บทที่902 เมื่อเห็นว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ก็ต้อง ตกใจจนขนลุกขนพอง (1)

หางคิ้วของถังหยุนเฉิงนั้นเลิกขึ้นทันที เขามองใบหน้าของเด็ก น้อย ดวงตาคู่นั้นค่อยๆ เคร่งเครียดขึ้น เด็กคนนี้งั้นเหรอ?

เด็กคนเดียว จะเป็นชายหรือหญิงก็ดูไม่ต่างกัน

แต่การที่เด็กมาโผล่อยู่ตรงนี้คนเดียวมันไม่ปกติเลย

เด็กผู้หญิงคนนี้ดูแล้วอายุน่าจะราวๆ สิบเอ็ดสิบสองขวบ เสื้อผ้ามีดินโคลนเลอะเทอะมากมาย จนไม่เห็นสีเสื้อจริงๆ แล้ว

เมื่อเช็ดหน้าจนสะอาดแล้วใบหน้านั้นขาวเป็นพิเศษเลยล่ะ

แต่ก็ไม่ได้มีดขาวเหมือนป่วยจนซีดเผือด ใบหน้าของเด็กหญิง คนนั้นยังมีรอยสีแดงที่ดูไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่

ถังหยุนเฉิงหรี่ดวงเย็นชาลง มือเขาทาบไปที่หน้าผากของเด็ก คนนั้น ก็พบว่ามีไข้เล็กน้อย เหมือนเด็กหญิงคนนั้นกำลังเป็นไข้ หวัดอยู่

“ประธานถัง ตอนนี้พวกเราเอาอย่างไรดี? ” เสี่ยวมองเด็กที่ ยังสลบไม่ได้สติ ก็ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่

เมื่อครูประธานถังกะจะไปที่เมือง แต่มาเจอเด็กหญิงที่นอนไม่ ได้สติแบบนี้เนี่ยนะ?

หรือว่าจะต้องเอาเด็กคนนี้เข้าไปในเมืองด้วยงั้นเหรอ?
ถังหยุนเฉิงเบ้ปากเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาจัดการกับ ดินโคลนที่อยู่บนตัวเด็กน้อย จากนั้นก็หยิบเสื้อโค้ตที่เอาไว้เพื่อ ใช้ใส่ให้กับเด็กหญิงคนนั้น

เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว ถึงหยุนเฉิงเงยหน้าขึ้นมองไปทาง ด้านหน้า: “หลับไปในเมือง”

เด็กผู้หญิงคนนี้สลบไม่ได้สติ ถึงแม้ว่าเนื้อตัวภายนอกจะดูไม่ ได้บาดเจ็บอะไร การหายใจก็เป็นปกติ แต่ก็ไม่มีใครรับประกัน ได้ว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ เมื่อครู่หมู่บ้านเล็กๆ ที่เขาเพิ่ง ไปมานั้นเหมือนจะไม่มีแม้แต่คลินิกด้วยซ้ำ

ถังหยุนเพิ่งรู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มาโผล่ตรงนี้แบบไม่ปกติเท่า ไหร่ ตอนนี้เขากังวลว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะมาเกิดเรื่องอะไรในมือ ของเขา จากนั้นคนพวกนั้นก็จะใช้โอกาสนี้ในการทำให้เรื่องนี้ เป็นเรื่องใหญ่

ดังนั้น เขาไม่สามารถทำให้เด็กผู้หญิงคนนี้เกิดเรื่องได้ และ แน่นอนว่าถึงจะไม่มีเหตุผลเหล่านี้ เขาก็ไม่มีทางเห็นเด็กผู้หญิง เกิดเรื่องอะไรขึ้นแบบไม่ทำอะไรได้

“ประธานถัง ให้ฉันอุ้มดีกว่า” เสี่ยวเข้าใจดีว่าประธานถัง อยากจะเอาเด็กผู้หญิงคนนี้กลับเมืองไปด้วย ในสถานการณ์ แบบนี้ แน่นอนว่าจะให้ประธานถังอุ้มคนเดียวไม่ได้ ถึงเด็กผู้ หญิงจะยังเด็กยังเล็ก แต่น่าจะหนักราวๆ สามสิบกว่ากิโลได้ อุ้ม แบบนี้ราวสองชั่วโมงเพื่อเดินบนถนน ในภูเขานั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย
เสี่ยวอุ้มเด็กผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา ก่อนจะขึ้นรถไปกับถังหมุน เฉิง เสี่ยวนั้นร่างกายแข็งแรงดี การอุ้มเด็กผู้หญิงเลยไม่ได้มี ปัญหากับความเร็วในการเดินเท่าไหร่

