ตอนที่ 134 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (1)

ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งหดหู่ใจ เดินไปยังที่นั่งที่ว่างเปล่าแล้ว นั่งลงไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก มองกระดาษและ ปากกาต่อหน้าก็เริ่มรู้สึกปวดหัว ไม่ได้เสแสร้งมันปวด

จริงๆ

ตั้งแต่เด็ก เมื่อเธอเห็นหนังสือก็รู้สึกปวดหัว! !

ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดี? ฉิงฉิงคงนึกไม่ถึงว่า เยซื้อเฉินจะใช้วิธีนี้ ดูเหมือนว่าฉิงฉิงของตนจะคาด การณ์ผิดพลาดแล้ว

แต่เดี๋ยวก่อน! !

ตอนที่กำลังเดินทางมาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ฉิงฉิงนอกจากจะให้เธอดู 5 ภาพนั้นแล้วยังให้ดูอีกหนึ่ง ภาพนิ ตอนนั้นฉิงฉิงบอกว่าเผื่อมีอะไรขัดข้องจะได้ ใช้!

เธอก็ว่า ฉิงฉิงของเธอจะคาดการณ์ผิดได้อย่างไร

กัน?

ฉิงฉิงของเธอไม่ว่าจะทำอะไรก็จะเตรียมตัวสุด ความสามารถเลย! !

ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเห็นเป็นแค่ สิ่งที่ใช้ในการร่วมทำงานระหว่างสองบริษัทก็เท่านั้น ยังทำเหมือนเป็นนรกอเวจี ดังนั้นจึงไม่ได้ดูอย่างตั้งใจ
แต่ภาพออกแบบของฉิงฉิงนั้นโด่ดเด่นจริง แค่มอง แวบเดียวก็ต้องหลงใหลในความสวยงาม ดังนั้นเธอจึง จำได้อยู่

ถึงแม้เธอจะออกแบบไม่เป็น แต่เรื่องฝีมือวาดรูป เธอก็ยังพอใช้ได้ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะจำลองแบ บที่ฉิงฉิงคิดขึ้นมา

ซื้อเฉินเฝ้าสักเกตฉู่หลิงเอ๋อมาโดยตลอด เพิ่ง เห็นตอนแรกที่มีสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก หน้าตาบูด บั้ม แต่ต่อมาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นดีอกดีใจ? !

คิ้วของเย่ซื่อเฉินชนกัน ดวงตายิบหยี

เพราะฉู่หลิงเอ๋อลอกเลียนแบบผลงานของ เงินลั่วชิง ดังนั้นเวลาที่ลงมือวาดจึงมีคล่องแคล่วและ พลิ้วไหว ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็วาดเสร็จ จากนั้นก็ นำไปให้เลขาหลิว

เลขาหลิวไม่กล้าเชื่อมันรวดเร็วเกินไป เหมือนกับ กำลังเล่นเหมือนเด็กๆอยู่ เธอจะทำท่าทีให้ดูเหมือนมี ความตั้งใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ใช้เวลาเร็วอย่างนี้จะ สามารถวาดแบบอะไรได้บ้าง?

ถึงแม้ว่าบริษัทเวินชื่อกรุ้ปเป็นของคุณนาย สุดท้ายท่านประธานก็จะเลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แต่นัก ออกแบบทำไปเรื่อยไม่มีท่าทีความเป็นมืออาชีพเลย ไม่ว่าจะยังไงก็น่าจะเล่นละครตกใจกันบ้าง พอถึงเวลา จะได้ไม่ทำให้ท่านประธานของตนต้องลำบากใจ
เลขาหลิวรู้สึกว่าฉู่หลิงเอ่อไม่ควรส่งภาพออกแบบ เร็วเกินไป แต่เมื่อก้มหน้ามองก็ต้องตกตะลึงตาค้าง

แค่มองภาพนี้แวบเดียวก็ต้องทึ่งกับความสวยงาม ดูดีกว่าภาพ 5 ภาพที่บริษัทเวินชื่อกรุ้ปได้ส่งมาก่อน หน้านี้

เลขาหลิวตกตะลึงยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน จนเย่ซื้อ เฉินทำเสียงกระแอมจึงจะรู้สึกตัวแล้วรีบส่งภาพ ออกแบบให้กับเย่ซือเฉิน

