บทที่ 155 คุณชายสามเย่กำลังโวยวายอะไรอยู่

(1)

เวลานี้เวินลั่วฉิงตั้งใจเลือกเสื้อผ้ามาก เวินลั่วเฉิง ลองจับเนื้อผ้าดู จึงเลือกสองชุดที่สวมใส่สบาย หลัง จากที่เลือกได้แล้วพอดีกับจะหยิบขึ้นมา

ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เป็นลั่วนิ่งเห็นเบอร์โทรศัพท์ก็กะพริบตา จากนั้น จึงรีบรับสาย

“ลั่วเฉิง ซ่งหยุนเกิดเรื่องแล้ว เธอมีข้อมูลที่สำคัญ อยู่ในมือตอนนี้ถูกคนจับตามองอยู่ เธออยู่ที่เมืองA คุณไปรับเธอหน่อยสิ” น้ำเสียงอีกฝั่งหนึ่งของสายเป็น กังวลยิ่งนัก

“ได้ อยู่ไหน? “จากที่เป็นลั่วนิ่งถือเสื้อผ้าอยู่ในมือ ก็ได้วางลง จากนั้นก็เอียงกายไปทางที่ไม่มีผู้คน เธอไม่ ได้ถามอะไรมาก ในเมื่อรุ่นพี่ได้โทรหาเธอเองก็แสดง ว่ามันรุนแรงและเร่งด่านมาก

“ตอนนี้คุณกลับไปที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปก่อน แล้ว ฉันจะโทรไปอีกทีหนึ่ง พอถึงเวลานั้นคุณก็ให้หลิงเอ่อ คุ้มกันคุณออกจากบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปไปหาซ่งหยุน” อีก ฝั่งหนึ่งของสายเยว่หงหลิงพูดเบาลงอย่างเห็นได้ชัด ฟังแล้วรู้สึกเป็นกังวลยิ่งนัก

“ได้” เป็นลั่วนิ่งเข้าใจดีว่าในห้างสรรพสินค้านั้นมีผู้คนพลุกพล่านไปมา ง่ายต่อการสะกดรอยตาม ดังนั้น รุ่นพี่สั่งอย่างนี้ก็เหมาะสมดีแล้ว

รุ่นพี่ระมัดระวังเช่นนี้ก็คงเป็นเรื่องที่รุนแรงจริงๆ

เงินลั่วชิงจึงไม่เสียเวลารีบออกจากจุดขายเสื้อผ้าเด็ก

แล้วลงจากตึกไป

ตอนแรกเย่ซื้อเฉินรอดูเธอซื้อเสื้อผ้า เมื่อกี้เธอ กำลังจะซื้ออยู่แล้วเชียว แต่เมื่อรับสายโทรศัพท์ก็จาก ไปกะทันหันเลย?

ใครเป็นคนโทรมานะ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?

ถึงแม้ว่าเยซื้อเฉินจะแต่งงานกับเธอแล้ว แต่ไม่ เคยก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเธอเลยและไม่เคย ใช้คนให้ติดตามเธอด้วย แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินกลับทนไม่ ไหวอยากจะสะกดรอยตามเธอ

หลังจากที่เงินลั่วฉิงออกจากห้างสรรพสินค้าก็รีบ เรียกรถแท็กซี่

ตอนที่เย่ชื่อเฉินออกมา เธอก็ขึ้นรถแท็กซี่แล้ว

และเมื่อกี้เขาได้จอดรถไว้ที่ลานจอดรถด้านล่าง ถ้า

หากไปขับรถขึ้นมาตอนนี้คงจะไม่ทันการเสียแล้ว ดัง

นั้นเยซื้อเฉินก็เรียกรถแท็กซี่มาหนึ่งคันด้วยเช่นกัน “ตามรถคันหน้าไป แต่อย่าเข้าใกล้มากเกินไปนะ ไม่ต้องให้เขาสังเกตเห็นนะ”เย่ชือเฉินรู้ว่าเวินลั่วฉิงเป็น คนที่มีความระมัดระวังสูง อย่างครั้งที่แล้วที่ไป๋ยี่รุ่ย