แต่เมื่อพวกเขาเดินไปได้ราวๆ ยี่สิบนาที เมื่อเห็นว่าทางด้าน หน้ามันไปต่อไม่ได้ ก็งงเป็นไก่ตาแตก

ดินถล่มในครั้งนี้มันหนักกว่าเมื่อครู่ไม่น้อยเลย ถนนที่เล็กอยู่ แล้วมันถูกดินถล่มลงมาบังทางจนหมด กองหินนั้นมันก็สูงมาก น่าจะสูงราวๆ สองสามเมตรได้

แน่นอนว่าความสูงขนาดนั้น จะให้ถังหมุนเฉิงกับเสี่ยวปีนขึ้น ไปนั้นมันไม่ได้ยากเลย แต่สิ่งสำคัญก็คือหินพวกนั้นมันเพิ่งถล่ม ลงมา เลยไม่มั่นคงเท่าไหร่ ถ้าปีนขึ้นไป ก็อาจจะทำให้ไหลหรือ ถล่มลงมาได้ง่าย

อีกทางก็เป็นหน้าผา ถ้าเกิดว่าหินภูเขามันสั่นไหวมากเกินไป ไม่แน่พวกเขาอาจจะตกหน้าผาก็ได้

หินภูเขาด้านล่างนั้น ถ้าเกิดทำให้เกิดดินถล่มอีก คงเกิดผลที่ ไม่คาดฝันขึ้นได้เลยล่ะ

แสงไฟของไฟฉายของถังหยุนเฉิงนั้นส่องไปด้านบน ก็พบว่า ยังมีหินภูเขาอยู่มากมายบนกองนั้น ดังนั้น ถ้าเกิดหินภูเขาเกิด ขยับขึ้นมา หินด้านบนจะต้องถล่มลงมาไม่หยุดแน่นอน

ดังนั้น ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพวกเขาอยากจะปีนข้ามไป เป็นตายก็เท่ากัน
เสี่ยวอุ้มเด็กผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา ก่อนจะขึ้นรถไปกับถังหมุน เฉิง เสี่ยวนั้นร่างกายแข็งแรงดี การอุ้มเด็กผู้หญิงเลยไม่ได้มี ปัญหากับความเร็วในการเดินเท่าไหร่

แต่เมื่อพวกเขาเดินไปได้ราวๆ ยี่สิบนาที เมื่อเห็นว่าทางด้าน หน้ามันไปต่อไม่ได้ ก็งงเป็นไก่ตาแตก

ดินถล่มในครั้งนี้มันหนักกว่าเมื่อครู่ไม่น้อยเลย ถนนที่เล็กอยู่ แล้วมันถูกดินถล่มลงมาบังทางจนหมด กองหินนั้นมันก็สูงมาก น่าจะสูงราวๆ สองสามเมตรได้

แน่นอนว่าความสูงขนาดนั้น จะให้ถังหมุนเฉิงกับเสี่ยวปีนขึ้น ไปนั้นมันไม่ได้ยากเลย แต่สิ่งสำคัญก็คือหินพวกนั้นมันเพิ่งถล่ม ลงมา เลยไม่มั่นคงเท่าไหร่ ถ้าปีนขึ้นไป ก็อาจจะทำให้ไหลหรือ ถล่มลงมาได้ง่าย

อีกทางก็เป็นหน้าผา ถ้าเกิดว่าหินภูเขามันสั่นไหวมากเกินไป ไม่แน่พวกเขาอาจจะตกหน้าผาก็ได้

หินภูเขาด้านล่างนั้น ถ้าเกิดทำให้เกิดดินถล่มอีก คงเกิดผลที่ ไม่คาดฝันขึ้นได้เลยล่ะ

แสงไฟของไฟฉายของถังหยุนเฉิงนั้นส่องไปด้านบน ก็พบว่า ยังมีหินภูเขาอยู่มากมายบนกองนั้น ดังนั้น ถ้าเกิดหินภูเขาเกิด ขยับขึ้นมา หินด้านบนจะต้องถล่มลงมาไม่หยุดแน่นอน

ดังนั้น ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพวกเขาอยากจะปีนข้ามไป เป็นตายก็เท่ากัน“ฉันจำได้ว่า ในหมู่บ้านมีร้านขายยาเล็กๆ อยู่” ก่อนหน้านี้ถึง หยุนเฉิงเดินวนในหมู่บ้านแล้ว ถังหยุนเฉิงตรวจสอบอย่าง ละเอียด แถมยังความจำดี ดังนั้นเลยจำทุกอย่างที่เห็นได้ทั้งหมด

