บทที่119 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (1)

ถ้าเธอคิดจะทำ เขาก็จะให้เธอทำ สำเร็จทำไม่ สำเร็จนั้นก็ไม่สำคัญ

ผลที่เลวร้ายที่สุดก็คือเมื่อถึงเวลานั้นขายบริษัท อาจได้เงินน้อยหน่อย แต่ทรัพย์สินพวกนั้นที่เขาเหลือ ให้ฉิงฉิงนั้นก็พอให้เธอใช้ทั้งชีวิตแล้ว

แน่นอน คุณปู่เงินไม่ได้คาดหวังอะไรกับเวินลั่วฉิง เลย ถึงแม้ปีนั้นที่ให้เป็นลั่วนิ่งไปเรียนออกแบบ แต่เขา ก็รู้สถานการณ์หลายปีที่มหาวิทยาลัยของเวินถั่วนิ่งดี

ถึงแม้เขาจะเอ็นดูรักใคร่หลานสาวเขาจริง แต่บาง เรื่องเขาก็ควรยอมรับความจริง เช่นเรื่องที่การด้าน ออกแบบของฉิงฉิงของเขานั้นไม่สามารถเป็นที่พึง พอใจได้จริง

เงินลั่วชิงรู้ออกถึงความคิดของคุณปู่เวินอยู่แล้ว แต่เธอไม่คิดจะแก้ตัวอะไรทั้งนั้น

เรื่องบางเรื่องไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจทันที

ทันใด

“เอกสารพวกนี้ เธอต้องเซ็นชื่อก่อน” คุณปู่เวินเห็น เป็นลั่วนิ่งอย่างไม่ได้เซ็นเอกสาร จึงเร่งอีกครั้ง

ตอนนี้สถานการณ์บริษัทเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าเธอทำ พังไปอีก เขาก็ไม่รู้ว่าจะมีสถานการณ์อย่างไรกันแน่น ดังนั้นก็ต้องโอนของพวกนี้ให้ฉิงฉิงก่อน
เอกสารนั้นเวินลั่วฉิงก็ดูมาหมดแล้ว ทรัพย์สิน พวกนี้บวกกันแล้วมันมีจำนวนไม่น้อยเลย เวินลั่วฉิงไม่ อยากรับไว้ แต่เห็นสีหน้าแนวแน่ของคุณปู่เวินแล้ว เธอ รู้เลยว่าพูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว จึงได้ทำตามความคิด ของคุณปู่โดยการเซ็นชื่อไปก่อน

เป็นลั่วนิ่งเพิ่งเซ็นเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เงินลั่วชิงเอามือถือออกมา

เมื่อมองดูแปบนึง ก็รีบรับสาย ขณะที่เวินลั่วฉิงรับ โทรศัพท์นั้น ได้เดินออกห่างไปเล็กน้อย

เดิมที่คุณปู่เวินยืนด้านข้างเวินลั่วฉิง แต่เพราะ ความเร็วอย่างมากของเวินลั่วฉิง ทำให้มองไม่เห็นว่า เป็นชื่อใครที่ขึ้นในมือถือ

“อยู่ไหนเนี่ย”ด้านอีกของปลายสายนั้น เสียงทุ้ม ต่ำของเย่ซื้อเฉินได้ลอยเข้ามา

“อยู่บ้าน” เวินลั่วฉิงเม้มปากให้เบาๆ น้ำเสียงเอ่ย เบาลงเล็กน้อย ฟังดูอ่อนโยนยิ่ง “อยู่บ้านตระกูลเวิน คุณปู่กลับมาแล้ว”

คุณปู่เวินทีแรกก็ทำหน้าสงสัยมองดูเธอ เมื่อฟังคำ พวกนี้เข้า ในแวตาก็ประกายขึ้นมามาก

อยู่บ้านก็อยู่บ้านสิ แล้วยังต้องบอกอยู่บ้านตระกูล เงินอีก ในเมืองAนอกจากบ้านตระกูลเวินแล้ว เธอยังมี บ้านที่ไหนอีก

มีปัญหา มีปัญหาใหญ่ด้วย
และฉิงฉิงก็เอ่ยถึงว่าเขากลับมาโดยเฉพาะด้วย ฉิงฉิงได้รายงานเรื่องของเขาให้คนในสายด้วย

