บทที่ 110 เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่าผมเป็นสามีคุณ?

“แกพูดบ้าอะไร ไม่มีหลักฐานอะไรเลย แก ต้องการจะใส่ร้ายฉัน” สีหน้าของเวินหรวนหรวน เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว แต่แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอจะไม่มี ทางยอมรับความผิด

“ไม่ ฉันมีหลักฐาน ฉันกลัวว่าหลังจากเกิดเรื่อง แก จะไม่รักษาสัญญา ดังนั้นตอนนั้นฉันเลยอัดเสียงเอา ไว้” แม้ว่าหลี่หยู่ซินจะเป็นคนนางแบบตัวเล็ก ๆ แต่ก็อยู่ ในวงการนี้มาหลายปีแล้ว เห็นเรื่องน่าเกลียดมากเกิน ไป แน่นอนที่จะได้เรียนรู้ “ทักษะ” บางอย่าง

ในระหว่างที่พูดคุยอยู่ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดเสียงที่อัดไว้ตอนนั้น

“ถ้าเธอช่วยฉันทำงานนี้ ฉันจะให้เธอเข้ามาเป็น นางแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้๊ป” ประโยคแรกเป็นเสียง ของเวินหรวนหรวน

“คุณต้องการให้ฉันช่วยคุณทำอะไรเหรอคะ?”

“คุณต้องหาโอกาสเอาสร้อยคอของคุณไปใส่ไว้ ในกระเป๋าของเธอ หลังจากนั้นก็ใส่ร้ายว่าเธอเป็นคน ขโมยสร้อยคอของคุณ หลังจากที่สำเร็จ ฉันจะให้เธอ เข้าร่วมบริษัทเวินซื่อกรุ้ป”

บันทึกเสียงนี้เป็นหลักฐานของเรื่องราวทั้งหมด
ใบหน้าของเวินหรวนหรวนกลายเป็นขี้ถ่าน เธอ ต้องการหักล้าง แต่ในขณะนี้หลักฐานอยู่ต่อหน้าแล้ว เธอเลยไม่มีสิทธิ์ที่เล่นลิ้นอีก

“โอ้ ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของฉัน ไหน ๆ ก็เป็นน้อง สาว งั้น…” เวินลั่วฉิงหน้าไปหาเวินหรวนหรวน ขมวดคิ้ว

เล็กน้อย และจงใจพูดหยุดไว้แค่นั้น

เมื่อผู้คนได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ทั้งหมดคิดว่าเธอรู้ ว่าเหวินหร่วนหร่วนเป็นคนที่ทำร้ายเธอ เป็นน้องสาว ของเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้คิดบัญชี แต่ว่าจะพูดยังไง พวก เธอก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

สีหน้าของคุณชายห้าฉิงเข้มขึ้น ผู้หญิงโง่คนนี้จะ จัดงานยังไงนะ?

เวินหรวนหรวนทำร้ายเธอน้อยไปไหม? เธอไม่ แม้แต่จะจำ

“งั้นก็รบกวนคุณตำรวจช่วยดำเนินเรื่องให้หน่อย แล้วกันนะคะ” ในความสงสัยของทุกเวินลั่วฉิงพูดจบ อย่างไม่เร่งรีบ

คุณชายห้าฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เวรล่ะ สามารถพูด โดยไม่ต้องหอบมากได้ไหม?

“อ่า ได้ครับ” ตำรวจหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ไหน ๆ สถานการณ์ก็คลี่คลายแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่ จะต้องดูอะไรเพิ่มแล้ว หัวหน้าสำนักงานฉิงช่วยคืน ของของฉันได้หรือเปล่าคะ?” เวินลั่วชิงหันไปหา”กล้องวงจรปิดขนาดเล็กในมือของคุณชายห้าฉิง

“อ่า โอเค” คุณชายห้าฉิงตะลึง ดูเหมือนไม่เต็มใจ อุตส่าห์เอาคอมมาแล้ว ทำไมถึงไม่ดูหน่อยล่ะ?

