บทที่ 275 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่… พ่อของหนูคือ ท่านประธานของพวกคุณ (3)

เชื่อเงินขมวดคิ้วเล็กน้อย เดิมทีเขาตั้งใจว่าวันนี้จะไปบ้าน ตระกูลเงินอีกครั้ง เพื่อพูดคุยกับคุณปู่เงิน ถ้าหากช่วงนี้คุณ เงินไม่อยู่ที่เมือง A เรื่องนี้ก็ยุ่งยากขึ้นมาแล้ว

เอาโทรศัพท์มานี่ ฉันจะพูดกับคุณปู่ดวงตาเป็นประกาย จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาทันที ตอนที่เขาพูด นั้น พูดใกล้โทรศัพท์เป็นเสียงก็ไม่เบาด้วย เห็นได้ชัด ว่าเขาจงใจแบบนี้

ตกใจ ที่จริงเธอคิดหลบหลีกเยซื้อเฉินตลอด แต่ ไม่ว่าจะหลบเขายังไงก็หลบไม่พ้น เป็นทำบอกเขาให้ เขาเงียบ เพราะตอนนี้เยซื้อเฉินอยู่บนตัวเธอ เธออยู่ด้านล่าง เขา ท่าทางของพวกเขาในตอนนี้ เธอปิดปากเขาไว้ไม่ได้เลย

ทันใดนั้น เป็นก็พลิกตัวทันที แล้วขึ้นมาทับตัวเขาไว้ จากนั้นก็ใช้มือปิดปากเขา

ไม่ได้เอามือเธอออก ถ้าจะพูดให้ถูก คือการที่ เธอทำแบบนี้ทำให้เขารู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่เมื่อนึกถึงจุด ประสงค์ของเธอแล้ว…

ดวงตาเขามืดลงแล้วมีประกายที่ดูอันตรายแฝงอยู่ เธอกลัวคุณปู่เงินจะรู้เรื่องของพวกเขาขนาดนี้เลยเหรอ

เธอคิดจะปิดบังคุณปู่เงินไปตลอดชีวิตเหรอ?

ทันใดนั้น เชื่อเงินก็นึกถึงคำพูดเธอคืนนั้นตอนอยู่กันที่ห มิงเจ เธอพูดว่าหลังจากหนึ่งเธอก็จะจากไป คุณชายสามเ หรี่ตาลง

“ฉิงฉิง หนูอยู่กับใคร ข้าง ๆ หนูมีผู้ชายอยู่ด้วยเหรอ?” น้ำเสียงของคุณเป็นฟังดูตกตะลึงมาก

“คุณปู่ หูแว่วแล้วล่ะค่ะ” เป็นลั่วจึงใช้มือปิดปากเยซื้อเงิน ไว้แน่น กลัวเขาจะพูดอะไรชั่วออกมา

เยซือเฉินแสยะยิ้ม หูแว่วงั้นเหรอ เธอโกหกออกมาได้ อย่างหน้าไม่อายเลยสักนิด

“ยัยหนู กำลังหาว่าปู่หูตึงเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าคุณเป็น หลอกไม่ได้ง่ายนัก

เงินถั่วนิ่งเม้มปาก กำลังจะเอ่ยพูด

“เป็นเล้งหรง? หนูอยู่กับเล้งหรงเหรอ?” เสียงของคุณเป็ นก็ดังขึ้นมา

เมื่อวานเส้งทรงไปบ้านตระกูลเงินเพื่อพูดเรื่องแต่งงาน ถึง แม้ว่าเรื่องนี้ยังไม่ได้ตกลงอะไรกัน แต่ก็เป็นไปได้ว่าเล้งทรง จะนัดเจอกับฉิงฉิงอีก?
ในตอนนี้ เป็นลั่วจึงกำลังปิดปากเยซื้อเฉินแน่น เธอกับ เชื่อเงินอยู่ใกล้กันมาก โทรศัพท์ของเธอก็อยู่ที่ข้างหูเธอ และก็อยู่ใกล้กับเยซือเฉินเช่นกัน

ดังนั้น สิ่งที่คุณปู่เงินพูดออกมา เชื่อเฉินได้ยินทั้งหมด อย่างชัดเจน

ซื้อเฉินมองไปที่เธอ ดวงตาคู่นั้นหลง เขาจะคอยดูว่า เธอจะตอบกลับไปยังไง!!

