บทที่ 256 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก (3)

“บันทึกไว้ได้”เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ตอบอย่างตรงไป ตรงมา แต่คำตอบของเขาที่ตอบออกมาก็เหมือนไร้สาระไม่มี ประโยชน์

“เย่ซือเฉิน คุณอย่าบอกฉันนะ ว่าตอนนั้นคนอื่นอยู่ใน สถานการณ์ด้วย ? “สายตาของเงินลั่วฉิงหรี่ลง สีหน้าเย็นชา ลงทันที

แน่นอนว่าเธอรู้อยู่แล้วว่ามันถูกบันทึกไว้ แต่ไม่ใช่เขา บันทึกแน่นอน และเป็นไปไม่ได้ว่าเป็นเย่ซือเฉิน หรือว่าตอน นั้นมีคนอื่นอยู่ ?

ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด

“คิดอะไรกัน ? “เย่ซือเฉินตะลึงไปสักครู่ จากนั้นใช้นิ้วดีด ไปที่หน้าผากของเธอหนึ่งครั้ง ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ? สถานการณ์แบบนั้น เขาจะอนุญาตให้คนอื่นอยู่ใน

เหตุการณ์ด้วยได้ยังไง ?

ตอนนั้น เธอก่อความวุ่นวายในรถ ก็เป็นเพราะว่าเลขา หลิวก็อยู่ในรถเหมือนกัน เขาจึงพาเธอไปที่โรงแรม

เงินลั่วฉิงแอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่แล้วก็ ขมวดคิ้วเข้าหากัน : “ถ้าอย่างนั้นมีวิดีโอได้ยังไง ? มองจาก มุมกล้องแล้วต้องไม่ใช่คุณบันทึกเองแน่นอน ? อีกอย่าง ใน ตอนนั้นคุณก็ไม่ได้ถือโทรศัพท์ไว้ในมือด้วย….

“ตอนนั้นผมถูกคุณรังแกสักขนาดนั้น ไม่สามารถบันทึก วิดีโอได้อยู่แล้ว”เย่ซือเฉินยิ้มออกมา และจงใจเพิ่มน้ำเสียง ของคำว่า ถูกรังแก ให้หนักขึ้น แต่ก็มีความหมายที่ค่อนข้าง คลุมเครือแฝงไว้ในนั้น

เงิน วฉงเม้มปากเล็กน้อย รู้สึกถึงฟันตัวเองขบเข้าหากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น

“ในห้องมีกล้องวงจรปิด กล้องวงจรปิดได้บันทึกวิดีโอไว้

คำพูดของเขาหยุดชะงักเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆพูดความจริง

ออกมา

ร่างกายของเงิน เฉิงแข็งทื่อขึ้นทันที ในห้องมีกล้อง วงจรปิด ?

ความคิดแรกที่ผ่านเข้ามาในหัวของเงินลั่วนึงก็คือ ถ้าใน ห้องมีกล้องวงจรปิด แสดงว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถูก บันทึกไว้หมดแล้ว รวมถึงตอนที่เธอมีอะไรกับเย่ซือเฉินด้วย ?

เวลานี้ เป็นลั่วฉิงมีความรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเข้าที่ตัวตอน แดดออกฟ้าใส

นี่เธอโชคร้ายขนาดนี้เลยเหรอ ?

ถูกเย่ซือเฉินมอมเหล้า หลังจากดื่มเหล้าเมาแล้วก่อเรื่อง แบบนั้นขึ้นอีก แถมยังถูกบันทึกไว้หมดอีกด้วย ?!

“ภายในห้องของโรงแรมทำไมถึงมีกล้องวงจรปิด

ด้วย ? “เงินลั่วฉิงยังพอมีสติอยู่บ้างในตอนนี้ ดังนั้น เธอนึกถึง ปัญหาที่ร้ายแรงกว่านี้ ภายในห้องของโรงแรมสามารถติดตั้ง กล้องวงจรปิดได้เหรอ ? ห้องพักของโรงแรมมีไว้สําหรับแขก และห้องเมื่อคืนนี้ เป็นห้องเพรสซิเดนสวีท คนที่สามารถพักห้องแบบนั้นได้ฐานะ

ต้องไม่ธรรมดา โรงแรมแบบไหนกันกล้าติดตั้งกล้องวงจรปิด

ไว้ในห้อง ?