แต่ว่า เงินลั่วฉิงอ้าปากขอแล้ว มันก็ไม่ดีถ้าเขาไม่ คืน หลังจากที่เรื่องราวมันจบไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะ ต้องดูอีก อีกทั้งเขาก็ไม่อยากที่จะพูดว่า เขายังหา หัวUSBไม่เจอเลย ก็เลยไม่ได้เปิดดูเสียที

ยังไงซะ ที่จริงคุณชายห้าฉิงก็ไม่ได้สังเกต กล้อง วิดิโอ” ในมืออย่างละเอียดเท่าไหร่

เงินลั่วชิงยื่นมือไปหยิบ ‘กล้องจิ๋ว กล้องวงจรปิด ขนาดเล็กอย่างเป็นธรรมชาติ หน้าของเธอก็ดูสงบ เหมือนเดิม แต่ไม่ออกว่ามีอะไรผิดปกติไปจากเดิม

เยซื้อเฉินหันไปหาเธอ และกวาดมองไปที่ “กล้อง จิ๋ว กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก’ ในมือของเธอ ตาคู่นั้นกะ พริบตาปลิบ ๆ ดวงตาสว่างขึ้นเล็กน้อย

กล้องวิดิโอของเธอ ไม่ใช่ว่าเป็นของปลอมหรอก เหรอ?

ถ้าเกิดว่าเป็นเช่นนั้นจริง เขาต้องขอชื่นชมความ สงบและความเฉียบขาดของเธอในตอนนี้

“อย่างนี้นี่เอง งั้นยังไงรบกวนพวกคุณช่วยกลับ สถานีตำรวจพร้อมพวกเราด้วยนะครับ” ตำรวจหนุ่มมี ความฉลาด เหตุการณ์ขึ้นมันก็เคลียร์ไปเกือบหมดแล้ว หุ้นไปที่เงินหรวนหรวนและพวกของเธอ พูดอย่างเย็นชา

แต่เมื่อตอนที่เขาหันไปหาเงินลั่วชิง ท่าทางดู เหมือนกลางเป็นการแสดงความยินดีอย่างเห็นได้ชัด “คุณเวิน และก็ต้องรบกวนคุณช่วยไปเขียนบันทึก ประจำวันที่สถานีตำรวจด้วยนะครับ”

“คุณชายฉินคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเป็นแขกของ ผม วันนี้คดีก็คลี่คลายแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินก็ไม่ จำเป็นที่จะต้องวิ่งไปมาหรอก” จู่ๆ คุณชายเล้งก็เดิน มายืนอยู่ตรงหน้าของเวินลั่วฉิง ในขณะที่เขามอง เงินลั่วชิง สายตาคู่นั้นมีความต้องการจะปกป้อง

ผู้หญิงที่สามารถทำให้คุณชายเล้งเปิดปากขอได้ เงินลั่วชิงถือว่าเป็นคนแรก

คุณชายห้าฉิงตะลึง ไม่ได้ให้คำตอบ แต่มองไปที่ เย่ซื้อเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นี่มันสถานการณ์อะไรนี่ ?

มีคนยืนอยู่ข้างหน้าพี่สามเพื่อแย่งกันปกป้อง ดอกไม้เหรอ?

แถมยังพยายามปกป้องภรรยาที่ถูกต้องตาม กฎหมายของพี่สามเสียด้วย

เรื่องตลกนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่!!

เยซือเฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาคู่นั้นทำเพียง แค่มองไปที่เงินลั่วเฉิง

ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในห้องนี้ หลังจากที่เธอมองไปที่ เขา เธอปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเกิดปัญหา เธอไม่โทรบอกเขา พอเขามา เธอก็ ไม่คิดที่จะขอความช่วยเหลือจากเขาเลย แถมยังแสร้ง ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเขาอีก

เธอกลัวว่าคนอื่นจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวก เขาขนาดนั้นเลยเหรอ?

งั้นตอนนี้ล่ะ? เธอยังจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาอีก หรือเปล่า?

“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคุณชายเล้งฉัน เป็นประชาชนที่เคารพในกฎหมาย ยังไงฉันขอตาม หัวหน้าสำนักงานฉิงไปลงบันทึกประจำวันดีกว่าค่ะ ยัง ไงฉันเป็นผู้แจ้งความ..”

เงินลั่วชิงพูดยังไม่ทันจบ เย่ซือเฉินก็หันตัวและ เดินไป

เวินลั่วฉิงตะลึก และกะพริบตาปลิบ ๆ คนคนนี้ไม่มี มารยาทเลยเสียจริง!

แต่เธอก็รีบตามออกจากห้องไป

คุณชายเล้งเหงาของเธอที่เดินจากไป ดวงตาที่ลึก ซ่อนรอยยิ้มที่ค่อนข้างมีความหมาย “พี่สาม พวกพี่กลับไปก่อนเถอะ…แน่นอนว่าคุณ

ชายห้าฉิงไม่สามารถปล่อยให้เป็นลั่วฉิงตามพี่สามไปที่

สถานีตำรวจเมื่ออกมาจากหมิง เจ๊ ก็อยากให้พวกเขา

กลับไป
“ไปสถานีตำรวจ” แต่เย่ซื้อเฉินก็ขัดคำพูดของเขา

คุณชายห้าฉิงตะลึง เรื่องเล็กแค่นี้ทำไมถึงพี่สาม จะต้องไปสถานีตำรวจด้วย?