เมื่อเย่ซื้อเฉินเห็นภาพออกแบบ ดวงตาก็เกิดแสง เป็นประกายและใบหน้าก็ความประหลาดใจด้วย

เขาเงยหน้าขึ้นมองฉู่หลิงเอ๋อ ในแววตาซุกซ่อน ความสงสัยที่ยากจะหลั่งถึง” สามารถออกแบบผลงาน อย่างนี้ในเวลาที่รวดเร็ว? ความสามารถแบบนี้ทั้ง วงการนักออกแบบก็คงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทำอย่างนี้ ได้”

“ฉันเป็นหญิงอัจฉริยะไง! ! “เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อยิ้ม อย่างอ่อนโยนมาก คนที่รู้จักฉู่หลิงเอ่อดี จะรู้ว่าเมื่อฉู่ หลิงเอ่อรู้สึกผิดก็จะยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอรู้สึกปวดหัว เมื่อกี้ไม่น่าจะวาดเร็วขนาดนี้ เธอ ควรจะวาดช้าๆให้เสร็จภายในสองชั่วโมงก็เพียง พอแล้ว โอ้ย! ทำผิดพลาดเสียแล้ว! !

แต่ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าเย่ซือเฉินมีเป้าหมายที่ไม่ ธรรมดากันนะ? หรือเธอคิดมากไปเอง?
นักออกแบบคนอื่นที่กำลังคิดไอเดียอย่างตั้งใจ ต่างก็รู้สึกตกตะลึง ตอนแรกนักออกแบบของบริ ษัทเวินชื่อกรุ๊ปทำตัวเหลียวไหลอยู่อย่างนั้น เมื่อไปทำ ก็ส่งภาพออกแบบอย่างรวดเร็ว ได้ยินเย่ซื้อเฉินพูดเช่น นี้แล้ว ผลงานก็เธอคงจะดีมาก แม้แต่เย่ซื้อเฉินก็ต้อง ตกตะลึง

“ฉันวาดภาพออกแบบเสร็จแล้ว ฉันไปได้หรือยัง ค่ะ? “ฉู่หลิงเอ่อรู้สึกว่าต้องไปรายงานสถานการณ์ ปัจจุบันให้เป็นลั่วนิ่งฟัง ให้เวินลั่วฉิงวิเคราะห์พิจารณา ดู เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆอย่างไงชอบกล

ประโยคที่ฉู่หลิงเอ่อพูดเหมือนกำลังซักถามอยู่ แต่ตัวเธอกำลังเริ่มเดินออกไปแล้ว

“คุณฉู่ คุณยังออกไปไม่ได้ครับ”เลขาหลิวรีบเดิน มาขวางเธอไว้

“ทำไมหรอค่ะ? ทำไมฉันถึงออกไปไม่ได้ค่ะ? “ฉู่ หลิงเอ่อรู้สึกไม่พอใจ เธอเป็นคนมีนิสัยใจร้อนอยู่แล้ว เข้าข่ายที่ว่าจุดปุ่บติดปับเลย

และที่สำคัญเธอรู้สึกผิดกลัวความผิดจะหลุดออก มา จึงยิ่งใจร้อนขึ้นอีก

“ต้องรอฟังผลการตัดสินครับ”เลขาหลิวหยุด ชะงักคาดไม่ถึงว่าเธอจะรีบร้อนขนาดนี้ แต่ท่าทีของ เลขาหลิวยังคงเกรงอกเกรงใจอย่างมีมารยาท

“พวกคุณตัดสินของพวกคุณเอง เกี่ยวอะไรกับฉัน? ธุระของฉันเสร็จสิ้นแล้ว”ถึงแม้ฉู่หลิงเอ๋่อจะไม่ใช่ คนที่สัเกตเก่งเหมือนเงินลั่วชิง แต่เธอก็รู้สึกว่า สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจเป็นอย่างมาก

พูดจบ ฉุ่หลิงเอ๋อก็ชนเลขาหลิวที่มาขวางทางไว้ ไปด้านข้าง และเตรียมจะเดินออกไป

ผู้คนทั้งห้องต่างจ้องมองแบบไม่กระพริบตา นัก ออกแบบของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปจะมาช่วยให้บริษัทเวิน ชื่อกรุ๊ปได้เซ็นสัญญาได้อย่างไรกัน? ดูอย่างไงก็ เหมือนมาทำให้เสียการเปล่าๆ