สะกดรอยตามพวกเขา เธอก็สามารถสังเกตเห็นในเวลาอันรวดเร็ว และเลขาหลิวที่กำลังขับรถอยู่นั้นยัง ไม่ทันเห็นเลย คนขับรถแท็กซี่ไม่ได้ถามอะไรมากมาย เมื่อขับรถ

แท็กซี่มานานแล้วก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เขาไม่เคยเจอมา

ก่อน ดังนั้นเห็นเรื่องแปลกเป็นเรื่องที่ปกติไปเสียแล้ว

คนขับรถแท็กซี่มีเทคนิคการขับที่ดีมาก บวกกับ การชี้แนะของเย่ซือเฉิน จึงแอบซ่อนได้ดีทีเดียว พวก เขาไม่ได้ติดตามอย่างใกล้ชิด อีกทั้งยังให้มีรถสอง สามคันขับหลังรถแท็กซี่ที่เป็นลั่วฉงนั่งไว้อีก

ทว่าถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เป็นลั่วนิ่งที่นั่งอยู่ในรถ แท็กซี่คันหน้าก็สังเกตเห็นเสียแล้ว เพราะตอนนี้อยู่ใน ยามคับขัน ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงระมัดระวังกว่าปกติ

ดวงตาของเวินลั่วฉิงยิบหยี แต่เธอไม่ได้กระทำ อะไรและไม่ได้แสดงความผิดปกติแต่อย่างใด

ตอนนี้เธอกำลังกลับไปที่บริษัทเวินซื่อกรุ๊ป ดังนั้น ถึงจะมีคนตามเธออยู่แต่ก็ไม่สามารถได้เห็นอะไร

“ฉันถูกคนติดตาม” แต่เงินลั่วฉิงยังคงส่งข้อความ ให้เยว่หงหลิง

“พวกเขาติดตามคุณเร็วขนาดนั้นเลยหรือ? น่าจะ เป็นไปไม่ได้ สถานะในเมืองAที่คุณเป็นคุณหนูใหญ่ ตระกูลเวินพวกเขาไม่มีทางรู้แน่ ตอนที่ฉันโทรหาคุณ อยู่นั้น มู่หรงด้วหยางก็ได้ตรวจสอบอยู่ตลอดเวลาซึ่งก็ ไม่พบเห็นจะมีใครเลย น่าจะไม่ใช่พวกเขา”เยว่หงหลิงตอบข้อความเธออย่างรวดเร็ว

“ไม่แน่ใจว่าเป็นใครกัน ดูสถานการณ์ก่อนแล้ว ค่อยว่ากัน” เพราะเป็นรถแท็กซี่ ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่รู้ ว่าเป็นใครกัน เนื่องจากยังไม่แน่ใจ จึงไม่ได้ทำอะไร โดยพละการ

“โอเค คุณระวังตัวด้วย เพื่อความปลอดภัยหาก คุณหลุดจากการติดตามแล้วก็ติดต่อฉันด้วยนะ”เยว่หง หลิงตอบข้อความอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ถึงแม้เธอจะ รู้สึกว่าคนพวกนั้นไม่สังเกตเห็นเงินลั่วฉิงเร็วขนาดนี้ หรอก แต่ก็ปลอดภัยไว้ก่อนจะดีกว่า

เวนสั่วฉิงกำมือถือไว้แล้วจับตาดูสถานการณ์ด้าน หลังอย่างตั้งใจ เธอเม้มปากขึ้น เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เธอถูกติดตามตั้งแต่ที่ออกจากห้างสรรพสินค้าแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร? และติดตามเธอเพื่ออะไร?

เพราะรถแท็กซี่คันนั้นมีรถหลายคันอยู่ด้านหน้า และคนนั้นก็ยังนั่งอยู่ที่แถวหลังของรถแท็กซี่คันนั้น ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงเห็นได้ไม่ชัดเจน

เงินลั่วชิงเห็นว่ากำลังจะไปถึงที่บริษัทเวินซื่อกรุ๊ป แล้ว มุมปากของเธอยกขึ้น เธอกำลังคิดว่าต่อจากนี้ เธอก็น่าจะรู้ว่าคนที่ติดตามเธอเป็นใครกัน

รถแท็กซี่ที่เป็นลั่วนิ่งนั่งได้จอดอยู่ที่หน้าตึกบริ ษัทเวินชื่อกรุ๊ป เวินลั่วชิงเปิดประตูลงจากรถ จากนั้นก็ เดินเข้าไปภายในตึกของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป
เยซื้อเฉินเห็นเธอเดินเข้าไปที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ป ดวงตาก็กะพริบอย่างรวดเร็ว เขาคิดมากไปหรือ เปล่า? หรือเธอสังเกตเห็นว่ามีคนติดตาม จึงจงใจเข้า มาที่บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปกันแน่?

