บทที่904 เมื่อเห็นว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ก็ต้อง ตกใจจนขนลุกขนพอง (3)

ผู้ชายคนนั้นพาเด็กผู้หญิงออกจากประตูไป ก็พบกับเสี่ยวที่ กำลังเข้ามาพอดี

เมื่อเสี่ยวเห็นสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าก็ตกใจ ถัง……..นี่มันอะไรกัน? ”

“ประธาน

เพราะว่าไม่แน่ใจว่าคนเหล่านั้นเป็นใคร ดังนั้นเสี่ยวเลยเกิด ความระวังขึ้นในใจ

“ครอบครัวของเด็กน้อยมารับแล้ว พลางจะรับเด็กกลับไปนะ ถังหยุนเฉิงอธิบายอย่างง่ายๆ

ตอนนี้เด็กผู้หญิงฟื้นแล้ว ใครก็ดูออกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้

เกิดอะไรขึ้นมาก แต่ตอนนี้เด็กผู้หญิงถูกพ่อเขามารับไปแล้ว

แถมยังมีเจ้าของของที่พักของชาวบ้านมายืนยันอีกด้วย

ถังหยุนเฉิงคิดว่าน่าจะไม่มีอะไรมาก

เสี่ยวยังคงอึ้งอยู่ แต่เมื่อประธานถังพูดออกมาแล้ว เขาเองก็ ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ เลยได้แต่มองเด็กผู้หญิงถูกพาออก ไป

เสี่ยวคิดว่าการที่เด็กผู้หญิงถูกครอบครัวพากลับไปนั้นก็ดี อยู่ที่นี่มีแต่จะทำให้คนอื่นเป็นกังวล
“ทำไมไปนานจังเลย? ” ถังหยุนเจ๋งกลับไปที่ห้องก่อนจะมอง ไปทางเสี่ยวอู๋ แล้วพูดเสียงต่ำ

เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้มันแปลกขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่เข้าใจว่ามัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่

“เรียกอยู่นานกว่าจะมีคนออกมาเปิด คนที่ตื่นขึ้นมาเป็นคน ชราเสียด้วย ตอนที่คุณตาชราคนนั้นเดินข้ามธรณีประตูของร้าน ขายยาก็สะดุดล้มด้วย แถมในร้านขายยายังไม่มียาลดไข้ สำเร็จรูปด้วย คุณตาคนนั้นเลยเอายาจีนมาทำให้นะ” เสี่ยว อธิบายอย่างละเอียด เพราะว่าวันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ดังนั้น เขาเลยเล่าให้ถังหยุนเฉิงฟังอย่างละเอียด เกรงว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาจะมองไม่ออก หรือบางทีประธานถังอาจจะมองออกก็ได้

ถังหยุนเฉิงขมวดคิ้วเบาๆ เสี่ยวหายไปสองชั่วโมงมันก็ แปลกพอแล้ว แต่ถ้าเป็นไปตามที่เสี่ยวบอกมันก็ไม่แปลกอะไร มาก

เพียงแต่ว่า ร้านขายยาที่ไม่มียาลดไข้แบบสำเร็จนั้น มันออก จะแปลกไปมากเลยล่ะ

“โทรศัพท์คุณเป็นอะไรเหรอ? ทำไมถึงปิดเครื่องไปล่ะ? ” ถัง หยุนเฉิงนึกถึงตอนที่โทรไปหาเสี่ยวแล้วเขาไม่รับสาย

“คุณตาคนชราล้มลงไป พอฉันไปพยุงคุณตาคนชราขึ้นมา โทรศัพท์ก็เลยตกลงไปในน้ำ ส่วนร้านขายยาก็ไม่มีโทรศัพท์ เลยไม่ได้รายงานคุณ……. เสี่ยว อธิบาย ก่อนจะหยุดพูดไป: “ประธานถัง เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?
ถังหยุนเฉิงหรี่ตาลง ในสถานการณ์ปกติคงจะไม่มีอะไรมาก แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้มันไม่ปกติ

ดังนั้น เลยอาจจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นจริงๆ ก็ได้

แต่ถึงหยุนเฉิงคิดไม่ออกว่าทำไมอีกฝ่ายต้องทำแบบนี้ด้วย? เพื่อซื้อสี่ยว งั้นเหรอ? เพื่อไม่ให้เสียวกลับมางั้นเหรอ? แต่ภายในสองชั่วโมงนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมอีกฝ่ายถึง ไม่อยากให้เสียวกลับมาล่ะ?

