งจะเห็น โชคดีที่ยังทันเวลา

ไม่ล่าช้าแน่นอน แต่ว่าจื่อโม่ทำไมจู่ ๆ ถึงมาเมือง A?

แถมยังส่งข้อความให้ฉันไปรับ?” เรื่องของเวินล้วฉิง

ถงถงรู้ดีที่สุดแล้ว ตามหลักแล้ว เวลานี้ไม่ควรรจะให้ลูก

รักทั้งสองมาที่นี่

“เขาพาจื่อซีนั่งเครื่องจากประเทศ M กลับมาเมือง A คน เดียว” เสียงของเวินลั่วฉิงหนักแน่น ถึงแม้จะรู้ว่าเด็กทั้ง สองคนไม่เป็นไร แต่เธอก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี

“หา? เด็กคนนี้ช่างกล้าจริง ๆ” เห่อถงถงตกใจ น้ำเสียงก็ มีความกังวลอยู่เล็กน้อย “งั้นห้าโมงฉันไปสนามบินรับ พวกเขามาที่บ้านฉันก่อน เธอสะดวกเมื่อไหร่ก็มาที่ฉัน” เห่อถงถงรู้ว่าตอนนี้เวินลั่วฉิงเป็นกังวลมากกว่าเธอ ร้อน

ใจมากกว่า ดังนั้นเลยไม่ได้พูดอะไรมาก”ตกลง ขอบใจนะ” เวินลั่วฉิงคิดถึงสถานการณ์ของ ตนเองในตอนนี้ ก็ไม่สะดวกจริง ๆ ยังโชคดีที่มีถงถง “ขอบใจอะไร? ฉันไม่ได้เจอเด็กน้อยสองคนนานแล้ว คิดถึงมาก ๆ ดีใจจนแทบไม่ทัน ฉันรับเด็กสองคนแล้วจะ โทรหาเธอ เธอวางใจได้” เสียงของเห่อถงถงดีใจเธอ คิดถึงเด็กน้อยสองคนแล้วจริง ๆ

“ตกลง” เงินลั่วชิงตอบรับเสียงเบา มีถุงถุงอยู่เธอวางใจ อยู่แล้ว พูดตามความจริงเธอก็คิดถึงลูกรักทั้งสองคน มากแล้ว อยากจะบินไปรับลูกรักทั้งสองที่สนามบินตอน นี้ด้วยซ้ำ

แต่ท่าทางเมื่อคืนของเย่ซื่อเฉินกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

ทำให้เธอไม่กล้าบุ่มบ่าม

เธอกลัวเยซื้อเฉินจ้องจับตาดูเธอจริง ๆ ก่อนหน้านี้เธอสงสัยว่าเย่ซือเฉินอาจจะเป็นผู้ชายเมื่อห้า ปีก่อนคนนั้น ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง ๆ งั้นเย่ซื้อเฉินก็

อาจจะเป็นพ่อของลูกรักทั้งสองคน เมื่อคิดได้ถึงความเป็นไปได้นี้ ร่างกายของเวินล้่วฉิงก็

หยุดชะงัก มันมีความเป็นไปได้ไหม?

เมื่อห้าปีก่อนเธอข่มขืนเขา แถมยังขโมยลูกทั้งสองคน ของเขา ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงเย่ซื่อเฉินจะจัดการกับเธอ ไหม? เธอรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ เขาต้องทำ

แน่นอน

ไม่รู้ว่าเยซื้อเฉินออกจากสถานีตำรวจแล้วหรือยัง? เวินรั่วฉิงเก็บกวาดเสร็จเรียบร้อย ก็ออกจากโรงแรม แล้วกลับไปที่คฤหาสถ์

ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกว่าตอนที่ตนเองอยู่ที่สถานีตำรวจจะมีพิรุธอะไรให้เชื่อเงินสามารถสงสัยในตัวเธอได้ แต่ เรื่องที่เชื่อเฉินวันนี้จู่ ๆ ก็ไปดักเธอที่สถานีตำรวจมี เลศนัยมาก

บวกกับการกระทำแปลก ๆ พวกนั้นของเขาเมื่อคืน เพื่อ เป็นการกันไว้ดีกว่าแก้ เธอรู้สึกว่ายังไงก็ต้องกลับไปที่ คฤหาสถ์ให้เร็วที่สุด

ขณะที่เงินลั่วชิงรีบเร่งกลับไปที่คฤหาสถ์ แต่กลับไม่เห็น รถของเย่ซื้อเฉิน จึงแอบสูดลมหายใจเข้า โชคดีที่เขายัง

ไม่กลับมา

“ไปไหนมา?” เพียงแต่เมื่อเงินลั่วชิงเปิดประตู ยังไม่ทัน

จะเปลี่ยนรองเท้าจู่ๆ เสียงเย็นชาหนักแน่นก็ดังขึ้น แม้ เธอจะเป็นคนใจเย็นขนาดไหนก็ถูกทำให้ตกใจจนเหงื่อ แตกได้

เย่ซื้อเฉินกลับมาแล้ว? เขากลับมาบ้านเร็วขนาดนี้ หรือ

ว่าสั่งสัยเธออยู่เหรอ?

แถมฟังจากเสียงของเขาที่ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด เกรง

ว่า…

แม้ว่าจะเป็นกังวลในขณะนี้ เวินลั่วฉิงกลับไม่กล้าแม้แต่ จะให้รั่วไหลแม้แต่นิด เธอเปลี่ยนรองเท้าเดินเข้าห้อง ใบหน้ายิ้มแหยมองไปทางเขา “สามีคะ คุณกลับมาเร็ว

จังเลยค่ะ”

เยซื้อเฉินไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้า มาหาเธอทีละก้าว ๆ จนระยะห่างประมาณหนึ่งเมตรจาก เธอก็หยุดเดินลง ดวงตาที่เย็นชาจ้องมองไปที่ใบหน้า

ของเธอ

เมื่อถูกเขามองเช่นนี้ เป็นลัวจึงรู้สึกหวาดผวานิดหน่อยกำลังจะพูดขึ้น

เพียงแต่เย่ซื้อเฉินจู่ ๆ ก็ยกมือขึ้นแล้วยื่นมือมาที่หน้าเธอ เวินลั่วฉิงนึกว่าเขาจะลูบหน้าของเธอ แต่เธอคาดไม่ถึง คือมือของเขากลับยื่นไปที่หูของเธอ จากนั้นก็บีบใบหู ของเธอ สายตาของเขามองตามไปที่มือตรงตำแหน่งใบ หูของเธอ