บทที่ 188 คุณชายสามเย่เอาคืนอย่างสาสม แก้แค้น

แทนภรรยา (4)

คราวก่อนหรวนใส่ร้ายว่าขโมยของจน โดนนำตัวไปสถานีตำรวจ แต่ครั้งนั้นไม่ใช่ความผิดร้ายแรง อะไร จึงหาทางช่วยเงินหรวนหรวนออกไปได้ แต่ ครั้งนี้ หรวนหรวนถูกนำตัวไปสถานีตำรวจอีกครั้ง คงไม่ สามารถช่วยออกมาได้ง่าย ๆ เหมือนคราวก่อน

“ไม่นะ ไม่นะ ฉันไม่ไปสถานีตำรวจ ฉันไม่ไป” เวินหรวนห รวนร้อนใจ ดิ้นไปมาสุดร้องตะโกนเสียงดัง : “ช่วยด้วย แม่ช่วยหนูด้วย พ่อช่วยหนูด้วย”

เวินหรวนหรวนลืมไปว่าเวินจีหยันและหลี่หยุนไม่ได้มาร่วม งานเลี้ยงด้วย

นี่มันอะไรกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ” ทันใดนั้น คุณปู่เวิ นก็เดินเข้ามาพอดี เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็นิ่งอึ้งไป

งานเลี้ยงที่เขาจัดขึ้นให้ฉิงฉิงทำไมกลายเป็นอย่างนี้ไปได้

ล่ะ

แล้วเย่ทำไมมาอยู่ที่ได้ สำหรับฉิงถึงนั้นได้รับการ เชิญ แต่เขาไม่ได้เชิญเย่

“คุณปู่เวิน คุณหนูสองตระกูลเวินวางยาในโค้กของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน โชคดีที่คุณชายสามเยรีบเตือนฉันให้ เรียกคนมาตรวจสอบ และตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด แล้ว” ผู้จัดการอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง พูดอย่าง กระชับได้ใจความไม่ขาดตกบกพร่องจุดสำคัญไปเลย

“วางยาเหรอ แกวางยาใส่ในโค้กของฉิงฉิงงั้นเหรอ” คุณ ปู่เวินสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปทันที จ้องเขม่นไปที่เวินหรวนห รวน แววตาแฝงไปด้วยความเสียใจ ผิดหวัง และโมโห

“คุณปู่ ปู่ต้องช่วยหนูนะ หนูไม่อยากติดคุก หนูไม่อยาก ติดคุก” เงินหรวนหรวนรู้ดีกว่าตอนนี้ไม่มีทางปฏิเสธอะไรได้ แล้ว เธอทำได้เพียงขอร้องคุณปู่เวิน คาดหวังว่าคุณปู่เวินจะ ช่วยเธอได้

“วางยาอะไรไป” คุณปู่เวินเห็นปฏิกิริยาของเวินหรวนห รวน แววตาขึงขังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงก็เย็นชาขึ้น

เงินหรวนหรวนสบตากับคุณปู่ เวิน นิ่งอึ้งไป เธอไม่กล้า บอกคุณปู่เวินว่าเป็นยาอะไร

“เป็นยาชนิดหนึ่งที่ทำให้คนมีนเมา กลายเป็นบ้า ควบคุม ตัวเองไม่ได้ ทำเรื่องน่าเกลียดที่คนอื่นทนดูไม่ได้” นักเคมี อธิบายอย่างรวดเร็ว

คุณปู่เวินหรี่ตาคู่นั้นลง ใจเต้นตึกตัก หายใจเข้าออกถี่ ๆ เงินหรวนหรวนวางยาแบบนั้นกับฉิงฉิง นี่ต้องการจะทำลาย ซึ่งจริงเลยนี่
ทำไมเธอโหดเหี้ยมอย่างนี้ ร้ายกาจจริง ๆ

“คุณปู่ อย่าตื่นตระหนก อย่าโกรธนะคะ” เวินลั่วชิงรู้ดีว่า คุณปู่เวินเป็นโรคหัวใจ กลัวว่าปู่จะเป็นอะไรขึ้นมา จึงได้ไป ปลอบคุณปู่

