ตอนที่ 32 งานเลี้ยงนัดบอด

“แล้วคุณแม่จะทำยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ แล้ว เวินหรวนหรวนรู้สึกตื่นเต้นมาก

“ถึงเวลาคุณก็รู้เอง”หลี่หยุนไม่ได้บอกแผนตน เองให้เป็นหรวนหรวนรู้ เรื่องนี้คนรู้น้อยยิ่งดีเพื่อหลีก เลี่ยงอุบัติเหตุที่คาดเดาไม่ถึง

“โอเค นั้นฉันก็รอดูละครที่ดี”เวินหรวนหรวนไม่ได้ ถามต่อ เพียงแค่ว่ามีความเยาะเย้ยเกิดขึ้นที่มุมปาก

โรงแรมจินหลิง เหมือน5ปีก่อน ยังคงอยู่ห้องโถง ของชั้นสอง

ด้วยอิทธิพลของบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปที่มีต่อเมืองA และความโด่งดังของคุณปู่เวิน จึงทำให้วันนี้มีแขกมา ร่วมงานเยอะมาก แน่นอนว่ามีหนุ่มๆมากันหลายคน เพราะว่าคุณปู่เวินได้ปล่อยคำพูดว่าจะมอบบริษัทเวินชื่อ กรุ๊ปให้เว็นลั่วชิง ใครได้แต่งงานกับเงินลั่วชิง ก็เปรียบ เสมือนว่าได้แต่งกับบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป แรงจูงใจนี้ใหญ่ มากทีเดียว

มันไม่เหมือนการแต่งงานทั่วไปแล้ว

เยซื้อเฉินยังคงยืนอยู่ตำแหน่งที่เหมือน5ปีก่อน เพราะว่าตำแหน่งนี้สามารถมองเห็นได้ทุกสิ่งในห้อง โถงชั้นสอง มองเห็นนางได้ชัดเจน ส่วนคนที่อยู่ข้าง หน้า ไม่สามารถมองเห็นเธอได้

เงินลั่วชิงไม่ค่อยชื่นชอบงานเลี้ยงแบบนี้ แต่คุณปู่บังคับให้เธอต้องมา เธอจะไม่มีปัญญาทำอะไรได้

แต่โชคดีว่า อีกไม่นานเธอก็จะกลับไปประเทศM เพราะฉะนั้น วันนี้เป็นเพียงแค่เล่นๆ

เมื่อหลี่หยุนถึงโรงแรมแล้ว ก็หาโอกาสเข้าไปใน ออฟฟิศข้างหลัง แล้วก็ล็อคประตูไว้ จากนั้นหยิบแฟลช ไดรฟ์ขึ้นมาอันหนึ่งเพื่อมาเปลี่ยนแฟลชไดรฟ์ที่อยู่ใน คอมพิวเตอร์เดิม เมื่อทำสิ่งนี้เสร็จแล้ว หลี่หยุนก็เดิน ออกจากห้องราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอเห็นว่า เงินลั่วชิงยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ ยืนพิงกำแพงแล้วมองไป ที่เธอด้วยความใบหน้าที่หัวเราะเยาะแยะ

หลี่หยุนประหลาดใจเล็กน้อย รู้สึกมีความตื่นเต้น แต่เธอนึกถึงเมื่อกี้ได้ล็อคประตูไว้แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ เวินรั่วฉิงได้เห็นถึงทำอะไรอยู่ แล้วเวินลัวฉิงก็เป็นแค่ คนโง่ แม้ว่าเห็นอะไรเธอก็ไม่ต้องห่วง

“ฉิงฉิง ทำไมคุณอยู่ตอนนี้?”เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลี่ หยุนก็ไว้ใจลง ใบหน้าหัวเราะขึ้นทันที แล้วเดินมาทาง เงินลั่วเฉิง งานเลี้ยงวันนี้จัดขึ้นเพื่อคุณ ตอนนี้ก็ใกล้จะ เริ่มงานแล้ว คุณต้องรีบไปที่ห้องโถงสิ”

“ฉิงฉิงวันนี้สวยจริงๆ คืนนี้ต้องเป็นจุดเด่นแน่เลย มาเร็ว ฉันพาคุณไปที่ห้องโถง”หลี่หยุนมาถึงข้างๆ เวินลั่วฉิง เอื้อมมือออกไปคิดจะไปจับมือเวินลั่วฉิง

เงินลั่วชิงไม่ได้พูดสักคำ เพียงแต่ใช้สายตามอง เขาอยู่ตลอด เมื่อเห็นมือของเขาเอื้อมมา ดวงตาของ เป็นถั่วนิ่งหมุนไปเล็กน้อย เหมือนว่ามีความสบายและเบาบางอยู่ในตัว แต่ทำให้คนรอบข้างมีความกดดัน

เมื่อเห็นสายตาของเขาแล้ว หลี่หยุนรู้สึกใจหาย และหยุดการเคลื่อนไหวโดยการไม่รู้สึกตัวแล้วมองไปที่ เงินลั่วชิงด้วยความโง่เง่า

“ฉิงฉิง เป็นไรหรือเปล่า”ฉิงฉิงฟื้นตัวกลับมา พยายามให้ตนเองใจเย็น เธอรู้สึกว่าวันนี้เงินลั่วฉิงมี ความแปลกๆ

“คำพูดนี้ฉันควรจะมาถามป้าสอง”ริมฝีปากของ เงินลั่วชิงค่อยๆหงายขึ้น พูดด้วยเสียงที่เย็นชาและมี ความอันตรายอยู่ด้วย

“ฉิงฉิง หมายความว่าอย่างไรหรอ?หลี่หยุนรู้สึก ตกใจมองไปที่เป็นตัวนิ่งด้วยความไม่น่าเชื่อถือ รู้สึกห่วง อยู่ในใจ ตกลงมันได้ค้นพบอะไรหรือเปล่า

แต่มันก็ไม่ถูกนะ มันเป็นคนที่โง่ตลอด แต่วันนี้ ทำไมรู้สึกผิดปกติหละ?

“แล้วป้าสองรู้สึกว่าฉันมีความหมายอะไรพิเศษ หรือเปล่า”ดวงตาที่ชาเย็นของเวินลั่วชิงหายเป็นทันที แล้วเปลี่ยนกลับมาเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสเหมือนปกติ พอพูดเสร็จเธอก็ไปทางห้องโถง ยังไม่ทันรอหลี่หนุน รู้สึกตัวขึ้นมา

หลี่หนุนเห็นว่าเงินลั่วฉิวเดินไปแล้ว ก็รู้สึกงงขึ้น ทันที มีความรู้สึกที่ซับซ้อน

มุมปากของเวินลั่วชิงค่อยๆหงายขึ้น เมื่อกี้เธอได้ บอกเขาแล้ว แต่ไม่ได้บอกครบถ้วน เธอรู้ว่าคำพูดแบบนี้จะทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจ

คนอื่นไม่มาทำร้ายเธอ เธอก็ไม่ไปทำร้ายคนอื่น แต่ถ้ามีคนมาทำร้ายเธอ เธอก็จะคืนไปเป็นสิบเท่า

หลี่หนุนอยากจะเล่น เธอก็เล่นกับเขาอย่างจริงจัง เธอเชื่อว่าต่อไปจะมีการแสดงที่ดีได้ชม

เชื่อว่าตอนจบของเรื่องนี้จะทำให้หลี่หยุนจำได้ ตลอดชีวิต