บทที่ 109 เธอมีความเฉียบคม (4)

บทที่ 108 เธอมีความเฉียบคม (4)

“อันนี้คืออะไรเหรอครับ?” นายตำรวจผู้น้อยก็งง เหมือนกัน และรับมาดู ดูมีความเคารพในท่าทางของ เขา

แม้ว่าในขณะนี้หัวหน้าของพวกเขาพูดกับนางสาว เหวินด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างก้าวร้าว แต่มันสามารถ ทำให้หัวหน้าของพวกเขา “ซาบซึ้ง” ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็น คนแรก ดังนั้น เขารู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้ หญิงคนนี้กับผู้กำกับต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ

“ฉันเป็นคนโง่ หากคุณกลัวว่าฉันจะถูกรังแกแต่ตัว เองไม่สามารถพูดได้เต็มปาก ดังนั้นฉันก็จะร่วมมือโดย การส่งกล้องจิ๋วตัวนี้ให้ วันนี้ฉันไม่ได้ติดเข็มกลัดมา ก็ เลยเอามันไปติดไว้บนกระเป๋า ฉันคิดว่า มันสามารถ อธิบายได้ว่าทำไมสร้อยเส้นนี้ถึงอยู่ในกระเป๋าของฉัน” มุมปากของเวินถั่วฉิงยกขึ้น แล้วก็กลับไปทำหน้าชิล ๆ

สบาย ๆ

“..” สายตาของคุณชายห้าฉิงรีบหันไปมอง เงินลั่วชิง ดวงตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง ในตอนนั้นเขา ไม่รู้จะพูดอะไร

มีของแบบนี้ แต่ทำไมเธอถึงไม่พูดแต่แรก ทำให้ เขาเป็นห่วงฟรีไปตั้งนาน
อย่างนี้นี่เอง! เย่ซื้อเฉินกระตุกเล็กน้อย

“ไปเอาแล็ปท็อปมา” เมื่อสติของคุณชายห้าฉิงก ลับมา วิญญาณก็มาทันที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตอบกลับอย่าง รวดเร็ว และไปหยิบคอมพิวเตอร์มาให้ทันที

สีหน้าของเปลี่ยนซุนหรูไป ในตอนนี้ไม่มีทั้งความ หยิ่งและความภาคภูมิใจอีกต่อไป ใบหน้าตกใจจน ซีดเซียว

หลี่หยู่ซินก็ไม่ต่างกันมาก ขาทั้งสองข้างเริ่มสั่น ไม่สามารถคิดจะหนีได้แล้ว แต่ตอนนี้สายตาของทุก คนต่างจ้องมองอย่างเต็มที่ เธอเลยไม่กล้าหนี

เงินหรวนหรวนก็เริ่มรู้สึกเครียดและกลัว

พนักงานรักษาความปลอดภัยรวดเร็วมาก และใน ไม่ช้าเขาก็นำคอมพิวเตอร์มาให้

“เอาของส่งมาให้ผม” คุณชายห้าฉิงหยิบมา จาก นั้นเขาก็หยิบ “กล้องจิ๋ว” จากมือตำรวจหนุ่ม

หัวใจของซุนหรูและ หยู่ซินจุกอยู่ที่ลำคอของพวก เขาเวินหรวนหรวนก็กลัวมากยิ่งขึ้น

เพียงแค่ว่า คุณชายห้าฉิงหยิบกล้องจิ๋วและมอง ไปที่มัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย..

“หัวหน้าสำนักงานฉิง ถ้าเกิดว่ามีคนจงใจเอา สร้อยคอมาใส่ในกระเป๋าเพื่อใส่ร้ายฉัน จะถูกดำเนินคดีอย่างไรคะ?” เวินลั่วฉิงแสร้งทำเป็นเหลือบมอง “กล้องวงจรปิดขนาดเล็ก” ที่อยู่ในมือของคุณชายห้า ฉิง เป็นการถามอย่างไม่เป็นทางการ เสียงนั้นนุ่มนวล และไม่มีอะไรแปลก

“เรื่องนี้สามารถเป็นได้ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ ถ้าฝ่ายหนึ่งยืนยันที่จะฟ้องร้อง เรื่องนี้ค่อนข้างหนัก สามารถทำให้คนเข้าคุกได้” คุณชายห้าฉิงหยุดการก ระทำทั้งหมด หันไปหาเธอ เป็นคำตอบที่ให้ความร่วม มือดีมาก

