ตอนที่ 49 ข้อตกลงการแต่งงาน

เห็นท่านประธานของตนเองยังคงไม่มีท่าทีจะลง จากรถ เลขาหลิวแอบประหลาดใจ ท่านประธานมา อำเภอตั้งแต่เช้า ตอนนี้กลับไม่ลงจากรถ นี่มัน หมายความว่ายังไง?

เวลาผ่านไปทีละนิดทีละนิด บนรถ เยซื้อเฉินกำลังดู เอกสาร แต่ว่ามักจะเงยหน้าขึ้นมองออกไปทางนอก หน้าต่าง ความถี่ในการเงยหน้าของเขาไม่มีทางคลา ดกับเวินลั่วฉิงแน่นอน แค่เพียงเวินลั่วฉิงปรากฏตัวขึ้น เขาก็ต้องมองเห็น

เก้าโมงห้าสิบ เซ็นต์ลั่วชิงยังไม่ปรากฏตัว เก้าโมงห้าสิบ ห้า เป็นตัวฉิงก็ยังไม่ปรากฏตัว ห้าสิบหก ห้าสิบเจ็ด เธอ ก็ยังไม่ปรากฏตัว สีหน้าของเย่ซื้อเฉินเคร่งขรึมเล็กน้อย เลขาหลิวรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของท่านประธาน แล้วก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในรถจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป อย่างไม่ค่อยถูกต้อง เลขาหลิวแอบตื่นตระหนกในใจ ดู เหมือนว่าท่านประธานกำลังรอคนอยู่ แต่ว่าคนคนนั้น

กลับไม่มา!

แต่ไหนแต่ไรมามีแต่คนอื่นรอท่านประธาน น้อยคนมาก ที่จะให้ท่านประธานรอ

กล้าให้ท่านประธานรอขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นใคร? แถมเวลานี้สีหน้าท่านประธานเยือกเย็นนิดหน่อยอย่าง เห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่ารอจนหงุดหงิดนิดหน่อยแล้ว แต่ ทำให้เขาคาดไม่ถึงก็คือ ท่านประธานดูเหมือนไม่มีท่าที จะกลับแม้แต่น้อยดูแล้วคนคนนี้พิเศษกับท่านประธานมาก เก้าโมงห้าสิบแปด เย่ซื่อเฉินเงยหน้าอีกครั้ง ก็ยังไม่เห็น

เงินลั่วเฉิง

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาคิดว่าจากบทสนทนาของเธอ กับคุณปู่เวินเมื่อวาน เธอน่าจะรู้ว่าต้องทำอย่างไร ถึง อย่างไรเสียผลลัพธ์ของทั้งสองข้อก็คือเธอต้อง แต่งงาน..

เพียงแต่ว่าจู่ๆ เย่ซื้อเฉินก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่าง นึ่ง เธอไม่น่าจะหนีไปแล้วหรอกมั้ง?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เย่ซื้อเฉินหรี่ตาอย่างรวดเร็ว กำลังจะโทรศัพท์ แต่ตอนที่เงยหน้าอีกครั้ง กลับเห็น เป็นลัวฉิงยืนอยู่ที่นอกประตูใหญ่ของอำเภอ เย่ซื้อเฉินมองดูนาฬิกาข้อมือแวบหนึ่ง สิบโมงพอดี. ก็ผลักประตูแล้วลงจากรถไป เลขาหลิวกลับอึ้งไปเลย เมื่อสักครู่ ท่านประธานยิ้มเห รอ? เขาทำงานกับท่านประธานเกือบจะสองปีแล้ว น้อย ครั้งมากที่จะเห็นท่านประธานยิ้ม แต่ว่าเมื่อสักครู่เขาเห็น ท่านประธานยิ้มพอดี เขาตาฝาดเหรอ ดูผิดเหรอ? เอ่? ทำไมจู่ ๆ ท่านประธานลงจากรถแล้ว? หลังมาจากที่เคยซื้อเฉินลงจากรถ เวินลั่วฉิงหันหลังมา เห็นเขาพอดี เวลาต่อมาใบหน้าของเวินลั่วฉิงแต้มไป ด้วยรอยยิ้มสดใส “คุณเย่คะ คุณมาถึงแล้วเหรอ” เย่ซื้อเฉินมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ กระพริบตา เบา ๆ แค่ชั่วพริบตาเดียว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตนเองถูก

ผู้หญิงคนนี้ตรงเวลาจนแม้แต่นาทีเดียวก็ไม่ขาด มุมปากของเย่ซื้อเฉินแต้มไปด้วยรอยยิ้มเบาบาง จากนั้นทำให้เหม่อลอยนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะความสวยงาม แต่ เป็นเพราะรอยยิ้มของเธอแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกประหลาด ใจจริง ๆ

เขาคิดว่า วันนี้ถึงเธอจะมา อารมณ์ก็คงไม่ค่อยดี แต่ดู แล้วตอนนี้ เหมือนกับว่า…

แต่เขาพบว่าเวลาเธอยิ้มก็ดูสวยดี เขากำลังคิดว่า ถ้า หากกำจัดแว่นตาเชย ๆ นั่นออก และกำจัดกระบนใบหน้า ของเธอ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง?

ตอนที่เยชื้อเฉินเหม่อลอยนิดหน่อย เวินลั่วชิงก็เดินมา อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้น กว่าเดิม “เมื่อวานฉันได้ยินคุณปู่พูดแล้ว ฉันรู้ถึงเหตุผล ที่คุณเย่รีบร้อนจะแต่งงานแล้ว ดังนั้น ฉันจึงยินดีจะร่วม มือคุณเย่”

“หือ?” เย่ซื้อเฉินยักคิ้ว ยินดีจะร่วมมือกับเขา?

เขากลับอยากรู้ว่า เธอวางแผนจะร่วมมือกับเขายังไง? “คุณเย่คะ ในเมื่อพวกเราไม่ได้แต่งงานกันจริง ๆ งั้น ระหว่างพวกเราควรจะมีข้อตกลงกัน นี่คือสัญญาข้อ ตกลงที่ฉันเขียนขึ้นมา คุณลองดูหน่อย ดูว่ามีปัญหา ไหม?” เป็นลัวฉิงยื่นเอกสารฉบับหนึ่งไปข้างหน้าเขา แถมยังจงใจเสริมประโยคที่น่าสงสารประโยคนึง “เมื่อ คืนฉันสืบค้นทั้งคืนเลยถึงจะเขียนออกมาได้”

เลขาหลิวที่เพิ่งลงจากรถเมื่อสักครู่ได้ยินคำพูดของ เงินลั่วฉิงก็อึ้งไปเลย นี่มันเรื่องอะไรกัน? แต่งงานอะไร? ใครแต่งงานกับใคร? สัญญาอะไร?

เย่ซื้อเฉินไม่ได้รับเอกสารในมือของเธอ และก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองเธออยู่อย่างงั้น เลขาหลิวเห็นท่าทางของท่านประธานของตน ในใจ แอบกลัวนิดหน่อย ดังนั้นจึงยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้า ขยับเขยื้อน เพียงแต่ตอนที่มองไปที่เงินลั่วชิงก็รู้สึก ประหลาดใจนิดหน่อย นี่ไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลเป็นเห

รอ?

หรือว่าท่านประธานจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูล

เวิน?

“คุณเย่คะ?” เงินลั่วชิงเห็นเขาไม่รับ กระพริบตาช้า ๆ ดู เหมือนจะมีความสับสนอยู่เล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาพูดว่า เพียงแค่เธอเป็นฝ่ายมาเอง ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเธอเห

รอ?

ไม่ใช่ว่าแม้แต่สัญญาฉบับเดียวเขาก็ไม่เห็นด้วยหรอก ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง ๆ เธอก็ต้องสงสัยในความจริงใจ

นะ?

ของเขาแล้ว!

