บทที่167 เธอเผยความพิรุธออกมา (1)

แสงแวววาวที่ประกายแววตาเธอนั้น มันทั้งรวดเร็ว ละเอียด อ่อนมาก และตอนนี้สายตาเธอมองต่ำลงเล็กน้อย ดังนั้น เปซื้อเฉินจึงไม่ทันได้สังเกตเห็น

เปซื้อเฉินได้เสียบเอสซี การ์ดไว้ในการ์ดรีดเดอร์แล้ว จาก นั้นก็เอาการ์ดรีดเดอร์มาเสียบที่โน้ตบุ๊ค ตอนนี้แค่คลิกเบาๆ ก็ สามารถเปิดข้อมูลได้แล้ว

เงินสั่งฉิงยังคงไม่ขยับเช่นเดิม และไม่ได้ทำการขัดขวาง

อะไร พร้อมกับไม่เอ่ยพูดอะไรทั้งนั้น

ชื่อเฉินอึ้งเบาๆ แล้วหรี่ตามองเธอนั้นเล็กน้อย เธอไม่ทำ อะไรหน่อยเหรอ

ไม่ควรเป็นแบบนี้สิ

ข้อมูลข้างในนี้เป็นความลับสุดยอดเลยทีเดียว หน้าที่เธอ คือไปเอาข้อมูลนี้ และกูต้องรู้ว่ามันมีความสำคัญ แล้วทำไม ถึงปล่อยให้เขาเปิดง่ายๆแบบนี้ล่ะ

เย่ซื้อเฉินมองดูเธอ แล้วเห็นการคาดหวังเล็กน้อยบนใบหน้า เธอ เหมือนกำลังรอให้เขาเปิดอยู่

เยซือเฉินกำลังคิดทบทวน จึงได้หยุดการเคลื่อนไหวไว้

“คุณสามี เป็นอะไรไปคะ คุณทำไมไม่เปิดแล้วล่ะ”เงินสั่วฉิง ฆ้องมองเขา กระพริบตา และเริ่มเร่งเขาแทน “คุณสามี ข้างในคืออะไรเหรอ”ตอนนี้เป็นลั่วถึงไม่ช่อน สีหน้าคาดหวังไว้เลยสักนิด แถมยังมีความตื่นเต้นอีก เย่งชื่อเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วกระตุกมุมปาก เขารู้ดีว่าผู้

หญิงคนนี้เป็นพวกเห็นโลงศพแล้วก็ไม่หลั่งน้ำตา

ในข้างในเอสซี การ์ดมีไฟล์งานอันหนึ่ง จากนั้นเปซือเฉินก็ คลิกเปิดทันที แต่ไฟล์งานนี้ได้มีการตั้งรหัสเอาไว้ ต้องป้อน รหัสถึงจะเปิดไฟล์งานได้

เยซื้อเฉินมองดูเธอ แล้วยิ้ม เขาคิดว่าที่เธอไม่กังวลเป็น เพราะรู้ว่าไฟล์งานนี้ได้มีการตั้งรหัสเอาไว้แล้ว เธอคิดว่าเขา ไม่สามารถปลดล็อคได้แน่

แต่ว่า เธอคงต้องเสียใจแล้วล่ะ

เยซื้อเฉินรีบป้อนพวกตัวเลขกับเครื่องหมายอย่างรวดเร็ว ต่อมาไฟล์ก็ถูกปลดล็อคออก

แต่ว่า ใบหน้าเวินรั่วฉันยังไม่มีความเปลี่ยนแปลงเช่นเดิม ไม่ทำการขัดขวางอะไรทั้งนั้น และเธอยังคงเบิกตากว้างมอง ดูด้วยความคาดหวัง เมื่อเห็นว่าในตอนนี้เธอยังมีการตอบสนองเช่นเดิม

เยซื้อเฉินถึงกับขมวดคิ้ว

หรือว่าเขาเตาอะไรผิดไปหรือเปล่านะ

ที่จริงแล้วไม่ใช่เป็นส่วนึ่งไม่กลัว และไม่ใช่ไม่กังวลด้วย แต่ เพราะเธอรู้ว่ากังวลกลัวไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเมื่อเธอ สังเกตเห็นแล้วว่าเย่ซื้อเฉินได้เปิดดูเอสซี การ์ตนี้มาก่อนแล้ว