พี่สามจะทำอะไรกันนะ?

ทำไมถึงเขารู้สึกว่าพี่สามที่เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว ของเขาตอนนี้กำลังโมโหอยู่?

เป็นเพราะว่าเป็นลั่วฉิงคุยกับคุณชายเล้งว่าจะไป สถานีตำรวจเพื่อทำบันทึกประจำวัน หลังจากนั้นพี่สาม ก็เปลี่ยนไปเลย? แถมยังโมโหอีก?

นี่ยังเป็นพี่ชายคนที่สามของเขาที่ใจเย็นและ

มั่นคงอยู่หรือเปล่า? เขาไม่รู้ว่าจะรับอารมณ์นี้อย่างไร

เงินลั่วชิงไม่ได้สังเกต เธอมองว่ารอบนี้ไปสถานี ตำรวจเป็นเรื่องปกติ อยากลองนั่งรถตำรวจดู

ริมฝีปากของคุณชายห้าฉิงกระตุกอย่างรุนแรง

พี่สามเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ยังดูไม่ออก อีกเหรอ แถมยังอยากขึ้นรถตำรวจอีกด้วย เธอกำลัง คิดที่จะหาเรื่องตายหรือเปล่า?

“รถตำรวจเต็มแล้ว คุณไปนั่งรถของพี่สามเถอะ” คุณชายห้าฉิงปิดประตูรถ ทิ้งให้เย็นลั่วฉิงอยู่ด้านนอก

คุณชายห้านิ่งไม่เคยเรียกเงินลั่วฉิงว่าพี่สะใภ้สาม ภายในใจของเขาเป็นลั่วนิ่งไม่คู่ควรกับพี่สาม
ที่พี่สามยอมแต่งงานกับเวินลั่วฉิง เป็นเพราะสงสัย ว่าเป็นลั่วนิ่งคือผู้หญิงคนนั้นเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนี้ก็ เห็นได้ชัดแล้วว่า เป็นลั่วฉิงไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่สาม ต้องการจะหา เขารู้สึกว่าอีกไม่นาน พี่สามก็คงจะขอ หย่ากับเธอ

เงินลั่วชิงเลยต้องยอมนั่งรถของเย่ซือเฉิน สีหน้า ของเย่ซื้อเฉินเข้มมาก ไม่พูดอะไร และไม่แม้แต่จะมอง เธอ

เมื่อถึงสถานีตำรวจ คุณชายห้าฉิงก็ไม่กล้าให้ เย่ซื่อเฉินอยู่ที่นี่นาน ไม่นานนักเรื่องก็จบลง

เมื่อออกจากสถานีตำรวจ เวินลั่วฉิงก็ขึ้นรถ และ มองไปที่เย่ซื้อเฉิน เปิดปากเรียก “สามี…”

“คุณยังรู้อยู่เหรอว่าผมเป็นสามีคุณ?” สายตาเย็น ชาราวกับน้ำแข็งของเย่ซือเฉินกวาดมองมาที่เธอ ทำให้ผู้คนสั่นสะเทือน

เมื่อตอนที่มีคนอื่น ทำไมถึงเธอไม่เรียกเขา

เวินลั่วฉิงตะลึก และกะพริบตาอย่างงง ๆ คำพูดนี้ หมายความว่าอย่างไร?

พวกเขาเป็นเพียงคู่สัญญา เขาเป็นสามีที่ถูกต้อง ตามกฎหมายของเธอ เรื่องแค่นี้เธอจะไม่รู้ได้อย่างไร?

คำพูดนี้ของเขา ทำให้เธอไม่รู้จะจัดการยังไง “กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก จิ๋วของเธอล่ะ?” เย่ซือ เฉินไม่ได้รีบขับรถ แต่จู่ ๆเมื่อมีประโยคดังกล่าวออกมา สายตาของเย่ซือเฉินก็จ้องมองมาที่เธอ เพื่อที่จะไม่ พลาดสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ

ท้ายที่สุดเขาทำได้แค่คาดเดา แต่ก็ไม่แน่ใจ

เวินลั่วฉิงตกใจ เขาหรือ?