แหละนี่เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก

แววตาคุณปู่เวินที่จ้องมองเป็นลั่วฉิงก็ยิ่งเป็น ประกาย คนคนนั้นกับฉิงฉิงของเขามีความสัมพันธ์ อะไรกันแน่

แม้เขาไม่เห็นชัดสายเข้าที่ปรากฏขึ้นในโทรศัพท์ และถึงแม้ฉิงฉิงรับสายแล้วเดินออกไป แต่ว่า เขาได้ แอบฟังเสียงในโทรศัพท์ คนทางนั้นเป็นเสียงผู้ชายคน หนึ่ง

เป็นเสียงมั่นคง สุขุมของผู้ชายคนหนึ่ง

โทรศัพท์จากผู้ชายเหรอ ทันใดนั้นภายในดวงตา ของคุณปู่เวินก็แสดงความตื่นเต้นดีใจจนเป็นดวงดาว เล็กๆ

“กลับมาเมื่อไหร่” เย่ซื้อเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้ คุณปู่เวินกลับมาแล้ว เธอกลับไปที่นั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ว่า ไม่รู้เพราะอะไร ในใจเขากลับรู้สึกไม่สบายขึ้น มาเล็กน้อย

“ยังไม่แน่ใจ” เวินลั่นฉิงนึกได้ว่าคุณปู่อยู่ข้างๆเธอ ดังนั้น บางคำพูดเธอจึงไม่สะดวกพูดออกไปให้ชัด และเป็นลั่วฉิงคิดไว้แล้ว ว่าคืนนี้อาจจะยืมเรื่องที่คุณปู่ กลับมานั้นไม่กลับไปที่บ้านเย่ซือเฉิน

“ผมจะไปรับคุณเอง” เย่ซือเฉินจะไม่รู้ควาคิดเธอได้ไง เพียงประโยคเดียวของคุณชายสามเย่ทำความ คิดทั้งหมดของเธอให้ฝันสลายไปเลย

ในขณะที่เย่ซือเฉินพูดนั้น มุมปากค่อยๆกระตุก ขึ้น เขาคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี และดีมากด้วย

เป็นลั่วนิ่งกำมือถือด้วยความมือสั่น มือถือเกือบ หล่นไปที่พื้น เขาจะมารับเธอเหรอ

ถ้าหากเขาจะมารับเธอ ผลที่ตามมานั้นเธอไม่กล้า

คิดเลย

“ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันขอวางสายก่อนนะ”ตอนนี้อยู่ ต่อหน้าคุณปู่เวิน เวินลั่วฉิงไม่กล้าพูดอะไรมาก

เธอคิดขอวางสายก่อน จากนั้นก็รีบออกไปทันที และรอให้ออกจากบ้านตระกูลเวินก่อนแล้วเธอค่อย โทรหาเย่ซือเฉินใหม่

” ทำไม มีแฟนแล้วเหรอ แฟนโทรมาหรือไง”คุณปู่ %3D เงินถือเป็นนักธุรกิจจิ้งจอกเฒ่าที่นานมากแล้วคนหนึ่ง ถึงแม้เงินลั่วชิงจะไม่บอกอะไรชัดเจน แต่เขาก็มอง ออกว่ามีอะไรในนั้น

เขารีบเดินไปตรงหน้าเงินลั่วชิง แล้วจองมอง เงินลั่วชิงด้วยแววตาที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

เงินลั่วชิงที่กำลังจะวางสายนั้น ตอนแรกมือเธอนั้น จะกดปุ่มวาง แต่จู่ๆคุณปู่เวินก็เดินมาอยู่หน้าเธอ บวก กับคำพูดคุณปู่ เวิน เวินลั่วฉิงถึงกับตกใจสะดุ้ง ทำให้ นิ้วมือเธอลื่น แล้วไปกดโดนเป็นอย่างอื่นแทน จนไม่สามารถวางสายได้อีก

แต่เป็นลั่วฉิงไม่สังเกตเห็นถึงจุดนี้

“ไม่ใช่ค่ะ” เป็นลั่วนิ่งไม่ทันได้คิดอะไร ก็รีบตอบ ออกไปทันที

ที่จริงนั้น สิ่งที่เธอพูดนั้นก็ไม่โกหกอะไร เพ ราะเปซื้อเฉินไม่ใช่แฟนเธอตั้งแต่แรก

