ตอนที่ 5 แข่งกับเวลา

เขายิ้มด้วยความโกรธ หันหลังเดินกลับเข้ามาใน ห้องอย่างสง่างาม จากนั้นก็คลำหาไฟแช็กบนหัวเตียง แล้วก็จุดไฟ

เมื่อแสงไฟสว่างขึ้น เขารีบกดโทรศัพท์ของ โรงแรมเพื่อต่อสายทันที

“คุณชายเย?” ไม่ถึงสองวินาที โทรศัพท์ก็ถูกรับ

ขึ้น

“เฝ้าประตูโรงแรมไว้ให้ดี อย่าให้มีใครออกไปได้ โดยเด็ดขาด” เย่ซื้อเฉิน

นี่เป็นโรงแรมของเขา เขาจะคอยดูว่าผู้หญิงคนนี้ จะหนีออกไปได้ยังไง?

“ครับ” เลขาอู่ตอบรับ ถึงแม้ว่าเลขาอู่จะไม่รู้ว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเจ้านายของตน แต่เขาก็รีบทำตาม คำสั่งโดยมีรีรอ

ในทุกๆ ครั้งที่คุณชายเย่มาพักที่โรงแรม เลขาอู่ก็ จะเฝ้าดูความเรียบร้อยรอฟังคำสั่งอยู่ที่ชั้นหนึ่งตลอด ฟังจากน้ำเสียงของคุณชายเยวันนี้แล้ว ดูเหมือนว่าจะ เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น

เป็นลัวฉิงวิ่งออกมาจากห้อง เธอเอา

เอาของที่อยู่ใน

มือทั้งหมดวางไว้หน้าห้อง เหลือไว้เพียงแค่เสื้อผ้าและ

ชุดนอนของเย่ซื่อเฉินเท่านั้น เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เขา

ตามเธอมาได้ แถมยังเอาโทรศัพท์มือถือเขามาด้วย เพื่อที่จะไม่ให้เขาติดต่อกับคนอื่นได้

จะว่าไปเธอก็วางแผนไว้รอบคอบมาก

แต่เงินลั่วฉิงประเมินความเร็วและความสามารถ ของคุณชายสามเย่ต่ำไป

ขณะที่เป็นลั่วฉิงออกมาจากลิฟท์ล็อบบี้ชั้นหนึ่ง เลขาอู่ก็ได้ยืนอยู่ที่ประตูโรงแรมแล้ว เลขาอู่กำลังดัก คู่รักหนุ่มสาวอยู่คู่หนึ่งเพื่อไม่ให้ออกไปจากโรงแรม

“เมื่อสักครู่ทางเราได้รับรายงานมาว่าข้างๆ โรงแรมมีการก่อเหตุของผู้ก่อการร้าย ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อ ความปลอดภัยของคุณลูกค้า ทางโรงแรมจึงไม่สามารถ ให้ใครออกไปตอนนี้ได้ครับ” เลขาอู่พูดด้วยท่าทางที่ เคร่งขรึม

“ห้ะ? ที่รัก ถ้าอย่างนั้นเราอย่าออกไปก่อนเลย ไฟท์บินล่าช้าเป็นเรื่องเล็ก หากเกิดอันตรายขึ้นมาเป็น เรื่องใหญ่นะ” หญิงสาวพูดกับแฟนหนุ่มด้วยสีหน้าตกใจ พร้อมดึงแขนแฟนหนุ่มไว้แน่น

“อือ คือ ถ้าอย่างนั้นเรากลับไปที่ห้องกันก่อน เถอะ” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบรับ เพราะกลัวว่าจะเกิด อันตรายขึ้น จากนั้นทั้งสองก็พากันกลับไปที่ห้องพัก

เลขาชื่นชมตัวเองในใจว่าตนเองฉลาดมากเลย ใช่ไหม?

เงินลั่วชิงยิ้มมุมปาก เหตุผลแบบนี้ใครเชื่อก็บ้า

แล้ว
นี่น่าจะเป็นคำสั่งของผู้ชายที่อยู่ในห้องเมื่อกี้แน่ๆ เห็นได้ชัดแจ้งว่าต้องการที่จะจับตัวเธอ

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาก่อเหตุถึงตรงนี้

เขาเร็วมาก ขนาดเวินลั่วชิงเอาโทรศัพท์มือถือ เขามาแล้ว แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะมีวิธีอื่นเพื่อติดต่อ

กับคนภายนอกได้

สภาพการณ์ในสายตาเธอตอนนี้คือคิดจะหนีออก ไปจากโรงแรมก็ยากเกินไป แต่หากรอให้ผู้ชายคนนั้นลง มา มีหวังเธอต้องซวยแน่ๆ

ดังนั้นเธอจำเป็นอย่างยิ่ง! จำเป็นต้องใช้ความเร็ว ของเธอวิ่งหนีออกไปให้ได้

ทันใดนั้นมีรถของโรงแรมคันหนึ่งมาจอดที่ประตู เห็นได้ชัดว่ากำลังมาส่งลูกค้า

เงินลั่วชิงขมวดคิ้วยิ้มมุมปาก สายตาจุดประกาย ขึ้นมาทันใด หนทางสู่สวรรค์จริงๆ

ในขณะนี้ เย่ซื้อเฉินที่อยู่ในห้องหยิบเสื้อผ้าที่ สำรองมาใส่อย่างรวดเร็วแล้วเปิดประตูกำลังจะเดินออก ไป เขาเห็นเสื้อผ้าที่กองอยู่หน้าห้อง และยังมีโทรศัพท์ มือถือของเขาอีกด้วย ในสายตาของเขาตอนนี้ไม่ สามารถหยั่งรู้เหตุการณ์ได้

เย่ซื้อเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา จากนั้นก็เข้า ลิฟท์ไป

ภายในล็อบบี้ เป็นลัวฉิงถอนหายใจเบาๆ เธอเดินออกจากมุมอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปที่ประตูทางออก มือ ซ้ายประกบหูไว้เพื่อแกล้งทำว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ ความจริงแล้วตอนนี้ที่ตัวเธอไม่มีโทรศัพท์สักเครื่อง

ผมยาวๆ ของเธอบดบังมือ ใบหน้าเธอไว้ และยัง บดบังมือซ้ายของเธอที่แกล้งทำเป็นถือโทรศัพท์อยู่ด้วย ทำให้เลขาอู่ที่ยืนเฝ้าประตูอยู่สังเกตไม่เห็นเธอเลย

“ที่รัก มาถึงหรือยัง? เขารอที่รักมาทั้งคืนแล้วนะ” ขณะที่เดินมาถึงประตู เวินลั่วฉิงแกล้งทำเป็นคุย โทรศัพท์ เธอจงใจพูดเสียงดัง เพื่อให้คนที่ยืนเฝ้าประตู ได้ยิน

และนี่คือการแข่งกับเวลานั่นเอง…