แถมตอนที่เสี่ยว กลับมานั้น เป็นเวลาที่พ่อของเด็กผู้หญิง กลับมาพาเด็กผู้หญิงกลับไปพอดีด้วยงั้นเหรอ?

นี่จะเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายจัดการเอาไว้หมดแล้วหรือเปล่านะ? แต่การที่อีกฝ่ายจัดการแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่นะ?

ถังหยุนเฉิงคิดไม่ออกจริงๆ

เขากังวลว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะเกิดเรื่องอะไรตอนที่อยู่กับเขา แต่ตอนนี้เด็กผู้หญิงถูกพ่อของเธอพากลับไปแล้ว โดยที่ไม่เกิด เรื่องอะไรขึ้น……..

หรือว่าเขาเดาผิดตั้งแต่แรก?

ถ้าเขาเดาทางผิด แล้วเป้าหมายของอีกฝ่ายคืออะไรงั้นเห

รอ?

ถังหยุนเฉิงถอนหายใจเบาๆ เรื่องร้ายๆ แบบนี้เขาไม่ค่อย ถนัดเท่าไหร่ ถ้าเป็นฉิงฉิงก็คงจะเรียบร้อยไปแล้ว
แต่ก็ไม่รู้ว่าฉิงฉิงจัดการเรื่องในประเทศMเสร็จหรือยัง?

เป็นลั่วจึงในตอนนี้ไปถึงเมืองไห้แล้ว ก่อนที่เครื่องบินจะขึ้น

เธอโทรไปหาถึงหยุนเฉิง แต่กลับโทรหาถึงหยุนเฉิงไม่ติด ตอนนี้ลงจากเครื่องแล้ว เธอก็โทรหาถึงหยุนเฉิงอีกครั้ง แต่ สายของถังหยุนเฉิงก็ยังคงโทรไม่ติดเหมือนเดิม

“โทรศัพท์ของลุงถูกบล็อกแล้ว เลยโทรไม่ได้” สีหน้าของ เงินลั่วฉิงนั้นเคร่งเครียด เมื่อโทรหาถึงหยุนเฉิงไม่ติด ก็กลัวว่าจะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น

มันชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่อยากให้เธอติดต่อถังหยุนเฉิงได้ ยิ่ง เป็นแบบนี้ แปลว่าเรื่องมันน่าจะหนักมากกว่าเดิม

เมื่อติดต่อถังหยุนเฉิงไม่ได้ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน และยิ่ง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นด้วย

“พวกเราไปหาที่พักก่อนเถอะ เรื่องอื่นๆ ค่อยคุยพรุ่งนี้ก็แล้ว กัน” เย่ซือเฉินเองก็รู้ความรุนแรงของเรื่องที่เกิดขึ้นได้ อันที่จริง ก่อนหน้านี้ที่เป็นลั่วนิ่งเตือนเขานั้น เขาได้ให้กู้หนูมาที่เมืองไห้เพื่อ จัดการแล้ว

จนถึงตอนนี้หนูยังไม่ได้รายงานอะไรเขาเลย เลยกลัวว่าจะ หาถังหยุนเฉิงไม่เจอ!

เงินลั่วนิ่งหรี่ตาลงเบาๆ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ทันที ก่อนจะรีบใส่ตัวเลข

เบอร์ของตัวเลขที่เธอใส่นั้นมันเร็วมาก โดยไม่มีท่าทีจะหยุดเลย เย่อเฉินมองตัวเลขที่เธอใส่ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น แต่ว่าไม่ได้ พูดอะไรออกไป

เงินลั่วถึง โทรศัพท์อีกครั้ง อีกฝ่ายไม่ได้รับ ในครั้งแรก เงิน วฉิงเลยโทรต่อไป

ตอนที่เป็นลั่วจึงโทรไปเป็นครั้งที่สี่นั้น คนฝั่งนั้นก็ถูกเธอทำให้ ตื่นขึ้นด้วยความหนวกหู ก่อนจะรับโทรศัพท์ : “ฮัลโหล นั่น ใคร? 11

อีกฝ่ายถูกทำให้ตื่น อารมณ์เลยดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แถมน้ำ เสียงก็ดูกระแทกอีกด้วย

“หัวหน้ากง เกิดเรื่องขึ้นกับถังหยุนเฉิงแล้ว” เมื่อได้ยินเสียง ของอีกฝ่าย แววตาของเงินถั่วนิ่งก็หรี่ลงอีกครั้ง