แต่เยซูเฉินควรถือว่าเป็นสามีเธอ

อีกด้านของปลายสายคุณชายสามเย่นั้นได้ฟังบท สนทนาของพวกเธอได้อย่างชัดเจน ได้ฟังเธอปฏิเสธ อย่างไม่ลังเลใดๆ สายตาเขานั้นค่อยๆหรี่ขึ้นมา

“ไม่ใช่เหรอ เขาไม่ใช่แฟนคนที่เธอกำลังคบอยู่ หรือไง “คุณปูเวินเอ่ยอย่างเตรียมแผนที่ดีไว้ เวินลั่วฉิง ไม่ทันได้สังเกตว่าเธอยังไม่ได้วางสายทิ้ง แต่คุณปู่เวิน นั้นสังเกตเห็นแล้ว สายตาคุณปู่เวินซ่อนด้วยความขำ

อีกด้านของปลายสาย เย่ชือเฉินในขณะที่หรี่ตา นั้นซ่อนด้วยความเยือกเย็นบางส่วน แฟนที่เธอคบด้วย เหรอ

สายตาเงินลั่วฉิงตะลึงเล็กน้อย แฟนที่เธอคบเหรอ เธอคบแฟนตอนไหนกัน

เธอโตถึงขนาดนี้เคยมีแฟนแค่คนเดียว นั้นก็

คือ..

และเรื่องนั้นคุณปู่ก็รู้อยู่แล้ว
แต่เรื่องนั้นมันได้ผ่านไปแล้ว จู่ๆคุณปู่คุณปู่ก็เอ่ย ขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

“ฉิงฉิง เธอจะคบแฟนคุณปู่ไม่ห้ามอยู่แล้ว เพราะ ฉะนั้นเธออย่าปิดคุณปู่เลย ตอนเธอเรียนมหาลัยที่ ประเทศMแล้วคบแฟนเรื่องนั้น คุณปู่รู้ตั้งนานแล้ว “คุณปู่เวินมองเวินลั่วฉิง ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และท่าทาง เป็นกันเองอย่างมาก

เงินลั่วชิงถึงกับมีนไปเลย เธอไม่ได้คบแฟนที่ไหน เลย แล้วคุณปู่รู้ได้ไง

“เธอยังจะคิดปิดคุณปู่อีกเหรอ ครั้งก่อนที่คุณปู่ไป หา เห็นกับตาว่าพวกเธอทั้งสองดูรักใคร่ สนิทสนม ตอนนั้นคุณปู่ถึงไม่อยากรบกวนพวกเธอ”คุณปู่เวินไม่ รอให้เป็นลั่วนิ่งพูดตอบอะไร ก็รีบพูดต่อ

นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณปู่เวินต้องการพูดให้เวินลั่วฉิงฟัง ตั้งแต่แรก

สายตาเวินลั่วฉิงถึงกับชะงัก ดูรักใคร่ สนิทสนม หรอ นี่คือใครกับใคร ไหนกับไหนกันเหรอ

ดูรักใคร่ สนิทสนมเหรอ

“ผู้ชายคนนั้นดูไม่เลวเลยนะ หากเขาชอบเธอจริง มาบ้านตระกูลเวินขอหมั้นหมาย คุณปู่จะตอบตกลง แน่”คำพวกนี้คุณปู่เว็นตั้งใจพูดให้คนในปลายสายฟัง ที่จริงแล้วคุณปู่เวินก็ไม่แน่ใจว่าคนที่โทรมานั้นจะเป็น คนที่เขาเคยเจอเมื่อวันนั้นหรือเปล่า
แต่คุณปู่เวินฟังจากสิ่งที่พวกเขาสนทนากันแล้วรู้ เลยว่าคนที่โทรในขณะนี้เป็นผู้ชายที่มีความสัมพันธ์ กับฉิงฉิงของเขาไม่ธรรมดา

หากเขาเป็นผู้ชายวันนั้นที่เขาเจออยู่ด้วยกับฉิงฉิง พอดี เขาพูดแบบนี้ก็ชัดเจนมาแล้วนะ ถ้าหากผู้ชายคน นั้นก็ชอบพอกันกับฉิงฉิง ก็ควรมาขอหมั้นหมายกันไว้ ก่อน