เดิมเอสซี การ์ดนี้ซ่งหยุนได้ทำเครื่องหมายสัญลักษณ์เอา ไว้ ถ้าเปิดเอสซี การ์ดแล้ว เครื่องหมายสัญลักษณ์ที่ทำเอาไว้ ก็จะถูกทำลายไป

ซึ่งหยุนทำเครื่องหมายสัญลักษณ์ไว้บนเอสซี การ์ดกับมือ ตัวเอง คนทั่วไปจะสังเกตไม่เห็นอย่างแน่นอน ซึ่งหยุนนั้นเป็น นักปลอมแปลงและคือสภาพข้อมูล เพราะสังเกตเห็นจากสิ่งนี้ แล้วเว็นลั่วชิงถึงรู้ว่าเลยชื่อเฉินได้เปิดดูข้อมูลข้างในเอสซี การ์ด

ในเมื่อเขาก็เปิดดูตั้งนานแล้ว งั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องห้าม เขาอีก รู้เลยว่าตอนนี้เขาตั้งใจจะจับโกหกจากเธอ ถ้าเธอ กระวนกระวายปั๊บก็จะเผยพิรุธปั้บ

เป้ชื่อเฉินเป็นสุนัขจิ้งจอกตาเฒ่าจริงๆ ทั้งหน้าเนื้อใจเสือ และเจ้าเล่ห์เพทุบาย

ตอนแรกเวินรั่วจึงคิดว่าตั้งรหัสไว้ที่ไฟล์งานแล้ว เยชื่อเฉิน คงจะไม่เปิดได้ง่ายๆ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเปซื่อเฉินจะปลดลือค ไฟล์งานได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

จากเธอออกจากโรงแรมจนถึงตอนนี้เป็นเวลาไม่นานมาก นัก และยิ่งไปกว่านั้นเลยซื่อเฉินยังเสียเวลาตามไล่เธออีกด้วย

ดูเหมือน เธอจะประเมินความสามารถเยซือเฉินต่าไปแล้ว จริงๆ ขอถามหน่อยยังมีอะไรที่เขาไม่สามารถทำได้อีก

เงินล่ำฉันตอนนี้ลึกๆรู้สักว่าก่อนหน้าที่เธอหนีออกมาจาก โรงแรมพันนั้นเป็นความโชคดีมากๆจริงๆ

เธอคิดว่าถ้าหากเธอรู้สึกตัวช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เธอคงถูก จับได้แน่นอน

แน่นอน เว็นลั่วฉึงรู้ที่เธอหนีออกมาได้นั้นเพราะได้เปรียบ การควบคุมทางด้านจิตวิทยา

เป็นลั่วนิ่งกำลังคิดอะไรอยู่ ก็ปลดล็อคเสร็จ เปิดไฟล์งาน หน้าแรกมีตัวหนังสือและตัวเลขแปลกๆมากมายเต็มไปหมด เป็นถั่วนิ่งรู้ว่ามันคือรหัสลับตัวเลขชนิดหนึ่ง

เงินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ นี่คือรหัสลับตัวเลขพิเศษชนิด หนึ่ง คนทั่วไปดูไม่ออกแน่นอน เพราะฉะนั้นให้เยซื่อเฉินดู แล้วก็ไม่เสียหายอะไร

“คุณสามี น่ะคืออะไรอ่ะ คุณให้ฉันดูพวกนี้ทำไม ฉันคิดว่า เป็นหนังดีๆอะไรสักอีก” เวินลั่วชิงโล่งใจเบาๆ น้ำเสียงเปลี่ยน เป็นเบาสบายกว่าปกติ

“นี่คือรหัสลับตัวเลขพิเศษชนิดหนึ่ง แต่ว่าฉันบังเอิญรู้มา บ้าง “เลยชื้อเฉินจ้องมองเธอ แล้วยกมุมปากลึกเข้าไปกว่าเดิม เธอคิดว่าเขาไม่รู้รหัสลับตัวเลขพวกนี้ เพราะแบบนี้จึงไม่รู้สึก เป็นอะไรใช่ไหม

แต่ว่า น่าเสียดายด้วยที่ทำให้เธอผิดหวังอีกแล้ว

เมื่อได้ฟังที่เขาพูด เวินรั่วจึงรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นไป เพราะความตกใจในชั่วขณะ เขารู้เขารู้งั้นเหรอ