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือทำให้ไข้ของเด็กผู้หญิงคนนี้ลดลง ถ้ายังไม่หายไข้ เกรงว่าเด็กจะป่วยหนักไปเสียก่อน

อีกอย่าง ถ้าไข้สูงขนาดนี้จะต้องมีอาการอักเสบแน่นอน ถังหยุ นเฉิงกังวลว่าจะเกิดเรื่องอื่นๆ อีก

เสี่ยวลังเลเล็กน้อย ก่อนจะขยับปากเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่ ได้พูดอะไรออกไป เขาอยู่กับประธานถังมาหลายปี เขารู้จัก ประธานถึงดีว่าเรื่องที่ประธานถังตัดสินใจไปแล้วจะไม่มีทาง เปลี่ยนง่ายๆ

เสี่ยวอู๋เลยอุ้มเด็กผู้หญิงก่อนจะเดินกลับไปพร้อมกับถังหยุน เฉิง

เมื่อกลับมาที่รถ ถังหยุนเฉิงก็อุ้มเด็กผู้หญิงขึ้นมา ส่วนเสี้ยว ก็ขับรถ พวกเขากลับไปที่หมู่บ้านเล็กๆ อีกครั้ง เมื่อพวกเขาไปถึง หมู่บ้านเล็กๆ ก็เวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าแล้ว

คนในหมู่บ้านนั้นนอนกันเร็วมาก ในตอนนี้ทั้งหมู่บ้านเลยมีด สนิท

ในหมู่บ้านเล็กๆ นี้ไม่มีโรงแรม แต่มีที่พักของชาวบ้านเล็กๆ อยู่ ถึงแม้ว่าจะทรุดโทรม แต่กลับต้องพยายามอยู่ไปก่อน
“ประธานถึง คุณอุ้มเด็กเข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อยา เสี่ยว จอดรถเอาไว้ทางด้านนอก ก่อนจะเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เล็กๆ นั้น เพราะรถเข้าไปไม่ได้แล้ว อุ้มเด็กเข้าไปด้วยเลยทำให้ เดินไม่สะดวกเท่าไหร่

อีกอย่างในตอนนี้ร้านยางปิดไปหมดแล้ว เสี่ยว อยากไป ลองดูว่าจะขอให้เปิดหน่อยได้ไหม

ถังหยุนเฉิงรู้สึกได้ว่าเด็กผู้หญิงนั้นตัวร้อนขึ้นเรื่อยๆ แถมยัง เริ่มตัวสั่นแล้วด้วย ต้องไข้ขึ้นหนักมากแน่นอน ถังหมุนเฉิงพยัก หน้าเบาๆ ก่อนจะอุ้มเด็กผู้หญิงเข้าไปในที่พัก

ที่พักนั้นปิดแล้ว แต่ด้านในก็ยังเปิดไฟอยู่

ถังหยุนเฉิงเคาะประตูอยู่นานจากนั้นก็มีหญิงอายุราวๆ สามสิบมาเปิดประตูให้

“ดึกขนาดนี้แล้ว จะมาพักอีกเหรอ? “ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ตื่น เต็มที่สักเท่าไหร่ ก่อนจะมองเด็กที่ถังหยุนเฉิงอุ้มอยู่ “ลูกของ คุณเป็นอะไรเหรอ?

“ป่วยน่ะ เด็กนอนไม่ได้สติอยู่กลางถนน ฉันเลยอุ้มกลับมา คุณช่วยดูแลให้หน่อยได้ไหม? ช่วยอาบน้ำให้เธอ แล้วก็เปลี่ยน เสื้อผ้าให้หน่อยได้ไหม? ” ถึงแม้ว่าจะเป็นหญิงที่อายุราวๆ สิบ เอ็ดสิบสองปี แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเด็กผู้หญิง มีเรื่องมากมายที่ถัง หยุนเฉิงไม่สะดวกดูแล

“เก็บมาเหรอ? ” สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย “คุณกล้าเก็บมาด้วยเหรอ? ไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหมเนี่ย? ถ้าเกิดเรื่องอะไรที่นี่ ธุรกิจของฉันก็ทำไม่ได้แล้ว ?

ผู้หญิงคนนั้นขวางประตูเอาไว้ ด้วยความระแวง เหมือนไม่ อยากจะให้ถังหยุนเฉิงเข้ามา