เป็นวงรับรู้ได้ว่าตอนนี้อารมณ์เขาเปลี่ยนไป และรู้สึกได้ ว่าตัวเขามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา

เธอรู้ว่าเขาโมโหขึ้นมาอีกแล้ว เฮ้อ ไอผู้ชายขี้โมโห

คุณปู่พูดถึงใครไม่พูด ดันมาพูดถึงเล้งหรง เรื่องของเล้งห รงเมื่อคืนกว่าจะผ่านมันไปได้ก็แทบแย่

ยิ่งเย่ซื้อเฉินนิสัยบ้าอำนาจ ยโสโอหังแบบนี้ คุณดันพูด ถึงเล้งทรงให้เขาได้ยิน คนอย่างเขาถ้าไม่โมโหก็แปลกแล้ว

เงินถั่วนิ่งไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ใช้มือปิดปากเยซื้อเงิน ให้แน่นยิ่งขึ้น กลัวเขาจะพูดอะไรชั่วออกมา

แววตาของเอเงินลุกเป็นไฟ เธอยอมให้คุณเป็นเข้าใจ ผิดว่าเธออยู่กับเล้งหรง แต่ไม่ยอมให้คุณเป็นเรื่องของ พวกเขาเหรอ?

“ที่จริงแล้วเล้งทรงก็ไม่เลวนะ รู้สึกว่าหนูรับเขาไว้พิจารณาหน่อยก็ดี มองออกว่าท่านปูเล้งชอบหนูมาก ๆ ถ้า เธอแต่งงานเข้าตระกูลเล้ง รับรองว่าไม่ลำบากแน่นอน เล้งห รงก็ดูเป็นคนรักและเอาใจใส่ดีอยู่นะ เมื่อวานเขาดูอ่อนโยน ใส่ใจหนูดีมากเลย เห็นหนูกับเล้งทรงพูดคุยกันถูกคอเชียว พวกหนูเข้ากันได้ดี ดูมีความสุขดีนะ… คุณปู่เงินที่ไม่รู้ สถานการณ์ทางนี้ เมื่อเห็นเป็นถั่วนิ่งไม่ตอบอะไร ก็คิดว่าเธอ อยู่กับเล้งหรงจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นชอบเล้งทรงอยู่พอ

สมควร

ได้ยินที่คุณเป็นพูด สีหน้าเยซื้อเฉินยิ่งดูก็ยิ่งเย็นชา ตอน นี้เป็นลั่วถึงยังทับอยู่บนตัวเขา และยังปิดปากเขาไว้อยู่ เชื่อเงินยกขาขึ้นมา แล้วออกแรงกระแทกไปที่เธอ “อ๊ะ…” เป็นลั่วนิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำอย่างนี้ เพราะเกิดขึ้น แบบกะทันหัน เธอเลยไม่ทันได้ป้องกัน เผลอร้องออกมา

อย่างตกใจ

“ฉิงฉิง เป็นอะไรไป?” คุณปู่เป็นเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คุณปู่ ไม่เป็นอะไรค่ะ” เป็นลั่วนิ่งถลึงตาใส่เยซื้อเฉิน บ้า ไปแล้วหรือไง เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคุณปู่ เขายังจงใจ ทําแบบนี้อีก!!