เยซื้อเฉินคิดว่าไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ในเมื่อเขาได้ มาถึงที่นี่แล้วก็ควรจะลงจากรถไปดู

ถ้าเกิดว่าเธอยังไม่เห็น เขาก็ต้องลงจากรถไปดูว่า เธอรีบกลับมาทำไม?

ตอนแรกเธอกำลังตั้งใจเลือกเสื้อผ้าอย่างมีความ สุขอยู่แล้ว แต่จู่ๆก็ไม่ซื้อเสียแล้ว ถ้าเกิดไม่มีเรื่อง สำคัญก็คงจะไม่ถูก

แน่นอนว่าถ้าเธอเห็นเขาแล้วจริงๆ เขาก็ควรที่จะ ลงจากรถด้วย

หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งลงจากรถก็เอามือถือออกมา เธอแกล้งทำเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ความจริง คือเปิดกล้องถ่ายรูป และปรับให้เป็นการถ่ายโดย อัตโนมัติ

หลังจากที่เธอเดินเข้าที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปแล้ว เธอ คำนวณเวลาเสร็จแล้วก็เอามือถือออกจากข้างหูมา ด้านหน้าเล็กน้อยและปรับให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงไม่ต้องหันหลังไปมองก็ สามารถดูสถานการณ์ด้านหลังในมือถือได้อย่าง ชัดเจน
ตอนที่เธอมองเห็นย่ซื้อเฉินลงจากรถแท็กซี่ผ่าน ทางกล้องโทรศัพท์ ดวงตาก็กะพริบไปมา ทำไมถึงเป็น เย่ซื้อเฉินล่ะ? เขาไปส่งเพิ่งโร่ถึงแล้วมิใช่หรือ! !

ทว่าทำไมเขาถึงได้ติดตามเธอ?

ขณะที่เป็นลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นก็เห็นเย่ซื้อ เฉินเดินเข้าตึกของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปมา เวินลั่วฉิงถอน หายใจหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เก็บมือถือไว้อย่างไม่เหลือ ร่องรอยไว้

หากพบว่าคนที่ติดตามเป็นคนอื่น เวินลั่วฉิงก็จะ ต้องใช้มาตรการที่เด็ดขาด แต่คนคนนี้เป็นเย่ชือเฉิน จึงต้องพูดอีกทีหนึ่ง

เธอยังไม่แน่ใจว่าเย่ซื้อเฉินติดตามตัวเธอนั้นมัน เป็นเรื่องบังเอิญหรือจงใจจะทำกันแน่? เธอรู้สึกว่า ต้องทำจุดนี้ให้กระจ่างเสียก่อน

เป็นลั่วนิ่งไม่ได้หันกลับไปมอง ยังคงก้าวเดินใน จังหวะที่เหมือนเดิม ไม่ได้เร็วขึ้นและไม่ได้ช้าลง

หลังจากที่เป็นลั่วฉิงเดินเข้าลิฟต์ส่วนตัวแล้วถึงจะ หันหลัง จากนั้นก็เห็นเคยซื้อเฉินเดินมาที่ลิฟต์

เงินลั่วชิงมิได้รีบร้อนจะปิดลิฟต์ เธอยืนมองเขา อยู่ในลิฟต์ นาทีต่อมาคุณชายสามเย่ก็ได้เดินเข้ามาใน ลิฟต์อย่างรวดเร็ว

เป็นลั่วนิ่งเห็นเขาเดินเข้าลิฟต์อย่างเปิดเผย หาง คิ้วจึงยกขึ้นเล็กน้อย
เขาตามเข้ามาตอนนี้เพื่อจะคุยอะไรกับเธอกัน

นะ?