แม้แต่รหัสลับตัวเลขพวกนี้เขาก็ยังรู้อีกเหรอ

รหัสลับตัวเลขแบบนี้เธอแค่เคยเห็นมาก่อน ซึ่งก็ไม่ได้รู้ อะไรมาก เธอรู้เพียงเครื่องหมายบางส่วน เพราะคนทั่วไปจะ เข้าไม่ถึงรหัสลับตัวเลขพวกนี้ เธอแค่บังเอิญได้เรียนรู้ เครื่องหมายพวกที่ง่ายๆเท่านั้น

เขารู้ได้ไง

และมีอะไรที่เขาไม่รู้อีกไหม

ตอนนี้ เป็นลั่วนิ่งแม้จะนิ่งแค่ไหนก็ไม่สามารถปกปิดความ ตะลึงไว้ได้

เพราะเธอตกตะลึงมากจริงๆ

ทำไม กังวลเหรอ”สายตาเปลือเฉินจ้องมองเหมือนเดิม มุม ปากกระตุกยิ้มขึ้นมา ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถแสดงต่อไปได้ อีก

เวินลั่วฉิ่งแอบถอนหายใจ เธอรู้ว่าเมื่อใบหน้าเธอแสดง ความอึ้งออกมา ก็เท่ากับเผยพิรุธออกมาแล้วบ้าง เพราะ ฉะนั้นเธอต้องรีบหาวิธีมาแก้ตัว

“คุณสามี คุณเก่งจังค่ะ”เงินลั่วชิงมองดูเขาด้วยความ ยกย่องและตะลึง ที่ทำแบบนี้เพราะต้องการซ่อนความอึ้งเมื่อ ก็ของเธอไว้

เย่ซื่อเฉินรู้เยอะเกินไป กลับยิ่งทำให้เธอกลวังมากไป คนปกติทั่วไปไม่รู้เรื่องพวกนี้เด็ดขาด

เธอรู้ตั้งนานแล้วว่าเขาไม่ใช่คนปกติทั่วไป แต่ตัวตนเขานั้น เหมือนพิเศษมาที่เดียว

“รหัสลับตัวเลขพวกนี้ฉันเคยเห็นมาจากที่ถังหลินน่ะ”เปซื้อ เฉินมองดูเธอ ในตาที่แคบลงนั้นซ่อนความแสงริบหรี่ไว้ ถึง ตอนนี้แล้วเธอยังจะแสดงอีกเหรอ

ทำไมน่ะ เธอคิดว่าเขาไม่รู้จริงเกี่ยวกับรหัสลับตัวเลขพวกนี้ ที่ทำไปเพียงเพราะต้องการหลอกเธอเท่านั้นหรือไง

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ถือสาที่จะพูดมากกว่านี้

ตอนเยชื่อเฉินพูดคำพูดพวกนั้น แววตาคู่นั้นก็จ้องมองเธอ ไม่วาง ไม่พลาดความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนหน้าเธอ

เขาสงสัยมาตลอดว่าเธอคือคนของพี่ใหญ่ เพราะฉะนั้น เขาถึงรู้สึกว่าเมื่อเธอได้ฟังเขาเอ่ยชื่อถังหลัน เป็นไปไม่ได้ที่ จะไม่รู้สึกเลยสักนิด

เวินรั่วจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย ประณีตละเอียดมากๆ แต่หลัง จากนั้นเธอก็ไม่แสดงท่าที่อย่างอื่นที่น่าสงสัยอีก

ซื้อเฉินมองการตอบสนองของเธอ แววตาประกายเล็ก

น้อย การตอบสนองเช่นนี้ของเธอคือการซ่อนตัวที่ดีมากเลย

ที่เดียว แต่ว่า.. “คุณสามี ดึกมากแล้ว ฉันง่วงจัง ถ้าคุณไม่มีเรื่องอย่างอื่น แล้ว ฉันจะนอนแล้วนะ”เปินลั่วเฉิงมองเขา แล้วเบะปาก อย่าง ไม่พอใจเล็กน้อย

ตอนนี้เป็นลั่วนิ่งทำเหมือนเธอไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูดมา

ทั้งหมดกับในสิ่งที่เขาถืออยู่ในมือเลยสักนิด และทำเหมือน เรื่องทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลยสักนิด เย่ซื้อเฉินแอบถอนหายใจ เธอเห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตา จริงๆด้วย