เชื่อเงินหรี่ตาเล็กน้อยมองไปที่เธอ แล้วยิ้มออกมา รอย ยิ้มนั้นที่ไม่เหมือนยิ้มนั้นดูเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายมาก
“ฉิงฉิง พวกเธออยู่ที่ไหนกัน?” คุณเป็นอายุปูนนี้แล้ว พบ เจออะไรมาเยอะ จึงฟังออกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

“อยู่ด้านนอกค่ะ ทานข้าวอยู่” เป็นถั่วนิ่งฟังออกว่าคุณเป็ นกำลังสงสัย ในใจก็รู้สึกตกใจ แล้วรีบหาข้ออ้าง

“หนูกับเล้งโรงทานข้าวกันอยู่ด้านนอกเหรอ?” คุณปู่เ นอึ้งไปเล็กน้อย แต่น้ำเสียงยังคงฟังดูสงสัยอยู่

แววตาของเยซื้อเฉินตอนนี้ดูน่ากลัวและอำมหิตมาก เขา อ้าปาก แล้วงับเข้าออกแรงงับเข้าไปที่มือเธอทันที

“ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ได้อยู่กับเล้งหรง คุณปู่คะหนูมีธุระ ขอวาง สายก่อนนะคะ” เป็นลั่วจึงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็วาง สายคุณทันที

ถ้ายังไม่วางสาย เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

โชคดีที่ตอนนี้เป็นตอนเที่ยง ไม่ใช่ตอนเช้าหรือตอนกลาง คืน ไม่อย่างนั้นคงอธิบายอะไรยากกว่านี้

เมื่อวางสายคุณปู่แล้ว เป็นลั่วถึงก็ปล่อยมือออกจากปาก ซื้อเฉิน ขณะเดียวกันก็พลิกตัวออกจากเขา

แต่ทันใดนั้น เชื่อเงินก็ยื่นมือมาคว้าตัวเธอไว้ไม่ยอมให้ เธอไปไหน ถึงขนาดขยับตัวไม่ได้

“ทานข้าวอยู่ด้านนอกกับเล้งหรง? เหรอ?” เห็นได้ชัดว่า ผู้ชายชอบคิดเล็กคิดน้อยบางคนไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆคำพูดที่เขาพูดออกมารู้สึกเหมือนเขากำลังกัดฟันพูดอยู่ ในแววตาคู่นั้นเหมือนมีไฟแค้นปะทุออกมา

ถึงแม้เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ยอมรับ แต่เธอก็ไม่ได้อธิบายให้ คุณปู่เงินเข้าใจ นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

เงินถั่วนิ่งรู้ว่าทำให้เขาโกรธอีกแล้ว เรื่องเมื่อคืนยังเคลียร์ ไม่จบ คำพูดของคุณเมื่อสักครู่ยิ่งไปกระตุ้นอารมณ์เขาขึ้น มาอีก ฉะนั้น เวลานี้ไม่ควรจะไปแหย่เขาจะดีที่สุด

“เอาอย่างนี้ไหม พวกเราไปทานข้าวด้วยกัน” เป็นลั่วถึงม องเขา ใบหน้ามีรอยยิ้มเอาใจเขา

หญิงสาวรู้จักยึดรู้จักหด เธอรู้สึกว่าตั้งแต่อยู่กับเขามา ความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมของเธอก็ยิ่งเก่ง มากขึ้น

ซื้อเฉินมองเธอ เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ ดวงตาก เป็นประกาย เธอฉลาดมาก ที่รู้จักอ่อนข้อในเวลาแบบนี้ รู้ว่า จะจัดการกับอารมณ์โกรธของเขายังไง

แต่เธอคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เพียงแค่ยิ้มมาก็จบเรื่อง แล้วเหรอ?”

แน่นอนว่าครั้งนี้ เขาไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ

เมื่อวานคุยกับเล้งทรงมีความสุขมากไหม?” เชื่อเงินนึกถึงคำพูดคุณปู่เงินเมื่อสักครู่ น้ำเสียงฟังดูเย็นชาขึ้นมา “เล่าหน่อยสิ ว่าคุยอะไรกันบ้าง?

แน่นอนว่าตอนนี้ เชื่อเงินจะรวบยอดคิดบัญชีเธอทั้งเก่า

ทั้งใหม่พร้อมกันทีเดียว!!