“ผู้กำกับฉิน นายพาเธอไปเถอะ ความผิดที่เธอทำ เธอ ต้องชดใช้มัน” คุณปู่เวินถอนหายใจแรง ๆ เพื่อให้ตัวเอง สงบนิ่งขึ้น เขามองไปที่เวินหรวนหรวนอีกครั้ง ท่าที่ผิดหวัง ในตัวเธออย่างมาก

เงินหรวนหรวนกล้าทำเรื่องอย่างนี้ ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ ไม่ได้

เวินหรวนหรวนทำผิดก็สมควรที่จะต้องได้รับโทษในสิ่งที่ ทำ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ยุติธรรมกับฉิงฉิง

เมื่อทุกคนได้ยินในสิ่งที่คุณปู่เวินพูด ต่างก็พากันตกตะลึง คิดไม่ถึงว่านอกจากคุณปู่เวินจะไม่ขอร้องให้ช่วยเวินหรวนห รวนแล้ว ยังให้คุณชายห้าฉิงนำตัวเธอไปอีกต่างหาก

“คุณปู่ ทำกับหนูแบบนี้ได้ยังไงกัน หนูก็เป็นหลานแท้ ๆ ของปู่นะ แต่กลับสนใจแต่ยัยโง่อัปลักษณ์ที่ไม่มีดีอะไรสัก อย่างนั่นคนเดียว เอาแต่ปกป้องมัน ไม่สนใจหนูเลยใช่ไหม” เวินหรวนหรวนตั้งสติได้ ก็ตะโกนด่าออกมาด้วยความโกรธ

“แกทำร้ายฉิงฉิงครั้งแล้วครั้งเล่า จนถึงตอนนี้ยังไม่คิดจะกลับใจ… คุณปู่เงินได้แต่ถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วยความ ผิดหวัง

ตำรวจสองคนได้นำตัวเป็นหรวนหรวนออกไป

“ถามอะไรหน่อยสิ ประธานเย่ที่แต่ไหนแต่ไรมานิ่งดูดาย กับเรื่องของคนอื่นเสมอ ไม่เคยสนใจใยดีอะไร ทำไมวันนี้ถึง ได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของฉิงฉิงหลานฉันได้ล่ะ” ทันใด นั้น คุณปู่เวินก็หันไปถามเมียชื่อเฉิน

คำถามนี้ ทุกคนต่างก็แปลกใจเช่นกัน คุณชายสามเย่ที่ไม่ ยุ่งเรื่องของคนอื่น วันนี้ดูผิดปกติมาก เหมือนจะสนใจเรื่องนี้ มากเป็นพิเศษ

เย่ซื่อเฉินมองไปที่เงินลั่วชิง อ้าปากขึ้นเล็กน้อย เหมือน กำลังจะตอบค่าถามของคุณปู่เวิน ถ้าหากเขาพูดออกมา เขา จะพูดความจริงแน่นอน

ทุกคนจับจ้องไปที่เยชือเฉินที่กำลังจะตอบคำถามนั้น หูตั้ง คอยืดคอยาว มองกันตาโตด้วยความอยากรู้อยากเห็น ราวกับกลัวว่าจะพลาดรายละเอียดสำคัญอะไรไป

เงินลั่วฉิงนิ่งอึ้งไปทันที เย่ซื้อเฉินคิดจะทำไรกัน เขาคงไม่ พูดอะไรมั่ว ๆ ใช่ไหม

เป็นลั่วนิ่งนึกถึงคำพูดของคุณปู่เวินที่เคยพูดไว้ว่าต่อให้ ต้องแลกด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มีก็ต้องยกเธอให้กับเย่ซื้อเงินให้ได้ ฉะนั้นเรื่องระหว่างเธอกับเย่ชื่อเฉินจะให้คุณปู่รู้ไม่ได้

เด็ดขาด

ถ้าหากคุณปู่รู้เรื่องนี้ขึ้นมา ทุกอย่างจะต้องวุ่นวายไปหมด แน่

แต่เป็นลั่วนิ่งก็นึกถึงเหตุผลที่เย่ซื้อเฉินขอเธอแต่งงานขึ้น

มา นึกถึงท่าทีที่คุณปู่เย่ปฏิบัติต่อเธอ นึกถึงเรื่องระหว่าง เย่ซื่อเฉินกับเมิ่งโร่ถึง ดังนั้นเย่ซื้อเฉินไม่มีทางพูดเรื่องความ สัมพันธ์ระหว่างพวกเขาออกมาแน่นอน “เป็นผมเองครับ ผมเป็นถึงผู้กำกับการสถานีตำรวจ พบ เจอเรื่องเช่นนี้ก็ต้องจัดการเป็นธรรมดา ผมแค่ดึงพี่สามเข้า

