บทที่895 เราไปจดทะเบียนสมรส

ดวงตาของเอเงินเป็นประกาย ไปจดทะเบียนกับเธอเป็นสิ่ง ที่เขาอยากจะทำมาโดยตลอด แล้วก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากที่สุด ด้วยเช่นกัน ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ออกมาเอง จะไม่ให้เขา ดีใจได้อย่างไรกัน

เพียงแต่จู่ๆคุณชายสามเก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้……

เขานึกถึงลูกสาวของพวกเขา อารมณ์ที่มีความซับซ้อนขึ้นมา บ้าง ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยถาม เรื่องเกี่ยวกับลูกสาวไปในเวลานี้

“คุณมีคนรู้จักที่เมืองได้ไหมคะ?” เป็นลั่วจึงนึกถึงเรื่องถังหมุน

เฉิง ก่อนหน้านี้เดิมที่เธอจะโทรหาเยซื้อเฉิน อยากจะให้เขาช่วย

“ทางเมืองไทางนั้นหรือ? ไม่มีครับ เยซื้อเฉินคิดแล้วจึงสาย หน้าออกมา “คุณก็รู้ว่าอำนาจอิทธิพลของผมกว่าครึ่งอยู่ที่ต่าง ประเทศ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือครับ?”

“คุณอาไปที่เมืองไห้ฉันไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่นะค่ะ” เป็นลั่วถึง ไม่ได้เล่าอย่างละเอียด ในเมื่อเยซื้อเฉินไม่มีคนรู้จัก พูดมากไป กว่านี้ก็คงไม่มีประโยชน์

ถึงแม้ว่าเงินลั่วจึงจะไม่ได้พูดรายละเอียดออกมา เชื่อเงิน เองก็เดาได้ว่าเรื่องราวคงจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ในเมื่อตอนนี้ เธอรีบมาที่ประเทศM ก็จะต้องแก้ไขเรื่องราวที่นี่ก่อน
เพิ่งเฉิงขับรถเร็วมาก ผ่านไปไม่นานก็ถึงที่แล้ว ตำแหน่งที่ เงินลั่วจึงบอกมานั้นตั้งอยู่ในสถานที่ที่มีความเจริญรุ่งเรืองที่สุด ในใจกลางเมือง

ดวงตาของเมิ่งเฉิงนั้นเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย ด้วยความ ประหลาดใจและรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก สถานที่เจริญรุ่ง เรื่องขนาดนี้ พวกเขาก็หาตัวเยาหงหลิงไม่เจอ เขารู้สึกว่าเขาดู เหมือนจะเลี้ยงคนที่ไม่ได้ทำอะไรไว้เลยอย่างไรอย่างนั้น

เงินถั่วนิ่งลงมาจากรถ แล้วระมัดระวังสถานการณ์รอบๆ แต่ก็ ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ หลังจากนั้นถึงได้เดินไปทางด้านหน้าอย่าง รวดเร็ว

เยซื้อเฉินและเพิ่งเฉิงก็เดินตามเธอไปด้วยเช่นกัน

เป็นถั่วนิ่งเดินมาหยุดด้านนอกประตูที่ดูเหมือนเป็นที่จอดรถ

“อยู่ อยู่ที่นี่หรือครับ?” เมิ่งเฉิงดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ นัก สถานที่แห่งนี้ซ่อนปิดบังอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว แม้ กระทั่งสามารถพูดได้ว่าเป็นที่สะดุดตามากอีกด้วย

ลูกน้องพวกนั้นของเขาเป็นพวกไม่ยอมทำงานจริงๆ เขาคิดว่า กลับไปจะต้องจัดการคนพวกนั้นเสียหน่อยแล้ว

“อืม”เงินถั่วนิ่งพยักหน้า หลังจากนั้นก็เคาะประตู

ไม่นานด้านนั้นก็มีการเคลื่อนไหว แต่เสียงนั้นได้ยินอยู่ค่อน ข้างไกล ผ่านไปซักพักหนึ่ง ประตูถึงได้ถูกเปิดออก

เยวหงหลิงเป็นคนเปิดประตูจริงๆ
“ฉิงฉิง เธอมาแล้ว” เยวหงหลิงเห็นเป็นลั่วถึงแล้วก็รู้สึกตื่นเต้น เห็นเชื่อเงินปรากฏตัวอยู่ด้วยแล้วก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ ไม่ได้แปลกใจจนเกินไป

ในใจของเธอนั้นรู้สึกดีใจแทนเงินมั่วนิ่งเสียด้วยซ้ำ ดูแล้ว ความสัมพันธ์ของเงินถั่วนิ่งกับเยซื้อเฉินนั้นไปได้ดีเลย

“เข้ามาก่อนแล้วค่อยว่ากันนะ” เป็นลั่วจึงรีบเดินเข้าไปด้านใน

ประตูเปิดออกแล้ว เยซือเฉินและเพิ่งเฉิงถึงได้รู้ว่านี่เป็นห้อง ใต้ดิน สองสามคนนั้นเดินลงบันไดตามไป ช่องว่างทางด้านล่าง นั้นไม่ใหญ่มาก ของไม่เยอะ ดูแล้วธรรมดายิ่งนัก

เพียงแต่ พวกเขาได้กลิ่นคาวเลือด

“พี่หงหลิง พี่ได้รับบาดเจ็บ?” เป็นลั่วจึงรีบมองไปยังเยวหง หลิง ที่นี่ไม่มีคนอื่น มีเพียงแค่เยวหงหลิง เธอนึกไปถึงตอนที่เขา หงหลิง โทรหาเธอด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนแอในตอนนั้น หัวใจก็รู้สึก จมดิ่งลง

“ไม่เป็นไรหรอก แผลภายนอกนะ” เขาหงหลิงตอบกลับอย่าง ไม่ใส่ใจ บาดแผลของเธอถึงแม้จะหนัก แต่ก็ไม่ร้ายแรงถึงชีวิต ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจบาดแผลของเธอแล้ว

“สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ?” เป็นถั่วนิ่งเห็นว่าสีหน้าของ เธอยังนับว่าพอไหวอยู่ ก็รู้ว่าเธอคงจะจัดการบาดแผลตัวเองไป แล้ว

“เธอยังจําคดีที่ฉันทำเมื่อปีก่อนได้ไหม? องค์กรมืดนั่น” สีหน้าของเยวหงหลิงนั้นหม่นหมองทันที เธอไม่ได้เป็นเพราะเยซือเฉิ นอยู่ด้วยและต้องปิดบังทุกอย่างเอาไว้

ในเมื่อพาเยซื้อเฉิน คนฉิงจึงเชื่อเธอเองไม่รู้สึกสงสัยด้วยเช่นกัน

จำค่ะเป็นลั่วจึงพยักหน้าลง หน้าท่าทางเปลี่ยนน้อย เธอจะคาดเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ตอนนั้น ฉันทำให้คนรักของลูกพวกเขาได้รับบาดเจ็บ ตอน นี้พวกนั้นแก้แค้นฉันแล้ว” มุมเขาหงหลิงกระตุก มีความ เยาะเย้ยบ้าง

ตอนเธอได้รับเชิญจากองค์กรของตัวเองสําเร็จตอนที่รักษาชีวิตของลูกพี่ของพวกเอาไว้ได้ เพียงแต่เป็นเพียงความผิดพลาดเล็กๆ ที่ทำให้คน ของลูกพี่เขานั้นได้รับบาดเจ็บ และบาดแผลนั้นก็บน ใบหน้าของคน

ตอนนั้นเดิมทีผ่านไปแล้ว ไม่คิดว่าตอนนี้จู่ทางฝ่ายนั้นจะหาเธอเพื่อมาแค้นแบบนี้

เงินถั่วงหรี่ลงเล็กน้อย “ดูเหมือนสไตล์ของคนเป็น ลูกพี่พวกนั้นเลยนะคะ

“แล้ว เรื่องนี้คงจะต้องเป็นคนรักของเขาคนนั้นแล้วแหละ พี่พวกเขาเอาไว้ ต่อให้ลูกพี่ของพวกเขาจะไม่มีศีลธรรมขนาดไหน ก็คงจะไม่มาแก้แค้นเธอหลังจากผ่านมาสองปีแล้วแบบนี้

“ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงคะ?” เดิมทีแล้วเงินมั่วนิ่งคิดเรื่อง นี้อย่างซับซ้อน ตอนนี้ได้ยินเยวหงหลิงพูดแบบนี้แล้วก็รู้สึกโล่ง ใจขึ้นมาบ้าง

“พวกนั้นจับตัวน้องสาวฉันไป” ดวงตาคู่นั้นของเยวหงหลิง เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดถึงความอาฆาตแค้นนี้ : “เดิมที ฉันคิดว่าเป้าหมายของพวกนั้นจะดึงดูดให้ฉันออกไป แล้วฆ่าฉัน เพื่อเป็นการแก้แค้น แต่ต่อมาฉันถึงได้พบว่าฉันคิดผิดไป

“หืม?” เป็นลั่วนิ่งมองเธอ ด้วยแววตาที่ปรากฏความสงสัย ออกมา

“พวกนั้นส่งคลิปมาให้ฉันดูหลายคลิปแล้ว หนึ่งในนั้นมีสถาน ที่ที่น้องสาวของฉันถูกขังอยู่ แต่ในคลิปนั้นนอกจากหงเงินที่ถูก มัดเอาไว้อย่างอื่นก็มองไม่ออกเลย แล้วต่อมาพวกนั้นก็ส่งคลิป มาให้ฉันอีก ก็ยังทำให้ฉันไม่รู้ต้นสายปลายเห็นเลยแม้แต่นิด เดียว” คำพูดของเยวหงหลิงชะงักไป เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงนั้นยิ่ง เคร่งขรึมมากขึ้น

“แต่ หนึ่งในคลิปนั้นฉันจำสถานที่นั่งที่พวกนั้นอยู่ได้ ฉันคิดว่า น้องสาวของฉันจะอยู่ที่นั่น หรือนั่นก็เป็นการดักซุ่มของพวกนั้น ตอนที่ฉันไปที่นั่นมีคนดักซุ่มอยู่จริงๆ แต่มีคนไม่เยอะ น้องสาว ของฉันก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน คนพวกนั้นก็ไม่ได้จะฆ่าฉัน แม้กระทั่งพวกนั้นไม่ได้จับตัวฉันด้วย”
“เพราะฉะนั้น พวกนั้นคิดอยากจะใช้เรื่องนี้มาทรมาน เงินล้วงก็คาดเดาออกถึงสาเหตุนี้

“ใช่ พวกนั้นต้องการจะทรมานฉัน ให้ฉันร้อนใจ ให้ฉันเป็น ทุกข์ พวกนั้นอยากจะให้ฉันมองน้องสาวตัวเองอยู่ในกำมือพวก นั้นอย่างลำบาก โดยที่ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย” ตอนที่เขา หงหลิงเอ่ยพูดออกมานั้น กัดฟันด้วยความเคียดแค้น : “ตั้งแต่ แรกพวกนั้นเตือนฉันเอาไว้แล้วว่าอย่าให้คนมาช่วย ดังนั้นฉันก็ เลยไม่กล้าบอกพวกหลิงเอ๋อ ฉันเลยทำได้เพียงต้องขอให้เธอ ช่วย”

“อีกทั้ง ตอนนี้ก็มีเพียงแค่เธอที่จะช่วยฉันหาน้องสาวได้” เยา หงหลิงมองไปยังเงินถั่วนิ่ง ด้วยแววตาที่มีความหวัง คลิปเหล่า นั้นมองอะไรไม่ออก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นถั่วถึงจะมองไม่ ออกด้วย

นี่เป็นสิ่งที่เป็นลั่วนิ่งถนัดที่สุด

“ฉันรู้แล้วค่ะ แล้วคลิปพวกนั้นล่ะคะ?” ในเมื่อเป็นถั่วนิ่งมาแล้ว จะต้องช่วยอย่างแน่นอน อีกทั้งตอนนี้น้องสาวของเขาหงหลิงอยู่ ในมือของคนพวกนั้น ยิ่งนานก็ยิ่งอันตราย

เยวหงหลิงรีบเอาคลิปเหล่านั้นออกมา แล้วเปิดให้เป็นลั่วนิ่งดู

ทีละคลิป

“นี่เป็นแค่คลิปธรรมดาๆเอง จะสามารถมองอะไรออกได้ อย่างไร?” หลังจากที่เพิ่งเฉิงเห็นคลิปเหล่านั้นแล้ว ก็ขมวดคิ้วขึ้น มา : “นอกจากคลิปที่สองแล้วที่สามารถมองตำแหน่งออก คลิปอื่นก็มองอะไรไม่ออกเลย