“ผมเป็นคนติดตั้งกล้องวงจรปิดเอง ? “ตอนที่เยซือเฉิ นพูดคำนี้ สายตาคู่นั้นมองไปที่เธอ คอยสังเกตสีหน้าที่ เปลี่ยนแปลงทั้งหมดของเธอ

คนที่ติดตั้งกล้องวงจรปิดคือจี้หซี แต่เวลานี้เขาจงใจพูด ว่าคนที่ติดตั้งกล้องเป็นตัวเขาเอง เพราะอยากเห็นปฏิกิริยา ของเธอหลังจากได้ฟังคำพูดนี้ของเขา

แต่ เวลานี้เงินลั่วฉิงเข้าใจความหมายเขาผิด นึกว่าเมื่อ คืนเมื่อเข้าไปถึงโรงแรมแล้วเขาเป็นคนติดตั้งกล้องวงจรปิด

เธอจ้องมองไปที่เย่ซือเฉิน ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และ ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย : “เปซือเฉิน คุณมันโรคจิต”

“ผมโรคจิตตรงไหน ? “เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเข้าหากัน ตอน แรกไม่ได้เห็นปฏิกิริยาที่เขาคาดหวังไว้ ในใจรู้สึกหดหูเล็ก น้อย แต่ทําไมกลับโดนเธอด่าว่าเป็นโรคจิต ?

“เข้าพักโรงแรม คุณยังติดตั้งกล้องวงจรปิด

…..เงิน วฉิงในขณะนี้เริ่มมีอารมณ์เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีก ที่สำคัญคือเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้กระทบจิตใจของเธอมาก ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ควบคุมอารมณ์ของตัวเองมากนัก

“เย่ซือเฉิน ทำไมเมื่อคืนคุณพาฉันเข้าไปที่โรงแรม และ ยังติดตั้งกล้องวงจรปิดในโรงแรมด้วย คุณหมายความว่ายัง ไง? “เงินลั่วฉิงคิดได้ว่าเรื่องที่เขาพูดมันไม่สมเหตุสมผล และ แปลกประหลาดมาก

“ผมไม่ได้เป็นตนติดตั้งกล้องวงจรปิดเมื่อคืน” เย่ซือเฉิน ถือว่าเข้าใจในความหมายของเธอแล้ว รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็ก น้อย เขาก็คิดอยู่แล้วว่าทำไมเมื่อกี้เธอไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เลย ที่แท้คือเข้าใจเขาผิดนั่นเอง

…..เงิน วฉิงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย มองเขาด้วย ความสงสัย ไม่ได้ติดตั้งเมื่อคืน แล้วติดตั้งเมื่อไหร่ ?

ทันใดนั้นเป็นส่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าห้องนั้น คือห้อง2201 ซึ่ง เป็นห้องเดียวกันกับเมื่อห้าปีที่แล้ว อีกอย่างเมื่อคืน เย่ซือเฉินพาเธอไปห้องนั้นอีก เรื่องนี้มัน

บังเอิญเกินไป !

เย่ซือเฉินบอกว่าเขาได้ติดตั้งห้องวงจรปิดไว้ในห้อง อีก อย่างก็ไม่ใช่ติดตั้งเมื่อคืน แสดงว่าเยซือเฉินเข้าพักห้องนั้น มากกว่าหนึ่งครั้ง

ไม่ แสดงว่าเย่ซือเฉินมีสิทธิ์ในการครอบครองห้องนั้น ไม่ อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ว่าเย่ซือเฉินจะติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ใน

ห้อง

ถ้าอย่างนั้นปัญหาอยู่ที่ว่า ห้องนั้นเป็นห้องของเย่ซือเฉิน ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

คือก่อนจะเกิดเรื่องห้าปีก่อน หรือหลังจากนั้น ? สองสิ่งนี้สําหรับเงิน วฉิงแล้วไม่ต่างกันมากนัก

ความคิดทั้งหมดนี้ ผ่านไปจากความคิดของเงินลั่วนิ่งเร็ว มาก แต่มันเป็นเรื่องที่คิดผ่านแค่ชั่วขณะ

“กล้องวงจรปิดติดตั้งนานแล้ว และห้องนั้นก็เป็นของ ผม”เย่ซือเฉินพูดขึ้นอีกครั้ง ผลที่พูดออกมาเหมือนกับที่ เงินลั่วนิ่งคิดอยู่เหมือนกันพอดี

เนื่องจาก ความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อกี้ได้เป็น รูปเป็นร่างแล้ว ดังนั้นคำพูดที่เย่ซือเฉินพูดขึ้นในตอนนี้ เธอจึง ไม่รู้สึกแปลกใจมากนัก

แน่นอน ยังมีสาเหตุที่สำคัญอีกข้อก็คือ ก่อนหน้านี้เยู่หมู่ เฟยเคยเล่าให้เธอฟัง ว่าผู้ชายของคนที่เกิดเรื่องเมื่อห้าปีที่ แล้วคือโม่เหยียน

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถยืนยันได้ แต่หลักฐานที่เยี่ห

เฟยให้ไว้ก็เพียงพออยู่มาก

ความคิดตอนนี้ของเงินลั่วฉิงคือโม่เหยียนใช้ห้องนี้ก่อนที่ เย่ซือเฉินจะเป็นเจ้าของห้องนี้อย่างนั้นเหรอ ? มันเป็นคืนนั้น เมื่อห้าปีก่อนพอดี ?