“หมายความว่าอย่างไร? เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ? คุณเป็น

ใคร? ” อีกฝ่ายเงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำ

เสียงที่เต็มไปด้วยความจริงจังและระวังตัว

“ฉันเป็นนักข่าวจากเมืองไร่ชื่อเจิ้งเยวฉันเพิ่งได้รับข่าว ว่าเกิด เรื่องขึ้นกับถังหยุนเฉิงที่เมืองในภาคตะวันตก ทางนั้นรายงาน ผ่านนักข่าว เหมือนเรื่องมันจะหนักหนามากๆ เลยล่ะ ได้ยินว่า ตายแล้ว น่าจะเป็นถังหยุนเฉิง…….” คำพูดของเงินลั่วนิ่งนั้นตั้งใจ หยุดไป ให้พูดไม่จบ แต่สิ่งที่จะสื่อออกไปนั้นมันชัดเจนมากแล้ว

เงินลั่วนิ่งหยุดพูดไปสักพัก ยังไม่ทันรอให้หัวหน้าคงตอบอะไร ก็พูดต่อไปว่า “หัวหน้ากงไปกับถังหมุนเฉิงด้วย เกิดเรื่องกับ ถังหมุนเฉิงแล้ว หัวหน้ากงคงจะไม่มีทางไม่รู้ใช่ไหมล่ะ? ดังนั้นฉันเลยอยากจะมายืนยันกับทางหัวหน้างสักหน่อย” เป็นลั่วฉิง ตั้งใจเปลี่ยนน้ำเสียง เสียงนั้นเย็นซาและแหบแห้งมากกว่าปกติ อย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่ใช่ว่าเยซื้อเฉินนั่งอยู่ข้างเธอในตอนนี้ ถ้า ได้ฟังแค่เสียง คงฟังไม่ออกว่าเป็นเธอ

ถึงเงินถั่วนิ่งจะไม่ได้รู้เรื่องจองทางเมืองไห่ แต่เธอก็หาเรื่องที่ เธอคิดว่าสำคัญมาได้ เจิ้งเยว่เป็นนักข่าวของเมืองไห่ เธอกล้าที่ จะทำทุกอย่าง พูดได้ว่า ไม่มีเรื่องอะไรที่เธอไม่กล้ารายงาน และ ไม่มีเรื่องอะไรที่เธอไม่กล้าพูด

มีคนไม่น้อยในเมืองได้เลยที่ถูกเจิ้งเยวรายงานเรื่องน่าอายจน เสียชื่อเสียงไปหมด ในคนเหล่านั้นมีแต่คนที่เป็นคนใหญ่คนโต ด้วยกันทั้งนั้น

มีคนมากมายที่เกลียดเจิ้งเยว่เข้ากระดูก จนอยากจะหั่นศพ เธอเป็นชิ้นๆ แต่เธอกลับอยู่ดีมาตลอด ไม่เคยได้เจ็บปวดอะไร เลยแม้แต่น้อย คนมากมายเลยลือกันไปว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของ เธอนั้นใหญ่มาก

ครั้งนี้ หัวหน้ากงกับถังหยุนเฉิงไปที่เมืองไห่ เจิ้งเยว่ก็รับผิด ชอบการสัมภาษณ์ทั้งหมด

ดังนั้น เวินลั่วฉิงเลยใช้เจิ้งเยวในตอนนี้ คำพูดอื่นๆ นั้นหัวหน้า กงคงไม่มีทางเชื่อ แต่พอเป็นคำพูดของเจิ้งเยวนั้น หัวหน้ากง กลับไม่เอามาใส่ใจไม่ได้

เธอรู้ว่าหัวหน้ากงช่วยคนของตระกูลมาตลอด หัวหน้ากงน่า จะรู้ว่าการมาเมืองไห่ครั้งนี้ตระกูลจะแก้แค้นถังหมุนเฉิงหัวหน้างน่าจะอยากหลับตาข้างหนึ่งเท่านั้นเอง

แต่ ถ้าเกิดว่าตายไป หรือว่าเกิดอันตรายขึ้นกับชีวิตถึงหยุน เฉิง หัวหน้ากงก็ยากที่จะคิดถึงแต่ตัวเอง

ดังนั้น คำพูดของเงินถั่วนิ่งในตอนนี้มันโกหกเขาทั้งเพ หวังว่าจะได้ข่าวคราวอะไรที่เป็นประโยชน์บ้าง