เลขาหลิวอยากจะขวางต่อ แต่เห็นประธานของ ตนเดินเข้ามา จึงถอยหลังไปอยู่ข้างๆ

“คุณฉู่ เชิญครับ”อยู่ซื้อเฉินเดินมาอย่างรวดเร็วอยู่ ตรงหน้าของฉู่หลิงเอ๋อ น้ำเสียงเกรงใจ แต่ท่าที

แข็งกร้าว

คุณชายสามเย่ดูออกว่าฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนตรงไป ตรงมา ใจร้อน เขาก็ดูออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉู่ หลิงเอ่อกับเงินถั่วนิ่งนั่นไม่ธรรมดา ดังนั้น เขาอาจจะ สามารถได้เบาะแสที่เขาอยากรู้จากตัวของฉู่หลิงเอ่อก็ เป็นได้

“ทำไมเหรอ สนใจฉันเหรอ? “ฉู่หลิงเอ๋อเงยหน้า มองเยซื้อเฉิน ยิ้มอย่างสวยงาม และจงใจยกต้นทุนที่ เธอมีอย่างภาคภูมิใจขึ้น

การกระทำอย่างเธอกะทันหัน ท่าทีก็รวดเร็ว เห็นว่าร่างกายเธอจะเข้าประกบเย่ซื่อเฉินแล้ว แน่นอนว่าฉู่ หลิงเอ๋อจะไม่เข้าไปประกบเป็นอันขาด พอถึงเวลาก็ จะหยุดเอง

สีหน้าเย่ซื่อเฉินเปลี่ยน แววตามืดมน รีบถอยหลัง

ไป

ฉู่หลิงเอ๋อเห็นปฏิกิริยาการต่อสนองของเย่ซื้อเฉิน ก็รู้สึกอึ้ง นี่คือคนที่ถูกเล่าขานว่าเป็นผู้สามารถจัดการ กับอุปสรรคทั้งหลายได้อย่างเก่งกาญ ไม่เคยหวั่นกลัว ใดๆ คุณชายสามเย่งั้นหรือ?

เธอแค่จะเข้าใกล้เขา ก็ทำให้เขาตกใจกลัวขนาด

นี้เลยหรือ?

เธอรู้สึกว่าเธอได้รับรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่เข้าเสีย

แล้ว! !

“ก็ได้ค่ะ ไป”ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มตลอด ดวงตาเผยความ ดีใจเป็นอย่างมาก ครั้งนี้ไม่รอให้คนอื่นเชิญเธอก็เดิน เข้าห้องทำงานด้วยตนเอง

ซื้อเฉินดูออกว่าจงใจ แต่สีหน้าของเขาก็ยังคง เคร่งขรึมอยู่ เขาไม่ได้เดินเข้าห้องทำงาน เพียงแต่มอง เลขาหลิวแวบหนึ่ง

เลขาหลิวอึ้งไปชั่ววูบ จากนั้นก็เข้าใจและเดินเข้า ห้องทำงานก่อน

ซื้อเฉินจึงจะเดินเข้าห้องทำงาน เขาไม่อยากให้ ภรรยาของเขาต้องเข้าใจผิด
“เชิญคุณฉู่วาดภาพออกแบบอีกหนึ่งภาพ”หลัง จากที่เข้าห้องทำงาน เลขาหลิวก็เอากระดาษกับ ปากกาส่งมาด้านหน้าของฉู่หลิงเอ๋อ

“ทำไมฉันต้องวาดอีก? “ฉู่หลิงเอ๋อเกือบจะ กระโดดขึ้น ยังจะวาดอีก ที่ฉิงฉิงเตรียมไว้เผื่อ 1 ภาพ เมื่อกี้ก็ได้วาดให้พวกเขาแล้ว ตอนนี้ยังจะให้เธอวาด อีก?

ความสามารถของเธอจะไปวาดภาพออกแบบ อะไรได้?

เธอวาดวงกลมให้พวกเขาเหรอ?