“อืม งั้นฉันก็สบายใจแล้วล่ะค่ะ ฉันจะไม่มีทาง ปล่อยคนที่ตั้งใจจะใส่ความฉัน หัวหน้าสำนักงานฉิง ต้องตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนนะคะ จะได้ให้ทุกคน เห็นชัด ๆ สิ่งที่ฉันเจ็บใจที่สุดคือคนที่ใส่ร้ายฉันยังไม่ ยอมที่จะยอมรับความผิด ช่างไม่สำนึกผิดเสียเลย” ใน ขณะที่เป็นลั่วนิ่งกำลังพูดอยู่ สายตาของเธอก็กวาด มองไปที่ซุนหรูและหลี่หยู่ซินอย่างไม่สะทกสะท้าน

แต่ดูเหมือนเธอต้องการจะสื่ออะไร

นอกจากเงินลั่วชิงแล้ว ไม่มีใครรู้ว่า “กล้องจิ๋ว” ที่ คุณชายห้าฉิงถือในขณะนี้เป็นเพียงของประดับเล็ก ๆ บนกระเป๋าของเธอ

“คุณเป็น ฉันผิดไปแล้วค่ะ ตัวแทนของฉันเอา สร้อยเส้นนั้นไปใส่ไว้ในกระเป๋าของคุณเอง เธอก็โดน ผีเขาค่ะ” หลี่หยู่ซินถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างฉลาด ฟัง เข้าใจ “ความหมายโดยใน” ของคำพูดที่เป็นลั่วนิ่งต้องการจะสื่อ

แต่ตัวเธอเองไม่ยอมรับผิด แถมยังปัดความผิดไป ไว้ที่ซุนหรู เดิมที่สร้อยคอเส้นนั้นถูกใส่โดยซุนหรู แต่ ว่าเธอก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เขากลัวว่ากล้องวงจรปิดจะจับ ภาพของเธอเข้าไปด้วย เธอเลยเหมือนจะยอมรับผิด

ซุนหรูสะดุ้งเล็กน้อย ริมฝีปากขยับ แต่สุดท้ายก็ ไม่ได้พูดอะไร ที่จริงแล้วตอนนี้ถึงหลี่หยู่ซินจะพูดไม่ พูดมันก็ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายยังไงก็มีกล้องวิดิโอ ดัง นั้นมันก็ไม่สามารถซ่อนทุกอย่างได้

เงินลั่วนิ่งมองไปที่หลี่หยู่ซินแวบหนึ่ง ไม่มีอารมณ์ มากบนใบหน้า แลดูขัดแย้ง

“คุณเวิน ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคนในแวดวง หลังจาก นี้จะมองหน้ากันไม่ติด ยังไงก็ขอให้คุณเวินยกมือขึ้น และวางมือแสดงความเมตตาเถอะนะ” หลังจากหลี่หยู่ ซินสารภาพแล้ว เมื่อเห็นเงินลั่วฉิงไม่มีปฏิกิริยา ก็นึกว่า

เวินลั่วฉิงคุยได้

ดังนั้นจึงรู้สึกว่ามีโชคอยู่ในใจ

“ขอโทษด้วยนะ หลังจากนี้จะเงยหน้าหรือก้มหน้า ก็คงไม่มองไม่เห็นพวกคุณหรอกค่ะ”

“สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ “ความจริง’ อันนี้ สิ่งที่ถือ ต้องการคือความจริงที่แท้จริง

พวกเธอตอนนี้ไม่ยอมพูดความจริง แล้วยังจะให้ เธอวางมือ มีเมตตา? น่าขำสิ้นดี
“พุ..” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ก็มีคนบางส่วน ที่เผลอหัวเราะออกมา จะว่าไปผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแค่ นางแบบตัวเล็ก ๆ เป็นลั่วนิ่งจะว่ายังไงก็เป็นลูกสาวคน โตของตระกูลเวิน ช่องว่างนี้ต่างกันลิบลับ

ในความเป็นจริงไม่มีใครในห้องที่ชอบนางแบบตัว เล็กที่เอาแต่หวังพึ่งตำแหน่งของผู้ชายแบบนี้

แต่ก็คงไม่เหมือนเวินลั่วชิงที่จะกล้าพูดออกมา โผงผางแบบนี้

หลี่หยู่ซินไม่คิดว่าเงินลั่วฉิงจะจไม่ไว้หน้าแบบนี้ ในขณะเดียวกันสีหน้าตอนนี้ดูแย่มาก

เมื่อหลี่หยู่ซินเห็นท่าทางของเวินลั่วฉิง ภายในใจ ของกำลังตัดสินใจว่าจะเปิดโปงเวินหรวนหรวนดีไหม

ถ้าเกิดว่าเธอเปิดโปงเวินหรวนหรวน เงินลั่วฉิงต้อง ไม่จับเธอแบบไม่ปล่อยแบบนี้แน่ ๆ แต่ว่า..