แน่นอน ว่าเงินลั่วฉิงก็นึกถึงสถานการณ์อื่นที่อาจเป็นไป ได้ ดังนั้น เธอรู้สึกว่า เรื่องเมื่อห้าปีก่อน เธอจำเป็นต้องตรวจ สอบอีกครั้ง

เรื่องมันได้ผ่านไปนานมากแล้ว ถ้าตรวจสอบตอนนี้ น่าจะ ไม่มีปัญหาอะไรมั้ง ?

เย่ซือเฉินมองไปที่ปฏิกิริยาของเธอที่ปรกติแล้ว สายตา

หรี่ลงเล็กน้อย

“ถ้าอย่างนั้นแล้ววิดีโออื่นหล่ะ ? “เวินลั่วฉิงถามขึ้นอีกครั้ง

ในเมื่อภายในห้องได้ติดตั้งกล้องวงจรปิด เป็นไปไม่ได้ที่ จะบันทึกแค่ช่วงนั้น แต่ทำไมเย่ซือเฉินถึงให้เธอดูแค่ช่วงนั้น เธอรู้สึกว่ามันมีปัญหาอื่นแฝงอยู่

เมื่อได้ยินคําพูดของเธอ สายตาของเย่ซือเฉินกะพริบ เล็กน้อย แน่นอนวิดีโออื่นเขาให้เธอดูไม่ได้อยู่แล้ว ไหวพริบ ของผู้หญิงคนนี้แม่งมันช่างเร็วมาก

เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่ฉลาดเกินไปไม่ใช่เรื่องดี โดยเฉพาะ ในสถานการณ์เช่นนี้ !!

คุณแน่ใจว่าจะดู ? “เย่ซือเฉินในตอนนี้ยังคงนอนทับอยู่ที่ หลังของเธออยู่ ริมฝีปากของเขาเข้าไปใกล้ที่ข้างหูเธอ กัดลง ไปที่ติ่งหูของเธอเบาๆ : “ผมใช้อีกวิธีหนึ่งเพื่อแสดงให้คุณเห็น ก็ได้”

“วิธีอะไร ? “ติ่งหูของเงินลั่วฉิงที่โดนเขากัด รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ และคันเล็กน้อย แต่มันไม่เหมือนอาการคันปรกติ มัน เป็นความรู้สึกที่อึดอัด… บรรยายยาก

และในเวลานี้ ร่างกายของเธอถูกเขานอนทับอยู่ ขยับตัว ไม่ได้ เธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกอีกครั้ง

“คุณ คุณปล่อยฉันก่อน”เงินลั่วฉิงหายใจลึกๆแรงๆ อยาก ผลักเขาออก เธอรู้สึกว่าถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปอีก เรื่อง ทั้งหมดจะอยู่เหนือการควบคุมของเธอ

เธอใช้แรงผลัก แต่ก็ไม่สามารถผลักเปซือเฉินออกได้ แต่ จูบของเย่ซือเฉินได้หยุดลง

เงินลั่วฉิงกำลังคิดและถอนหายใจออกด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ได้ยินเย่ซือเฉินค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองอย่าง ยิ่งออกมา : “เมื่อคืน คำพูดแบบนี้ ผมก็เคยพูด แต่ว่าเวลานั้น คุณทำอะไรกับผมบ้าง ?

เวลานี้ คำพูดของเย่ซือเฉินไม่เพียงแค่ขุ่นเคือง แต่ยังรวม ถึงความคับแค้นใจและบาดเจ็บด้วย

แน่นอน เวลานี้เงินลั่วนิ่งนอนคว่ำอยู่ ส่วนเซือเฉินก็นอน ทับบนหลังของเธอ ดังนั้นเป็นลั่วฉิงจึงมองไม่เห็นรอยยิ้มที่สุด ขึ้นบนริมฝีปากของเขา

“อะไร ? ทําอะไรคุณเหรอ ? “เมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืน เงินลั่วนิงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย !