บทที่900 เจ้าหญิงตัวจริงหรือตัวปลอม (5)

“ฆ่าผู้หญิงอย่างนั้นหรือ? ฉันมู่เฉิงไม่เคยฆ่าผู้หญิงมาก่อนอยู่ แล้ว” ดวงตาของหัวหน้าน้อยกวาดมองไปยังไปหยิง ความ อาฆาตที่อยู่ในก้นบึ้งของดวงตานั้นซ่อนเอาไว้อีกครั้ง แต่มุมปาก ของเขากลับปรากฏรอยยิ้มออกมา

“หัวหน้าน้อยต้องการจะฆ่าเชื่อเงิน?” ไปหยิงรู้สึกผิดหวัง มาก แต่กลับไม่ได้รู้สึกประหลาดใจมากนัก คนแบบหัวหน้าน้อย นี้มีความคิดเช่นนี้นับว่าเป็นเรื่องปกติ

“เชื่อเงินไม่ได้คิดจะฆ่าก็ฆ่าได้ง่ายๆหรอกนะคะ อีกทั้งต่อให้ หัวหน้าน้อยฆ่าเซือเฉินไป ความสามารถอย่างตั้งฉันเอ๋อก็จะ สามารถสืบได้อยู่แล้ว การคลี่คลายคดีเป็นสิ่งที่ถังฉินเกือถนัด มากที่สุด ถ้าหากหัวหน้าน้อยฆ่าเยซื้อเงินล่ะก็ ถึงตอนนั้นถูกถัง ฉันเอ๋อสืบได้แล้ว และตอนนั้นหัวหน้าก็จำถังฉันเอ๋อขึ้นมาได้อีก ผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไงหัวหน้าน้อยก็คงจะคิดออกนะคะ?” ไป หญิงนับว่าฉลาดมากจริงๆ แล้วก็เข้าใจที่จะรู้จักวางแผนอย่าง รอบคอบอีกด้วย

“ถ้าอย่างนั้นเธอมีวิธีดีๆอะไรอย่างนั้นหรือ?” สายตาของ หัวหน้าน้อยนั้นละออกไปจากร่างของไปหยิง เปลือกตาหลุบ ลงเล็กน้อย เพื่อซ่อมอารมณ์ในดวงตา

“หาตัวลูกสาวของหัวหน้าให้เจอก่อนอะเหลียงจะแน่ใจใน สถานะของถังฉินเอ๋อ” นี่เป็นแผนการที่ไปหยิงวางเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นตอนที่พูดถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกมั่นใจขึ้นมาอีกครั้ง

“หาตัวลูกสาวของหัวหน้าอย่างนั้นหรือ?” ไม่รู้ว่าหัวหน้าน้อย ไม่เข้าใจจริงๆ หรือว่าตั้งใจ ตอนเอ่ยถามนั้น น้ำเสียงของเขาดูมี ความจับผิดอยู่เล็กน้อย

“ใช่ พวกเราต้องหาตัวลูกสาวของหัวหน้าให้เจอ ไปหยิงมี การพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ดังนั้นจึงตอบกลับไปอย่าง รวดเร็ว :

“รอให้หัวหน้ายอมรับลูกสาวคนที่พวกเราหามาให้ แล้วให้ หัวหน้าเชื่อ แล้วเราค่อยคิดหาวิธีกำจัดถังฉินเอ๋อ จะได้เป็นการ ยุติหายนะที่จะเกิดขึ้นในอนาคตด้วย

“ทำให้หัวหน้าเชื่ออย่างนั้นหรือ? เธอคิดว่าหัวหน้าหลอกง่าย ขนาดนั้นเลยรึไง?” ดวงตาของหัวหน้าน้อยมีความเยาะเย้ยออก มา ผู้หญิงคนนี้คิดเพ้อฝันมากเกินไปหรือเปล่า? เธอโผล่มาจาก ที่ไหนกัน?

“เพียงแค่หัวหน้าน้อยสามารถรับประกันได้ว่าผลการตรวจ สอบความเป็นพ่อลูกจะไม่มีปัญหา ฉันก็สามารถรับประกันได้ว่า หัวหน้าจะต้องเชื่อแน่” ไปหยิงยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเธอมีความมั่นใจ กับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอหาผู้หญิงคนนั้นคนที่ เหมือนกับที่หัวหน้าวาดรูปเอาไว้ มีลักษณะท่าทางที่เหมือนกัน เป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าในสถานการณ์ที่เธอยังไม่แน่ใจเรื่องราวว่าจะ สามารถเป็นประโยชน์ต่อเธอได้นั้น เธอจะไม่ยอมให้คนอื่นๆได้มาสัมผัสกับผู้หญิงคนนั้นเป็นอันขาด

“หืม?” หัวหน้าน้อยเลิกหางคิ้วขึ้น มองด้วยความสนใจขึ้นมา

จริงๆแล้ว : “เธอแน่ใจอย่างนั้นหรือว่าจะสามารถทำให้หัวหน้า เชื่อได้?” “ฉันแน่ใจ” ไปหยิงตอบกลับอย่างมั่นใจ ไม่มีการลังเลเลย

แม้แต่นิดเดียว

“ได้สิ ถ้าอย่างนั้นเธอลองบอกแผนของเธอมา” คำพูดของ หัวหน้าน้อยนั้นค่อยๆพูดออกมาทีละคำๆ เบามาก แล้วก็ช้ามาก ด้วยเช่นกัน แต่ดวงตาคู่นั้นกลับมองไปยังจุดหนึ่งที่อยู่ทางด้าน หน้า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ฉันรับผิดชอบในการหาตัวคน หัวหน้าน้อยรับผิดชอบการ ตรวจสอบผลความเป็นพ่อลูกกัน เพียงแค่ทางหัวหน้าน้อยทางนี้ ไม่เกิดข้อผิดพลาด เรื่องราวก็จะไม่มีทางพลาดเหมือนกัน” ไปห ยิงได้ยินหัวหน้าน้อยที่ดูจะตอบตกลงแล้ว ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้น มา

เธอเองก็รู้ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะสามารถยอมปล่อยอำนาจ ในมือไปได้ ดังนั้น หัวหน้าน้อยคนนี้เป็นคนฉลาด หลังจากที่ คำนึงถึงผลประโยชน์แล้วก็จะต้องร่วมมือกับเธออย่างแน่นอน

“ได้ จัดการตามที่เธอบอกก็แล้วกันดวงตาของหัวหน้าน้อย ไหวติงเล็กน้อย แล้วมองไปยังไปหยิงอีกครั้ง ดวงตาของเขาใน เวลานี้นิ่งเสียจนมองไม่เห็นถึงอารมณ์ใดๆอยู่เลย

“หัวหน้าน้อยวางใจได้ ฉันจะไม่ทำให้หัวหน้าน้อยผิดหวังค่ะในใจของไปหยิงนั้นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงพยายาม แสดงความจริงใจออกมาอย่างเต็มที่ที่สุด

“ฉันจะคอยดูแล้วกัน”มุมปากของหัวหน้าน้อยยกขึ้นมาอีกครั้ง รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นมา ทันใดนั้นเองราวกับสามารถทำให้ พระจันทร์ ดวงอาทิตย์ไม่มีแสง ปกคลุมไปด้วยความมืด งดงาม เสียจนทำให้หายใจไม่ออก

ผู้ชายคนหนึ่งจะงดงามได้ขนาดนี้……

ความจริงแล้วนั้นงดงามเสียจนทำให้จิตใจเบิกบานได้มาก จริงๆ!!

ครั้งนี้ไปหยิงมองด้วยความตกตะลึงไปหมดแล้ว แผนการ อะไรในตอนแรก ความแค้นความเกลียดชังได้ลอยหายเข้าไป ในกลีบเมฆไปหมดแล้ว

ผู้ชายคนนี้ช่างน่าหลงใหลเกินไปแล้ว……

“แค่ก……” เจิ้งฉงมองดูท่าทางบ้าผู้ชายของไปหยิงแล้ว อดที่ จะไอกระแอมออกมาไม่ได้ เพื่อเป็นการเตือนเธอ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอ พูดโน้มน้าวหัวหน้าน้อยได้เมื่อครู่นี้ เจิ้งฉงก็คงจะตีเธอตายไป แล้ว

ไปหยิงหายใจออกมาแรงๆ ถึงได้เรียกสติตัวเองกลับมาได้ใน ที่สุด หลังจากนั้นถึงได้นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ “หัวหน้าน้อย ถังหยุนเฉิงมาที่เมืองไห่พอดี คนของตระกูลก่อนหน้านี้มีติดต่อ เรามา อยากจะให้เราช่วยพวกเขาจัดการกับถังหยุนเฉิงที่เมือง ไห่ส่วนถังฉินเอ๋อก็ไปที่ประเทศพอดี คงจะรีบมาเร็วขนาดนั้นไม่ได้อย่างแน่นอน คุณเห็นว่าเราจะลงมือเลยไหม?”

ครั้งนี้ไปหยิงไม่ได้พูดความคิดของตัวเองออกมาตรงๆ ถึง อย่างไรที่นี่คือเมืองไห้ไม่ใช่เมือง ไม่ใช่จะขึ้นอยู่กับเจิ้งฉงและ ยิ่งไม่ได้ขึ้นอยู่ที่เธออีกด้วย อยากจะระดมกำลังคนของเมืองไพ่ทางนี้ได้นั้น จะต้องได้รับ

การยินยอมจากหัวหน้าน้อยด้วย

“เอาสิ ถ้าอย่างนั้นก็ตอบตกลงกับคนของตระกูลกู้ไปเลย” ครั้งนี้หัวหน้าน้อยตอบตกลงอย่างสบายๆ ตอนที่หัวหน้าน้อย ตอบตกลงนั้น มุมปากปรากฏรอยยิ้มออกมา เป็นยิ้มที่มีความ หมายที่ลึกซึ้งแบบหนึ่ง

เขารู้สึกรอคอยกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้แล้ว

“แผนการในครั้งนี้จะต้องให้ทางเมืองไทางนี้ให้ความร่วม มือ” ในใจของไปหยิงนั้นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องราวจะราบรื่นแบบนี้ ขอเพียงแค่เรื่องราวในครั้งนี้ประสบ ความสำเร็จ ถังหยุนเฉิงก็จะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ และตระกูล ถังก็อย่าได้คิดจะเงยหน้าอ้าปากได้อีกตลอดไปเลย

ถึงตอนนั้นแล้วเงินมั่วนิ่งสูญเสียคนสนับสนุนอย่างตระกูลถัง ไปแล้ว ส่วนเธอก็ได้หัวหน้าน้อย หรือแม้กระทั่งการสนับสนุนของ หัวหน้า คิดอยากจะจัดการกับเงินถั่วนิ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ถึงตอนนั้น เป็นลั่วนิ่งก็จะตกอยู่ในมือของเธอ เธอคิดจะทำ อย่างไรก็ทำอย่างนั้น แค่คิดไปหญิงก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจมากแล้ว
วางใจเถอะ ฉันจะให้คนของเมืองไทางนี้ให้ความร่วมมือ กับแผนของพวกเธอเอง” ใบหน้าของหัวหน้าน้อยยังคงมีรอยยิ้ม อยู่เช่นเดิม และรับปากอย่างสบายๆแบบเดิมด้วยเช่นกัน

“ขอบคุณมากนะคะหัวหน้าน้อย” ไปหยิงตื่นเต้นและดีใจมาก ราวกับว่าได้เห็นชัยชนะกำลังกวักมือเรียกเธอเอาไว้เป็นที่ เรียบร้อยแล้วเสียอย่างนั้น

เจิ้งฉงเองก็ดีใจมากเช่นกัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องราววันนี้ จะเป็นไปอย่างราบรื่นเช่นนี้

หัวหน้าน้อยไม่เพียงแค่รับปากที่จะร่วมมือเรื่องตามหาตัว ลูกสาวของหัวหน้าเพียงเท่านั้น และยังให้คนของทางเมืองให ทาง ช่วยพวกเขาจัดการกับถังหยุนเฉิงอีกด้วย

ผลลัพธ์เช่นนี้ ทำให้เจิ้งฉงเริ่มจะลอยขึ้นมาบ้างแล้ว

ไป๋หยิงและเจิ้งฉงกลับออกไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ

“หัวหน้าน้อย พวกเราจะช่วยพวกเขาจริงๆ……..หลังจากที่ไป หญิงและเจิ้งฉงออกไปแล้วนั้น คนที่ยืนอยู่ในห้องมาตลอดก็อดที่ จะเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัยไม่ได้

“ก็น่าสนใจดี ไม่ใช่หรือ?” เวลานี้รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉิง ได้หายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดวงตามีเพียงแค่แสงหนึ่งที่ดู แปลกๆไปเพียงเท่านั้น

เขาบอกว่าน่าสนใจ แต่กลับไม่ได้พูดออกมาว่าเรื่องอะไรที่น่า สนใจ
เป็นแผนการของไปหยิง? หรือว่าอย่างอื่น?

มู่เฉิงไม่ได้พูดให้ชัดเจน หลี่เฉียงรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง ปกติแล้ว หัวหน้าน้อยจะทําอะไรก็จะทำตามอำเภอใจอยู่แล้ว เขาติดตาม หัวหน้าน้อยมาหลายปีขนาดนี้ เขาก็ยังไม่สามารถจับแนวทาง ของหัวหน้าน้อยได้เลย

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผมต้องทำอะไรครับ?” หลี่เฉียงไม่เข้าใจ ความคิดของหัวหน้าน้อย แต่เขารู้เพียงแค่ว่าต้องฟังคำสั่งของ หัวหน้าน้อยก็จะไม่ผิด แน่นอนว่าต่อจากนี้คำสั่งที่หัวหน้าน้อยสั่ง ให้เขาไปท่านั้น ก็จะสามารถอธิบายถึงท่าทีของหัวหน้าน้อยได้ แล้ว

หัวหน้าน้อยยิ้ม หลังจากนั้นก็ส่งสัญญาณให้เขาเข้าไปใกล้ๆ และหลังจากที่หลี่เฉียงเข้าไปใกล้แล้วนั้น หัวหน้าน้อยก็เอ่ยพูด ข้างๆหูเขาสองสามประโยค

สีหน้าของหลี่เฉียงเปลี่ยนไปในทันที