“หยู่ซินเป็นถึงผู้หญิงของคุณชายเล้งถ้าเธอจะ” ซุนหรูพูดถึงคุณชายเล้งอีกรอบ เธอคิดว่าไม่ว่าจะยัง ไง เวินลั่วฉิงก็ต้องไว้หน้าคุณชายเล้งแน่นอน

“เธอเป็นผู้หญิงของผมงั้นเหรอ? ทำไมถึงผมไม่ เห็นรู้เรื่อง” จู่ๆคุณชายเล้งที่อยู่อย่างเงียบ ๆมาโดย ตลอดก็พูดขึ้น ขัดจังหวะคำพูดของซุนหรูคำพูดของ เขาฟังดูเบา แต่ทุกคำพูดแฝงไปด้วยแรงอาฆาต

ซุนหรูยืนตัวแข็ง ตาคู่นั้นกระพริบปลิบๆ มองไปที่ หลี่หยู่ชินอย่างรู้สึกสงสัย
หลี่หยู่ซินตัวสั่นอย่างกะทันหัน เธอรู้เรื่องนี้ดีที่สุด ในความเป็นจริงเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ คุณชายเล้ง เลย แต่ว่า.. แต่ตอนที่เธอถ่ายโฆษณาในวันนั้น คุณชายเล้งมา

ถึงพอดี เธอเลยใช้โอกาสนี้พูดกับ คุณชายเล้งสอง

สามคำ

หลังจากนั้นเธอก็ได้รับดอกไม้ช่อหนึ่ง เธอเข้าว่า ใจคุณชายเล้งเป็นคนส่งมาให้ คนอื่น ๆก็เข้าใจว่าเป็น คุณชายเล้งเหมือนกัน แต่ว่าหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่า ดอกไม้ไม่ได้ถูกส่งมาจากคุณชายเล้งแต่เมื่อเห็นว่าคน จำนวนมากอิจฉา เธอเลยไม่ได้อธิบายอะไร

เธอรู้ว่าคุณชายเล้งเป็นคนยังไง เธอก็ยังต้องการ พัฒนาความสัมพันธ์กับ คุณชายเล้ง

หลังจากนั้นเรื่องนี้ก็ถูกแพร่ไปทั่ว แต่คุณชายเล้ง ก็ไม่เคยพูดอะไร เธอเลยยิ่งไม่ออกไปอธิบาย

เธอไม่คิดว่าตอนนี้คุณชายเล้งจะมาปฏิเสธต่อ หน้าหมู่คน แบบนี้เหมือนกำลังตบหน้าเธออย่างจัง

“สร้างปัญหาในสถานที่ของผม พวกคุณก็น่าจะรู้ดี นะว่าผลจะเป็นยังไง พูดมา นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน แน่?” สายตาของ คุณชายเล้งมองไปที่เวินลั่วฉิงโดย ไม่ได้ตั้งใจ สิ่งที่เขาพูดเห็นได้ชัดว่ามีความสงสัยว่าจะ ช่วยเงินลั่วเฉิง

ดวงตาของเย่ซื้อเฉินจมลง อะไรกัน ผู้หญิงของเขาต้องการให้ผู้ชายคนอื่นปกป้อง?

“คุณเมิน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใส่ร้ายคุณ คนที่ตั้งใจ คือเงินหรวนหรวนต่างหาก เธอเป็นคนบอกให้ฉันทำ แบบนี้ เงินหรวนหรวนบอกว่า ถ้าเกิดฉันช่วยเธอ เธอ จะให้ฉันไปเป็นโมเดลที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ป ตอนนั้นฉันก็ โดนผีเข้าเหมือนกัน”

ร่างกายของหลี่หยู่ชินสั่นไปหมด เธอรู้ถึงความ เลวร้ายของ คุณชายเล้งตอนนี้ยังกล้าเสี่ยงโชคน้อย ที่สุด คำพูดของ คุณชายเล้งที่พูดออกมา เธอก็ทำตาม หมดแล้ว

“คุณเวิน คำพูดที่ฉันพูดออกไปล้วนเป็นความจริง ทั้งหมด เดิมที่ฉันไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ ไม่มีเหตุผลใด ๆที่จะต้องทำร้ายคุณ เวินหรวนหรวนเป็นคนให้ฉันทำ จริง ๆ เรื่องนั้นหมดเป็นเจตตาของเวินหรวนหรวน” หลี่ หยู่ซินกลัวว่าเป็นลั่วฉิงจะไม่เชื่อ เลยค่อย ๆอธิบาย ทั้งหมด