“คิดได้รอบคอบดี” สายตาที่เคยซื้อเฉินมองมาที่เธอดู เหมือนจะเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ดูเหมือนจะมีสิ่งที่ซับซ้อน อย่างอื่นอีก

ผู้หญิงคนนี้คิดได้รอบคอบจริง ๆ แม้กระทั่งสัญญาการ แต่งงานก็เขียนเรียบร้อยแล้ว

“ดูแล้ว เธอไม่โง่หนิ” ร่างกายของเย่ซื้อเฉินดูเหมือนว่า จะเอนตัวเข้าหาเธอ ในคำพูดนั้นมีการหยั่งเชิงนิดหน่อย แล้วก็มีความสุขุมรอบคอบเล็กน้อย

ตอนนี้เขากลับหวังว่าเธอจะแกล้งโง่หน่อย ในตอนนี้ไม่ ต้องการให้เธอฉลาดขนาดนี้เงินลั่วชิงทำเป็นแกล้งไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของ เขา เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “อั้ม อั้ม อันที่จริงฉันค่อน ข้างฉลาดจริง ๆ นะ ไม่อย่างนั้นคุณเย่พิจารณาอย่าง จริงจังดูสักครู่นะคะ”

เมื่อวานเขาพูดว่า เหตุผลที่เขาแต่งงานกับเธอนั่นก็เป็น เพราะเธอฉลาดไม่พอ ถ้าหากเขาพบว่าอันที่จริงเธอไม่ ได้โง่ งั้นก็จะเปลี่ยนความคิดงั้นเหรอ?

เมื่อคืนเวินลั่วฉิงคิดถึงปัญหานี้อย่างจริงจัง รู้สึกว่าเยซื้อ เฉินแต่งงานกับเธออาจจะเป็นเพราะเธอไม่ฉลาดพอ ซื้อเฉินแต่งงานตอนนี้ เป็นเพราะคุณปู่เย่บีบบังคับจน เกินไป ไม่ใช่ว่าอยากจะแต่งงานจริง ถ้าหากหาคนที่ ฉลาดเกินไปเมื่อถึงเวลานั้นอาจจะคิดถึงมรดกของ ตระกูลเย่อ ตระกูลผู้ดีกลัวสิ่งนี้ที่สุด

ถึงแม้เธอก็รู้ ด้วยความฉลาดของเย่ซือเฉิน โอกาสใน การถูกคนอื่นคิดบัญชีคงไม่เยอะ แต่ว่าก็ต้องป้องกันไว้

ก่อน

“..”จู่ๆ ซื้อเฉินก็รู้สึกอึดอัดใจ ตอนนี้เขาไม่อยากจะ

พูดกับเธอ

เทียบกับความกลัดกลุ้มใจของเย่ซื้อเฉินในตอนนี้ อา รมณ์ของเวินลั่วชิงดูเหมือนว่าจะไม่เลว ริมฝีปากเธอเผย รอยยิ้มสดใสไม่หยุด ดูเหมือนว่าจะเบิกบานใจอยู่เล็ก

น้อย

เวินลั่วชิงรู้สึกว่า ถ้าหากคุยกันไม่ได้ หรือว่า เธอก็ไม่ ต้องจดทะเบียนสมรสกับเย่ซื้อเฉินแล้ว ในเมื่อผู้หญิงบนโลกนี้เยอะแยะขนาดนั้น เขาสามารถหา คนที่เหมาะสมยิ่งกว่าได้ จากคุณสมบัติของเขาจะหาผู้หญิงแบบไหนไม่ได้บ้าง? รับรองว่าไม่ใช่เธอก็ไม่ได้ แต่ว่า คำพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอเป็นฝ่ายพูด ต้องเป็น เย่ซื้อเฉินพูดถึงจะได้

มองเห็นรอยยิ้มที่สดใสของเธอ จู่ๆ เย่ซื้อเฉินก็รู้สึกแสบ ตาเล็กน้อย ดี ดีมาก เขาก็อยากจะดู ว่าเธอจะเสแสร้งได้ ถึงเมื่อไหร่?

เยซือเฉินยื่นมือออกมา หยิบสัญญาจากมือของเธอ เปิด ดูอย่างช้า ๆ เพียงแต่ว่าตอนที่ดูสัญญาที่เธอเขียนไว้ แต่ละข้ออย่างหนาแน่นนั้น สีหน้าของเย่ซื้อเฉินก็ เคร่งขรึมทีละนิด