มาเป็นพยานบุคคลก็เท่านั้น” ในตอนนี้ คุณชายห้าฉิงก็เอ่ย

ปากพูดออกมา ตัดบทเย่ซื่อเฉินที่กำลังจะเอ่ยพูด

คุณชายห้าฉิงนึกถึงสาเหตุที่พี่สามขอเวินลั่วฉิงแต่งงาน เพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง พี่สามจะหย่ากับเวินลั่วฉิงเมื่อ ไหร่ก็ได้ ฉะนั้น เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพี่สามและ เงินลั่วชิงไม่ควรแพร่งพรายให้ใครรู้จะดีที่สุด

เวินรั่วเฉิงได้ยินสิ่งที่คุณชายห้าฉิงพูดก็รู้สึกเหนือความ คาดหมาย แต่ก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

เย่ซื่อเฉินขมวดคิ้ว ดวงตาคู่นั้นยังคงมองไปที่เวินลั่วฉิง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทว่า สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไป ดูไม่อบอุ่นอย่างเมื่อสักครู่แล้ว ดูเย็นชาขึ้นเป็นกองเลย
เป็นลั่วนิ่งรู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดคลี่คลายไปได้ด้วยดี ดัง นั้นตอนนี้เธอจึงอารมณ์ดีไม่น้อย เธอมองไปที่เย่ซือเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่จริงแล้ว เธอควรจะขอบคุณ เย่ซื่อเฉินด้วยซ้ำ

เย่ซื้อเฉินเห็นเธอยิ้มออกมา เขาก็หรี่ตาลง ทำไมกัน จิงถึง พูดตัดบทเขา ช่วยเธอแก้ปัญหา เธอเลยดีใจมากงั้นเหรอ

เธอกลัวคนอื่นรู้เรื่องของเรามากขนาดนี้เชียวเหรอ

เขามันน่าอับอายตรงไหน เขาขอเธอแต่งงาน เพื่อให้เธอ มายั่วโมโหเขางั้นเหรอ

ทำไมเขาถึงอยากบีบคอเธอให้ตายนักนะ

เป็นลั่วนิ่งมองเขา ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย เอ๊ะ เมื่อกี้ เขายังดี ๆ อยู่เลยนี่ ท่าไมตอนนี้หน้าเปลี่ยนสีแล้วล่ะ เรื่องก็ จบลงด้วยดีแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ดีใจล่ะ

สีหน้าของคุณชายสามเย่ซ่างเหมือนฝนแปดแดดสี่ นึกจะ เปลี่ยนก็เปลี่ยน

“คุณปู่เวิน ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการ ขอตัวกลับก่อนนะ ครับ” เย้ซื้อเฉินมองไปยังเวินลั่วฉิงที่ดูงงและไร้เดียงสา เขา รู้สึกอึดอัดในใจ หายใจไม่ทั่วท้อง เขาแต่งงานกับเธอก็เพื่อ ให้เธอมาทำให้เขาโกรธแบบนี้เหรอ

เขาคิดว่าถ้าตอนนี้เขาไม่ไปจากที่นี่ เขาคงทนไม่ไหวที่จะไปบีบคอเธอแน่ ๆ

“ได้ได้” คุณปู่เวินอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อได้สติก็รีบตอบรับ

ทันที

ตอนที่เย่ซื่อเฉินกำลังจะไปก็หันไปมองเวินลั่วฉึงอีกครั้ง สายตาคู่นั้นดูแหลมคมราวกับคมมีดที่เย็นยะเยือก ดูน่าตก ตะลึงมากจริง ๆ

เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาต้องคิดบัญชีกับเธอแน่ ๆ เขาไม่ยอมปล่อยเธอไว้แน่นอน…

เป็นลั่วฉิงตัวแข็งที่อ ใจสั่นไปหมด เธอรู้สึกว่าจะต้อง…